Happy New Year po mga Madam readers
MATTHIASPara akong temang nakangiting mag-isa ng paglabas galing sa k'warto ni Lorelei. Kung makikita ako ng mga kapwa kong respetadong businessman–malamang pinagtatawanan at lilibakin ngayon ako. Imagined ako si Matthias Martinez, ang tumatayong CEO ng Martinez Empire, na isa sa malaking kumpanya ng bansa, ay mag-isang ngumingiti, dahil sa pagkabaliw sa isang babae at ang babae ‘yon ay walang iba si Lorelei, na halos karamihan alam na mag kapatid kami.Nakasalubong ko pa si kambal sa hallway na pangit ngiti ako at pabiro akong sinuntok sa balikat dahil para daw akong sinapian ng sampung maligno sa 'kinikilos ko.“Dammit! I'm crazy in love,” bulong ko pa sa isip ko.“Iba talaga ang nagagawa ng pag-ibig noh? Tsk! Kaya talaga ayaw kong mainlove dahil nakakatakot. Iyong nakita lang kitang mag-isa nakangiti parang ang creepy na,” biro ni kambal sa akin.“Bro, nasasabi mo lang ‘yan dahil hindi pa ‘yon tumitibok. Tinuro ko ang dibdib niya. Pero kapag nakita mo ang babaeng bibihag sa maliko
LORELEIOne week later...Busy sila Mommy kaysa sa akin sa paghahanda ng pagsasaluhan daw namin na pagkain mamaya after ng graduation ko sa SMX. Ala sais pa nga lang ng umaga gising na siya kasama si Nanay Rina, busy mag-decorate sa labas kasama rin ang mga kasambahay.Nag decide na lang sa front lawn area naglatag ng tatlong mahabang mesa. Actually mamaya pa 5 P.M. matatapos ang ceremony masyado lang advance sila Mommy at Daddy.Nag-sponsor din ng lechon si Kuya Mattheus. Gift daw niya sa akin. At si Ate Marrianne ay sagot ang cake. Kahit todo tanggi ko sa kanila na ‘wag ng gumastos, kahit nga Jollibee lang kami kumain ayos na ako roon, dahil ramdam ko ang saya nila sa pagtatapos ko ngayon.Nag-suggest din si Daddy, kung gusto ko raw na mag catering kami sa hotel dapat sasang-ayunan ni Matthias, subalit mahigpit akong tumutol.Pinili ko ito sa bahay na lang. Private at tahimik. Less gastos pa at kami lang buong pamilya. Darating din sina Lola at Lolo nasa Antipolo, magulang ni Mommy
LORELEI“Si Lorelei Ate Mayang?” mabilis n'yang usisa kay Ate.“Hehehehe…joke lang…ikaw talaga Matthias, kapag tungkol kay Lorelei, humahaba ang tainga. Picture ulit tayo, Mommy, Daddy,” sabi ni Ate. Halata nililigawan lamang si Matthias.Sandali nakalimutan ni Matthias ang sinabi ni Ate Mayang, ngunit akala ko lang pala dahil pagdating sa bahay kinulit ako ng kinulit.“Babe, anong ibig sabihin kanina ni, Ate Mayang?” iyon agad ang tanong ni Matthias, pagpasok sa kwarto ko. Hindi ako tinantanan ni Matthias, sa sasakyan pa lang kahit nakauwi na kami rito sa bahay at narito na ako sa k'warto ko talaga sinundan pa ako.Nagpaalam lang ako kay, Mommy, magbibihis ng damit. Maya-maya lang darating na mga kaibigan ni Daddy. Sila Lola sa Antipolo, narito na kanina pa pagdating namin pagkatapos ng graduation ko.Buti nga wala pa ang magulang ni Dad. Strict kasi si Lolo. Hirap pasayahin.“Lorelei,” napalunok ako dahil tinawag na niya ako sa pangalan ko. Kapag ganito na– ang tawag niya ay pangala
LORELEIPagkatapos ng salo-salo noong gabi ng graduation ko, madalas ng dumalaw ang Lolo, sa bahay. Hindi ko alam kung anong pinag-uusapan nila ni Dad, pero laging nauwi sa pagtatalo.Subalit minsan narinig ko sa ama ni Dad, ginigiit nito ang apo ni Ho, para sa merger ng kumpanya at mangyayari lang daw iyon kung magpapakasal si Matthias, kay Gretchen, na labis tinututulan ni Matthias at ni Dad.Ngayon ang araw na lilipat ako ng tirahan at bukas na rin ako mag-uumpisang magtrabaho. Assistant Chef ako sa isang five star hotel sa Maynila. Masasabi ko masaya akong mag-uumpisa sa trabaho ko dahil sariling sikap ko ito, bakit ako natanggap sa halos libong kasabay kong nag-apply. Hindi ko ginagamit ang impluwensya nila Dad, upang matanggap lamang sa trabaho.Katunayan wala akong nilagay na backer, nagulat pa nga ang nag-intetviiw sa akin dahil may hotel daw ang pamilya namin bakit ayaw ko raw roon magtatrabaho.Sabi ko gusto kong gumawa ng sariling pangalan. Gusto kong matanggap ako hindi da
LORELEIKatatapos ko lang magligpit ng mga gamit ko ng meron mag doorbell sa labas ng unit ko. Napangiti ako baka si Matthias na ‘yon. Hmm aga naman umuwi kaka lampas lang ng alas singko narito na sa condo ko. Ibig sabihin umalis ito sa office, ng wala pa time ng uwian.Wala pa sa ayos ang buhok ko basta lang nakapusod pataas may mga ilang hibla pa nga naglaglag sa pisngi ko pero hindi ko pinagkaabalahan ayusin. Kahit ang pambahay kong loose t-shirt hindi ko pinalitan at short, short lang ang suot ko sa baba.“Babe,” saad ng bagong dating na si Matthias. He gave me a look full of admiration in his eyes.Tumingin ako sa hawak sa kabilang kamay nito at lihim akong kinilig dahil may dala itong bouquet ng white rose.“For the most beautiful woman in my life,” yumuko at hinalikan ako sa noo.“Bolero!” saad ko kaya tumaas ang sulok ng labi nito animo alam na walang katotohanan ang sinasabi ko sa kanya. Akala ko ipaglalaban nito ang sarili pero mali ako dahil pagkatapos akong pakiligin naluk
Lorelei“Are you ready to moan my name, babe?” nag-aasar niyang tanong sa akin.Hindi nito ako binigyan ng pagkakataon na sumagot dahil siniil na niya ako ng maalab na halik na agad ko iyon tinugon.Napa ungol ako ng sipsipin niya ang ibabang labi ko at gano'n din ang dila ko. Nagliyab na nga, ng apoy na pagnanasa ang pareho namin mata habang magkahinang iyon.Umangat sandali si, Matthias, upang alisin nito ang suot kong short kasama ng underwear ko at dumagan na siya sa akin. Siniil ulit ako ng malalim na halik kaya napaungol ako sa labi niya. Ang init ng mga katawan namin at domoble ngayon dahil sa mga haplos at halik Matthias, sa katawan ko tila may sarili akong isip kusa akong humalik sa kaniya.“M-matthias, ahhh,” malakas kong pagtili dahil bumaba si Matthias, sa pagitan ng hita ko, at ngayon ay pinaligaya ako ng mainit at eksperto niyang dila.“D*mmit!” hindi ko maiwasan ang paglabas ng mur* sa bibig ng laruin nito ang cl*t ko ng kaniyang dila.“Sige pa Matthias, Ohhhh…that ahh
LoreleiNagising ang diwa ko ngunit nanatili pa rin akong nakapikit ng umikot ang mabangong after bath perfume ni Matthias, sa buong k'warto ko. Napangiti ako tila kay lapit lang niya sa akin dahil nanunuot sa ‘king ilong ang natural niyang amoy humalo sa favorite niyang mens perfume. Lihim akong suminghot. Napakabango talaga nito, kahit hindi maligo ng isang Linggo. Gumalaw ako ngunit may mabigat na bagay ang nakadagan sa ibabaw ko.Shit anong oras na kaya? Nang sumagi sa isip ko na nasa ibang bahay na ako at may trabahong nag-aantay sa akin. Napabalikwas ako ng bangon subalit muling bumalik dahil may malaking lalaki nasa ibabaw ko pinanonood ang pagtulog ko.Arghh nasa ibabaw ko pala si Matthias, kaya pala mabigat dahil sa tukmol kong boyfriend.“Hi sleeping beauty. Akala ko ayaw mo pa gumising hahalikan na sana kita baka iyon ang kailangan mo,”Dahil wala pa ako sa huwisyo para pansinin siya, nakipag titigan lang muna ako sa kanya kinukusot ko pa ang aking mata.Nabungaran kong bag
Lorelei“Matthias, sa Bel Air Makati tayo ha? Doon ang hotel na papasukan ko,” bigay instruction ko kay Matthias, nang malapit na kami sa kotse niya.Nagsalubong ang kilay niya pinasadahan ako ng tingin at pinagbuksan niya ako ng pinto bago ito sumakay. Akala ko hindi na sasagot pero bago niya patakbuhin ang sports car niya, sumagot muna sa akin.“I know,” He said softly at pagkatapos hindi na nagsalita. Napatampal ako sa noo ko baka galit ang Matthias n'yo, ‘di ko kasi sa kaniya sinabi ano bang aasahan ko, magagalit talaga sa akin ang boyfriend kong bipolar.Humarap ako sa kaniya upang mag-sorry. Hindi na kasi ako nabigyan ng pagkakataon na kausapin siya masyadong busy ng mga nakaraang araw sa kaniyang office. Pabor din naman sa akin, dahil ito ang numero unong tutol na mag-work ako.Bakit daw hindi ako sa kumpanya na lang pumasok, kahit naman daw iba ang tinapos ko maari naman ako sa office.Tumikhim ako kaya mabilis niya akong nilingon. Mabilis lang talaga dahil muli sa unahan ang a
MatthiasIt's been 3 years, simula ng ikinasal kami ni Lorelei, sa Sanctuary Hotel pero feeling ko noong isang Linggo lang nangyari ‘yon.Araw-araw kasi mas lalo kong minahal ang mabait kong asawa. Oo minsan may away kami ngunit inaayos agad namin ‘yon. Nag-uusap agad kami at gumagawa ng maganda solusyon. Ngunit ang away lang naman namin ay simpleng hindi lang pagkakaunawaan bilang buhay mag-asawa.Ayaw kasi rin namin patatagalin kung sino sa aming dalawa ang may tampo kailangan solve agad hindi pinaabot kinabukasan.If I look back to the past, when Lorelei was Mommy's daughter, it seemed impossible for us to be together. She can never be mine because everyone believes we are siblings.Marami na nga kaming sinuong na pagsubok. But thankful kay God, kasi nalampasan namin ang pinagdaanang unos, at sa kung may darating man na matinding problema kaya naman namin ‘yon lampasan. Ngayon pa ba na may mga anak na kami at mas mahal namin ang isa't isa.Lalo pa nga naging matibay ang aming pagsas
LoreleiAfter four months…“Uh? Anong masamang hangin ang nagdala sa inyo dalawa at alam ko may trabaho pa kayo ngayon?” kunot ang noo ko pareho ko silang tiningnan.“Besh…punta tayo ngayon sa Sanctuary Hotel and resort n'yo,” wika ni Ricky at Regina. Pumasok agad sa loob ng condo hindi ko pa man naaya pumasok. Tsk, ang weird ng mga bestfriend ko.“Lorelei! Tara minsan lang magyaya–”“Ha? Walang kasama si Zanelle, besh, si Tatay kasi nagpaalam maaga pa pumunta sa kaibigan niya.”“Edi isama natin,” wika nilang dalawa.“Paano? Wala si Mang Raul, baka hindi pumayag si Matthias. Pinagmaneho kasi siya patungo raw sa Sanctuary, may asikasuhin.”“Pak na pak? Sakto malilibre tayo ng asawa mo sa entrance ng beach,” palatak ng dalawa.“Sure kayo? Malayo ang Zambales pagod din mag-drive,” paliwanag ko sa kanila.“Girl Scout itong mga BFF mo, may driver akong kasama. Grabe kasi besh, ang init gusto naming mag-swimming,” magpanabay na saad nila.Pumayag ako OA pa ang dalawa nag-apir pa ng sumang-ay
Lorelei“Babe, it's not obvious that you're the excited one,” tudyo ng asawa ko dahil kanina ko pa ito minamadali ng magbihis.Ngayon nasa labas na kami ng pinto sa kwarto ni Tatay. Ngayon araw na kasi ang birthday nito at ang pangako kong sorpresa sa kanya.Bitbit ni Matthias ang ginawa kong vanilla cake, na pinagtatalunan pa namin ‘to, kasi nga suggestion nito paglabas na ni Tatay ng silid niya ngunit mahigpit akong tumutol.Eh, bakit ba? Gusto kong ito agad ang bubungad pag gising ni Tatay ngayong umaga sobrang pakialamero lang itong asawa ko pero nasunod din naman.“Ako ang napapagod sa'yo, Misis. Kasi kagabi ka pa isip nang isip kung anong pagkain ang iluluto mo at hanggang umaga ala-sais pa lang maingay ka na,” wika ulit ni Matthias.Natawa na lang ako sa kaniya.“Hindi ko naman itatangi kasi totoo naman na excited ako kaya ‘wag ka ng komontra, Mister. Para happy tayong dalawa,” wika ko sa kanya kinaangat ng sulok ng taas ng labi niya.“Bakit may mali ba sa sinabi ko?” ulit kong
Lorelei“Mang Raul, sa Pasig po ulit tayo. Sa Manggahan po sa dating apartment na pinuntahan natin ng dalawang beses,” magalang kong sabi rito.“Sige Lorelei," wika ni Mang Raul. "Mabuti na lang pinayagan ka ng asawa mo," mahina itong tumawa tila ba may naalala."Bakit po?" nangiti na rin ako."Noong una, nagalit sa akin iyon at pumayag daw akong ipagmaneho ka rito sa Pasig.”“Inaway ko po masyadong maarte. Ayon wala siyang nagawa,”Masayang humalakhak si Mang Raul.“Kaya pala nakasimangot na lang ng sabihin ko paalis tayo,” natatawa pa wika ni Mang Raul.Kasama ko rin si Ricky at Regina, full support itong dalawa kong bestfriend. Dumating na kasi ang isa ko pang Ate na galing pa ng Province pumayag na mag-usap kami.Sakto lang dahil nangako tutulungan daw ako mapapayag ang panganay naming kapatid.Dalawang Linggo ko rin ito kinumbinsi na pumayag. Kasi grabeng sungit noong una. Mabuti talaga mabilis nalusaw ang kasungitan nito ng mai-kwento ko rito kung gaano pangarap ni Tatay, na mak
Lorelei“Lo!”“Lolo…” napahagulgol ako nang tuluyan itong sumuko nasa sasakyan pa lang kami.Sa ospital dapat ang punta ng ambulance ngunit sa St. Martin funeral home napunta.Busy na si Matthias na tawagan sila Mommy at Lola. Ako tahimik lang habang pinagmamasdan ko ang payapang tulog na si Lolo.Humahangos sila Mommy at Lola Liza maging si Kuya Mattheus at si ate Mayang namumula ang mata katulad kay Daddy.Hinanap ko si Zanelle kila Mommy kasi hindi nila kasama.“Si Rina ang kasama nasa bahay, ‘nak,” wika ni Mommy.“Eh, si Tatay po Mhie?”“Nasa mansyon pa anak. Gusto nga umuwi sa condo n'yo kaya lang sabi ng Dad n'yo, sa bahay muna kasi nandito pa kayo wala siyang kasama roon,”Nilapitan ko si Lola, sa harapan ng Lolo Ronald. Tahimik ito umiiyak sa harapan ng tila tulog lang na si Lolo.“Lola, ayos lang po ba kayo?” ani ko nginitian siya at tumabi ako rito ng tayo hinaplos ang likuran niya.“Apo,” hikbi nito kaya kinabig ko upang yakapin at hinayaan itong umiyak habang yakap ko.“Nag
LoreleiWedding day…Tapos na akong mag-ayos, si Zanelle na ngayon ang binibihisan ko. Twiny kami ng suot na dress ng anak ko kaya hindi ko mapigil mangiti at nanggigil sa cuteness overload nito.“Ang pretty naman ng Zanelle ko,” I giggled. Magkabilang pisngi niya pinanggigilan kong hinalikan.“Itaw lin po Mama, same po Zael, pletty,” aniya niyakap ako sa leeg, tapos ulit-ulit na hinahalikan ako sa pisngi. Iyon ang naabutan ng ka papasok na si Matthias.Tinaasan ako nito ng kilay ng mapansin nito napapangiti ako tiningnan siya mula ulo hanggang paa.“Daddy!” nilapitan ni Zanelle ang ama. “Wow…wapo Daddy ni Zael,” wika nito akala mo matanda na kung nagsalita.“Ikaw din anak ang ganda-ganda,” sagot ni Matthias.“Hehehe opo Daddy, same Mama to danda,” sagot pa nito sa ama.“Sobra! Same kayo ni Mama mo ang pinakamaganda para sa Daddy.”“Babe, tapos ka na?” saad ni Matthias.“Patapos na. Mauna na kayo lumabas ni Zanelle, dadaanan ko pa si Tatay.”“Nauna na, babe kasama nila Mommy,”“Ay hind
Lorelei“Tay!” masaya kung sigaw sabay tinakbo ko ang pinto upang salubungin si Tatay, kasama na siya ni Matthias at si Kuya Mattheus na seryoso.Hindi kasama si Eleazar, kasi may pasok pa sa school ngunit susunod daw kapag naka graduate na payag naman si Tita Candy. Isa pa ayaw na ni Eleazar. Mag-transfer. Kung nakatapos na raw luluwas ng Maynila.Dito na kami nakatira ni Zanelle sa condo unit ni Matthias. Pag-alis kahapon, iniwan naman ang susi sa condo niya bago kami iwanan sa bahay nila Mommy.Nakangiti si Tatay kahit hindi niya ako nakikita. Mahigpit ko itong niyakap. Larawan pareho naming mukha ng saya. I looked at Matthias.“Thank you,” I uttered.Inalalayan ko si Tatay patungo sa sala at pinaupo. Pinagmasdan ko ito baka napagod sa biyahe ngunit mukhang maaliwalas naman ang bukas ng mukha nito.“Tatay ayos lang po ba ang naging biyahe n'yo?” wika ko.“Oo naman ‘nak, ngunit mahinang tumawa. Aba'y nagmamadali itong katipan mo dahil nga kasal n'yo na bukas, ginawa lang pasyalan an
Lorelei“Mommy,” nakanguso kong sabi. Nahihiya akong tumingin sa kaniya kasi kanina pa ako nito tinutukso kung saan daw ako natulog kahit alam niyang magkasama kaming dumating ni Matthias.“Halika ka nga rito anak,” wika nito hinila ako upang mayakap niya.Napangiti ako at hindi na ako nag-aksaya ng oras. Niyakap ko si Mommy Cole ng husto.“Salamat naman nagkabalikan na kayo ni Matthias. Ako ang unang masaya para sa inyong dalawa ‘nak. Mapapanatag na ako kaso mabubuo na rin ang pamilya n'yo ni Matthias,” aniya.“Mhie, susunduin ko lang po pala si Zanelle ha? Diba nagpaalam na si Matthias kanina umalis agad?” “Bukas na kayo umuwi hija,” sagot nito.“Inantay po kasi ako nila Ricky at Regina, Mommy.”“Ganoon ba? Sige, binilin pala ni Matthias, ihatid daw kayo ni Mang Raul,”“Opo Mhie, kaka tawag lang din ulit sa akin akala naman nakakalimot ako.”“Siya sige na baka abutin kayo ng gabi. Naroon ang anak mo sa silid ng ate Mayang mo,”“Sige po tatawagin ko na lang Mommy,” paalam ko sabay
Lorelei“Ang lamig!” tili ko kahit ako'y nakapikit.Gusto kong may mayakap kaso alam ko, wala ang anak ko. Mamaya pa 'yon ibablik nila Mommy kasi hapon pa ang flight namin ni Zanelle.Iniisip ko nasa k'warto ako ni Regina. Nakangiti pa ako kinapa ko ang tabi ko upang hilahin ang gamit na unan ni Zanelle, upang iyon ang yapusin.Gusto kong yakapin upang maibsan ang ginaw. Maybe it rained last night, so it was cold. Electric fan lang naman ang gamit namin ni Zanelle, sa silid na bigay ni Regina, pero dinaig pa ngayon ang naka aircon.Mahigpit kong niyakap ang unan at sinubsob ko pa ang aking mukha dahil nanuot sa ilong ko ang mabangong amoy ni Matthias.Sandali...natigilan ako...hanggang dito ba naman sa silid ni Regina, ginugulo ako ng hudas na si Matthias?Ganito talaga ang amoy ng lalaking 'yon hindi ako maaaring magkamali. Letse pati ba naman sa pagtulog ko, ang lalaking ‘yon sumasagi sa isip ko?Pero paano naman mapupunta ang unan ni Matthias sa silid namin ni Zanelle? Grabe na ba a