“Sometimes, we choose the wrong people to seek for something we lack of,” she said and lifted her gaze at the sky. “And that’s fine. As long as you’ve learned your lessons.” Kita niya ang pagtango ni Risa sa gilid ng kanyang mga mata. “Pero grabe pa rin. Matalik na kaibigan. Nako, nako. Siguro masy
She bit her lower lip as she caressed her tummy. Pakiramdam niya ay sinaksak siya sa tagiliran at hindi niya alam kung paano ito lunasan. Ayaw niya rin namang sabihin kay Beau o sa mommy nito dahil ayaw niyang mag-alala ang mga ito. Baka nga masabihan pa siya ni Jessica na kulang as atensyon. The t
But it’s way too impossible. Palagi siyang tinatarayan ni Jessica na para bang ang laki ng kanyang kasalanan dito when it’s supposed to be the other way around. Si Jessica ang may kasalanan sa kanya pero para siya itong may malaking atraso rito. It’s crazy how that woman can turn the tables around.
Napatango siya sa sinabi ng Lolo. May point nga naman ito. “Swerte mo na lang kay Emory at masipag ang batang ‘yon. She knows what her role is and that makes her different from the woman your brother married,” sambit nito at ramdam niya ang pagbaling nito sa kanya ng tingin. “Hindi mahirap mahalin
Kumunot ang kanyang noo at pinanood ang mga bituing nagkikinangan sa kalangitan. Na sa hardin siya ngayon at mag-isa. Maghahating gabi na rin at hindi siya makatulog kaya heto siya, nagmumuni-muni. These past few days was good to her. Everything is according to plan and life has not been very diffi
Doon na tuluyang bumuhos ang luha sa kanyang mga mata. Sobrang sakit. Akala niya okay na siya. Pero sa tuwing inaalala niya ang mga pangakong binitiwan nila noon sa isa’t isa, hindi niya maiwasang hindi masaktan. Sa iba niya tinupad ang pangako nilang dalawa para sa isa’t isa. And that is the most
Patuloy lang sa paghagugol si Emory sa kanyang dibdib at nang maramdaman niyang kumalma na ito ay saka pa lang ito kumalas. She took one step back while wiping her tears. “S-sorry. Nabasa ko pa tuloy ang damit mo,” she whispered as she looked at him. “Thank you, Beau.” “No problem,” he said. Muli
She took a very deep breath and looked at her husband. Nakapikit na si Beau at hindi siya sigurado kung tulog na ba ito o ano. But his eyes are closed kaya siguro naman ay tulog na ito, ‘di ba? Umikot siya para tumalikod kay Beau at ngumuso. Hindi talaga siya makatulog. Alam niyang sa susunod na mg
“Yeah. Mabilis lang talaga ang panahon. And maybe he was healed. Pero kahit ano pa man, you need to be very careful,” anito sa kanya at tinapik ang kanyang balikat. “I will call Beau and tell him to pick you up here.”Agad siyang umiling. “You don’t have to, Ivy. Tatawagan ko na lang ang driver ko.”
“Brille…”Yes. It was none other than Brille. Kaya ganito na lang kabilis ang tibok ng kanyang dibdib at hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat sabihin dito. Kahit tinig niya nga ay hindi niya makapa.So how the hell is she going to run away?And it seems like heaven heard her silent plea. Narin
Umikot siya sa harap ng salamin para tignan ang kabuoan ng dress. Hindi niya maiwasang mapangiti. It really fits. Parang ginawa ang dress na ito para sa kanya.“Woah,” usal ni Ivy sa kanyang likuran.Kasalukuyan silang nandito ngayon sa guestroom dahil sinusukat na niya ang damit. And this is the mo
“Finn,” bati ni Ivy sa bata. “Maaga bang natapos ang classes mo?”“Yes, mom.” Humalik ito sa pisngi ng kanyang ina at nagawi ang tingin sa kanya.Mukhang napansin naman ni Ivy ang pagtingin ng bata nito sa kanya dahilan para agad itong ngumiti. Tumuwid ito ng tayo at nakangiting tumingin sa kanya.“
Sumakay siya sa passenger’s seat at hinugot ang kanyang phone mula sa kanyang bulsa, baka sakaling may text si Beau o kung ano. But to her disappointment, wala siyang makitang text mula rito na siyang ikinanguso niya.“Nga pala, is it okay to ask about your former wedding planner?” tanong ni Ivy at
TWO WEEK passed and everything returned to normal. Medyo naninibago siya sa katotohanang wala na rito si Selim. Ayaw niya sanang ibigay ang wedding invitation na bigay ng ina nito, but Selim has the rights to know before that day comes.Naging normal ang daloy ng kanilang buhay. She and Beau are now
Hindi na niya hinintay pang makasagot ito at agad na niyang pinatay ang tawag.Alam niya ang mga mapang-insultong binato ng kanyang pamilya kay Emory nang inakala ng mga itong patay siya. And that’s not what he wanted. Sinisisi nila si Emory sa mga bagay-bagay na wala namng control ang dalaga.It wa
Ilang pictures din ang kanilang kinuha bago sila nagdesisyon na muling bumalik sa loob ng sasakyan. Inaantok na rin kasi siya kaya’t kailangan na niyang umuwi.“Mommy, şimdi eve mi gidiyoruz?” tanong ni Blue nang makapasok sila sa loob ng sasakyan. [translation: Mommy, are we going home now?]Binali
THEY SPENT THE next days filled with laughter and bond with their babies. Binisita nila ang mga lugar na palaging bukambibig ng mga turista rito sa Batanes. Nakaka-amaze nga ring isipin na walang ni isang fast food restaurant ang nakapasok sa lugar na ito, making this place feels like a touch of old