NAPAILING na lamang si Jeffrey nang pagkapasok niya sa kotse ay makitang nakatulog na si Sabina sa paghihintay sa kanya. Hindi na niya ito ginising sa halip ay sinuotan niya ito ng seat belt. Bahagya pa siyang natigilan nang mapatitig dito. May kung anong pumitik sa dibdib niya na biglang nakapagpataranta sa kanya. Nakita niyang lumapit sa bintana ng kotse si Jayden, masama ang tingin nito sa kanya na para bang nahulaan nito ang tumatakbo sa utak niya ng mga oras na iyon. Umayos siya ng upo. Di niya alam kung bakit parang na-guilty siya samantalang wala naman siyang ginagawang masama. And he does not owe Jayden an explanation. “Kailangan bang ikaw ang mag-intindi sa P.A. mo?” may sarcasm sa tonong tanong nito sa kanya saka sumulyap kay Sabina, “Why don’t you wake her up?” iritadong sabi nito. “It’s okay Jayden,” sabi niyang binuhay na ang makina ng sasakyan, “I have to go,” pinindot niya ang isang button para magsara na ang bintana.
NAPATITIG SI JEFFREY sa pintuan ng kwarto ni Sabina. Ilang sandali yata siyang nakatayo lamang sa may pintuan nito kaya bahagya pa siyang nagulat nang bumukas iyon. “I was about to knock para sabihin sayong liigpitin mo na iyong pinagkainan sa baba,” pormal na sabi niya rito saka nagmamadali nang pumasok sa kanyang kuwarto. Gustp niyang pagalitan ang kanyang sarili dahil bakit kailangan niyang mataranta? Padarag na nahiga siya sa kama. Muli niyang naalala ang maiinit nitong mga labi saka parang nagi-guilty na napatingin siya sa larawan ni Elise na nakapatong sa lamesa sa tabi ng kanyang kama. Nagkakaganito lamang marahil siya dahil sa labis na pangungulila niya sa yumaong kasintahan. “Elise,” mahinang sambit niya sa pangalan nito habang nakatitig dito. Bumangon siya at lumabas ng kwarto. Kumuha siya ng beer sa fridge. Inabutan niyang naghuhugas na ng pinggan si Sabina. Nagtungo siya sa may pool bitbit ang tatlong beer in can. Nagbukas siya ng
ALAM NI SABINA na handang-handa na niyang ibigay ang lahat kay Jeffrey ngayong gabing ito. Wala ni katiting na pag-aalinlangan siyang nararamdaman sa puso niya. Buong puso, buong kaluluwa niyang ibinibigay ang sarili sa lalaking ito. “Jeffrey. . .” sabi niyang napaungol nang maramdaman ang mga labi nitong bumaba sa pagitan ng kanyang mga hita. Kinagat nito ang panty niya at hinubad iyon gamit ang mga labi nito. Para siyang kinukuryente habang pinagmamasdan ito sa ginagawa. Napahiyaw siya nang maramdaman ang dila nito na banayad na dumampi sa pisngi ng kanyang hiyas, nagpaikot-ikot iyon duon, tinitikman ang basang-basa niyang bukana. Waring tinatantiya kung handa na ng aba siyang talaga. At nang matiyak na handang-handa na ang kanyang hiyas ay ipinasok nito ang dila sa loob niyon. Napakagat labi siya sa di maipaliwanag na sensasyong nararamdaman. Kung kanina ay nasasarapan na siya sa ginagawa nitong pagromansa sa kanyang boobs, di
HINDI ALAM NI SABINA kung paano haharapin si Jeffrey kinabukasan ng umaga. Kagabi ay napuyat siya sa kaiisip kung virgin pa nga ba siyang matatawag sa mga nangyari sa kanila. Technically ay hindi naman nito naipasok ang pagkalalaki nito sa kanya. Pero naipasok na nito ang dila nito. Shit, nag-iinit na naman siya habang naiisip ang mga nangyari sa kanila kagabi. Hindi nga siya nakatulog sa kaiisip kung anong pakiramdam sakaling itinuloy ni Jeffrey ang pagtatalik nila. Naging marupok siya. Kagabi ay wala siyang pinagsisihan. Handa niyang ibigay ang lahat-lahat dito ng walang pag-aalinlangan. Ngunit kaninang magising siya ay parang gusto niyang murahin ang kanyang sarili dahil nawalan siya ng self-control. Hindi porke’t mahal niya ito ay bibigay na siya sa kung anong gawin nito sa kanya. Ano na lang ang iisipin nito sa kanya? Na kaladkarin siya? Nanlamig ang kanyang mga talampakan nang marinig ang pagbaba ni Jeffrey. Nagmamadali
“SO, NAGBALIK ka na pala? Balita ko may pumalit na saiyo sa pwesto mo,” nakangising sabi ni Rowena nang maabutan siya nito sa canteen, napatingin ito sa hawak niyang sandwich, “Ano ka na ngayon, alalay?” nanunuyang tanong nito sa kanya. Parang walang narinig na inirapan lang niya ito saka tumalikod na ngunit parang naghahanap talaga ito ng gulo, hinila nito ang isang braso niya saka dinampot ang juice sa tabi nitong mesa at itinapon sa mukha niya. Nanginig ang kanyang mga kalamnan. Alam niyang malakas ang loob nitong gawin iyon dahil kakaunti pa lamang ang tao sa loob ng canteen at halos walang nakapansin sa ginawa nito sa kanya. Kung meron man, parang wala namang pakialam ang mga ito. “Ano ba talagang problema mo sakin, ha?” Sita niya rito, “Inaano ba kita?” “Nagtatanong ka pa? Kalat na kalat na dito ang kalandian mong babae ka! Akala mo di ko alam ang bahong tinatago mo? Ibinebenta moa ng katawan mo para lang magka
“SABINA, MABUTI naman at napasyal ka,” tuwang-tuwang sabi ng dati niyang kapitbahay na si Vicky nang dalawin niya ang mga ito at dalhan ng kung anu-anong mga pasalubong. “Mukhang okay ang trabaho mo ngayon ah.” Tipid na ngiti lang ang itinugon niya saka bahagyang napalingon sa dating bahay nila, “Kumusta na po sila? Balita ko, bakante iyong bahay na yan? Kala ko nabenta na nila sa iba?” “Di ko alam pero matagal na silang umalis dyan,” anitong inilapit ang mukha sa kanya, “Alam mo ba ang tsismis?” “Ano po?” “Nawawala iyong pulis na kinakasama ng step-mother mo.” Mahinang sabi nito sa kanya, “Bago umalis ang mag-ina, naririnig ko pa iyong madrasta mo na umiiyak, may kausap sa phone at ipinagtatanong kung nasan si. . .Ramon Villadiego ba iyon?” Natahimik siya. “Eh maiba tayo ng usapan, ikaw kumusta ka na? Mukhang lalo kang gumaganda ah.” Sabi ni Vicky sa kanya. “Naku, salamat
“ANO KAMO?” Muntik nang mabitiwan ni Gustavio ang hawak na tasang may laman na kape, “Iyong me ari ng kompanyang pinagtratrabahuhan mo ang napangasawa ng pinsan mo?” Malakas ang tonong tanong nito sa kanya. Tumango si Rowena. “Kaya pala nakatira sa mamahaling sbdivisyon ang putah,” hindi makapaniwalang sabi nito saka kumunot ang nuo, “Pano nakatisod ng mayaman ang babaeng iyon?” “Hindi ko nga po alam ‘tay,” inggit na inggit na sagot ni Rowena, nagtangis ang kanyang mga bagang nang maalala ang pamamahiya ng boss nila sa kanya. “Baka nga di na ko makabalik pa dun bukas.” “Gaga ka ba?” Singhal ng matanda sa kanya, “Dapat ngang tumaas ang posisyon mo dahil kay Sabina! Dapat tulungan ka nya!” Nakagat niya ang kanyang labi, saka parang maiiyak na tuningin sa ama, “Inaway ko si Sabina. Naabutan kami ng boss ko. Galit na galit sya. Pakiramdam ko, ban na ko dun bukas,” aniyang di na napigilan ang pagpatak ng mga
“ALAM MO BANG INIS NA INIS AKO SA SARILI ko kasi. . .” napatitig siya kay Jeffrey. Nasisiraan na nga siyang talaga ng bait dahil parang totoong nakatayo ito ngayon sa harapan niya. Ano ba itong nangyayari sa kanya. Pinisil niya ang mukha nito. Mainit ang balat nito. Tinampal niya ang sarili. Gusto niyang matawa dahil nasisiraan na nga yata siya ng bait. Heto at iyong guni-guni niya ay parang totoong nangyayari. “kasi naiinis ako kapag naiisip kong may kasama kang iba sa Hongkong? Pero bakit naman ako maiinis? Sino ka ba sa buhay ko? Ni hindi nga kita gusto!!!! Naririnig mo ba ako, ha? Hindi kita gusto!” sigaw niya rito, “Maraming ibang lalaki dyan kaya hinding-hindi ako magkakagusto saiyo.” “You’re drunk.” “Sinong me sabing lasing ako? Hindi ako lasing!” Sigaw niya rito. Parang wala sa sariling inilagay niya ang mga kamay sa mukha nito at siniil ito ng halik sa mga labi. God, parang totoong-totoo ang nangyayari
GINULAT NILA ang lahat sa anunsyo nilang magpapakasal na sila ngayong daratng na buwan. Masayang-masaya sina Arlene at Vivian para sa kanila. Ganuon rin naman si Von na tinanggap na ang pagkatalo at umaasang magiging masaya ang pagsasama nila ni Jeffrey. Excited din sina Erica at David kaya naman kaagad na nagset ng dinner para sa kanilang apat. “Hindi ako makapaniwalang magkaibigan pa pala ang mga boylet natin,” natatawang sabi ni Erica sa kanya habang nakamasid kina David at Jeffrey na umiinom ng wine sa isang sulok para icelebrate ang naglalapit nilang kasal, “Sinong mag-aakala nito?” Napangiti siya. Masaya siyang nabalik muli sa dati ang friendship nilang dalawa ni Erica. “Gustong-gusto talaga kitang maging hipag kaya ang sama-sama ng loob ko ng binasted mo si Kuya Enzo,” pagtatapat pa ni Erica sa kanya, “Pero tama ka, di naman pwedeng turuan ang puso. Sadyang may mga nakalaan para sa tin na bigla na lang darating sa buhay nati
“IBANG KLASE RIN ANG BOSS MO,” napapailing na sabi ni Von sa driver ni Jeffrey na nakita niyang naninigarilyo sa may gate. “Pasensya na, nagmamahal lang si Boss,” sabi nito sa kanya. Napaismid siya. Matagal na siyang nagmamahal pero hindi siya naging ganito kaswerte na gaya ng Jeffrey na iyon. Ewan ba niya kay Sabina kung bakit kahit yata paulit-ulit itong magkamali ay palagi itong nakahandang magpatawad. “Come on, alam naman nating maraming babae ang boss mo,” patuyang sabi niya sa lalaki. “Diyan ka nagkakamali. Kilala ko si Boss, minsanan lang magmamahal iyon. Alam ko kung ano iyong mga pinagdaanan nya sa buhay kaya wala kang karapatang husgahan sya base lang sa kung ano ang nakikita mo,” matiim na sabi sa kanya ng lalaki na halatang anumang oras ay handang makipagpatayan para lamang sa amo nito. Hindi na siya nakipagtalo pa. Ang totoo ay nasasaktan lamang naman siya. Ang tagal niyang umasa at nag
“P-PERO NATAUHAN AKO,” halos paanas lamang na sabi niya. Parang nakahinga ng maluwag ang dalawa. “OMG, kaya naman pala inis na inis saiyo si Von,” napapailing na sabi ni Arlene sa kanya saka napangiti, “Masarap ba?” Siniko ni Vivian si Arlene, “Ayan ka na naman sa kalibugan mo, Tumigil ka nga!” nakairap na sabi nito sa babae saka muling bumaling sa kanya, “Sabina, sana naman this time matuto ka na. Mahalin mo muna ang sarili mo bago ka matutong magmahal ng ibang tao. Hindi sa lahat ng babagay eh bigay ka lang ng bigay,” Payo nito sa kanya. Hindi siya kumibo. Alam niyang nagmamalasakit lamang ang mga ito dahil nakita ng mga ito kung paano siya nahirapan nuon. “Mabuti pa magpahinga ka na muna, wag ka ng mag-isip ng kung anu-ano, okay?” Sabi ni Arlene sa kanya. “Salamat,” aniya sa mga kaibigan, “Salamat dahil tinutulungan nyong maging magaan ang buhay ko.”NAKITA NI ROWENA si Jeffrey na um
AYAW NI JEFFREY SIRAIN ang espesyal na araw ni David kung kaya’t maaga na lamang siyang nagpaalam sa lalaki. Masama ang loob niya dahil hanggang ngayon ay galit pa rin sa kanya si Sabina. Sabagay ay hindi naman niya ito masisisi dahil matindi naman talaga ang naging atraso niya rito. Pero hindi na ba talaga siya nito maaring bigyan ng isa pang pagkakataon? Hindi na niya alam kung ano gagawin niya. Bumalik na siya sa Maynila at pinili na lamang mapag-isa sa kayang suite. Siguro ay kailangan niya ang tulong ni Geraldine para ito mismo ang magpaliwanag kay Sabina tungkol sa kanila. At para na rin malaman nito na sa nakalipas na panahon ay wala namang ibang umukupa sa puso niya kundi ito lamang. At totoo sa loob niya nang sabihin niya rito na mahal niya ito. Malungkot siyang nahiga sa kama habang paulit-ulit na nanunuot sa kanya ang magandang mukha ni Sabina. Kulang na lang ay lumuhod siya rito kanina para lang magsumamo na patawarin
ARAW NG LINGGO. Madaling araw pa lamang ay gising na si Sabina bilang paghahanda sa kasal ng kaibigan niyang si Erica at ang multi-billionare na mapapagasawa nitong si David Wharton. Siya kasi ang maid of honor ng kaibigan kung kaya’t maaga siyang gumising para ihanda ang kanyang susuoting magenta pink gown. Mabuti na lamang at nagpresinta si Von na sunduin siya. Sa Tagaytay gaganapin ang wedding, one hour drive from Laguna kasama ng ang ilang minutong traffic lalo na kapag araw ng Linggo. Kaya sabi ni Von ay magprepare siya ng maaga para maaga siya nitong susunduin. Siya na rin lang ang magme-make up sa sarili niya tutal naman ay very light lang ang ilalagay niya sa mukha dahil summer naman ngayon. Saka di naman talaga siya mahilig maglagay ng kung anu-anong burluloy sa mukha. Si baby Bean ay iiwanan muna niya sa pangangalaga nina Arlene at Vivian. Sanay naman na ang bata sa mga ito. Gusto ng asana ni Von ay isama niya ang kanyang anak sa wedd
“PASENSYA ka na Sabina kung may pagkamarites ako. Gusto ko lang naman kasing maging masaya ka kaya ipinaalam ko saiyo ang tungkol kay Jeffrey. Kung gusto mo syang makita, dito lang sya naka-check in sa hotel namin.” “Salamat, Rowena pero wag na wag mo na sanang mababanggit pa sa kanya ang tungkol sa amin ng bata,” aniya sa kanyang pinsan. “Pero hindi ba karapatan niyang malaman ang tungkol sa bata?” Tanong ni Rowena sa kanya. “Please Rowena. Tahimik na ang buhay ko. Ayoko ng magkaron pa ng kaugnayan sa kanya,” pigil ang inis na sabi niya sa babae. “Pasensya na, akala ko kasi matutuwa ka sa ibabalita ko,” sabi nito sa kanya, “Pramis, hinding-hindi kita babanggitin sa kanya.” “Salamat.” Pagkatapos ng pakikipag-usap sa pinsan ay hinarap niya sina Arlene at Vivian na halatang curious na curious sa ibabalita niya. “What?” Taas ang kilay na tanong niya sa mga ito.
“ANG CUTE-CUTE naman ni baby Bean,” tuwang-tuwang sabi ni Arlene, kinuha nito sa kanya ang bata, “Di ako makapaniwalang mag-iisang taon na sya. Parang kelan lang,” sabi pa nito sa kanya. Ngumiti siya. Isang taon na ang matuling lumipas at sa tulong ng mga kaibigan niyang sina Arlene, Von at Vivian ay nakapag-set up sila ng isang coffee shop sa Laguna kung saan ay dito na rin niya piniling manirahan habang ang bahay naman niya sa Cubao ay naisipan niyang parentahan na lamang. Balak nga sana niya nuong una ay ipagbili iyon ngunit napagtanto niyang di pala niya kayang pakawalan ang mga magagandang alaalang kalakip ng bahay na iyon bagama’t marami ring masasakit na memories ang bahay na iyon sa kanya. Mas matimbang pa rin ang mga magagandang alaalang nabuo sa tahanang iyon habang siya ay lumalaki. So far ay successful naman ang kanilang coffee shop dito sa Laguna at nagplaplano na silang magput up ng isa pang shop nila sa karatig bayan.
HINDI MAKAPANIWALA SI VON nang pasyalan siya nito sa bahay at ipagtapat niya ang totoong kalagayan niya rito. Disappointed itong malaman na nagdadalang tao siya at the same time ay nag-aalala ito lalo na nang ipagtapat niya ang tungkol sa kanila ni Jeffrey. “Sabi ko na nga ba may something sa inyo ng lalaking iyon. Kaya pala unang kita ko pa lang sa kanya, hindi ko na kaagad siya gusto,” nailing na sabi nito sa kanya saka tiningnan siya ng matiim, “Talaga bang wala kang balak ipaalam sa kanya ang lagay mo?” Umiling siya. “Para ano pa?” “Bakit hindi mo sya bigyan ng pagkakataong magpaliwanag? I know, medyo confusing ang statement ko considering di ko gusto ang lalaking iyon. Pero syempre, iyong kapakanan mo pa rin at kaligayahan mo ang iniisip ko. Kahit masakit para sakin, kung sa kanya ka magiging maligaya, okay lang. Kaya kung ako ang tatanungin mo, mas gusto kong bigyan mo sya ng chance na magpaliwanag.” “Magpali
“I AM ONE MONTH PREGNANT?” Waring hindi makapaniwalang tanong ni Sabina sa sarili habang tinitingnan ang result ng naging eksamenasyon sa kanya ng doctor. “Mabuti na lang safe ang baby mo. Kaya iwasan mo na sana ang stress at magfocus ka sa nandyan sa matris mo,” sabi ni Enzo na bakas ang matinding pag-aalala sa kanya, “Ano nga palang plano mo? Ipapaalam mo ba sa kanya?” Umiling siya. Simula sa araw na ito ay tinatapos na niya ang anumang ugnayan niya kay Jeffrey. Tama na ang kahibangan. Napaisip siya. Hindi niya alam kung ano ang nararamdaman ng mga sandaling ito. Hindi niya alam kung dapat ba siyang matuwa sa bagong kaganapan na ito sa buhay niya. May pait sa mga labing napangiti siya. Sa isang iglap ay nakabuo kaagad ng dalawang bata si Jeffrey. O baka nga hindi lang sila dalawang binuntis nito. Hindi na siya magtataka kung may mababalitaan siyang isa pang naghahabol dito. “Sabagay, kayang-kaya mo namang buhayin