LoreleiHindi ako nagsalita kanina. Kahit nakakainis na si Matthias, kasi feeling okay kami kahit hindi. Ayaw ko naman mawala ang excited na nakikita ko sa mata ng anak ko.Kahit nga sa oras ng hapunan masaya ito hindi na humiwalay kay Matthias. Nang matapos lang kami kumain tsaka iniwan ang ama pero kila Mommy sumama.Sunapit ang oras ng pagtulog, naroon si Zanelle kila Mommy, matagal akong kinantahan, para lang payagan ko roon matulog sa mga Lolo at Lola niya, ang ending mag-isa akong matutulog sa dati kong k'warto.May kumatok sa pinto.Tumingin ako sa oras. Wala pang alas-diyes ng gabi. Maaga pa naman para matulog kaya binuksan ko. Ngunit si Matthias na malungkot ang mukha ang nabungaran ko.“Ano naman ba iyan Matthias?!” nagpamayawang pa ako sa harapan niya“Let's talk... babe,”Saglit ko siyang tiningnan ng walang makikitang emosyon sa mata ko.“Okay total makulit ka sige pasok,” wika ko nauna akong humakbang sa kaniya.Nasa gitna na ako ng silid hindi pa umabot sa kama ko humar
LoreleiMatagal akong niyakap ni Matthias, habang patuloy itong umaalog ang balikat. Nadala tuloy ako walang ampat ang pagdaloy ng luha sa aking pisngi.Nagsasabi ako kaniya na bitiwan na niya ako, kasi ako rin hindi ko mapigilan ang humikbi. Pero nanatili niya parin akong yakap ng mahigpit habang umaalog ang balikat.Kahit wala iyon tunog. Kahit hindi siya magsabi sa akin I know it. Umiiyak si Matthias. Lumuluha naman ako.“Please babe, ‘wag mo akong iiwan. H'wag n'yo akong iwanan ni Zanelle,”Napasibi ako kasi may tunog na ang iyak niya. Habang nakikiusap na ‘wag kami mawala ni Zanelle sa buhay niya.“B-bakit kung a-ayaw mo kay Gretchen, nakita kitang pinuntahan mo siya sa condo niya?”“W-why M-matthias?” hindi ko na mabigkas ang tanong ko sa kaniya.Naramdaman kong nanigas ang katawan nito habang yakap niya ako. Mariin kong pinikit ang mata ko ng maramdaman ko ang paghalik niya sa buhok ko.“Ano pala ang ginawa mo sa labas ng gano'ng dis-oras ng gabi? Babe, what you're doing is jus
LoreleiNagising ako sa pangingiliti sa leeg ko at masayang bungisngis ni Zanelle. Napangiti ako kasi pinagtitripan ako ng anak ko.Ganito minsan ang gawain nito sa akin kapag nauunang magising pero gustong gusto ko kasi, nakakawala ng malungkot kong umaga dahil sa mga masayang tawa niya ang sumasalubong sa akin pagdilat ko ng mata.“Mama moning po,” aniya yumakap sa leeg ko at hinalikan ko naman sa buhok niya.“Morning anak ko. Paano ka nga pala nakapasok dito?” tanong ko sa kanya.Naka-lock kasi ang pinto.“Sama ni Daddy,”“Ha? Kanina pa gising ang Daddy mo?” wika ko nag-alala baka anong itsura ko kanina pagpasok nila. Shock mamaya naghihilik pala ako nakita niya. Eh, bakit ba maganda nga ma-turnoff tigilan na ako.“Mama, lab you tabi ni Daddy,” natutuwa pa na sabi ni Zanelle pero ako lihim nainis sa ama nitong amnesia. Inutusan pa talaga ang anak sa pa I love you niya.Shit ayan na nga natuluyan ang Daddy, Daddy niyang tawag kay Matthias. Iyan kasi pinatawag ng ama nitong feelinger
Lorelei“Uhm, ihatid mo muna ako sa apartment ni Regina, tapos ihatid mo nalang mamaya si Zanelle pag-out mo sa office,"“Ano?!” malamig n'yang sagot. Halata pinipigilan lakasan ang boses pero alam ko, galit ito kasi kita ko ang pag-flex ng ugat sa braso niya at dumiin din ang paghawak sa manibela.“Ayaw kong sumama,” mahina ko lang sagot sa kaniya.“Mama, ayaw mo po ama sa woyk ni Daddy? Pomis mo tanina,”Narinig pala ng marites kong anak paano kaya ito.Napahilot ako sa noo ko. Nahalata ba nito ang usapan namin ni Matthias? Talaga naman pinilit ko nga maging kaswal lang ang pagsasabi sa ama niya anak ko naman ang palapansin.“Mama,” malungkot ang boses nito.“Yes baby?” tanong ko. Matamis ko pang nginitian ngunit nakayuko na ito't ayaw akong tingnan para bang nagtampo. Bayolente akong napalunok inisip kung paano ko ito susuyuin kaya lang shocked ako sa sinabi sa akin.“Away tayo ni Daddy?” mahina lang tanong ngunit malakas ang impact sa akin maging kay Matthias kasi suminghap pa ang
LoreleiNasa dining table kami pero sa office pa rin kami ng ni Matthias, kumakain ng tanghalian nang may tumatawag sa cellphone nito ngunit ayaw nito pansinin.Nakikiramdan ako kung bakit wala itong reaction kaya lang naingayan ‘ata si Zanelle, tinanong ang ama, kung sino iyon.“Wala iyon anak, kain lang,” sagot niya kay Zanelle kinansel ang tawag.Mukhang emergency kasi tumawag ulit animo desidido kung sino man iyong tumatawag gustong makausap si Matthias.Sinilip ko kasi malapit lang naman sa akin ayaw ko sana ngunit may nagu-utos sa akin na silipin ko. Kasi private ni Matthias ang cellphone nito ayaw ko naman pakialaman ang personal nitong buhay kasi hindi pa naman kami ayos.‘Gretchen’Hmm naka save talaga ang phone number ng babaeng 'yon?Tumalim ang tingin ko sa screen ng cellphone. Para bang doon ako galit. Ano naman kaya ang kailangan nitong babaeng ‘to bakit istorbo? Sa oras ng trabaho ni Matthias, ay tumatawag? Hwag nitong sabihin na before pa nito gawain? Tatawag kahit na
Lorelei“Salamat Matthias,”’ sabi ko sa kanya ng maihatid na kami ni Zanelle sa bahay ng kaibigan kong si Regina.Ito ang maykarga kay Zanelle patungo sa apartment. Halos ilang hakbang lang naman ang apartment ng kaibigan ko sa tabi ng parkingan ng sasakyan kaya nakarating agad kami sa pinto na walang lumabas na salita galing dito subalit tumango ito then nagpapaalam sa kargang anak.“Bye baby,” wika nito hinalikan sa noo si Zanelle. Yumakap lang si Zanelle sa leeg ng ama matagal sila sa gano'n ayos kasi ayaw siyang bitiwan ni Zanelle.“Lipat ka na kay Mama, gagabihin na si Daddy,” pakiusap pa nito sa anak niyang nanatiling nakayakap sa leeg nito.Akala ko nga hindi na ito sasama sa akin kasi ayaw naman mamansin ngunit natuwa ako kasi katagalan umalis din ito sa pagkakayakap sa leeg ni Matthias binalingan ako ng tingin.“Daddy, ingat po, I yab you,” wika pa nito na ikinasaya ng ama.“I love you more ‘nak,” sagot ng ama nakangiti kahit ang mata.Nang alam kong babalingan ako ng tingin
Lorelei“Regina ayos lang ba itong damit ko?” tanong ko sabay umikot ikot sa harapan nila ni Ricky."Bongga na Inday. Told you sexy ka sa halter dress na 'yan ikaw kasi paayaw ayaw pa," aniya nakapalakpak pa."Alam mo naman besh hindi ako sanay magsuot ng ganitong daring. Backless pa ang likuran at above the knee," pangangatwiran ko sa kaniya."Minsan ilabas natin ang mga alindog nakatago," aniya na sinang-ayonan si Ricky."Oo nga nagka-anak lang conservative na 'yang si Lorelei," ani ni Ricky.Sila kasi ni Regina sexy ang suot. Lalo na si Regina. Buti nga talaga si Darvin open minded sa klase manamit ni Regina. Nakatulong kasi artista, kaya hindi big deal kapag daring ang suot ng bestfriend ko.Kanina pa sila nakabihis ako na lang ang hindi. Ang totoo matamlay ako hindi ko lang pinahahalat sa kanila.I miss Matthias. Nakakainis hindi niya ako kinakamusta. Kahit kila Mommy, kanina nagpunta rito wala siyang pasabi.Gusto ko na sana iyon itanong kay Mommy, kung bakit hindi pa nakabalik d
Matthias “Babe, Matthias, Hehehe, really? Is that you? Si Matthias ni Lorelei?” saad nito tumingala sa akin.Napahimas ako sa batok ko. Gusto kong tumawa ngunit ayaw kong magalit ito sa akin. Gusto naman pala ako, nagpakipot pa ngayon dinamay pa pati alak.“Ay ikaw nga talaga my only Matthias,” hagikhik pa nito nang tumayo sa kinauupuan niya. Nakayupyop na kasi ito sa lamesa dahil sobrang kalasingan.Mabilis ko ito hinawakan sa baywang kasi matutumba pa sa pagtayo.Tang-na umigting ang panga ko dahil nabuhay ulit ang nasa pagitan ng hita ko na two years ng celibate.Nakayakap ito sa akin at inamoy amoy ako sa aking leeg. Napalunok ako dahil doon sobra akong nakikiliti sa ginagawa niya sa akin.Damn. Matinding pagpipigil ko na hindi ito siilin ng halik sa pagiging pangahas.“Matthias, hehehe…ikaw na nga si babe Matthias ko kasi ang bango-bango mo,” hagikhik nito.Mariin akong napapikit.Nag-text sa akin si Regina ang kaibigan nito na sunduin ko nga rito sa disco bar at sobrang lasing
MatthiasIt's been 3 years, simula ng ikinasal kami ni Lorelei, sa Sanctuary Hotel pero feeling ko noong isang Linggo lang nangyari ‘yon.Araw-araw kasi mas lalo kong minahal ang mabait kong asawa. Oo minsan may away kami ngunit inaayos agad namin ‘yon. Nag-uusap agad kami at gumagawa ng maganda solusyon. Ngunit ang away lang naman namin ay simpleng hindi lang pagkakaunawaan bilang buhay mag-asawa.Ayaw kasi rin namin patatagalin kung sino sa aming dalawa ang may tampo kailangan solve agad hindi pinaabot kinabukasan.If I look back to the past, when Lorelei was Mommy's daughter, it seemed impossible for us to be together. She can never be mine because everyone believes we are siblings.Marami na nga kaming sinuong na pagsubok. But thankful kay God, kasi nalampasan namin ang pinagdaanang unos, at sa kung may darating man na matinding problema kaya naman namin ‘yon lampasan. Ngayon pa ba na may mga anak na kami at mas mahal namin ang isa't isa.Lalo pa nga naging matibay ang aming pagsas
LoreleiAfter four months…“Uh? Anong masamang hangin ang nagdala sa inyo dalawa at alam ko may trabaho pa kayo ngayon?” kunot ang noo ko pareho ko silang tiningnan.“Besh…punta tayo ngayon sa Sanctuary Hotel and resort n'yo,” wika ni Ricky at Regina. Pumasok agad sa loob ng condo hindi ko pa man naaya pumasok. Tsk, ang weird ng mga bestfriend ko.“Lorelei! Tara minsan lang magyaya–”“Ha? Walang kasama si Zanelle, besh, si Tatay kasi nagpaalam maaga pa pumunta sa kaibigan niya.”“Edi isama natin,” wika nilang dalawa.“Paano? Wala si Mang Raul, baka hindi pumayag si Matthias. Pinagmaneho kasi siya patungo raw sa Sanctuary, may asikasuhin.”“Pak na pak? Sakto malilibre tayo ng asawa mo sa entrance ng beach,” palatak ng dalawa.“Sure kayo? Malayo ang Zambales pagod din mag-drive,” paliwanag ko sa kanila.“Girl Scout itong mga BFF mo, may driver akong kasama. Grabe kasi besh, ang init gusto naming mag-swimming,” magpanabay na saad nila.Pumayag ako OA pa ang dalawa nag-apir pa ng sumang-ay
Lorelei“Babe, it's not obvious that you're the excited one,” tudyo ng asawa ko dahil kanina ko pa ito minamadali ng magbihis.Ngayon nasa labas na kami ng pinto sa kwarto ni Tatay. Ngayon araw na kasi ang birthday nito at ang pangako kong sorpresa sa kanya.Bitbit ni Matthias ang ginawa kong vanilla cake, na pinagtatalunan pa namin ‘to, kasi nga suggestion nito paglabas na ni Tatay ng silid niya ngunit mahigpit akong tumutol.Eh, bakit ba? Gusto kong ito agad ang bubungad pag gising ni Tatay ngayong umaga sobrang pakialamero lang itong asawa ko pero nasunod din naman.“Ako ang napapagod sa'yo, Misis. Kasi kagabi ka pa isip nang isip kung anong pagkain ang iluluto mo at hanggang umaga ala-sais pa lang maingay ka na,” wika ulit ni Matthias.Natawa na lang ako sa kaniya.“Hindi ko naman itatangi kasi totoo naman na excited ako kaya ‘wag ka ng komontra, Mister. Para happy tayong dalawa,” wika ko sa kanya kinaangat ng sulok ng taas ng labi niya.“Bakit may mali ba sa sinabi ko?” ulit kong
Lorelei“Mang Raul, sa Pasig po ulit tayo. Sa Manggahan po sa dating apartment na pinuntahan natin ng dalawang beses,” magalang kong sabi rito.“Sige Lorelei," wika ni Mang Raul. "Mabuti na lang pinayagan ka ng asawa mo," mahina itong tumawa tila ba may naalala."Bakit po?" nangiti na rin ako."Noong una, nagalit sa akin iyon at pumayag daw akong ipagmaneho ka rito sa Pasig.”“Inaway ko po masyadong maarte. Ayon wala siyang nagawa,”Masayang humalakhak si Mang Raul.“Kaya pala nakasimangot na lang ng sabihin ko paalis tayo,” natatawa pa wika ni Mang Raul.Kasama ko rin si Ricky at Regina, full support itong dalawa kong bestfriend. Dumating na kasi ang isa ko pang Ate na galing pa ng Province pumayag na mag-usap kami.Sakto lang dahil nangako tutulungan daw ako mapapayag ang panganay naming kapatid.Dalawang Linggo ko rin ito kinumbinsi na pumayag. Kasi grabeng sungit noong una. Mabuti talaga mabilis nalusaw ang kasungitan nito ng mai-kwento ko rito kung gaano pangarap ni Tatay, na mak
Lorelei“Lo!”“Lolo…” napahagulgol ako nang tuluyan itong sumuko nasa sasakyan pa lang kami.Sa ospital dapat ang punta ng ambulance ngunit sa St. Martin funeral home napunta.Busy na si Matthias na tawagan sila Mommy at Lola. Ako tahimik lang habang pinagmamasdan ko ang payapang tulog na si Lolo.Humahangos sila Mommy at Lola Liza maging si Kuya Mattheus at si ate Mayang namumula ang mata katulad kay Daddy.Hinanap ko si Zanelle kila Mommy kasi hindi nila kasama.“Si Rina ang kasama nasa bahay, ‘nak,” wika ni Mommy.“Eh, si Tatay po Mhie?”“Nasa mansyon pa anak. Gusto nga umuwi sa condo n'yo kaya lang sabi ng Dad n'yo, sa bahay muna kasi nandito pa kayo wala siyang kasama roon,”Nilapitan ko si Lola, sa harapan ng Lolo Ronald. Tahimik ito umiiyak sa harapan ng tila tulog lang na si Lolo.“Lola, ayos lang po ba kayo?” ani ko nginitian siya at tumabi ako rito ng tayo hinaplos ang likuran niya.“Apo,” hikbi nito kaya kinabig ko upang yakapin at hinayaan itong umiyak habang yakap ko.“Nag
LoreleiWedding day…Tapos na akong mag-ayos, si Zanelle na ngayon ang binibihisan ko. Twiny kami ng suot na dress ng anak ko kaya hindi ko mapigil mangiti at nanggigil sa cuteness overload nito.“Ang pretty naman ng Zanelle ko,” I giggled. Magkabilang pisngi niya pinanggigilan kong hinalikan.“Itaw lin po Mama, same po Zael, pletty,” aniya niyakap ako sa leeg, tapos ulit-ulit na hinahalikan ako sa pisngi. Iyon ang naabutan ng ka papasok na si Matthias.Tinaasan ako nito ng kilay ng mapansin nito napapangiti ako tiningnan siya mula ulo hanggang paa.“Daddy!” nilapitan ni Zanelle ang ama. “Wow…wapo Daddy ni Zael,” wika nito akala mo matanda na kung nagsalita.“Ikaw din anak ang ganda-ganda,” sagot ni Matthias.“Hehehe opo Daddy, same Mama to danda,” sagot pa nito sa ama.“Sobra! Same kayo ni Mama mo ang pinakamaganda para sa Daddy.”“Babe, tapos ka na?” saad ni Matthias.“Patapos na. Mauna na kayo lumabas ni Zanelle, dadaanan ko pa si Tatay.”“Nauna na, babe kasama nila Mommy,”“Ay hind
Lorelei“Tay!” masaya kung sigaw sabay tinakbo ko ang pinto upang salubungin si Tatay, kasama na siya ni Matthias at si Kuya Mattheus na seryoso.Hindi kasama si Eleazar, kasi may pasok pa sa school ngunit susunod daw kapag naka graduate na payag naman si Tita Candy. Isa pa ayaw na ni Eleazar. Mag-transfer. Kung nakatapos na raw luluwas ng Maynila.Dito na kami nakatira ni Zanelle sa condo unit ni Matthias. Pag-alis kahapon, iniwan naman ang susi sa condo niya bago kami iwanan sa bahay nila Mommy.Nakangiti si Tatay kahit hindi niya ako nakikita. Mahigpit ko itong niyakap. Larawan pareho naming mukha ng saya. I looked at Matthias.“Thank you,” I uttered.Inalalayan ko si Tatay patungo sa sala at pinaupo. Pinagmasdan ko ito baka napagod sa biyahe ngunit mukhang maaliwalas naman ang bukas ng mukha nito.“Tatay ayos lang po ba ang naging biyahe n'yo?” wika ko.“Oo naman ‘nak, ngunit mahinang tumawa. Aba'y nagmamadali itong katipan mo dahil nga kasal n'yo na bukas, ginawa lang pasyalan an
Lorelei“Mommy,” nakanguso kong sabi. Nahihiya akong tumingin sa kaniya kasi kanina pa ako nito tinutukso kung saan daw ako natulog kahit alam niyang magkasama kaming dumating ni Matthias.“Halika ka nga rito anak,” wika nito hinila ako upang mayakap niya.Napangiti ako at hindi na ako nag-aksaya ng oras. Niyakap ko si Mommy Cole ng husto.“Salamat naman nagkabalikan na kayo ni Matthias. Ako ang unang masaya para sa inyong dalawa ‘nak. Mapapanatag na ako kaso mabubuo na rin ang pamilya n'yo ni Matthias,” aniya.“Mhie, susunduin ko lang po pala si Zanelle ha? Diba nagpaalam na si Matthias kanina umalis agad?” “Bukas na kayo umuwi hija,” sagot nito.“Inantay po kasi ako nila Ricky at Regina, Mommy.”“Ganoon ba? Sige, binilin pala ni Matthias, ihatid daw kayo ni Mang Raul,”“Opo Mhie, kaka tawag lang din ulit sa akin akala naman nakakalimot ako.”“Siya sige na baka abutin kayo ng gabi. Naroon ang anak mo sa silid ng ate Mayang mo,”“Sige po tatawagin ko na lang Mommy,” paalam ko sabay
Lorelei“Ang lamig!” tili ko kahit ako'y nakapikit.Gusto kong may mayakap kaso alam ko, wala ang anak ko. Mamaya pa 'yon ibablik nila Mommy kasi hapon pa ang flight namin ni Zanelle.Iniisip ko nasa k'warto ako ni Regina. Nakangiti pa ako kinapa ko ang tabi ko upang hilahin ang gamit na unan ni Zanelle, upang iyon ang yapusin.Gusto kong yakapin upang maibsan ang ginaw. Maybe it rained last night, so it was cold. Electric fan lang naman ang gamit namin ni Zanelle, sa silid na bigay ni Regina, pero dinaig pa ngayon ang naka aircon.Mahigpit kong niyakap ang unan at sinubsob ko pa ang aking mukha dahil nanuot sa ilong ko ang mabangong amoy ni Matthias.Sandali...natigilan ako...hanggang dito ba naman sa silid ni Regina, ginugulo ako ng hudas na si Matthias?Ganito talaga ang amoy ng lalaking 'yon hindi ako maaaring magkamali. Letse pati ba naman sa pagtulog ko, ang lalaking ‘yon sumasagi sa isip ko?Pero paano naman mapupunta ang unan ni Matthias sa silid namin ni Zanelle? Grabe na ba a