CHAPTER 6: CRESTRIA LIGHT'S SWORD

HISTORIA'S POINT OF VIEW,

Kinabukasan, maaga akong ginising ng isang katok sa aking pintuan. Kahit na antok na antok pa ako ay pinilit kong tumayo. Tinali ko muna ang buhok ko bago ako nagtungo sa pinto at saka ito binuksan.

“Goodmorning Ms. Historia, ito po ang iba n’yo pang gamit. Galing po ang mga ’yan kay Ms. Felicia.” Bungad agad sa akin ng isang babae na parang kaedaran ko lang. Nakayuko ito sa akin at sa tingin ko ay hindi ito estudyante base na rin sa kaniyang suot.

“Nanggaling ba rito ang pinsan ko?” pagkaklaro ko sa kaniya.

“Paumanhin po ngunit pinadala lang po ang kahon na ito at ayon sa sulat ay ibigay raw po namin ito sa ’yo,” paliwabag n’ya.

Napabuntong-hininga ako, “maraming salamat.” Kinuha ko ang kahon sa kan’ya.

“Pinasasabi rin po ni Mr. Howard na pupunta s’ya rito upang samahan ka sa bayan,” saad n’ya. Tumango ako sa kan’ya.

“Uhm! Maraming salamat,” sagot ko ulit sa kaniya, tumango ito at umalis na.

Sinara ko ang pinto at tumungo sa kama at saka nilapag ang kahon. Binuksan ko ito at tumambad sa aking harapan ang mga gamit ko sa kwarto ko sa totoong mundong pinanggalingan ko. Kinuha ko ang papel sa ibabaw at binasa.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

    Historia,

       Naisipan kong ipadala ang mga gamit mo sa lamesa ng kwarto mo. Nand’yan ang salamin, suklay, alahas at iba pa na alam kong mahalaga para sa ’yo. Hindi mo kailangan ang iba d’yan ngunit alam kong may mahalagang gamit d’yan na tiyak na kakailanganin mo at sobrang mahalaga para sa ’yo. Patawarin mo kami, Historia. Alam kong darating ang araw na maiintindihan mo rin ang ginawa namin. Take care, Historia. I love you!

Felicia,   

Love      

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Napabuntong-hininga na naman ako. 

‘Alam kong may dahilan kayo, iintindihin ko.’

Sinalansan ko ang mga gamit ko sa study table ko kasama ang salamin ko na hindi kalakihan. Isa itong bilog na may stand. Tinabi ko ang kahon sa ilalim ng kama ko, in case na kailanganin ko. 

Nasalansan ko na ang lahat maliban sa box ng jewelries ko. Kinuha ko ito at binuksan. Bumungad ang maraming hikaw, singsing, pulseras at kwinta. Pumukaw sa pansin ko ang isang gintong kwintas na may diamond pendant— kwintas na galing sa lola ko. Sa lahat ng kwintas, ito ang pinakamahalaga sa akin. Ang nakapagtataka lang ay may semi curve line ito sa gitna at sa loob niyon ay may letrang ‘c’. Ang pangalan ng lola ko ay Aria kaya nakapagtataka na lertang ‘c’ ang nakaukit dito.

Sinawalang bahala ko na lang ang pagtataka at napagdesisyunang nang maligo.

Pagkatapos kong maligo ay nagbihis na ako. Nagsuot lang ako ng light pink na dress na hanggang tuhod at naglagay ng lip gloss sa labi— lagi itong nag-da-dry kaya naglalagay ako ng lip gloss. Sinuklayan ko lang ang buhok ko at hinayaan ko na lang na nakalugay. Kinabit ko ang kwintas na sinasabi ni Howard na puso ni Gab sa leeg ko at sinuot ang flat shoes ko na white. Lumabas na ako at ni-lock ang pinto. 

Pagkabukas ko ng main door ay bumungad sa aking harapan si Howard.

“A-Ah, k-kanina ka pa ba nand’yan?” gulat kong tanong.

“Sakto lang, Historia.” Nakapamulsa ito at seryoso. Tumango ako at sinarado ang pinto. Saktong pagharap ko kay Howard ay paglabas ng isang lalaki sa kaharap na pinto ng dorm naming mga babae— ang dorm ng mga lalaki.

Lalaking matangkad, kulay abo ang buhok, maputi at naka-uniform. Nagtama ang mga mata namin ngunit sandali lang, ang brown niyang mga mata ay may kakaibang impact sa akin.

“Levi,” pagbati ni Howard na kinatango lamang ng lalaking tinatawag niyang Levi. Umalis na rin ito agad na para bang hindi ako nag-exist sa mga mata niya.

“Historia?” agaw ni Howard sa pansin ko.

“Hmm?” tanong ko.

“Tara na?” tanong n’ya.

“A-Ah, oo,” nahihiya kong sagot. Masyado akong na-distract sa lalaking ’yon. Tsk.

May nilabas s’yang yellow crystal — isang portal. 

“Dito tayo daraan patungong bayan,” saad n’ya na kinatango ko. Kinumpas n’ya ito nang pabilog na hugis at nagbukas ang portal.

“Alam kong hindi ka pa sanay. Kumalma ka lang at huminga ng malalim bago ka pumasok ng portal upang hindi ka mawalan ng malay,” paliwanag n’ya.

Tumango ako at ginawa ang sinabi n’ya.

“Hihintayin kita.” Pumasok na s’ya sa portal.

Pumikit ako at kinalma ang sarili ko, nang handa na ako ay pumasok na rin ako sa portal. Agad akong nakarating sa tabi ni Howard ngunit may hilo pa rin akong nararamdaman na naging dahilan ng pag-out of balance ng katawan ko. Buti na lang ay mabilis akong nasalo ni Howard. Napatitig ako sa mukha nito at ramdam ko pa rin ang hilo. 

Pumikit ito at bumigkas, “Summoning the Goddess of Healing— Caburayan, lend me your strength. Healing proper sphere. Release!”

Humangin ng malakas kasabay ng unti-unting pagkatanggal ng hilo ko. Dahan-dahan akong tinayo ni Howard. Nang maka-adjust ay bumitaw na ako sa pagkahawak ni Howard.

“Maraming salamat,” nahihiya kong turan.

“Ayos lang, hindi ka pa sanay. Normal lang ’yan. Nandirito na tayo sa bayan. Tara na,” pag-aya n’ya sakin. Nauna na ito kaya sumunod na lang ako.

Una naming pinuntahan ang bilihan ng training gear, doon ko pa lang naalala na wala akong pera pero sabi n’ya na may dala s’yang pera na para sa akin talaga kaya wala raw akong dapat ipag-alala. Marami kaming pinuntahan na tindahan at nagpumilit s’ya na s’ya na lang ang magdadala ng mga pinamili namin kaya hinayaan ko na lang s’ya.

Pumasok ulit kami sa isang tindahan— tindahan ng mga espada.

“Anong hanap n’yo, Howard?” bungad na tanong sa amin ng isang matandang lalaki.

“Mang Pio! Hinahanap po namin ang espadang babagay sa babaeng kasama ko,” sagot ni Howard. Magkakilala pala sila. I mean, lahat naman yata rito kilala n’ya.

“Hmm.” Nilagay nito ang daliri n’ya sa tapat ng bibig n’ya na tila nag-iisip. 

“Alam n’yo na ba ang kapangyarihan n’ya?” tanong ni manong.

“Bagong estudyante po ang kasama ko. Hindi pa namin nasusubukan ang kakayahan n’ya,” sagot ni Howard.

“I see.” Tumango-tango si manong sa sagot ni Howard.

“Hayaan natin s’yang sumuri sa mga espada,” saad ni manong na kinatango ni Howard. Binalingan ako ng tingin ni manong. 

“Malalaman mo na pagmamay-ari mo ang isang espada kapag naramdaman mo ang kuryenteng dumadaloy sa espada patungo sa iyong utak,” paliwanag ni manong habang nakaturo sa sintido niya. Tumango ako at sumunod kay manong. Lumingon ako kay Howard at tumango naman ito.

Lumapit ako sa mga nakahelerang espada na nasa isang mahabang lamesa. Dahan-dahan kong hinawakan ang nasa pinakaunahan. Isang nakabibinging ingay ang narinig ko kaya agad ko itong binitawan. ‘Mukhang ayaw n’ya sa ’kin.’

Sunod-sunod kong hinawakan ang mga espada ngunit pinapakita ng mga ito na ayaw nila sa ’kin. Napabuntong-hininga ako.

“Hey! Don't lose hope. Marami pang espada.” Pagpapagaan ni Howard sa loob ko.

“May ipasusubok ako sa ’yo,” saad ni manong at pumasok sa isang pinto. Paglabas nito ay may dala-dala na s’yang isang itim na espada. Nilapag n’ya iyon sa lamesa. 

“Crestria's Light?!” gulat na tanong ni Howard.

“Lahat ng sumubok hawakan ’yan ay walang nagtagumpay. Walang mawawala kung susubukan n’ya,” kalmadong pahayag ni Manong Pio.

Sinuri ko ang espada, maganda ito at malaki. Ang hawakan nito ay pabilog ang dulo at pakpak ng angel ang kabilang dulo na nagdurugtong sa hawakan at sa metal. Ang metal nito ay patulis ang dulo at sa katawan ng metal ay may nakaukit na maliliit na bulaklak. Kumalabog ang dibdib ko.

“Subukan mo, Historia,” saad ni Howard. Ramdam ko ang pagkabahala sa boses ni Howard.

Crestria's Light? Ano bang mayroon sa espada na ito para magkaganoon si Howard.

Hinawakan ko ito at inangat, may kabigatan pero nang tuluyan ko na itong maangat ay bigla itong gumaan. May biglang dumaloy na kuryente mula sa espada patungo sa kamay ko. Nanlaki ang mga mata ko at may kung anong enerhiyang pumapasok sa katawan ko patungo sa utak ko. Nakaramdam ako ng pagtibok ng mata ko patungo sa utak ko. 

Lumiwanag ang espada at lumikha ng malakas na hangin.

“Historia!” sigaw ni Howard.