Chapter 3 | Treading on Crime's Edge

(Trigger Warning: Violence)

Santa Maria Deogracia

"MGA P*tangina niyo!" tili ko sa gitna ng malakas na tugtugin.

"Sssh!" Annabelle hushed. "Huy Santa Maria! Bawal magmura, bad yan," ngisi nitong ikinahalakhak nina Genevieve at Chuckie.

Ako naman ay nakatakip ang kamay sa aking mga mata ngunit may iniwang siwang upang pasimpleng mapanood ko ang pagtatanghal sa mini stage ng VIP room na kinuha nila para sa ika labing-walong kaarawan ko.

Syempre, kunwari ay shy type ako noh.

In the spotlight, five impeccably built men command the stage, clad in nothing but the signature attire of the macho dancers I had frequently glimpsed on television.

Shet alam kong baliw ang mga kaibigan ko pero hindi ko akalaing ganito ang trip nila sa debut ko!

Nakakabingi ang tilian ng tatlong baliw habang bigay na bigay sa pagsasayaw ang mga macho dancers.

Lumapit pa si Chuckie sa stage upang makipag landian sa mga ito na halos ikasuka ko dahil nakuha pa niyang dilaan ang pawis na pawis na abs ng isa sa mga ito.

“T*ngina!” sigaw kong ikina halakhak ng mga kaibigan ko na para bang tuwang-tuwa sila sa kamiserabehan ko.

Nanlaki pa ang mga mata ko nang bigla na lamang kaming palibutan ng dancers saka gumiling sa aming harapan.

Lalo tuloy akong nataranta doon.

Hindi naman ako hinawakan ng mga dancers at tanging sumayaw lamang sa harap ko, ngunit nakakahiya pa din dahil sa lapit ng mga pagitan namin.

“Di na baby si Sam! Namamasa na ang kipay!” hiyaw ni Annabelle na halos ikasamid ko.

“Sanaol namamasa!” segunda ni Gene.

“Sanaol may kipay!” dagdag pa ni Chuckie.

Mukhang lasing na ang tatlo.

Nailing na lang ako matapos umalis ng mga dancers na bayad naman na daw.

Tinungga ko ang alak sa baso at binalingan sila ng matalim na tingin. “Mga gaga kayo! Kung gusto niyo rin lang ng dancer ay sana ako na lang ang binayaran niyong gumiling dito! Aba baka hindi niyo naitatanong ay daig ko pa si Marimar kung gumiling!” paghihimutok ko.

“Nah.. . Sapat nang nakita namin ang nakakatawang pagmumukha mo kanina!” halakhak ni Gene na ikinasimangot ko.

“Navideohan niyo ba?” natatawang tanong ni Annabelle.

“Yas!” sagot ni Chuckie.

Lalong hindi maipinta ang mukha ko doon.

“T*ngina kaibigan ko ba talaga kayo?” giit ko.

“Love you Sam! Happiest Birthday!” tawang tawa nilang sambit saka pineste ako ng halik na ikinatili ko saka kami naghabulan sa loob ng VIP room.

As the night unfolded, we became fully immersed in a whirlwind of singing, dancing, and the euphoria of alcohol. It was undeniably one of the most unforgettable nights of my life.

I bet celebrating my 18th birthday here is far more enjoyable than having my debut just like Jesusa in our house.

Puro Marites lang naman ang dadalo doon. Idagdag mo pang pupunta ang mga tita naming puro pamumuna ata ang inaalmusal at iyon na lang ang alam nilang gawin.

At least with my friends, I get to do and say what I want, without any worries. Sometimes, being in the company of those who aren't blood-related feels more comforting than being with one's own family.

Napatingin ako sa direksyon ng mga kaibigan at napailing nang makitang nawalan na ng kamalayan ang tatlo dahil sa kalasingan.

“Kay yabang yabang ay sila naman pala ang unang babagsak!” sambit ko saka pasuray suray na naglakad palabas upang lumanghap ng sariwang hangin.

At dahil maingay sa rooftop ay naagdesisyunan kong maghanapp ng ibang tatambayan. Kung kaya’t sumakay ako sa elevator upang lumabas ng bar.

Hindi ko lang alam ko ako lang ba iyon o sadyang tila ba ibang elevator ang sinakyan ko kumpara sa nasakyan namin kanina.

Mahina akong natawa doon. “Pare-parehas lang naman iyan!” giit ko sana nanliliit ang matang binasa ang mga numero.

Kakaiba nga lang dahil may letter ‘B’ sa tabi ng bawat numero ng elevator at tanging hanggang number five lamang iyon gayong napakaraming floors ng hotel na ito sa pagkakatanda ko.

“Number 5 na lang kasi favorite ko yon,” natatawang pagkausap ko sa sarili saka pinindot na ang nasabing numero.

Nakakahilo nga dahil tila ba ay ang haba ng binabaan ko. Napasuka pa ako dahil sa hilo. Agad ko namang pinunasan ang bibig saka sumusuray na lumabas ng elevator.

Yun nga lang ay nakapagtatakang mga nakahilerang mamahaling mga sasakyan ang bumungad sa akin.

“Nasaan ako?” nahihilong bulong ko pa habang naglalakad lakad at namamangha sa mga sasakyan.

“Shet ang gara men!” hagikhik ko saka hinaplos ang isa sa mga sasakyan ngunit natigilan nang makarinig ng mga yabag na tila ba ay may mga nagtatakbuhan palapit.

Namilog ang mga mata ko nang may makitang isang matandang lalaking tumatakbo at sugatan. At kung minamalas ka nga naman ay nagkasalubong pa ang mga mata namin.

Desperado ang kanyang mukhang tumakbo sa aking direksyon.

“T—Tulungan mo ako! Papatayin nila ako! Bibigyan kita ng kahit ano, tulungan mo lang ako!” desperadong saad niya habang mahigpit ang hawak sa balikat ko at inaalog ako. Parang nasusuka tuloy ako doon.

T*nginang matandang to, idadamay pa ako sa problema niya!

“Tanga ka ba? Paano kita matutulungan eh mukhang isang tiris nga lang sa akin ng papatay sayo ay goodbye earth na ako? Nag-iisip ka ba? Wag mo akong idamay diyan uy! Ayoko pang mamatay noh!” giit ko dito saka pinilit siyang itulak ngunit mas hinigpitan pa nito ang hawak sa akin.

“Ano ba! Bitawan mo nga ako!” pabulong na sigaw ko at pilit na tinutulak ito palayo sa akin.

The last thing I want is to get involved in a crime scene!

Ngunit tila ba ay nawala ang kalasingan ko at naestatwa nang umalingawngaw ang tatlong putok ng baril kasabay ng pagbagsak ng matanda sa akin at pagsirit ng dugo nito sa aking mukha.

The once white dress was stained with his crimson blood as I seemed to lose all my strength, I couldn’t even scream no matter how scared I was.

Gayon na lamang ang pagkabog ng dibdib ko nang magkasalubong ang mga mata namin ng lalaking may hawak ng baril. His fiery gaze darkened as his piercing eyes seemed to burn me whole.

He has jet black hair and a tall figure with a muscular frame. Just like those models I see on billboards. He is probably the most handsome man I have ever seen.

And yes, he is certainly my type.

‘T*ngina Sam! Mamatay ka na nga o! Kinikilig ka pa dyan!’ sambit ko sa likod ng aking isipan.

Nang makabalik sa reyalidad ay napuno ng takot ang buo kong kaibuturan.

I never called the almighty’s name, but at that moment, I called upon god and all saints I could remember if by chance they could grant me a miracle from that moment and save me from this situation.

A tear fell as I closed my eyes pretending to die as well with the man, hoping they would spare me.

“Hellion!”

“Boss!”

I heard some voices in the background.

Lalo akong kinabahan doon at mas pinag-igi pa ang pagpapatay-patayan.

“I know you’re alive, open your eyes,” his baritone voice commanded.

‘Sh*t! Sh*t! Sh*t!’ napamura na lamang ako sa aking isipan.

"Woman, I said open your eyes," mariing sambit pa nito na bahagyang nagpatalon sa aking puso.

Nakarinig ako ng pagkasa ng baril na agad ikinamulat ng mga mata ko at itinulak ang bangkay ng lalaking bumagsak sa akin.

“Ano boss tapusin na ba natin to? Baka kumanta pa eh,” halakhak ng isang lalaki sa kanyang tabi ngunit binalingan lamang siya ng matalim na tingin ng sa tingin ko ay ang boss nila, na agad ikinatikom ng bibig nito.

“W—wala akong pagsasabihang kahit na sino!" agad na sigaw ko.

I used to hate the type of characters in thriller movies who choose to reveal themselves in front of the killer.

Pero hindi mo pala talaga mapipigilan kapag sobrang takot na ang nararamdaman mo.

Tears fell from my eyes as I met that man's burning gaze, knowing well that my fate is up to his hands, with the gun pointed right at me.

"P—please. . . you wouldn't even hear from me, you would never see me again if you let me live, as if I never existed," I begged them as I sobbed.

The man they called, Hellion let out a cold chuckle, I swear it made me shiver. "Why would I spare you? You're nothing but a pest I could easily crush."

Nanayo ang balahibo ko sa mga katagang iyon. Hindi ako makapagsalita dahil bukod sa wala ako sa posisyon ay totoo naman ang sinabi niya.

“So tell me. . .” masuyong hinawakan niya ang baba ko. “What can you offer?” he grinned but his eyes remained stone cold, not even a hint of remorse can be seen.

Para niya akong pinaglalaruan sa mga palad niya. Batid kong isang maling salita o galaw ko lamang ay katapusan ko na.

“My name is Santa Maria Deogracia,” I sobbed.

Malakas na napahalakhak doon ang mga kasamahan niya. “Hoy! Nagawa mo pa talagang magbiro babae?!” hagalpak na saad ng mga ito ngunit bigla na lamang naitikom ang kanilang mga bibig nang tumingin sa gawi nila ang lalaking tinatawag nilang Hellion.

“Right now, I am desperate to live—the heck I haven't even started my life yet. I lived miserably from the time I was born up until now, I don't want to die miserable as well.” tears continued falling from my eyes as I uttered those meaningless sentiments.

“I wanted to get out of that house. I want to finish college, I want to be an engineer, I want to be rich and change my name, have a family of my own that would cherish me. . . So please don’t take that hope away, my dreams are the only thing that I am holding on to continue my selfish desire to live no matter how worthless a life I’ve been living until now,” my voice trembled as I continued saying the words that probably will be my last.

“You done?” he uttered coldly. Bahagyang nanginig ang kalamnan ko roon habang nakatitig sa baril na nakatutok sa akin.

I saw how his fingers were about to pull the trigger that moment but my eyes remained looking straight into his cold yet burning gaze.

“No. . . Don’t. . .” Parang tumigil ang oras kasabay ng narinig kong pag putok ng baril. “Virgin pa ako!” hindi ko alam kung bakit sa dinami dami ng mapipili kong huling salita ko ay iyon pa ang naisip kong isigaw.

Nakaramdam ako ng hapdi sa aking braso saka ako napahawak doon. Mukhang nadaplisan lamang ako. Akala ko sa mga oras na iyon ay mamamatay na ako.

Malakas na napahalakhak doon si Hellion. Saka muling lumapit sa akin upang marahang punasan ang luha ko.

“Boss bakit hindi mo pa tinapos yan?!” giit ng mga demonyo sa kanyang likuran.

“Do you want to go first? Since you’re so eager, you can wait for her in hell,” malamig na sambit nitong agad na nagpatahimik sa mga tauhan niya.

Muli siyang tumingin sa akin. “Fine, that offer would do,” he grinned.

My eyes widened by what he just said. Pero ang mas ikinagulat ko pa ay nang marahas na buhatin ako nito.

“Your performance will decide your fate, woman, I’ll let you live if you have me sated,” he uttered, making me gulp as I cried and sobbed while tightly holding on to him.

“I like your crying face, it's entertaining, cry more for me,” he chuckled coldly.

I’m so gonna die. . .