please be gentle to people you meet along your life's journey. it's their first time in this world and life too. have a happy reading, senyoras. <3
“Are you sure you don’t want to stay longer?”Tipid siyang tumango rito at humugot ng malalim na hininga. “Yes, ma. Please take good care of Lolo. Hindi ko alam kung kailan ulit kami makakabalik dito but please, do take care of him.”She smiled and her mother nodded. “Mukhang hindi ka na talaga mapipigilan. Oh siya, sige. Mag-iingat din kayo ng mga anak mo.”Emory nodded her head. Isa-isa namang lumapit ang kanyang mga anak sa kanilang Lola para magpaalam. Her mother didn’t hesitate to kiss the kids’ forehead to say goodbye. Nagpaalam na rin siya sa kanyang ama at nang okay na ang lahat ay lumapit naman na si Elijah.“Hatid ko na kayo,” he said and smiled. “Tara na.”She nodded her head. Hinawakan ni Elijah ang kamay ni Emerald at Beckett habang si Blue naman ay humawak sa kanya. Hinatid sila ng kanyang mga magulang sa pinto at nang makalabas sila ay nilingon niya ang mga ito.“You can visit is if you have some time. I’ll be waiting for you,” Emory said and smiled.“I will.” Her mothe
The silence of the road is bothering her for unknown reason. She turned her head to the side saw her brother banging his head to the beat of the music blasting on the stereo. Nilingon din niya ang kanyang anak sa backseat at nakitang komportable ang mga ito habang kumakain.Is her overthinking again?Tumingin siya sa labas ng bintana at pinanood ang mga building na kanilang nadadaanan. Panay rin ang pagsulyap niya sa kanyang pambisig na relo at humugot ng malalim na hininga.Nakauwi na kaya si Beau?Humugot siya ng malalim na hininga at pinikit ang mga mata. Overthinking is slowly draining her. And if only Selim is here, baka may makatulong sa kanya at may masusumbungan siya sa mga bagay na bumabagabag sa kanya.Well, pwede niya namang gawin ‘yon kay Beau. Ngunit ayaw niyang madagdagan pa ang mga bagay na iniisip nito. Kasi alam niyang hindi rin mapanatag ang loob ng binata ngayong may mga kung ano-anong death threats ang dumarating sa kanya.She was about to close her eyes suddenly,
“PAKAWALAN mo ako!”Ngumiti ito sa kanya at naglakad palapit. Her heart is beating so fast that she couldn’t keep up with it. Hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat na gawin. She wanted to rub but she’s tied. Masyadong mabigat ang gown na kanyang suot ngayon at hind siya siguradong makakalakad siya nito nang maayos.“Why? Didn’t you like the gown I choose for you?”“Are you out of your fvcking mind, Brille?”Yes, it was Brille. Ngunit ang Brille na kaharap niya ngayon ay hindi ang Brille na minsan na niyang naging kasintahan. He was looking at her with pure obsession in his eyes. Parang wala na ito sa katinunan.Umiling ito sa kanya. Umupo ito sa kama at hinaplos ang kanyang buhok. Napaigtad siya sa ginawa ng binata at mukhang napansin nito ito. She bit her lower lip as fear started to creep inside her chest.“You’re driving me mad, Emory.” Mapait itong ngumiti. “I did everything I can do to keep you from him but you still ended up with him. Ano bang meron sa kanya na lahat ng gus
“Not so fast, brother.”“Beau…” she whispered.Nagkaroon ng kaunting pag-asa sa kanyang dibdib nang makita si Beau. Nakatayo ito sa may pinto at may hawak na baril. Na sa likod nito sa Selim na seryoso ang tingin. Hindi na ito ang Selim na matutunugan mong may kulay berdeng dugo. He looks like a real man right now… with a gun.“Let me wife go,” mariing bigkas ni Beau habang nakatitig sa kanila.A gasp escaped from her lips when Brille pulled her. Pinalibot ni Brille ang isang braso nito sa kanyang leeg na parang sinasakal siya. He’s being a hostage by her own ex-boyfriend. She tried to struggle but she couldn’t move.“If were you, I’d let her go.” Blankong tumingin si Selim sa kanila at humugot ito ng malalim na hininga. “We’re not going to hurt you once you let her go.”“Oh, hell na.” Nanigas ang katawan ni Emory nang maramdaman niya ang bibig ng baril ni Brille sa kanyang sintido. It was cold. “You think I’d let you have her?”“Brille, please…” she whispered.“Shut up,” sambit nito.
“Nakatulala ka na naman.”Napatingin siya sa kanyang ina. Dinaluhan siya nito ng kape. Tinanggap niya naman ito nang walang pag-aalinlangan at humugot ng malalim na hininga.“Hindi ko lang matanggap,” she replied and smiled bitterly. “It feels like I lost a wing and now I couldn’t able to fly.”Hinaplos nito ang likod niya. “It’s been two years, Emory.”Mapait siyang ngumiti.Two years. But she can still remember how she walked that aisle on the way to the hospital’s emergency room wearing a bridal gown filled with blood. Masakit. Sobrang sakit. Sinisisi siya ng mga magulang ni Selim sa pagkamatay nito at ganoon din siya.She blamed herself.Kung hindi dahil sa kanya, siguro buhay pa si Selim ngayon. Maybe he already has a girlfriend or probably, a wife. Hinding-hindi niya itatanggi ang katotohanang naging rason siya kung bakit nawalan ng buhay ang isa sa mga taong natatangi niyang nilalapitanKusang tumulo ang luha sa kanyang mga mata. Mapait siyang ngumiti at humugot ng malalim na h
Greetings, Senyoritas! Thank you so much for reading the story. Maraming salamat din at hindi niyo ako sinukuan. And now that Beaumont and Emory’s story finally closed, another book will be opened. Kanino ba ang susunod?Anways. Sa mga nagtatanong may kwento po ang ilan sa mga kaibigan ni Beau rito pa rin sa Goodnovel. Lucifer is in ‘Owned by the Devil’. Cameron is in ‘The Billionaire’s Prostitute.’ Alas is in ‘The Billionaire’s Babymaker.’ The rest is yet to have a story. So abangan niyo na lang po.Thank you muli, Senyoras! See you sa next book. Mahal ko po kayo.
Hindi na mabilang si Emory kung pang-ilang shot na ang kanyang nainom. Basta ang alam niya ay hatinggabi na at kanina pa nag-ri-ring ang kanyang phone. But who cares, right? Wala nang sisita sa kanya kung bakit hatinggabi na at hindi pa rin siya umuuwi. Wala nang tatawag sa kanya o susundo sa kanya kahit lasing na lasing na siya.“Of course, I promise.”“The only woman I want to marry is you, Emory.”“I love you for the rest of my life.”“Ikaw lang ang babaeng nakikita kong ihaharap ko sa altar.”Reminiscing those memories makes her want to cry so hard. How can he be such a liar? How can he say those words without even flinching? How can he act like he was telling the truth?!“M-ma’am, lasing na po kayo─”“Ano ba kasi ang rason para magpunta rito?” pagpuputol niya sa bartender na kanina pa siya pinapakialaman. “Alam mo, kayong mga lalaki, ang galing niyo sa larangan ng panloloko!”Mukhang nagulat ito sa kanyang pang-aakusa ngunit hinayaan lang siya nitong magsalita. Muling tinunga ni
Chapter 01Naalimpungatan si Emory nang maramdaman niyang may kung anong mabigat ang dumagan sa kanyang tiyan. She wanted to open her eyes but she’s too sleepy to do that. Hilong-hilo pa rin siya at kapag nagising siya, alam niyang masusuka lamang siya.She turned around and hugged her pillow tighter. Mainit ito at medyo matigas. Ang katigasan nito ang nagdadala ng comfort sa kanya at pakiramdam niya ay gusto na niyang manatili sa ganitong pwesto.But when she felt something fanning against her neck, she stilled. Wala sa sariling naidilat ni Emory ang mga mata at ganoon na lang ang pag-awang ng kanyang labi nang bumungad sa kanya ang mukha ng isang napakagwapong nilalang.And just like that, memories started flashing inside her head from what happened last night. Bumilis ang tibok ng kanyang dibdib at pakiramdam ni Emory ay sasabog na ito. Sasabog na sa matinding kahihiyan!Sinubukan niyang bumangon ngunit nakayakap ang makisig nitong braso sa kanyang tiyan dahilan para muli siyang ma