medyo sinipag lang dahil sa gems hehe. see you bukas mga puyat kong readers. mahal ko kayo palagi <3
Tahimik nilang binabaybay ang daan patungo sa hospital kung saan naka-admit ang kanyang Lolo. She called Elijah and he said their parents are there too. Siguro ito na ang magandang pagkakataon para ipakilala ang mga bata sa kanila. And besides, they have to sooner face reality.Ngunit hindi niya pa rin maiwasang kabahan. Alam niya namang tatanggapin ng kanyang mga magulang ang kanyang mga anak. Ang kinakabahala niya lang ngayon ay kung ano ang magiging reaksyon nila. Surely, her mom will ask her why she didn’t come to ask for help.Her monologues were interrupted when someone held her hand. Wala sa sarili siyang napatingin sa may gawa non at nakita si Beau. Sa halip na sa lever ang hawak nito ay sa kamay niya dumapo ang kamay nito. She thought he was just mistaken her hand as the lever, but when he squeezed her hand, that’s when she knew Beau is asking for her attention.“Anong iniisip mo?” he asked while his eyes are fixed on the road.“Wala naman,” agad niyang sagot. “Bakit? May prob
They spent half of the day in the hospital. Nakakagulat nga na nagagawa ng mga anak niyang makipag-interact kahit na mayroong language ang kanyang mga magulang sa mga ito. Even Beckett became talkative today na kinakailangan niya pang titigan ito to make sure she’s staring at son, Beckett. Not Blue.And now, they are on their way home. Tulog ang mga bata sa backseat at mabagal ang patakbo ni Beau sa sasakyan lalo na ngayon at na sa kandungan niya si Emerald. Nakasiksik ang mukha nito sa kanyang leeg at mahimbing ang tulog. Mukhang hindi na naman niya ito mapapaligo dahil sa antok na antok na ang mga ito.“Do you still want us to go to drive thru?” tanong ni Beau.Umiling na siya. “H’wag na. Diretso na tayo sa bahay. Let the kids rest.”He nodded his head. Binaling naman niya ang atensyon sa labas ng bintana at humugot ng malalim na hininga. It’s half past eight in the evening and she can feel her body almost collapsing.Kung pagod ang mga bata ay mas pagod naman siya. Ilang araw na ri
Naging ganon ang takbo ng buhay ni Emory sa loob ng tatlong linggo sa loob ng bahay ni Beau. Gigising nang maaga para ipaghanda ng makakain ang kanyang mga anak at para na rin mapadalhan niya ng pagkain si Beau. She then would spend the whole day, doing some plates while her babies are busy playing.Kapag sa gabi naman, uuwi si Beau at mayroon itong pasalubong para sa mga bata at para sa kanya. Be it a bag, a dress, or even some jewelries. Hindi niya alam kung bakit siya pinapaulanan ni Beau ng mga mamahaling mga gamit. She’s confused. Kung may makakakita sa sitwasyon nila ngayon, iisipin ng mga itong isa silang buong pamilya.Well, buo naman talaga sila. Ngunit hindi naman sila nagkabalikan ni Beau. They’re just living in together. Wala naman sigurong mali roon, ‘di ba? In the eyes of other people, they’re a happily married couple with a happy children.Ngunit hindi niya itatanggi ang munting pagkudlit ng pag-asa na baka… baka sakaling may nararamdaman ang binata para sa kanya kaya g
“I can’t… I couldn’t just believe it,” sambit nito at natawa. “It’s like we shared the same fate. I ran away from Lucifer right after I found out I’m having a baby. But unlike you, mine’s way disgusting to think of.”“Why?” Kumunod ang kanyang noo.Umirap si Lyla sa hangin. “We started as stepsiblings who hate to see each other’s faces. At saka, hindi agad natanggap ng mga magulang namin ang tungkol sa ‘min. Of course, they thought what Lucifer and I have was just stepsibling things. But, yeah. Let’s not talk about that. It disgust me.”Natawa siya sa sinabi nito at napailing. “Why are you so negative in every way, Lyla?”Umisid ito at tumingin sa kanya. “Tell me about what happened between you and Violet? How come you were able to stay here for more than a day without being dragged out by the legal wife?”“Well…” bahagya siyang napangiwi. “Violet is not the legal wife. Hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin ni Beau noon ngunit ang alam ko, hindi nagpakasal ni Violet at Beau.”“Reall
“But did it ended up with someone? More likely, how did it end up with someone who is giving death threats to Emory?” tanong ni Lyla. “Sigurado ka bang wala kang pinagbigyan ng singsing?”Tumango si Beau. “Yeah. I kept it in my house.”Nagkatinginan sila ni Lyla. Mukhang seryoso nga ang binata sa sinabi. Ngunit sino namang kukuha non sa bahay nila noon kung sakaling ninakaw ito? And then suddenly, a person came inside her mind.She turned to Beau. “Hindi kaya si Violet?”Napatingin ang lahat sa kanya. Tipid siyang ngumiti sa mga ito at mariing kinagat ang ibabang labi at humugot ng malalim na hininga. She saw Lyla nodded her head.“Emory has a point. Kung tinago mo lang ang wedding ring, ibig sabihin, ‘yung taong kasama mo lang sa bahay ang makakakuha non. Then it’s no other than Violet,” sambit nito para suportahan ang kanyang sinabi. “Wala namang ibang nakasama si Beau sa dating bahay niyo kundi ang mukhang perang si Violet, e.”Emory turned to Beau and found him clenching his jaw. H
“Are you sure you don’t want to stay longer?”Tipid siyang tumango rito at humugot ng malalim na hininga. “Yes, ma. Please take good care of Lolo. Hindi ko alam kung kailan ulit kami makakabalik dito but please, do take care of him.”She smiled and her mother nodded. “Mukhang hindi ka na talaga mapipigilan. Oh siya, sige. Mag-iingat din kayo ng mga anak mo.”Emory nodded her head. Isa-isa namang lumapit ang kanyang mga anak sa kanilang Lola para magpaalam. Her mother didn’t hesitate to kiss the kids’ forehead to say goodbye. Nagpaalam na rin siya sa kanyang ama at nang okay na ang lahat ay lumapit naman na si Elijah.“Hatid ko na kayo,” he said and smiled. “Tara na.”She nodded her head. Hinawakan ni Elijah ang kamay ni Emerald at Beckett habang si Blue naman ay humawak sa kanya. Hinatid sila ng kanyang mga magulang sa pinto at nang makalabas sila ay nilingon niya ang mga ito.“You can visit is if you have some time. I’ll be waiting for you,” Emory said and smiled.“I will.” Her mothe
The silence of the road is bothering her for unknown reason. She turned her head to the side saw her brother banging his head to the beat of the music blasting on the stereo. Nilingon din niya ang kanyang anak sa backseat at nakitang komportable ang mga ito habang kumakain.Is her overthinking again?Tumingin siya sa labas ng bintana at pinanood ang mga building na kanilang nadadaanan. Panay rin ang pagsulyap niya sa kanyang pambisig na relo at humugot ng malalim na hininga.Nakauwi na kaya si Beau?Humugot siya ng malalim na hininga at pinikit ang mga mata. Overthinking is slowly draining her. And if only Selim is here, baka may makatulong sa kanya at may masusumbungan siya sa mga bagay na bumabagabag sa kanya.Well, pwede niya namang gawin ‘yon kay Beau. Ngunit ayaw niyang madagdagan pa ang mga bagay na iniisip nito. Kasi alam niyang hindi rin mapanatag ang loob ng binata ngayong may mga kung ano-anong death threats ang dumarating sa kanya.She was about to close her eyes suddenly,
“PAKAWALAN mo ako!”Ngumiti ito sa kanya at naglakad palapit. Her heart is beating so fast that she couldn’t keep up with it. Hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat na gawin. She wanted to rub but she’s tied. Masyadong mabigat ang gown na kanyang suot ngayon at hind siya siguradong makakalakad siya nito nang maayos.“Why? Didn’t you like the gown I choose for you?”“Are you out of your fvcking mind, Brille?”Yes, it was Brille. Ngunit ang Brille na kaharap niya ngayon ay hindi ang Brille na minsan na niyang naging kasintahan. He was looking at her with pure obsession in his eyes. Parang wala na ito sa katinunan.Umiling ito sa kanya. Umupo ito sa kama at hinaplos ang kanyang buhok. Napaigtad siya sa ginawa ng binata at mukhang napansin nito ito. She bit her lower lip as fear started to creep inside her chest.“You’re driving me mad, Emory.” Mapait itong ngumiti. “I did everything I can do to keep you from him but you still ended up with him. Ano bang meron sa kanya na lahat ng gus