Agad namang umalis si Elijah sa kanyang harapan at umakyat na patungo sa kanyang silid. Umupo siya sa sofa at pinikit ang kanyang mga mata. Her life is very exhausting. Hindi niya alam kung bakit. “I’m so sorry, anak.” Humugot ng malalim na hininga ang mommy niya. “Naaawa lang ako kay Brille. Nangh
“Dito na lang muna kayo kumain, hijo. Magpahinga ka rin kahit saglit,” sambit nito. “Ipagluluto ko muna kayo.” Agad na umalis ang mommy ng dalaga at sila na lang dalawa ang naiwan. Ang kaninang maingay na bibig ni Emory ay biglang tumahimik. Ngunit sa kabila ng kanyang katahimikan, pansin niya ang
Katulad ni Emory, maasikaso rin ang ina nito. Nagluto pa talaga ito ng soup para sa kanya at para makainom siya ng gamot. And he’s not used to this. Masyadong welcoming ang pamilya ng dalaga at hindi siya sanay. Kahit pamilya niya ay hindi ganito sa kanya. “Kumain ka anng marami,” sambit ng mommy n
“Ngayon pa lang po ba kayo nakauwi? Hindi pa po nakauwi si Beau, e.” Napakamot pa ito sa kanyang kilay. Tumango siya. “Opo. Uhm, kasama ko po si Beau na dumating. Na sa labas pa po.” Manang Tere nodded as well. “Tapos na po ba kayong kumain? Ipaghahanda ko po ba kayo?” “Hindi na po,” tipid siyang
Napatingin siya sa pinto ng kusina nang biglang lumiwanag ang buong paligid. Dumapo ang kanyang paningin kay Emory na nakasuot na ng damit pantulog at mayroon pang kung anong nakadikit sa ilalim ng mga mata nito. Woman. “Uh, gising ka pa?” usal nito at tumingin sa pambisig na relo. “Hindi ka ba na
“Emory…” She lifted her gaze at him while catching her breath. Hindi niya alam kung ano ang kanyang mararamdaman ngayon. Gusto niyang sabihin dito na umalis na ito dahil hindi niya ito kayang harapin na ganito ang kalagayan niya. Mabilis ang kanyang paghinga at hindi niya ito mapigilan. She wanted
Beau sucked and nipped her n-pple while his other hand is palming her other mountain. She doesn’t know what do to. The feeling is so overwhelming that she almost wanted to cry. Palipat-lipat si Beau sa kanyang magkabilang dibdib at halos mag-dry ang kanyang lalamunan kakasinghap. At nang bumaba pa
Nilingon niya ang dalaga na tulog pa rin hanggang ngayon. “Don’t worry, I wont touch her.” Lie. “You better be,” sambit ng kapatid. “Kukunin ko rin siya sa ‘yo, Kuya. Tandaan mo ‘yan.” After that, the line went dead. Mahina siyang napailing sa kapatid at ini-off na ang phone ng dalaga saka ito bi