Kimberly Ann MartinezHinatid ako ni Jonathan hanggang sa bahay pa mismo na inuupahan namin. Kaya para kaming mga celebrity sa dami ng mga kapitbahay namin na tumaas ang leeg kakasilip kung sino ang nasa sasakyan. At nang bumaba kami umugong kaagad ang bulungan nila. Sanay na rin naman ako sa mga ganitong senaryo. Iwan ko lang sa isang kasama ko. "Sabi ko naman sayo, wag mo na akong ihatid hanggang dito," paninisi ko sa kanya. "It's okay. At least, alam ko na ngayon kung saan kita pupuntahan," sagot niya sa akin.Napailing na lang ako. Kahit naman hindi ako nito ihahatid alam kong malaman niya rin kung saan ako nakatira. Napakunot ang noo ko ng bumaba rin siya sa sasakyan niya ng bumaba ako."Bakit bumaba ka pa?" tanong ko sa kanya"Gustong silipin ang bahay nyo," sagot niya. "Huh? Wag na. Wala ka rin namang mapapala pa dito." "Come on, babe. Nandito na rin lang ako bakit di na lang natin lubus-lubusin?" tanong niya. "Wag na nga ang kulit nito," sabi ko ngunit wala na akong
Kimberly Ann MartinezWARNING SPG ALERT!!!Hindi ko namalayan nakatulog pala ako sa sa sasakyan ni Jonathan. Nagising na lang ako na parang lumututang. Nalaman kong karga-karga ako ni Jonathan patungo sa kung saan.“Wait, saan mo ako dadalhin?” tanong ko sa kanya“In my house. Masyadong nang malalim ang gabi. Baka madisturbo pa mga kapatid mo kapag umuwi ka pa sa inyo. Besides, mas malapit dito ang bahay ko kaya dito na lang kita dinala.”“Jonathan, iuwi mo ako. Ano, ahm, mag-alala sa akin ang mga kapatid ko kapag nagising silang wala pa rin ako sa tabi nila,” mariing sabi ko sa kanya. “Relax, babe. I already told them na sa akin ka matutulog ngayong gabi.”“Ano? At pumayag sila?” tanong ko sa kanya. “Yes. And they said, Enjoy our night,” nangising wika niya. Wala sa sariling tinampal ko siya sa dibdib. Hindi pa ako nakuntinto. Tinulak ko pa siya. “Ouch, babe. Enough. Baka madapa tayo at mahulog ka di kita kayang saluin pag nagkataon.”Tinigilan ko siya baka mahulog pa ako. N
Kimberly Ann MartinezWARNING SPG!!!!Nagising ako na parang may mabigat na bagay ang nakapatong na bagay sa akin. Literal na mabigat dahil na sa ibabaw ko si Jonathan. Salitan niyang pinaglaruan ang dalawang korona ng dibdib ko gamit ang labi niya. Idagdag pang parang binagsakan ako ng ako ng ilang sakong bigas dahil pakiramdam ko ang bigat ng katawan ko.“Anong ginagawa mo?” tanong ko sa kanya sa mahinang tinig. Napatingin naman siya sa akin.“Good morning babe. I’m just waking you up,” sagot niya sa akin at mulong pinaglaruan ang korona ko. “Enough, Jonathan. Masakit ang katawan ko,” reklamo ko sa kanya.“Alright. What do you want for breakfast? I’ll cook for you,” sbi niya sa akin.“Hindi na uuwi na lang ako. Baka magtaka ang mga kapatid ko kung bakit hindi ako nakauwi.”“It’s almost 8 am, babe. Malapit na ang oras ng trabaho,“ sabi niya ngunit parang wala namang balak bumangon sa kama dahil patuloy ginagawa. Minsan humalik pa siya sa akin sa labi ko. Ako naman si marupok, di
Kimberly Ann MartinezPapalabas na ako ng bahay nang may humintong sasakyan sa harap ko. Nakakunot ang noo ko ng mapagsino ko kung sino ito. Agad naman itong lumabas ng sasakyan niya nang makita niya ako.“Hi, babe. Hop in,” nakangiting wika niya at pinagbukan pa ako ng pinto.“Bakit ka narito?” tanong ko kay Jonathan. “Sinundo ka. mula ngayon ako na ang magsundo sayo,” sabi niya at isarado ang pinto ng makapasok ako. Umikot naman ito sa driver’s seat.“Hindi naman kailangan. Kaya ko namang mag biyahe papunta doon,” sagot ko sa kanya.“Babe, anong silbi ng pagiging boyfriend mo kung di ko naman gagamitin? isa pa, gusto kung ihatid sundo ka,” sabi niya at inayos ang seatbelt ko.“Pero-”Hindi ko natapos ang sasaihin ko sana ang itapat niya sa gitna ng labi ko ang hintuturo niya. Maya-maya ay marahan niyang pinahiran ang labi gamit ang thumb finger niya na para bang may dumi ito. Bigla nalang nag sitayuan ang mga balahibo ko. Di nagtagal ay unti-unting ibinaba niya ang labi sa labi
Kimberly Ann MartinezPatuloy ang relasyon namin ni Jonathan sa kabila ng mga negatibong panghuhusga ng mga tao. Kung saan- saan niya ako dinadala. Palagi akong na libri niya sa lahat ng bagay. Sa pagkain dahil lagi ko siyang kasabay kumain, sa pamasahe dahil lagi niya akong hatid sundo. Minsan sinurpresa niya ako ng bisita sa bahay at kung ano-anong dala na mga groceries. Kaya halos wala na akong gastusin maliban sa bills namin, upa sa bahay at tuition ng mga kapatid. Minsan nagtataka ako kung bakit hindi na nanghihingi sa akin ng allowance ang mga kapatid ko, iyon pala ay binigyan niya ang mga ito ng palihim. Hindi nila pinaalam sa akin baka daw magagalit ako. Pinapabayaan ko na lang dahil kusang loob niya naman niyang binigay yon. Busy ako sa kakatipa ng keyboard sa dahil may ini-input akong files sa database ng kumpanya nang biglang bumukas ang elevator. Akala ko si Jonathan ang dumating dahil umalis sila kanina kasama ang mga bodyguard slash assistant niya na sina Ge
Kimberly Ann MartinezNang umagang iyon ay buong akala ko ay susunduin ako ni Jonathan patungong kumpanya ngunit halos nag 7:45 na ay wala pa rin siya. Napagdisisyunan ko na lang na mag commute na lang kaysa ma-late pa sa trabaho. Habang sakay ako ng jeep ay napaisip ako kung gaano ka importante ang babaeng iyon upang makalimutan ako ni Jonathan? Bakit palagay ko mas importante ang babaeng yon kaysa akin n kasintahan niya. Ano ba talaga ang relasyon niya sa babaeng iyon.Diretso na sana ako sa top floor kung saan ang opisina namin matapos mag log in sa biometrics nang marinig ko ang usapan ng ilang mga empleyado. Ayaw ko sanang makinig ngunit sa di sinasadya ay narinig kong si Jonathan at ang babae ang topic nila.“Girl, wala pa ring kupas ang ganda ni miss Mara, noh?” tanong ng isang babae. “True. Sana all maganda pa rin kahit isang taon na ang lumipas,” sagot naman ng isa pa. “Ano kaya ang dahilan kung bakit naghiwalay silang dalawa ni sir Jonathan,” tanong isa.“Oo nga.
Kimberly Ann Martinez“Tay?” wala sa sariling nabigkas ko.Napatingin namman si Joville. parang may sinasabi siya ngunit hindi ko na maintindihan. Nakatutok lang ako sa taong naglalakad sa gawi namin. Nasa left side kasi ang elevator kaya talagang madadaanan kami kapag aalis na ang mga bisita sa opisina.“Tay,” tawag ko ulit sa mahinang boses.Lahat napahinto ng sabihin ko yon. Napalingon naman sila sa akin lalo na ang taong tinawag ko. Napakunot ang noo niya habang nnakatingin sa akin.“Excuse me, why did you call my father your father?” tanong ni Mara sa akin. Ngunit hindi ko siya pinansin. Diretso ang mga mata ko sa taong nakatitig sa akin. “So, magkalimutan na ba talaga tayo nito. matapos mo kaming iwan dalawang dekada ang nakaraan?” tanong ko sa kanya. Ayaw ko naman sanang magpakilala pa. Dahil wala na rin namang silbi kung magpakita pa siya. But knowing na maganda naman pala ang kalagayan niya habang kaming mga anak niya ay halos hindi makakain matapos niyang iwan na lang ng ba
Kimberly Ann MartinezNagmumukmok lang ako sa kwarto kinabukasan. Wala akong ganang bumangon bagay na ipinagtataka ng mga kapatid ko. "Hindi ka papasok te?" tanong ni Karylle sa akin.“Hindi,” tinging sagot ko na lang sa kanya. Ayaw ko mag-elaborate pa. Baka makakahata na may problema ako.“Sige, alis na kami. Kapag nagutom ka may pagkain na sa mesa,” bilin ni Karylle sa akin. Tumango lang ako at nagtalukbong ng kumot. Nakakatamad pala kapag alam mong wala kang gawin kaya naman ay naisipan kong bumangon at maligo para kahit paano ay mabawasan naman ang kabigatan ng katawan. Ang tahimik ng bahay dahil mag-isa lang ako dito. Nang matapos maligo ay nagbihis ako ng pambahay na damit.Pumunta ako sa kusina para sana kakain ngunit ayaw ko naman sa mga pagkaing narito. Masarap naman ang luto ni Karylle na pritong corn beef na may itlog ngunit naghahanap ang tiyan ko ng ibang lasa. Kaya bumalik kwarto namin at nagpalit ng pajama. Dala ang wallet ay lumabas ako ng bahay. Pumunta ako sa k
Jonathan McKinney"Dahan-dahan sa paglalakad," sabi ko sa asawa kong si Kimberly Ann. “Saan ba kasi ang punta natin at kailangan pang piringan ako?” reklamo niya ngunit tinawanan ko lang at hindi nakikinig sa pakiusap niya na hayaan siyang maglakad mag-isa.Nakapiring ang mga mata nito. Kaya hindi niya kita ang dinadaanan namin ngayon. Kaya tudo alalay ako baka biglang madapa ito. Simula pa lang sa kumpanya ay nakapiring na siya. Hindi na alam kong saan ang punta namin. Sumakay kami ng helicopter na pag-aari ng kaibigan kung si Lucifer. Hanggang sa lumapag ang sinasakyan namin malapit sa lugar kung saan ko siya dadalhin.Two months after our wedding masasabi kung super blessed ako na siya ang naging asawa ko. Super maalaga, hands on sa aming mag-ama. Kahit busy siya sa trabaho ay bumabawi siya pagdating ng bahay. Kaya ngayon ay gusto kong i-surprise siya. I want her to be the first one who sees this place. I know this place is one of the most memorable places for her. So, I brought h
Kimberly Ann MartinezLumipas ang mga buwan at masasabi kong marami ang nabago sa aming magkapatid. Tuloy ang pagiging CEO ko sa kumpanya namin. Samantalang ang mga kapatid ko ay ipinagpatuloy ang pag-aaral nila sa isang pribadong University. Si Karylle ay isa ng abogado matapos isang makapasa sa bar exam last month. Masaya ako para sa kanila dahil unti-unting nagbago ang buhay namin. Mas naging malapit sila sa tatay at lolo namin. For the first time ay wala akong mga kapatid na kasama ngayon sa bahay kung saan ako nakatira kasama si Jonathan. Mas pinili nilang manirahan kasama ang tatay namin. Gusto ko ding kasama sila ngunit ayaw naman akong payagan ni Jonathan. Naiintindihan ko naman dahil may anak kami. And Maybe, this is the time na sarili ko naman ang iisipin ko kasama ang mag-ama ko. Ito din ang gustong mangyari ng mga kapatid ko, ang isipin ang sarili ko.As for Mildred and Mara. Napag-alaman kong lumipad silang mag-ina patungong London. Doon na daw sila maninirahan for good
Kimberly Ann MartinezHinihipan ko ang mainit na arroz caldo. masyado pa kasing mainit kaya kailangan kong hipan para hindi para hindi mapaso si Don Rolando kapag sinubuan ko. Nasa ospital ako ngayon binisita si Don Rolando dahil wala man lang nagbabantay sa kanya dito. Nagdala ako ng pwedeng makakain niya kasi sabi ng doctor mga soft food lang daw muna ang pwedeng kainin nito since kagagaling sa pagka-mild stroke. I realize, life it too short. Kaya hindi pwedeng mas pairalin ang galit sa dibdib baka pagsisihan mo sa huli. Kaya ito ako ngayon, kusang nagpapababa ng loob. Hindi ko na iniisip kung galit pa rin sila sa akin basta, ginawa ko na ang alam kung tama sa paningin ko. “Ah,” sabi ko kay Don Rolando at iniumag ang kutsara sa baba niya. Naka-sandal siya ngayon sa headboard ng ospital bed niya. Parang batang masunurin naman ito at ibinuka ang bibig. Nakangiting sinubo ko sa kanya ang arroz caldo. Ang buong akala ko ay tatanggi pa siya, kaya nagulat na lang ako tinanggap niya ang
Kimerly Ann MartinezNagtataka ako kung bakit may isang sasakyan ang naka-park sa garahe ng nakarating kami mula sa opisina. Napalingon ako kay Jonathan baka sa kanya lang ito at hindi niya sinasabbi sa akin. “May bago kang sasakyan?” tanong ko sa kanya.“No. Hindi ko alam kung kanino to,” sagot niya sa akin.Nagkibit balikat na lang ako at bumaba na sa sasakyan. Hindi ko na hinintay pang pagbuksan niya ako ng pinto. Agad akong naglalakad papasok ng bahay dahil hindi ko alam kung bakit ako nakaramdam ng kaba. Wala naman ito kanina habang papauwi kami. Ngayon lang nang makita ko ang sasakyan na hindi familiar sa akin. Rinig ko kaagad ang ingay ni Kj habang papasok. Tela, masaya itong nag-kwento sa mga bagay-bagay at tela may kausap ito. Kaya naman na curious ako kung sino ang kausap nito. Ramdam ko ang pagsunod ni Jonathan sa akin hanggang sa makarating kami sa sala. Kita ko ang mga kapatid ko na nakatingin lang sa gitna ng sala na tela hindi rin makapaniwala sa kung sino ang bisita
Kimberly Ann MartinezTumayo ako at nagpahila na lang sa kanya palabas ng conference room. Dinala niya ako sa top floor ng gusali na ito. Manghang-mangha ako sa pagdating doon. Katulad ng opisina ni Jonathan sa McKinney Corporation, mapakalawak din ang buong silid. Wala akong masabi sa interior design dahil sobrang ganda ng pagkaka-design at sobrang kumportable ng paligid. Hindi masakit sa mata ang mga design. Napangiti na lang ako dahil talagang nag-effort si Jonathan para dito."Is this my office?" tanong ko sa kanya kahit na obvious na obvious na sa akin talaga dahil sa labas ng pinto may nakasulat na office of the CEO. "Yes." sagot niya. "Pero sure ka talaga gawin mo akong CEO dito?" hindi pa rin ako makapaniwala na may sarili akong position dito."Yes, because you deserved it," sagot naman niya. "You like it?""Yes. Thank you," sabi ko."You're welcome, babe," sagot niya at yumakap sa likod ko. Ang hilig nitong mangyakap mula sa likod. Nakarinig kami ng katok mula sa labas
Kimberly Ann MartinezKinakabahan na naglalakad ako kasama si Jonathan sa hallway ng Martinez Corporation. Ayaw ko sanang sumama dahil sigurado akong nandoon ang lahat ng kapamilya ng tatay ko. Ayaw kung mag-cause ng komusyon dito sa kumpanya nila. Isa pa, ayaw kung mahusgahan. But Jonathan insisted that I should be there. Kailangan daw niya ng taga-take down notes since absent si Joville. Ngunit ang pinagtataka ko ay kung bakit kailangang pormal na pormal ang mga suot namin. Kung simpleng meeting lang ito ay pwede naman casual lang.“Come on, babe. Smile,” pampalakas ni Jonathan s akin habang pinipisil ang ilong ko. Nakabusangot kasi ako dahil kinakabahan ako.“Bakit naman kasi ako ang isinama mo dito. Pwede namang isa kina Gerald at Paolo na lang,” reklamo ko sa kanya. “Nakakasawa na kasing makita ang pagmumukha nilang dalawa,” pabirong wika ni Jonathan sa akin. Irap lang ang sinagot ko sa kanya. Agad pomormal ang mukha ni Jonathan ng makarating kami sa tapat ng pinto. Ako naman a
Kimberly Ann MartinezWala sa sariling bumangon ako sa kama. Mag-isa lang ako dito sa lugar na hindi ko alam kung saan. May nakita akong sapin sa paa sa paanan ng kama. Kaya yon ang sinuot dahil malamig ang sahig. Naglakad ako patungo sa pinto at laking gulat ng sumalubong sa akin ang isang malawak na karagatan.Nagtataka na nilibot ko ang paningin. Hindi naman umausad ang sinasakyan kung yate. Oo, Nasa isang maliit na yate ako ngayon. Nagtatatakang hinananap ko si Jonathan. Siya lang naman ang kasama ko kanina kaya malamang siya ang nagdala sa akin dito. May nakita akong hagdan papunta sa taas kaya naman ay tinungo ko ito at umakyat doon. Palagay ko ay roof deck ang nasa taas nito at hindi nga ako nagkamali. Gulat akong nakitang may nakahandang lamesa sa gitna nito at may mga nakatakip na hindi ko alam kung ano ang laman sa loob.. Sa gilid ay nakita ko si Jonathan na malayang nakatingin sa karagatan. Hindi naman mainit ang panahon dahil takipsilim na. Napangiti ako at dahang-d
Kimberly Ann Martinez“Mr. McKinney, It’s good to see you here,” sabi ng pinakamatanda sa kanila na lalaki. Napatingin muna si Jonathan sa akin bago siya sumagot. “Same here, Mr. Martinez.”So, ang lalaking ito ay ama ng tatay ko? Ibig sabihin lolo ko ang mantandang ito? Agad tumalim ang paningin ko habang tinitingnan ang pakikipagkamay ni Jonathan sa mga ito. Napatingin ako sa ama kong nakamata lang sa akin. Halatang hindi makapaniwala sa nakita ngunit parang may nabasa akong pangungulila sa mata niya? Napailing ako ng lihim. Naagaw ang paningin ko sa mag-inang Mildred at Mara na parehong nanlilisik ang mga matang nakatingin sa akin. Tinaliman ko din sila ng mata. Akala nila matatakot ako sa kanila. Hindi. Lalo na ngayon na may anak ako. Hindi ako pwedeng mag-papaapi na lang dahil kailangan kong protektahan ang anak ko laban sa kanila. “Oh, you have a new secretary, Mr. McKinney? She’s so pretty to be your secretary,” sabi ng matandang Martinez. Ayokong isipin na lolo ko ito dahil
Kimberly Ann MartinezTakang-taka ako kung bakit mas lalong nadagdagan ang mga files sa mesa ko. Matapos naming makarating dito sa opisina ni Jonathan ay ganito na agad ang bumungad sa desk ko. Mga documento pa rin na galing sa Martinez Corporation. Kaya naman ay hindi ko na mapigilan pang mag-reklamo kay Jonathan.“Ano na naman to? Nakakasawa na kayang magbasa ng mga ito? Gusto mo talagang ipamukha sa akin kung gaano ako kaliit dahil anak lang kami sa labas?” di mapigilang magsalita at ilabas ang mga hinaing ko. Paano ba kasi ang mga nakikita ko ngayon ay ang mga monthly report ng sales and profit ng kumpanya. Pati na rin kung gaano kalaking pera ang inilabas ng kumpanya nila para sa isang project. Bilyon-bilyon ang mga lumalabas at ang income ng kumpanya tapos kami ng mga kapatid ko ay wala man lang nakuha ni isang sentimo. “Come on, babe. Just study it at kung may makita kang kahina-hinala ay wag kang mangingiming magsalita or magtanong sa akin, hmmm?” sabi naman ni Jonatha