Tor managed to check all the patients on his list at wala pa siyang tanghalian. Kape lang ang laman ng sikmura niya at kanina pang umaga 'yon. Panay ang dating ng tao and he didn't have the heart to send them away. Ang quota niya ay fifteen patients per day lamang and they are close for an hour during lunch. Hindi 'yon nangyari ngayon at unang araw pa lamang niya. Dalawampung pasyente na ang natingnan niya at may isa pang naghihintay sa lobby. It's an old woman who had a bad cough.
Nilabas niya ito at sa tantiya niya ay nasa sisenta y singko ito."Ano po ang— Yaya Seling?" Nagulat si Tor nang makilala ang matanda sa lobby niya. Kung alam lang niya na ito ang naghihintay ay inuna na niya.Ngumiti ito sa kaniya pero naubo uli kaya nagtakip mg bibig. Halatang nahihiya sa kaniya. Masama ang ubo nito at sa tunog pa lang ay Pneumonia na. She needs x-ray and antibiotics. Hindi niya napigil ang sariling yakapin ang matanda. She did her best to protect him from Rosanna."Jane," tawag niya sa nurse sa clinic. Ang receptionist niya ay hanggang alas kwatro lamang ang duty. Sila naman ay hanggang alas singko."Yes, Doc?"
"You can go home. I'll finish here and lock up." Si Yaya Seling niya ang huling pasyente kaya pagkatapos niya itong matingnan ay dadalhin niya ito sa bahay niya sa bayan. Hindi pa niya nababawi ang mans'yon, pero bago matapos ang buwan ay maisakatutuparan niya 'yon. He has fourteen days left.
"Are you sure, Doc? Pwede naman po akong maghintay."
Jane is a new grad pero matalino ito at maliksi. She is very organized at sigurado siyang malayo ang mararating nito. Twenty-four lang ang babae. She's petite at 5'2', morena pero napakaamo ng mukha at palaging nakangiti. Para bang walang pasan na problema.
Tumango si Tor. "I am sure. Go now before it gets dark. Thank you for today and see you tomorrow."
As soon as she was gone, he locked the door and flipped the sign so it would say close. Dinala niya si Yaya Seling sa loob at pinakinggan ang likod st dibdib ng matanda gamit ang stethoscope. He also checked her temperature at may sinat ito. She definitely has an infection.
"Yaya, tingin ko po kailangan n'yong magpaconfine sa hospital. Bibigyan ko po kayo ng antibiotics ngayon at dadalhin ko kayo."
Nang mawala ang kaniyang ina ay si Yaya Seling ang nag-alaga sa kaniya. Itinuring siya nitong parang anak and he would like to return the favor by taking car me of her. Tor admits that he became unfair to her. Simula nang umalis siya ay kinalimutan niya ang lahat sa Pilipinas. Kung hindi dahil sa sinabi ng kaniyang Uncle Fid ay hindi siya makakaisip na umuwi.
"Mahal 'yon, anak. Huwag na. Makukuha ito sa gamot at pahinga sa bahay." Nakaramdam ng awa si Tor sa kaniyang dating yaya. "Naulanan kasi ako nang isang araw at pilit na pinapakula ni Senyora 'yong mga kobre. Mas mabango raw kung tuyo sa araw." Umubo ito uli. "Sinabi ko sa kaniya na uulan e ayaw niyang maniwala. Kaya nang nagsimulang pumatak, nagtatakbo ako sa labas para magpinaw. Biglang buhos pa naman," naiiling na kwento nito sa kaniya.
Yaya Seling's family still lives there, and now he needs to move faster. Masyado siyang nagfocus kay Iris kaya hindi niya inintindi ang iba. Kapag napaalis niya si Rosanna sa mans'yon ay iparerenovate niya at papipintahan ang loob at labas ng bahay. Tatanggalin niya ang bakas ng madrasta niya roon.
"Ako na po ang bahala sa lahat. Magpaconfine na po tayo." Tumayo si Tor para kumuha ng antibiotic. Keflex would be the safest antibiotic for her. Kumuha rin siya ng bottled water at saka bumalik. "Inumin n'yo po muna ito." Kinuha ni Yaya Seling ang gamot at tubig saka uminom.
"Huwag na—"
"May infection ka, Yaya. Kapag hindi mo ipinagamot 'yan ay baka maratay ka. Gusto mo ba 'yon?" nangingiti niyang wika sa matanda.
Kumunot ang noo ng matanda. "Ikaw na bata ka. Linya ko 'yan nang maliit ka pa." Mahina siya nitong hinampas sa braso.
"See? Natandaan ko. Kaya huwag matigas ang ulo, Yaya. Gusto n'yo po bang daanan natin si Mang Temyong?" He has a good memory, but sometimes Tor thinks it's a curse dahil pati ang bangungot ng kahapon ay hindi mawala sa isip niya.
"Anak, pumanaw na ang asawa ko mahigit isang taon na ang nakararaan. Ang anak ko naman ay may sarili ng pamilya at hindi magkandaugaga sa pag-aalaga ng mga anak niya."
"Kung ganoon ay saan po kayo nakatira?" Hindi niya alam kung nangupahan ang mga ito pagkaalis niya noon o nanatiling nakatira sa mans'yon. Kaya lang nag-stay in ang mga ito noon ay dahil libre ang lahat. Tor is not sure if Rosanna changed it over the years.
"Doon pa rin. Saan naman ako pupunta?" Right. That's all she's ever known. "Binabawasan ni Rosanna ang sahod namin sa mans'yon para sa pagkain at pagtira. Pero okay na lang dahil wala kaming magagawa. Kailangan namin ng trabaho. Hindi lang ako— sina Letty ay ganoon rin. Tiis na lang talaga."
Lalong nag-apoy ang galit sa dibdib ni Tor. Kung buhay ang mga magulang niya ay hindi ganito ang magiging buhay ng mga lasama nila sa bahay. Partly, it is his fault dahil pinabayaan niya ang mga ito. He should have returned sooner despite not knowing about his father's murder.
Dinala niya si Yaya Seling sa hospital at ipina-admit. Kumuha rin siya ng personal nurse nito para may kasama. Inabot pa niya ang maliit na pamilihan ng damit sa bayan kaya nakabili siya ng mga personal na gamit ni Yaya Seling. Pati kumot at bagong unan pati punda ay dumampot siya sa kabilang tindahan. Tor felt needed. Hindi niya 'yon maramdaman sa New York dahil sinanay niya ang sariling mag-isa. But now, bukod kay Uncle Fidel, Yaya Seling is back in his life.
Sinabayan niya itong kumain ng hapunan nang bigla siya nitong tawagin.
"Ano po?"
"Ang sabi ko, kung nagkita na kayo ni Iris. May kapehan 'yon sa tabi mo." Kumain si Yaya Seling ng corn bread.
"Kanina po. Binigyan niya ako ng kape." Wala siyang rason para magsinungaling.
"Ikakasal na 'yon sa ikalawang buwan doon anak ni Gov. Natatandaan mo pa ba 'yong si Teofilo? Inaaway ka niya lagi sa school noon." Bully nga si Teofilo noon. "Iyon ang mapapangasawa niya. Akalain mong hindi kagandahang lalaki ay babaero pa. Ang usap-usapan, ipinagkasundo silang dalawa para sa negosyo." Habang nagkukwento ay panay ang ubo ni Yaya Seling.
Kung dahil sa negosyo, malakas ang pakiramdam niyang illegal 'yon. At dahil nasa posisyon ang mga Dizon, hindi mahuhuli sina Octavio. Baka nga kasapi pa ang gobernador sa illegal na gawain.
Yaya Seling had to stay in the hospital for seven days and Tor made sure she would get all the care that she needs. Pagbalik nito, dapat ay nabawi na niya ang mans'yon kay Rosanna. Half-day lang siya ngayon sa clinic dahil personal siyang pupunta sa munisipyo para magbayad ng property tax pati na ang accrued penalties. For twenty years, Rosanna got away with everything. Pero ngayon ay sisiguraduhin niyang pagbabayaran nito ang lahat. And it's going to be... very painful. Maagad siyang pumasok sa clinic para matingnan ang mga pasyente. From nine in the morning to one in the afternoon ay hindi siya titigil para magbreak. Sa bayan na siya kakain para ma-accommodate ang mga pasyenteng nadagdag. He didn't need money, but he needs to prove his business is legit so he cut down his fees in half. Ayaw niyang magsuspetsa ang mga tao lalo na ang mga lihim niyang kaaway na nandito siya para ipaghiganti ang kaniyang ama. Ten minutes before they open, naisipan niyang pumunta sa coffee shop. Paki
Saglit siyang tinitigan ni Iris. "You do know why I am here, right?" Mahina ang boses niya dahil ayaw makakuha ng atens'yon but Tor is pretty sure one of the girls at the shop heard him ask Iris for a date. "Late lunch date between two friends is not wrong unless someone put malice on it." Mukhang nag-aalangan si Iris. "It's just lunch. Babalikan kita rito. Mabilis lang ako." Iris found herself nodding and Tor is pleased. He went to the city hall after talking to her at kinausap ang ilang tao roon. He was surprised to see Leandro Saavedra there. He's the newly appointed head for Land Tax. "Salcedo? Ikaw nga!" tatawa-tawa itong nakipagkamay sa kaniya. "Kumusta, Leo?" Tor shook his hand and smiled in return. "Ganoon pa rin. Let's go to my office at doon na tayo mag-usap. Kumain ka na ba?"Mga bata pa sila ay mabait na ito sa kaniya. Hindi nga lang sila palaging makapaglaro dahil kaagad itong umuuwi kapag tapos na ang klase. Ang alam niya ay tinutulungan nito ang ina sa pagtitinda s
Wala pa yatang thirty minutes si Tor ay tapos na ang problema niya sa City Hall. Nakabalik na siya sa shop kung saan naroon si Iris at mukhang patapos na rin ito. "Bumalik ka Ma'am in three weeks para makita natin kung kailangang i-adjust ang gown." Isang tango lang ang isinagot ni Iris. "Salamat." Gustong sabihin ni Tor na hindi na kailangan dahil hindi naman matutuloy ang kasal pero pinigil niya ang sarili. It's just going to ruin his plans at nagsisimula pa lamang siya. "I didn't think you'd be back." Inabot ni Iris ang shoulder bag at nagpatiuna sa paglakad papunta sa pinto. "Why would I not come back?" Iris snorted, pero hindi nito sinagot ang tanong niya. "Let's take my car at ako na ang maghahatid sa 'yo pauwi." "No. Sa restaurant na lang tayo magkita. Baka kung ano pa ang isipin ng mga taong makakakita sa atin. The city hall is just right there." Gobernador ang magiging biyenan niya at siguradong kakalat ang balita na sumakay ito sa sasakyan niya. Kahit maliit lang ang
The color drained from her face. At parang nananadya ang pagkakataon, Teofilo just walked in. "Honey, I went to the shop and you weren't there. Mabuti at nakita ko ang sasakyan mo sa labas. I was calling you and you weren't picking up." Humalik si Teofilo sa pisngi ni Iris bago tumingin sa gawin ni Tor. "Salcedo? Is that you?" Tipid na ngumiti si Tor. "Teo. It's been a long time. Kumusta?" Hindi naglahad ng kamay si Teo sa kaniya kaya hindi rin siya nakipagkamay sa lalaki. They were never friends. Teo was a bully as a kid at kahit ngayong matatanda na sila, naroon pa rin ang pagiging hambog nito. Lalo na siguro ngayong naging gobernador ang kaniyang ama. He has the power to do whatever he wants with this little town. "I'm doing very well. Kung alam kong uuwi ka ng Sta. Cruz, sana ay pinadalhan kita ng imbitasyon sa kasal namin ni Iris." Umupo ito sa tabi ng babae at umakbay. Nakita ni Tor kung paano naasiwa si Iris sa fiance nito. Siguro nga ay totoo na ayaw magpakasal ni Iris s
Tor brought food and had dinner with his Yaya at the hospital. Matapos niyang sabihin na uuwi na sila sa isang araw ay napayapa ang matanda. Bakas ang katuwaan na sa wakas ay matatapos na ang pagrereyna-reynahan ni Rosanna. Bandang alas nueve nang makarating siya sa tinutuluyan. Hindi siya makaramdam ng pagod kahit wala pa siyang tigil sa mga kailangang gawin simula nang umuwi sa Pilipinas. His plan is in motion.Slow, but steady. After his shower, Tor picked a black shirt and distressed jeans. Masyadong maalinsangan ang panahon ngayon para magsuot ng leather jacket. Iyon naman palagi ang suot ng mga bida sa telebisyon kapag may lakad sa gabi. They look good. But man, Tor would bet his life that those fools are sweating like crazy. He drove the black Porsche and parked not too far from the Ocampo's residence. Maraming bantay sa main gate, pero naaral na niya ang buong kabahayan nito. Georgina helped him get the blueprints from the archive and her husband, Lucian, showed him how to r
“You can’t be serious?! Kapag may nakakita sa ‘yo ay—““Solve na ang problema mo,” putol niya sa sasabihin nito. “Hindi mo na kailangang magpakasal kay Teofilo. What a name!” Umasim pa ang mukha niya para ipakitang hindi lang siya sa lalaki nasusura kung ‘di sa pangalan rin nito.“And you think your name is any better?” Pinandilatan siya ni Iris.“Salvatore is way better than Teofilo. Don’t you think?” nakangiting tanong niya sa babae. Itinakip ni Iris ang dalawang kamay sa mukha. Tuluyan na itong naubusan ng pasensiya sa kaniya. Honestly, nagsusungit si Iris pero lalo itong nagmumukhang kaakit-akit sa kaniya. If he is not careful, he will find himself in a hot mess. “I want a snack,” pagkaraan ay wika niya sa dalaga. “Ha? Hindi ka pa ba naghahapunan?” kunot noong tanong nito sa kaniya. “Kumain na, pero gusto kong kumain kasama ka. Do you want to go for a quick drive?” May pag-aalinlangan sa mukha ni Iris. Tiningnan siya nito pagkatapos ay tumingin sa sarili. “We look funny.”“Gab
They stopped kissing and no one dared to talk about it on the way back to the Ocampo’s residence. Ang mga bantay sa gate ay mga tulog na kaya hindi namalayan ang pagbalik ni Iris. They used the gate at the back at kahit panay ang tahol ng aso sa kulungan ay hindi man lang naalimpungatan ang mga lalaki. Palibhasa ay wala ang ama ni Iris kaya malalakas ang loob ng mga ito. “Go home,” wika ni Iris sa kaniya.Binuksan ni Iris ang pinto sa likod at pumasok. Pero sadyang matigas ang ulo ni Tor, kaya bawat hakbang ng babae ay kasunod siya. He planned to sleep here tonight and that’s what’s going to happen. Magdamag kung magdamag. Maaga na lang siyang aalis mamaya. Natigil sa paglalakad si Iris nang maramdaman ang pagsunod ni Tor sa kaniya. “Salvo–“ Mabilis na tinakpan ni Tor ang bibig ni Iris nang makarinig ng mga yabag. Nagkubli sila sa gilid para hindi makita. Pasuray-suray ang lalaki at mukhang nakainom. Isa ito sa mga tauhan ng ama ni Iris. How can Octavio leave his daughter surrounde
“Bakit ang aga mo? Mamaya pa ang bukas ng clinic mo, ‘di ba?” tanong sa kaniya ni Iris na hindi tumitingin sa kaniya. Sinusian nito ang pinto ng coffee shop pero hindi magawa dahil nanginginig ang kamay. Tor tried not to smile and gently took the keys from her hand. “Let me do that for you.” Narinig niya ang pagbuntong hininga ni Iris pero hindi ito umayaw sa tulong niya. As soon as the door opened, Iris went in. Tor followed her and sat on the countertop. Pinanood niya si Iris kumilos. She started brewing coffee and the aroma hit his nose. It was heavenly.Iris made him a cup, at isa pa para sa sarili nito, “Thank you. Wala bang good morning kiss na kasama ang—“ Sinamaan siya ng tingin ni Iris. He flashed her a boyish smile. “Sabi ko nga okay na itong kape.”While having her coffee, Iris set the oven to a desired temperature at nagsimula na itong kumuha ng mga ingredients para magbake. Tor remained quiet the whole time and was content watching her work. First, she made a muffin, fo
A few days later... Situated at the outskirts of the city, the old abandoned factory stands as a silent testament to its former industrial glory. Once a bustling hub of activity, its vast structure now exudes an eerie sense of desolation and decay. The weathered brick walls, cracked windows, and overgrown vegetation portray a scene frozen in time. Inside, the once-thriving machines remain motionless, covered in layers of dust and rust. The absence of workers and the echoing emptiness contribute to the sense of abandonment that permeates the atmosphere. The factory's dilapidated state creates a haunting backdrop, inviting curiosity and contemplation about its storied past. Sa gitna ay dalawang pirasong 6x6x10 wood post. Mistula itong malaking ekis at nakatali roon ang gobernador. Nakataas ang dalawang kamay at magkahiwalay ang dalawang binti. "Ahh!" hiyaw nito nang buhusan ng napakalamig na tubig. The bucket was full of ice at dahil malamig ang klima sa Tagaytay ay hindi nito maiwas
Hindi niya magawang alisin ang mga mata kay Iris sa takot na maglaho itong bigla sa harapan niya. Just when he was losing hope of finding his wife, an angel was sent to them. Hindi niya alam kung angkop ang salitang 'yon sa matandang lalaki na nasa baba at kasalukuyang kausap nina Lucian, pero nang sabihin nito na nasa sasakyan si Iris ay kaagad s'yang bumaba at pinuntahan ang asawa. He was told that she had to be sedated dahil walang tigil ito sa pag-iyak. He didn't care if Aldo was lying or not, or if he came to kill him. Somehow, he knew Aldo wouldn't be stupid enough to attack them at Albarracin. Ale and Estefan stayed with Iris in the bedroom. Bumaba s'ya para kausapin si Aldo. Gusto niyang itanong kung paanong napunta rito ang asawa niya at ano ang connection nito sa gobernador. Lucian and the other guys excused themselves, pero tanaw niya ang mga ito. Si Aldo ay isa lang ang kasama sa loob ng bahay. The rest stayed in their vehicles. Marami rin itong tauhan. "Nice place you h
The governor won't even get a quarter of his money, but he would received some. It was one of their plans. Ipinakita kaagad nito ang totoong kulay nang hingin niyang ipakita si Iris. Hindi pa rin maiwasan na hindi s'ya mag-alala para sa asawa. He sent some of his men to the resort to retrieve Iris dahil malakas ang kutob niyang hindi ito isasama ng matanda sa Kopiat. Si Lucian ang naglead ng operasyon na 'yon at dito siya. Ale and Estefan went stayed with him at ang kasama ni Lucian ay si Kons. "Where's the rest of it?!" sigaw ng gobernador sa kaniya nang nasa speedboat na ito. "Give me back my money!" "You didn't complete your end of the bargain. Wait for my next call or you won't see the rest of it." Iyon ay kung may ititira pa s'ya sa pera nito. Kapag nabawi niya si Iris ay siya mismo ang dudurog sa matanda sa kulungan na kasasadlakan nito. They parted ways at walang nagbuwis ng buhay ngayon sa isla. Each of them want something and until then, they will try and scam each other. U
Nagising s'ya nang marinig ang pagbukas ng pinto. Sa amoy pa lang ng pabango nito alam niyang ang gobernador ang dumating. It was one of those Brut fragrance for men. She doesn't particularly like it. Masangsang ang amoy nito para sa kaniya. But some people are stuck in a particular year at siguro noong panahon ni Gov ay ito ang sikat kaya nakasanayan na niya. "You're awake." "What do you want?" Tumayo s'ya pero nanatili sa sulok. Wala s'yang makita na kahit ano'ng pwedeng ihampas dito kung sakaling manakit. She has seen him mad at his men. At noong minsan ay sa isang katulong na nagkamaling matabig ang mainit na kape. Napaso ang gobernador sa kamay. He used that same hand to slap the woman twice. Namaga ang mukha nito at putok ang labi. "I just want to let you know that I am meeting your husband a few minutes from now. He wants to do a trade." Nakasilip siya ng munting pag-asa na makauuwi na siya sa piling ni Salvo. Hindi niya gustong sumama kay Rosanna kahit nakita niyang dugua
“Calm down, Tor. She’s going to be fine.” Ale tapped his shoulder. Kanina pa siya hindi mapakali. Abot kamay na niya si Iris, pero kailangan nilang magplano ng maayos. One wrong move and Iris could be gone forever. Lucian just finished setting up their gadgets. He has been talking to his wife this whole time and making sure all the connections are good to go. Seeing the support he has around him is overwhelming.“Tor, it’s all set up. You can make a call whenever you’re ready." The goal is for the governor to say yes to meet in a neutral ground. Mas madali nilang maililigtas si Iris kung wala ito sa basement. Tumayo s'ya at pumwesto sa harap ng computer. "Are you ready, Tor? I will connect you to his phone. He can't track you," said Georgina. He was using the earpiece at pakinig niya ang sinasabi nito. "Yes, I am." A few seconds later, the governor picked up. "You have something that is mine." "And you have something that is mine as well. What are we going to do about that, Salva
While the doctor was taking out the bullet from his abdomen, unti-unti s'yang hinila ng antok. His friends were present at sa isang private clinic s'ya dinala ng mga ito. Narinig niyang isang resident ang nag-asikaso kay Estefan kaya kahit paano ay nabawasan ang pag-aalala niya sa kaibigan. When he woke up, kaagad ang pagsigid ng kirot sa bandang t'yan niya nang subukan niyang bumangon. Wala s'ya bahay niya, pero nang makita niya si Lucian na tulog sa silya ay alam niyang nasa bahay s'ya nito. "Hey. How are you feeling?" Tulog manok ito kahit noon pa. Kaunting kaluskos, gising kaagad. Living life on the fast lane and running a syndicate for years taught him that. "Fine. How long was I out? Where's Iris?" Tumayo si Lucian at tinulungan s'ya na maglagay ng unan ng likod. He doesn't want to lay flat. Pakiramdam niya ay umuuga ang paligid niya.Tumingin ito sa relo at nagbilang. "About four hours. The doctor gave you something for the pain. He said it will make you sleepy pero hindi na
PRESENT TIMEAt the airport washroom, she engaged in a heated argument with Iris. The atmosphere was charged with tension as both individuals were visibly upset. Their exchange of words echoed through the confined space, drawing the attention of those nearby. Despite the commotion, it was important to maintain a professional demeanor and ensure the situation was handled with utmost care."I won't beg you if your father's life is not on the line." Kinuha niya ang cellphone at ipinakita ang litrato ni Octavio kay Iris. "Tingnan mo s'ya at saka ka magdesisyon na hindi ka sasama sa akin. Ayaw ko ng gulo. Ayaw ko rin humingi ng kahit ano sa 'yo. Pero sa oras na ito, ikaw lang ang makapagsasalba sa buhay niya. So I am begging you now." But Iris stood firm. She had to resort to plan B. Mabilis na kumilos ang isang babae na nagpapanggap bilang ground stewardess at tinakpan ng panyo ang ilong ni Iris. Nawalan ito ng malay at inupo nila sa wheelchair bago tuluyang matumba sa sahig.Nakita niya
FLASHBACK "Rosanna, ikaw na!" sigaw sa kaniya ng isang bading na crew. Mahirap lang s'ya at umeekstra sa mga shooting— pelikula man o drama series sa TV. Isa s'ya sa mga nangangarap na aasenso at makaaahon sa hirap. Patay na ang mga magulang niya at dahil hindi naman sila mayaman, kahit second year college ay hindi niya natapos. Mabuti na lang at mahilig s'yang manood ng mga Hollywood movies sa TV ng kapitbahay nila kaya natuto s'ya ng tamang bigkas at kilos. Kayang kaya niyang umastang mayaman kahit na mas mahirap pa s'ya sa daga. Kaya kahit malayo itong Davao, nang alukin s'ya na gumanap bilang diwata sa ilog ay pumayag s'ya. With the kind of face she has and the body she possess, walang tatanggi sa alindog niya. Ganoon pa man ay hindi s'ya mabigyan ng magandang break. Hindi iisang beses s'yang ibinuyo ng mga kasama na makipagsabayan sa mga bagong artista— ibig sabihin ay kailangan niyang sumiping sa direktor para makuha ang pinakamagandang role. Pero hindi niya kaya. Ayaw niya.
Sta. CruzThe day before the weddingIn the midst of a bustling street, a chaotic scene unfolded as his son engaged in a violent shootout. The air was thick with tension and fear as gunshots echoed through the urban landscape. Panicked pedestrians scattered in all directions, seeking safety in the chaos. The sound of tires screeching and alarms blaring only added to the mayhem that engulfed the street. Law enforcement swiftly arrived, attempting to diffuse the situation and restore order later on. Madalas namang huli ang pagdating ng mga ito, sa pelikula man o totoong buhay. Tinulungan ng mga ito si Teo na duguan. Iyon ang nakita niya nang mapanood ang video mula sa restaurant. They had cameras all over the place at maging sa alley kung saan napuruhan ang anak niya. Teo has always been the weak one between his sons. Kaya nga ang panganay na anak lagi ang inaatasan niya ng mga gawain, at hinahayaan si Teo na gawin ang mga gusto nito. Katulad na lang ng pagkahumaling nito sa anak ni O