“Wow!” sambit ni Gem nang mahawakan nito ang hair clip na kanyang binili kanina. “Tak, mor! Det er så smukt!” [translation: Thank you, Mommy! This is so pretty!]Lumapit ito sa kanya ang niyakap siya. Mabilis niya naman itong niyakap pabalik at hinalikan ang buhok ng kanyang anak. Naputol lamang ang kanilang usapan nang marinig niyang mag-ring ang kanyang phone.“Who was it?” she asked Selim. Kumalas naman sa yakapan nila ang kanyang anak at nagtungo sa harap ng salamin para isuot ang hair clip.Nilingon niya si Selim at nakita itong naglalakad palapit sa kanya. Ngumiti ito at inabot sa kanya ang kanyang phone. “Your brother is calling you.”Tipid siyang tumango at humugot ng malalim na hininga. “Thank you. I’ll be at the balcony for a moment.”Selim nodded his head. Agad naman siyang nagtungo sa balcony ng kanilang tinutuluyang condo. She made sure to close the door behind her. Alam niya namang hindi nakakaintindi ng Tagalog ang mga taong kasama niya ngunit iniiwasan niya lang na sum
Hindi niya alam kung saan niya itutuon ang atensyon. Sa oras? Sa trabaho? Sa huling usapan nila ni Beckett? O sa sinabi ni Selim kanina na hindi niya narinig? Sumasakit na ang kanyang ulo kakaisip kung ano ang dapat niyang unahin sa pag-iisip.Inis niyang inabot ang kanyang tasa ng kape para sana uminom, ngunit nang angatin niya ito ay biglang wala itong laman. Mas lalo siyang nakaramdam ng irita sa nangyari. Binaba niya na lang ang tasa at tumingin sa labas ng bintana. Emory tilted her head a bit before picking up the pencil she dropped.Ngunit nang magsusulat na sana siya ay biglang nag-ring ang kanyang phone. Muli niyang binaba ang hawak na lapis at tinignan ang caller. Umangat ang kanyang kilay nang mabasa ang pangalan ni Beau.Kasabay non ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at tumingin sa orasan. Lampas alas dose na, bakit pa kaya ito tumatawag? Did something happen?Dala ng kuryusidad ay sinagot niya ang tawag. Tumayo siya at naglakad
Tahimik niyang sinundan ang sasakyan ni Oliveros. Yes, his name was Oliveros. Na sa loob ng kotse nito si Beau habang siya ay nakasunod lamang at minamaneho ang sasakyan ni Beau. The car is filled with his scent making her chest tighten.Hindi niya alam kung saan sila pupunta ngayon at hindi niya alam kung tama pa ba itong ginagawa niya. She knew completely that she has to leave. Baka this time, asawa na nito ang bubungad sa kanya pagkababa ng sasakyan.But something in her wants to take care of him while he’s drunk. Gusto niyang malaman kung bakit litrato niya ang nakalagay sa lockscreen ng bagong cellphone nito. Speaking of that, mabilis pa rin ang tibok ng kanyang dibdib sa tuwing naalala niya ang bagay na ‘yon.Nang tumigil ang sasakyan ni Oliveros ay tumigil na rin siya. Nakita niya itong lumabas ng sasakyan na agad din naman niyang sinundan. As soon as she stepped outside the car, a house luxurious house welcomed her sight. Ngunit sa halip na i-admire ang bahay ay agad siyang lu
Nagising si Emory nang maramdaman niyang may kung anong nakapatong sa kanyang tiyan. Wala sana siyang planong gumalaw hanggang sa malanghap niya ang isang napakapamilyar na pabango. Isa-isang pumasok sa kanyang utak ang mga nangyari kagabi.Wala sa sarili niyang dinilat ang mga mata at tumingin sa kanyang tabi. And there is Beau, sleeping peacefully beside her. Nakabalot ang braso nito sa kanyang beywang at parang wala itong planong bitiwan siya.Dahan-dahan niyang inalis ang pagkakayakap nito sa kanyang beywang. It was a real struggle because his arm was so heavy. Ngunit nang mapagtagumpay niya itong maialis sa kanyang tiyang ay maingat siyang bumangon. Beau is a light sleeper and a little movement can wake him up.Yes, she can still perfectly remember that.Napahawak siya sa kanyang sintido at nilingon ang binatang natutulog sa kanyang tabi. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at hinilot ang sintido nang maramdaman niyang sumakit ito. She looked at the time on her wrist and start
Nagising si Emory nang maramdaman niyang may kung anong humahaplos sa kanyang pisngi. She tried to open her eyes but the bright surrounding made her close them again.She can hear noises from afar but she couldn’t understand what the hell is happening. Masakit ang kanyang tiyan at ulo. Dagdag pang feeling niya ay namamaga ang kanyang pisngi.Pisngi?Isa-isang bumalik sa kanyang isipan ang mga pangyayari kung saan nakaharap niya si Violet. That woman’s mad eyes that were looking at her made her open her eyes and catch her breath.“What happened?”Napatingin siya sa nagsalita at bumungad sa kanya si Beau. Magulo ang buhok nito at medyo namumula pa ang mapungay nitong mga mata. He looks so restless. Kumunot naman ang kanyang noo rito.“What are you doing here?” sambit niya. Nagulat pa siya dahil paos ang kanyang tinig nang sambitin ‘yon. “You should be resting.”Matapos niyang sabihin ‘yon ay napangiwi siya kaagad dahil sa pananakit ng kanyang tiyan. Agad naman siyang dinaluhan ng binata
Buong araw siyang inasikaso ng binata. Walang naging usapan sa pagitan nilang dalawa. Beau would try to initiate a conversation but she’s too exhausted to answer him. Wala lamang siyang naging imik dito. She wanted to go home but she couldn’t even make it out of the bed.Bakit ba kasi ang lakas ni Violet kanina? At bakit din ba kasi hindi siya nakapanlaban? Dahil ba guilty siya? O dahil ba tanga siya para hayaan ang sarili niyang mapunta sa ganong sitwasyon?“Are you hungry?” Napatingin siya kay Beau nang magsalita ito. “Do you want to eat anything?”Blanko ang kanyang mga matang nakatingin dito. She bit her lower lip and shook her head. “I’m still full. Thank you.”Nakatayo si Beau sa gilid ng paanan ng kamang hinihigaan niya. Hindi siya nito iniiwan at palagi itong nagtatanong kung nagugutom na ba siya. At to be honest, she’s too shy to talk to him.Sobrang nahihiya siya sa mga pangyayari. Never in her life has she ever thought of getting slapped in the face by someone’s wife. Kasi
Naalimpungatan si Emory nang maramdaman niyang may kung sinong humahaplos sa kanyang pisngi. She wanted to open her eyes but her body choose to heighten its senses. Pinakiramdaman niya ang paligid. Hindi niya alam kung ano ang meron pero sobrang bigat ng kanyang katawan. She felt so tired.What is happening?“Mommy, wake up.” She felt a tapping on her cheeks.Emory slowly opened her eyes and roamed it around. Unang bumungad sa kanya ang anak niyang si Blue na nag-aalalang nakatingin sa kanya. Happiness filled her chest when she realized her baby is safe.“Uncle Selim, mor er allerede vågnet,” sambit ng kanyang anak na si Blue. [translation: Mommy is awake.]Dahan-dahang pinwersa ni Emory ang sariling bumangon kahit alam niyang hindi pa rin maganda ang kanyang pakiramdam. “Where’s Gem? Where is Emerald.”“Du er nødt til at hvile dig, mor. Smaragd har det fint nu.” [translation: You need to rest, Mommy. Emerald is fine now.]Tumingin siya sa nagsalita at bumungad sa kanya ang isa niya p
Anong gagawin niya ngayon?Hindi niya alam. She wanted to stand and visit her daughter but she couldn’t even walk. Kinakailangan niya pa ng wheelchair kung sakali. Well, wala naman siyang issue tungkol sa pagsakay ng wheelchair. Ngunit alam niyang sa oras na makita siya ng mga anak niyang nakasakay roon ay paniguradong mag-aalala ang mga ‘yon.Speaking of the kids, hindi pa alam ni Beau na triplets ang anak nila. Buong akala niya ay twins lang, si Beckett at Blue. At wala pa siyang sapat na lakas ng loob na sabihin sa mga bata ang tungkol sa kanilang ama.Matapos ng naging usapan nila ni Beau kanina ay agad na umalis ang binata na wala man lang pasabi. Ni hindi man lang ito nagpaalam sa kanya. He left just like that. Kung tutuosin ay kaya niyang ipaglaban ang kanyang mga anak. Ngunit kilala niya si Beau. Marami itong pera. Kaya nitong gawin at nitong gawin, pumabor lang sa kanya ang batas gamit ang pera.At kung pera ang usapan, kahit sabihin niyang mayaman sila, kahit humingi siya n