Kimberly Ann MaritiezRamdam ko ang bulong-bulungan ng mga empleyado pagpasok ko sa loob ng kumpanya nila Jonathan. Ang iba ay nakikita kong parang naawa sa akin ngunit ang iba may parang sinasabi nila na karma ko dahil pumapatol ako sa boss namin. Parang sinasabi din nila na ang taas naman ng lipad ko kaya ayon ang sakit ng lagapak ko. Hindi ko na lang pinapansin dahil Hindi ko na lang pinapansin dahil hindi naman sila ang pinunta ko dito. Agad na patayo si Joville ng makita ako. Tumakbo pa ito sa gawi ko at agad akong niyakap ng mahigpit. Kung hindi lang ako nagrereklamo ay baka hindi niya ako titigilan. “Jusko, girl. Anong nangyari sayo, Bakit ngayon ka lang nagpapakita?" tanong niya sa akin matapos kumalas.“Nasa loob ba si Jonathan?” sa halip ay tanong niya sa akin. natigilan naman siya sa sinabi ko. kalaunan ay umiling lang ito sa akin.“Wala eh, kahapon pa ito hindi pumasok,” sagot niya sa akin. “Papasok ba siya ngayong araw?” tanong niya pa.“Hindi ko alam eh,” sagot n
Kimberly Ann MartinezFive years later Kabankalan City, Negros Occidendal“Nanay!” tawag ng anak kong si Kj.Agad kong nilapag ang dala kong pambunot ng damo at hinintay siyang makarating sa akin at niyakap siya. Ganito ang routine namin pag-uwi ko ng bahay galing sa maghapon ng pagbubunot ng damo sa tubuhan. “Na-miss ka ni nanay, anak. Hindi ka ba naging makulit sa ante mo?” malambing kong wika sa kanya. “Hindi po, nanay. Good boy po ako. Look, teacher give me three stars,” may pagmamalaki na wika niya sa akin.“Wow. Good job anak,” tuwang tuwang wika ko sa kanya. Pasok na tayo, naghihintay na si Ante Kyla mo sa loob.”Kinarga ko siya at kinuha ang dala kong nilapag ko kanina. Saka naglalakad patungo sa bahay kubo kung saan kami ngayon naninirahan ng mahigit limang taon na. “Ate, tapos na akong magsaing,” sabi ni Kyla sa akin.“Salamat, Kyle. Magpahinga kana. Ako na ang bahala kay Kj,” sabi ko sa kanya. “Hindi ate, ikaw ang magpahinga. maghapon ka sa tubuhan ang init pa naman
Kimberly Ann Martinez"Nanay?" Napabalik ako sa realidad ng marinig ang boses ng anak ko. Nakangiting binalingan ko ito. Nakangiting nilapitan ko siya.“Yes, anak? May kailangan ka?” tanong ko sa kanya.“Tabi po tayo nanay,” sabi niya sa akin. “Okay.” sabi ko at binitawan ang suklay na hawak ko saka dumapa sa foam upang samahan ang anak ko. Mag-ha-hum ako ng nursery rhymes para sa kanya. Mas madali kasi itong makatulog kapag kinantahan ko habang tinapik-tapik ang hita niya. Hindi nagtagal ay nakatulog naman ito. Napagitaan naman namin ito ni Kyla. Tiningnan kong mabuti ang anak ko. Kuhang-kuha talaga nito ang feature ng ama. Mula sa kutis hanggang bawat parte ng mukha nito. Wala man lang itong nakuha sa akin kahit buhok man lang dahil sa ama pa rin ito nagmana. Kumbaga, mini version ito ng ama.Napailing na lang ako sa tuwing magkasama kami. Maraming hindi makapaniwala na anak ko ito dahil ang layo ng itsura ko sa kanya. Ang akala ng lahat ay yaya lang ako ng bata. Kaya sa mg
Kimberly Ann MartinezTanghali na at oras ng pananghalian namin. Sama-sama kaming lahat sa isang pwesto dito sa ilalim ng punong mangga Malayo ang bahay kubo na palagi naming sinisilungan kapag oras ng pananghalian kaya dito na lang kami. Isang kalderong ginataang monggo pinadala galing sa mansion ng may-ari ng hacienda sinamahan pa ng tuyo kaya ganado ang lahat na kumain ng tanghalian. "Nga pala. Nabalitaan nyo ba?" tanong ni aling Rita habang kumakain kami. "Ang alin?" curious na tanong ng isa naming kasamahan. "Binebenta daw ni Don Baltazar ang buong hacienda na ito," malungkot na wika ni Aling Rita. "Bakit daw?" Tanong ng isa. "Mag-migrate daw sa America ang buong angkan dahil nandoon ang ibang anak nito," sabi pa niya na may malungkot na boses. "Kung ganon, posibleng mawalan tayo ng trabaho?" nag-alala na tanong ko. "Wag naman sana. Dito na tayo tumanda at dito lang tayo nakakakuha ng mga pang-araw-araw na pangangailangan natin," sagot niya sa akin. "Ipanalangin natin
Kimberly Ann MartinezKaarawan ngayon ng amo namin na si Don Balthazar. Lahat kami pina papunta sa kanyang mansion. Kaya pumunta kami ni Karillo ngayon. As usual, si Kyla na naman ang maiwan sa bahay. Inaya kong sama na lang sa amin ngunit ayaw naman niya dahil naka-stress daw na dalhin si Kj kung saan. Tama naman ito, sobrang likot ni Kj kapag dinala mo sa isang mataong lugar. Kaya hinayaan ko na lang maiwan siya dito. "Sige, saglit lang kami doon. Magpapakita lang kami para naman hindi nila isipin iba tayo sa kanila," sabii ko kay Kyla."Naku, ate. Mag-enjoy kayo doon te, wag nyo kaming aalahanin dito," sabi naman ni Kyla. "Sige. Mag-ingat kayo rito ha? Wag kayong magbubukas ng pinto kapag hindi kami ang dumating," bilin ko pa sa kanya. "Opo," sagot ni Kyla. "Sige, alis na kami," sabi ko sa kanya. "Karillo! Tayo na para maka uwi agad tayo," tawag ko sa isang kapatid ko. "Parating na," sagot nito mula sa kwarto namin. Nasa kwarto din kasi ang mga gamit ni Karillo. Pero sa
Kimberly Ann Martinez"Ate, si kuya Jonathan ba talaga yon?" Tanong ni Karillo. Naglalakad na kami ngayon pauwi ng bahay."Siya nga yon. Kilalang-kilala ko siya." sagot ko sa kanya."Anong gagawin natin ngayon? Aalis na lang ba tayo?" Tanong ni Karillo sa akin. "Hindi naman niya tayo namukhaan kanina kaya nasisiguro ko, hindi niya tayo kilala," sabi ko sa kanya. "Sana nga ate, sana nga." Dalangin ni Karillo. Nang makarating sa bahay ay di na kami kumatok. Sigurado akong tulog na ang anak ko at si Kyla. Kinuha ni Karillo ang isang manipis na kahoy sa gilid at ipinasok sa gilid ng pinto upang mabuksan ang pakasirado sa loob. Nang mabuksan ay agad kaming pumasok sa loob. Nadagnat ko si Kyla at Kj na natutulog na sa higaan namin. Nagbihis na lang ako ng damit pantulog at tumabi sa anak ko. Si Karillo na ang bahalang magsarado ulit ng bahay namin. Kinabukasan, maaga kaming nagising tulad ng nakasanayan namin. Tulong-tulong kami sa mga gawaing bahay. Hindi kasi pwedeng si Kyla lang a
Kimberly Ann MartinezTulala lang ako habang nakatingin kay Kj na kumakain ng kamote. Ang isip ko kasi ay lumilipad sa ama niya. Mag-iisang linggo na matapos niya akong komprontahin doon sa tubuhan kung ako nga ba si Kimberly. Mabuti na lang at walang sinuman sa mga kasamahan ko ang naghihinala kung ano nga ba ang pinag usapan namin ni Jonathan. Hindi ko na rin ito nabanggit kina Karillo at Kyla dahi ayaw ko na pati sila ay kakabahan din. "Nanay, kain," aya sa akin Kj at sunubuan ako. Sinubo ko naman ang kamote na iniumag niya sa akin. "Hmmm, sarap," sabi ko sa kanya. Inabutan ko siya ng gatas niya dahil nakalimutan na niyang inumin to. "Salamat, nanay," sabi ng anak ko. "Walang anuman. Sige, kain ka pa para maging healthy pa," sabi ko sa kanya. Tumango lang siya sa akin at ipinagpatuloy ang pagkain. Wala si Kyla namamalengke habang si Karillo naman ay inaya ng mga kasamahan na kaedaran niya na mamasyal sa lungsod. Kaya kaming dalawa lang ni Kj ang naiwan sa bahay. Ang totoo ay i
Kimberley Ann MartinezNaging usap-usapan ng lahat ang bagong may-ari. Parang pamilyar daw sa kanila ang mukha ni Jonathan. "Alam nyo parang nakita ko na talaga ang mukha ni sir Jonathan," sabi ng isang kasamahan ko."Oo nga. Hindi kaya taga dito din siya dati?" tanong naman siya. "Hindi eh, parang may nakita akong kamukha niya," sabi ni Aling Rita na ikalaki ng mata ko. Madalas kasing nakikita ni aling Rita si Kj. Wag naman sana na maghihinala ito sa anak ko. Baka ito na talaga ang katapusan ko. Matatapos na talaga ang pagpapanggap ko kapag malaman nila yon.Nasa tubuhan na kaming lahat ng biglang may humintong sasakyan sa tapat namin. Lahat napaangat ng tingin sa bagong dating. Kinakabahan ako ng makitang bumaba si Jonathan mula sa driver's seat nito. May kasama itong isang babae na bumaba mula sa front seat. Hindi naman siya masyadong kagandahan pero maputi nga lang. Napataas ang kilay ko dahil iba na naman ang babae na ito. Nasaan ang asawa niya? Bakit hindi ito ang kasama
Jonathan McKinney"Dahan-dahan sa paglalakad," sabi ko sa asawa kong si Kimberly Ann. “Saan ba kasi ang punta natin at kailangan pang piringan ako?” reklamo niya ngunit tinawanan ko lang at hindi nakikinig sa pakiusap niya na hayaan siyang maglakad mag-isa.Nakapiring ang mga mata nito. Kaya hindi niya kita ang dinadaanan namin ngayon. Kaya tudo alalay ako baka biglang madapa ito. Simula pa lang sa kumpanya ay nakapiring na siya. Hindi na alam kong saan ang punta namin. Sumakay kami ng helicopter na pag-aari ng kaibigan kung si Lucifer. Hanggang sa lumapag ang sinasakyan namin malapit sa lugar kung saan ko siya dadalhin.Two months after our wedding masasabi kung super blessed ako na siya ang naging asawa ko. Super maalaga, hands on sa aming mag-ama. Kahit busy siya sa trabaho ay bumabawi siya pagdating ng bahay. Kaya ngayon ay gusto kong i-surprise siya. I want her to be the first one who sees this place. I know this place is one of the most memorable places for her. So, I brought h
Kimberly Ann MartinezLumipas ang mga buwan at masasabi kong marami ang nabago sa aming magkapatid. Tuloy ang pagiging CEO ko sa kumpanya namin. Samantalang ang mga kapatid ko ay ipinagpatuloy ang pag-aaral nila sa isang pribadong University. Si Karylle ay isa ng abogado matapos isang makapasa sa bar exam last month. Masaya ako para sa kanila dahil unti-unting nagbago ang buhay namin. Mas naging malapit sila sa tatay at lolo namin. For the first time ay wala akong mga kapatid na kasama ngayon sa bahay kung saan ako nakatira kasama si Jonathan. Mas pinili nilang manirahan kasama ang tatay namin. Gusto ko ding kasama sila ngunit ayaw naman akong payagan ni Jonathan. Naiintindihan ko naman dahil may anak kami. And Maybe, this is the time na sarili ko naman ang iisipin ko kasama ang mag-ama ko. Ito din ang gustong mangyari ng mga kapatid ko, ang isipin ang sarili ko.As for Mildred and Mara. Napag-alaman kong lumipad silang mag-ina patungong London. Doon na daw sila maninirahan for good
Kimberly Ann MartinezHinihipan ko ang mainit na arroz caldo. masyado pa kasing mainit kaya kailangan kong hipan para hindi para hindi mapaso si Don Rolando kapag sinubuan ko. Nasa ospital ako ngayon binisita si Don Rolando dahil wala man lang nagbabantay sa kanya dito. Nagdala ako ng pwedeng makakain niya kasi sabi ng doctor mga soft food lang daw muna ang pwedeng kainin nito since kagagaling sa pagka-mild stroke. I realize, life it too short. Kaya hindi pwedeng mas pairalin ang galit sa dibdib baka pagsisihan mo sa huli. Kaya ito ako ngayon, kusang nagpapababa ng loob. Hindi ko na iniisip kung galit pa rin sila sa akin basta, ginawa ko na ang alam kung tama sa paningin ko. “Ah,” sabi ko kay Don Rolando at iniumag ang kutsara sa baba niya. Naka-sandal siya ngayon sa headboard ng ospital bed niya. Parang batang masunurin naman ito at ibinuka ang bibig. Nakangiting sinubo ko sa kanya ang arroz caldo. Ang buong akala ko ay tatanggi pa siya, kaya nagulat na lang ako tinanggap niya ang
Kimerly Ann MartinezNagtataka ako kung bakit may isang sasakyan ang naka-park sa garahe ng nakarating kami mula sa opisina. Napalingon ako kay Jonathan baka sa kanya lang ito at hindi niya sinasabbi sa akin. “May bago kang sasakyan?” tanong ko sa kanya.“No. Hindi ko alam kung kanino to,” sagot niya sa akin.Nagkibit balikat na lang ako at bumaba na sa sasakyan. Hindi ko na hinintay pang pagbuksan niya ako ng pinto. Agad akong naglalakad papasok ng bahay dahil hindi ko alam kung bakit ako nakaramdam ng kaba. Wala naman ito kanina habang papauwi kami. Ngayon lang nang makita ko ang sasakyan na hindi familiar sa akin. Rinig ko kaagad ang ingay ni Kj habang papasok. Tela, masaya itong nag-kwento sa mga bagay-bagay at tela may kausap ito. Kaya naman na curious ako kung sino ang kausap nito. Ramdam ko ang pagsunod ni Jonathan sa akin hanggang sa makarating kami sa sala. Kita ko ang mga kapatid ko na nakatingin lang sa gitna ng sala na tela hindi rin makapaniwala sa kung sino ang bisita
Kimberly Ann MartinezTumayo ako at nagpahila na lang sa kanya palabas ng conference room. Dinala niya ako sa top floor ng gusali na ito. Manghang-mangha ako sa pagdating doon. Katulad ng opisina ni Jonathan sa McKinney Corporation, mapakalawak din ang buong silid. Wala akong masabi sa interior design dahil sobrang ganda ng pagkaka-design at sobrang kumportable ng paligid. Hindi masakit sa mata ang mga design. Napangiti na lang ako dahil talagang nag-effort si Jonathan para dito."Is this my office?" tanong ko sa kanya kahit na obvious na obvious na sa akin talaga dahil sa labas ng pinto may nakasulat na office of the CEO. "Yes." sagot niya. "Pero sure ka talaga gawin mo akong CEO dito?" hindi pa rin ako makapaniwala na may sarili akong position dito."Yes, because you deserved it," sagot naman niya. "You like it?""Yes. Thank you," sabi ko."You're welcome, babe," sagot niya at yumakap sa likod ko. Ang hilig nitong mangyakap mula sa likod. Nakarinig kami ng katok mula sa labas
Kimberly Ann MartinezKinakabahan na naglalakad ako kasama si Jonathan sa hallway ng Martinez Corporation. Ayaw ko sanang sumama dahil sigurado akong nandoon ang lahat ng kapamilya ng tatay ko. Ayaw kung mag-cause ng komusyon dito sa kumpanya nila. Isa pa, ayaw kung mahusgahan. But Jonathan insisted that I should be there. Kailangan daw niya ng taga-take down notes since absent si Joville. Ngunit ang pinagtataka ko ay kung bakit kailangang pormal na pormal ang mga suot namin. Kung simpleng meeting lang ito ay pwede naman casual lang.“Come on, babe. Smile,” pampalakas ni Jonathan s akin habang pinipisil ang ilong ko. Nakabusangot kasi ako dahil kinakabahan ako.“Bakit naman kasi ako ang isinama mo dito. Pwede namang isa kina Gerald at Paolo na lang,” reklamo ko sa kanya. “Nakakasawa na kasing makita ang pagmumukha nilang dalawa,” pabirong wika ni Jonathan sa akin. Irap lang ang sinagot ko sa kanya. Agad pomormal ang mukha ni Jonathan ng makarating kami sa tapat ng pinto. Ako naman a
Kimberly Ann MartinezWala sa sariling bumangon ako sa kama. Mag-isa lang ako dito sa lugar na hindi ko alam kung saan. May nakita akong sapin sa paa sa paanan ng kama. Kaya yon ang sinuot dahil malamig ang sahig. Naglakad ako patungo sa pinto at laking gulat ng sumalubong sa akin ang isang malawak na karagatan.Nagtataka na nilibot ko ang paningin. Hindi naman umausad ang sinasakyan kung yate. Oo, Nasa isang maliit na yate ako ngayon. Nagtatatakang hinananap ko si Jonathan. Siya lang naman ang kasama ko kanina kaya malamang siya ang nagdala sa akin dito. May nakita akong hagdan papunta sa taas kaya naman ay tinungo ko ito at umakyat doon. Palagay ko ay roof deck ang nasa taas nito at hindi nga ako nagkamali. Gulat akong nakitang may nakahandang lamesa sa gitna nito at may mga nakatakip na hindi ko alam kung ano ang laman sa loob.. Sa gilid ay nakita ko si Jonathan na malayang nakatingin sa karagatan. Hindi naman mainit ang panahon dahil takipsilim na. Napangiti ako at dahang-d
Kimberly Ann Martinez“Mr. McKinney, It’s good to see you here,” sabi ng pinakamatanda sa kanila na lalaki. Napatingin muna si Jonathan sa akin bago siya sumagot. “Same here, Mr. Martinez.”So, ang lalaking ito ay ama ng tatay ko? Ibig sabihin lolo ko ang mantandang ito? Agad tumalim ang paningin ko habang tinitingnan ang pakikipagkamay ni Jonathan sa mga ito. Napatingin ako sa ama kong nakamata lang sa akin. Halatang hindi makapaniwala sa nakita ngunit parang may nabasa akong pangungulila sa mata niya? Napailing ako ng lihim. Naagaw ang paningin ko sa mag-inang Mildred at Mara na parehong nanlilisik ang mga matang nakatingin sa akin. Tinaliman ko din sila ng mata. Akala nila matatakot ako sa kanila. Hindi. Lalo na ngayon na may anak ako. Hindi ako pwedeng mag-papaapi na lang dahil kailangan kong protektahan ang anak ko laban sa kanila. “Oh, you have a new secretary, Mr. McKinney? She’s so pretty to be your secretary,” sabi ng matandang Martinez. Ayokong isipin na lolo ko ito dahil
Kimberly Ann MartinezTakang-taka ako kung bakit mas lalong nadagdagan ang mga files sa mesa ko. Matapos naming makarating dito sa opisina ni Jonathan ay ganito na agad ang bumungad sa desk ko. Mga documento pa rin na galing sa Martinez Corporation. Kaya naman ay hindi ko na mapigilan pang mag-reklamo kay Jonathan.“Ano na naman to? Nakakasawa na kayang magbasa ng mga ito? Gusto mo talagang ipamukha sa akin kung gaano ako kaliit dahil anak lang kami sa labas?” di mapigilang magsalita at ilabas ang mga hinaing ko. Paano ba kasi ang mga nakikita ko ngayon ay ang mga monthly report ng sales and profit ng kumpanya. Pati na rin kung gaano kalaking pera ang inilabas ng kumpanya nila para sa isang project. Bilyon-bilyon ang mga lumalabas at ang income ng kumpanya tapos kami ng mga kapatid ko ay wala man lang nakuha ni isang sentimo. “Come on, babe. Just study it at kung may makita kang kahina-hinala ay wag kang mangingiming magsalita or magtanong sa akin, hmmm?” sabi naman ni Jonatha