"FREEDOM IN GLASS"
Pagkarating ko sa location ng bar, pinark ko ang sasakyan ko sa medyo malayo dahil na rin sa maraming sasakyan sa tapat mismo. Bumaba na'ko ng sasakyan at may nakikita pa ako na mga kasabayan kong dumating at papasok sa bar, may pauwi rin, sumusuka sa gilid, and even kissing! Well, that's not new anymore, bar to eh. I went inside the bar, the dim place with its colorful lights welcome me. Patay sindi ang mga ito, kasabay nang beat ng music. The air was thick with perfume, sweat and alcohol mixing into an overwhelming haze. I roamed my eyes around at ang daming tao. I felt nervous for going out but this feels like freedom. Dumiretso na'ko sa countertop ng bar area and ordered a whiskey. I was here but my thoughts were at home, thinking they would know na lumabas ako to party. I drink my whiskey dahil sa iniisip ko and I felt guilty. Pero siguro, okay lang, ngayon lang naman to besides pag-nameet ko na yung guy that was chosen for me na papakasalan ko, the more na parang nakakulong na'ko. I can't do this thing anymore. Maybe? Naging sunod-sunod ang paglagok ko nang inumin dahil sa iniisip ko. I shook my head to get rid of the thoughts. I ordered another glass of whiskey and drank it in one go. The whiskey burned as it went down my stomach, damang-dama ko pa rin sa lalamunan ko ang lasa. Pagkatapos ng ilang shot ay pumunta ako sa gitna para sumayaw at mag enjoy. I move my body kasabay ng musika, dinadama ang pagiging malaya sa oras na to na para bang walang problema. Malaya nga ba? Everyone was so energetic and was dancing wildly. The smell of perfume here was mixed with sweat but it doesn't anymore as long as everyone was enjoying. Who still cares about that? I sieze the moment while I was in the crowd. May mga lalaki pang hahawak bigla ng beywang mo at sasabayan kang sumayaw. Alam ko na san pupunta yang ganyang mga galawan. Napagod na'ko kakasayaw and my heart was beating fast. I also felt my sweat, lalong mainit sa pakiramdam dahil sa alak na din sa katawan ko. Bumalik na'ko sa countertop ng bar area at nag-order ulit. I was about to drink when I heard someone called my name. " Elyse, is that you?" I heard someone mentioned my name kaya napalingon ako and I saw someone I knew. " Oh, hey, Krisha! You're also here." I greeted and gave her a hugged and kissed on her cheek. " Yeah, I'm with my friends. Today was Chelsea's birthday kaya party." She laughed then drank the glass of tequila she's holding. " You looked so hot with your outfit, Elyse. Makakabingwit ka nyan." Pangbibiro nya. " Thank you, Krish. Nakakatawa ka talaga!" I looked at her and laughed by what she said. " Come and join us, right there lang oh." She said while pointing the direction of their table. Since wala rin naman akong kasama, sumama ako kay Krisha. I greeted Chelsea a happy birthday. They were 4 but the two brought their boyfriends kaya bali anim sila lahat. " Bakit nag iisa ka lang yata, Elyse?" Chelsea looked at me habang hawak-hawak ang basong may inumin. " Wala lang, naisipan ko lang lumabas ngayon." I uttered and gave her a small smile. Tinignan ko sila at mukhang nage-enjoy sila sa buhay nila. Siguro masaya yung sa kanila, they were free to do the things they want, pumili kung sinong nais nilang mahalin pero ako, heto, lumabas at umiinom dahil sa nakakabwisit na nangyari. Mga dalawang oras din pala kaming nagkwentuhan nila sa iba't-ibang mga bagay. Tapos, ayun umuwi na sila kasi late na at kasama rin naman ng iba yung boyfriend nila. I called the waiter again and ordered another glass of whiskey. My hands were unsteady, my head starts to ache, I'm not sure if this was because of the alcohol or the swirling thoughts. How I wish I could be drunk and face my parents and tell them how much I weighed their expectations from me, the thing I couldn't do but I wish to. I wish I could say no to them, that f*cking marriage. Sino ba namang gugustuhin na ikasal sa hindi nya naman nakilala. Ano? Magkikita kami tapos ilang buwan o ano ikakasal na? How could I live with someone I don't even love? My mind was so occupied that I don't even realized how much I drank. I felt dizzy, gumagalaw na yung mga bagay sa paligid ko. Napalingon-lingon ako sa paligid and I saw some guys sa couch. Umiinom sila, siguro kakasimula pa lang. May mga itsura sila, but the guy on the middle ang pinakagwapo. He's wearing a button down blue long sleeve paired with a beige pants. His hair was put on the other side, he was talking to his friends when the guy next to him, siniko sya and dinuro ako gamit ang bibig nito. His eyes locked on mine as if nasa karera kami na kung sino yung unang umiwas ay syang matatalo. My heart skipped a beat like it knew something I didn't even know. Was he staring because of my outfit? Was it me or was it because I was staring him for a long time earlier . Agad akong napaiwas ng tingin at ininom lahat ng natira sa glass. Gaano ba'ko katagal nakatitig? Di ko napansin yun. Baka isipin nya type ko sya. I was just staring to describe him, that's all. Tinitignan nya pa kaya ako ngayon? Nakakahiya. I slowly turned my head para makita kung nakatingin pa nga, and he was still staring whil holding a small glass of wine. I was caught with that! Di ko na sinubukang lumingon muli, umorder nalang ako ulit kahit nagdadalawa na yung paningin ko. I was in the middle na inunumin yung another shot but nasusuka na'ko. I immediately run outside to vomit. I was holding my hair habang sinusuka ang mga nainom ko. I hated this part that I couldn't handle the drink to let it spill out. Kung iinom ka ng mamahalin, wala pa rin kasi ilalabas naman. Pagkatapos nun, I was holding my head sa sobrang sakit, matutumba na yata ako sa bawat hakbang ko, lalo na't naka heels ako. Napahawak ako sa sasakyan malapit sa'kin dahil sa nangdidilim na yung paningin ko. I saw na may nakalatag na play mat sa likod nito and it has a pillow. Aha, this will be a nice place to stay kahit saglit lang. Di naman siguro magagalit yung may ari. By this time, Wala na'kong pakialam muna kasi hilong-hilo na'ko. I am really wasted tonight. I climbed at the back of the pick up car and lay down. Saglit lang to, aalis din ako. I closed my eyes sa sobrang hilo at nakatulog ako. I woke up since the rays of the sun hit my eyes. Umaga na pala, anong oras na kaya? Napahawak ako sa ulo ko dahil sa hangover. I opened my eyes and I saw the wallpaper of the room. Did I changed mine? It was in beige color but now it's gray with white. I looked at the bed sheet that was cover to me, it's color blue. The room seems to be owned by a man. Napabangon ako to realized na hindi ko kwarto to, wala ako sa bahay kundi nasa ibang bahay! Lagot ako nito. My eyes widened at napatakip ako sa bibig ko. Did I slept with a man? Pumayag akong sumama sa condo nya? Ano ba kasing nangyari kagabi pagkatapos Kong binalak matulog saglit? How did I ended up here? Yan lang naman yung mga tanong na pumasok sa isip ko habang kunot noong hawak ang ulo ko. I looked at what I wore, it's a oversized black shirt. It's confirmed, I slept with a man sa sobrang lasing. I heard the door knob moved kaya dali-dali akong humiga at nagkunyaring tulog. I heard his footsteps coming then he sat beside the bed. I can smell here his manly scent. Halatang bagong ligo kasi naamoy ko pa yung shampoo. " I know you're awake, wag kanang magpanggap na tulog." He said in a monotone. I slowly opened my eyes only to saw he's the guy last night. " Ikaw?" Bigla kong Sabi sabay turo sa kanya. Napatakip ako ng bibig ko when something hit me na Hindi pa ko naghihilamos even mouthwash. Bumangon ako to ask him where's the bathroom kaya tinuro nya din agad. I run towards the bathroom at nilocked. Nasampal ko yung forehead ko because of how messed was my hair. I washed my face using his cleanser, nagmouth wash na rin ako at sinuklay ang buhok ko gamit ang kamay ko. Lumabas na'ko pagkatingin kong mukha nakong tao. He was still sitting on the bed crossing his arms, his brow rose when he saw me coming near to him. " Hey, did something happened to us?" I ask shyly, napangiwi pa'ko. Bigla syang tumayo at lumapit sa'kin. Sobrang lapit nya ngunit mas inilapit nya pa yung mukha nya at tumitig sa'kin. My heart raced, naririnig ko ang kabog sa dibdib ko kasabay ng pagsikip ng dibdib ko habang tinititigan sya. " What if I told you that there was?" He answered in a question, then smirk." STRANGER IN THE MORNING" What if I told you that there was?" He answered in a question, then smirk.Mas kumabog ang dibdib ko sa naging sagot niya kasabay nito ang paglunok ko. Paano kung meron nga? Sana di nalang ako uminom masyado, eh. Kasalanan din naman ng lalaking to dahil tingin nang tingin pa.His face was still closed to me, his eyes locked on mine again. My face moved closer to his making an inch of distance left." So what?" I uttered fixing my eyes on him.Kahit na kumakabog yung dibdib ko sa kaba, eh ewan ko ba kung bakit ganyan pa ang naging sagot at kilos ko. Basta ang alam ko lang ay sinasabayan sya. Di ako papatalo sa ganito.He grabbed my waist closer to him, while his other hand held my chin. Ayan na! Mas tumalbog yung puso ko, nabibingi na'ko sa bilis ng tibok. Nakikipagkarerahan pa." Just kidding." The last words he uttered bago bitawan ang beywang ko at tumawa papunta sa gilid ng kama para umupo." Sayang naman." Biglang lumabas ulit sa bibig ko. Nadadala ako
" MEETING MY FIANCE"Iniisip ko pa rin ang nangyari kagabi. Hinampas-hampas ko ng unan ang mukha ko dahil sa kabaliwan ko kagabi. Sobrang nakakahiya na nakita n'ya akong ganon kanina tsaka sya pa yung nagbihis! Wala naman na'kong magagawa kasi tapos na nga. Lesson learned nalang, Elyse. Huwag nang ramihan ang inom kundi baka mas sobra pa sa ganon ang mangyayari sayo. Hay nako, sobrang nadala lang talaga ako sa nararamdaman ko kagabi kaya naging ganon ang naging kahinatnan. Buti nalang sa lalaking yun na si Kyrex pala ang may-ari ng sasakyan ako nakatulog, kung hindi baka may masama na talagang nangyari sa'kin. Baka siguro sa oras na ito ay nagpalutang-lutang na sa ilog ang katawan ko tapos makikita ako ng maraming tao. Napailing nalang ako sa over nang pinag-iisip ko.Naiisip ko na naman sya. Dahil lang to sa ginawa nyang pagtulong. Oo, sa kabaitan nya. Mabait? Mukhang nagkakamali ako, ang manyak-manyak nun sa umpisa tapos ang pilosopo.Nagri-ring yung phone ko kaya dali-dali akong
" THE DINNER WITH HIS FAMILY"Napakurap ako nang ilang beses. Ayaw ata ma-sink in sa utak ko na siya nga! Napatingin ako kay Kyrex na nakatingin na pala sa akin. Hindi bakas sa kanyang mukha ang pagkabigla na ang babaeng mapapangasawa nya pala ay ang babaeng dinala nya sa condo nya. Seryoso syang nakatitig sa akin at kitang-kita ko ang paglunok nya. Sa lakas nang kabog ng puso ko animo'y para akong nabibingi kasabay ang mainit na pakiramdam kahit naka-aircon naman. Naramdaman kong nag tinapik ako ni mommy at sinenyasan akong tumayo kaya agad akong tumayo at binati sila. " Good evening Mr. and Mrs. Watson." panimulang bati ko sa kanila at ngumiti. " Magandang gabi, hija. I want you to formally meet my son, Kyrex Watson, your fiance." Nakangiting banggit ni Mr. Watson sabay tingin kay Kyrex. Ngumiti siya nang napakatamis tignan sa mata ng ibang tao ngunit para sa akin, kitang-kita ko ang kaplastikan nito. Lumapit sya sa akin at hinalikan ang pisngi ko sabay bati ng " Nice to meet y
" LIVING TOGETHER "Pagkatapos ng tagbo naming yun sa dinner, naging normal din naman ang ilang araw na nagdaan. Mom and dad were busy tungkol sa pagpapatakbo sa business. Busy din ako dahil fourth year na. We were visiting schools para mag-observe sa environment, sa mga bata lalo na sa mga guro kung paano sila magturo dahil na rin hindi magtatagal ay magsisimula na ang internship namin.Saturday morning ngayon, inaayos ko na yung mga gamit ko na dadalhin ko sa bahay na titirhan namin. Ngayon na pala ang araw na lilipat kami dahil nakahanap na sila ng bahay. Hindi naman gaano karami yung mga inayos ko na damit since hindi naman magiging forever yung pagtira namin dun.Pagkatapos kong mag-ayos ay naligo na rin ako, sinasabayan ko pa nang pagkanta ng " At ang hirap" by Angeline Quinto. Feel na feel ko talaga ying sinasabi ng lyrics na " at ang hirap magpapanggap pa ba ako na ako ay masaya kahit ang totoo ay hindi na." Iniba ko na yung huling words para fit na fit talaga sa nararamdaman
Hawak-hawak nya ako ngayon at nakatitig din sya sa mga mata ko. Ang ganda pala ng mga pilik mata nya, ang tangos ng ilong, soft na soft yung skin nya at ang kissable ng lips parang ang sarap halikan. Nabalik ako sa huwisyo ng magsalita sya." Mag-ingat ka nga." Salitang sinabi nya na walang ka-emosyon at saka pinatayo ako.Naistatwa ako sa kinatatayuan ko dahil sobrang awkward pala nang nangyari at pinagnasaan ko pa yung lips nya. Nauna na syang umakyat kaya sumunod naman ako. Ang laki pala, may dalawang kwarto at isang malaking master's bedroom para sa mga mag-asawa. Kung meron, edi ibig sabihin dun kami matutulog? Magtatabi kami? No way! Pumasok sya sa master's bedroom kaya sumunod ako sa likod nya. Malaki ang kwarto at malaki rin ang kama at may sariling banyo pa ito. Yung ibang rooms naman ay walang banyo pero may dalawang banyo sa bandang dulo.Tumingin sya sa'kin ngayon kaya tinaasan ko sya ng kilay. " What?" I asked." I know what you're thinking at hindi yun ang mangyayari.
Rinig na rinig ko ang mahinang paghilik ni Kyrex. Nakadilat lang ang mga mata ko ngayon at hinihintay nalang syang magising dahil na rin kahit itaas ko yung kamay nya eh mas lalo nyang hinihigpitan. Hindi nya ba namalayan na andito pa ako kaya ganyan sya ka-comfortable?Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako sa paghihintay na gumising sya. Pagkamula't ng mga mata ko hindi ko na naramdaman ang bigat ng kamay sa beywang ko dahil wala na sya sa tabi ko. Ako nalang mag-isang naiwan dito. Hindi ko rin namalayan ang pag-alis nya siguro sobrang himbing nang tulog ko.Lumabas na'ko sa master's bedroom at nagtungo na sa kwarto ko para maligo. Past 9 am na pala ngayon at ilang oras pala akong nakatulog. Pagkatapos kong maligo ay bumaba na'ko at pumunta sa kitchen para kumuha ng makakain.Nakita ko naman si Kyrex na nasa countertop at naglalagay sya ng palaman sa sandwich nya at may kapeng kapares pa. Hindi ko alam pero bigla nalang akong nakaramdam nang pagkailang pagkakita ko sa kanya. Da
Pagkagising ko, naramdaman kong bumibigat ang dibdib ko sa realidad ng buhay na meron ako ngayon. Ilang linggo na kaming magkasama ni Kyrex sa ilalim ng iisang bubong, ngunit hanggang ngayon ay tila hindi ko pa rin siya lubos na kilala. Parang nasa isang mundong may manipis na harang sa pagitan namin—magkalapit pero hindi magkadikit.Bumangon ako mula sa kama at inayos ang sarili bago bumaba sa kusina. Naabutan ko siyang nakaupo sa counter, nakasandal sa upuan habang nakatutok sa screen ng kanyang tablet. Mukhang abala siya sa binabasa."Good morning," bati ko, pilit na nagpapaka-normal.Itinaas niya ang tingin at bahagyang tumango. "Umaga."Kahit ganoon lang, nagbigay pa rin iyon ng munting init sa puso ko. Kumuha ako ng kape at umupo sa tapat niya. Tahimik. Parang wala kaming dapat pag-usapan. Pero gusto kong subukan."May lakad ka ba mamaya?" tanong ko, pilit na nagpapakatapang.Hindi siya agad sumagot, waring iniisip kung dapat ba niyang sagutin ang tanong ko o hindi. Hanggang sa
Pagkatapos ng gabing iyon, mas naging madali ang pakikitungo namin ni Kyrex sa isa’t isa. Hindi ko naman masasabi na parang magkasintahan na kami, pero kahit paano, hindi na kasing lamig ng yelo ang presensya niya tuwing magkasama kami. Natutunan ko na rin siyang basahin—may mga araw na hindi siya ganoon ka-komportable, pero may mga sandali rin na parang siya na ang nag-e-effort para maging maayos ang lahat. Isang umaga, nagising ako sa amoy ng kape na sumisiksik sa hangin. Nagulat ako nang makitang wala na si Kyrex sa tabi ko—o sa kabilang bahagi ng kama, dapat kong sabihin. Hindi naman kami magkatabi matulog, pero kahit paano, nasanay na akong marinig ang kanyang mabibigat na hakbang sa umaga bago siya umalis. Pagbaba ko sa kusina, naabutan ko siyang nakatayo sa harap ng coffee machine, suot pa ang kanyang pajama pants at isang puting T-shirt. Napadako ang tingin ko sa mukha niya—relax siya ngayon, hindi katulad ng dati na laging seryoso at mukhang laging may iniisip na problema.
Nakatingin lang ako sa kawalan habang hawak ang isang tasa ng kape. Hindi ko alam kung ilang minuto na akong ganito—nakatitig sa malayo, iniisip ang lahat ng nangyari nitong mga nakaraang araw. Simula nang dumating si Marco, parang nag-iba ang lahat. Lalo na si Kyrex. Napabuntong-hininga ako. Hindi ko maintindihan kung bakit biglang naging sobrang protective niya. Parang lagi siyang nagbabantay, laging nagmamasid. Hindi naman siya ganito noon. Pero simula nang muling pumasok si Marco sa buhay ko, nagbago siya. “Uy, anong iniisip mo?” Napatingala ako at nakita si Bria na nakatayo sa harap ko, may dalang tray ng pagkain. Umupo siya sa tapat ko at inilapag ang pagkain niya sa mesa. “Wala,” sagot ko, kahit alam kong hindi niya iyon paniniwalaan. “Yeah, right.” Ibinaba niya ang kutsara at tinignan ako nang mabuti. “It’s about Kyrex, isn’t it?” Hindi ko alam kung paano siya laging nakakahula ng iniisip ko, pero hindi na ako nagulat. “Kind of,” pag-amin ko. “Anong nangyari?” tanong n
Nagising ako nang may bigat sa dibdib. Hindi ko alam kung dahil ba sa pagod o dahil sa isipang hindi ko matanggal-tanggal mula kagabi. Si Kyrex at si Maui. Hindi ko na nalaman kung sinagot niya ang tawag o hindi, pero isang bagay ang sigurado—may bumabagabag sa kanya. At ngayon, ako rin. Napabuntong-hininga ako bago bumangon sa kama. Naisip kong baka makatulong kung ililibang ko ang sarili ko. Pero kahit anong gawin ko, bumabalik pa rin sa isip ko ang tanong ni Kyrex kagabi—kung lalayo ba ako kay Marco. At kung bakit ganoon na lang ang naging reaksyon niya nang banggitin ko ang pangalan ng matalik kong kaibigan mula pagkabata. Nasa kalagitnaan ako ng pagbibihis nang biglang tumunog ang cellphone ko. Isang message mula kay Marco. **Marco:** Good morning, bestie! Kita tayo mamaya? Kwentuhan tayo. Coffee? Napangiti ako. Kahit papaano, masaya akong bumalik siya. Sa dami ng nangyayari sa buhay ko ngayon, siguro naman walang masama kung makikipagkita ako sa kanya. Hindi ba? **Me:** Su
Hindi ko alam kung gaano katagal kaming nanatili ni Kyrex sa ganoong posisyon—nakatingin sa isa’t isa, naghihintay kung sino ang unang magsasalita. Sa pagitan namin ay ang cellphone niyang patuloy na nagri-ring, si Maui ang nasa kabilang linya.Muli siyang tumingin sa akin, halatang may pag-aalinlangan sa kanyang mukha. “Elyse…”Hindi ako kumurap. “Ikaw ang bahala, Kyrex. Pero sana, bago mo sagutin ‘yan… tanungin mo rin ang sarili mo kung ano talaga ang gusto mo.”Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan niya. Hindi niya ako inalisan ng tingin nang dahan-dahan niyang pinindot ang decline button. Tumigil ang tunog ng cellphone, at bumagsak ang tahimik na tension sa pagitan namin.“Hindi ko siya sasagutin,” aniya, mahina ang boses ngunit puno ng kasiguraduhan. “Dahil ayokong may kahit sino mang gumulo sa kung anong meron tayo ngayon.”Sa narinig ko, hindi ko alam kung matutuwa ba ako o mas lalong maguguluhan. Ano nga bang meron sa amin ni Kyrex? Para saan ang ginawa niyang iyon?
Hindi ko alam kung ano ang mas mahirap—ang maghintay sa magiging desisyon ni Kyrex o ang pigilan ang sarili kong hindi siya pilitin sa sagot na gusto kong marinig. Nakatingin ako sa kanya, hinihintay kung sasagutin ba niya ang tawag ni Maui o hindi. Ilang segundo siyang nanatili sa ganoong posisyon, hawak ang cellphone niya, bago niya ito tuluyang ibinaba.Nagtagpo ang mga mata namin. "Hindi ko kailangan sagutin 'yon," mahina niyang sabi, pero matigas ang tono.Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o mag-aalinlangan. Dahil kung hindi niya kailangang sagutin, bakit parang ang bigat pa rin ng pakiramdam niya?Bago pa ako makapagsalita, lumapit siya sa akin. "Elyse, gusto kong maging malinaw tayo," aniya. "Wala akong gustong guluhin sa atin. Gusto ko lang ayusin kung anuman 'to."Napalunok ako. "Anong ibig mong sabihin?"Hinawakan niya ang kamay ko. "Ayokong may mga bagay na magdudulot ng duda sa'yo. Alam kong hindi pa natin alam kung anong meron tayo, pero isa lang ang sigurado ako—ayokong
Nanatili akong nakatayo sa harap ni Kyrex habang ang cellphone niya ay patuloy na nagri-ring. Si Maui. Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya, pero halata sa mukha niya ang pag-aalinlangan. Ilang segundong katahimikan ang lumipas bago niya tuluyang pinatay ang tawag, saka itinago ang cellphone sa bulsa niya. “Hindi mo siya sasagutin?” tanong ko, pilit na pinapanatili ang boses kong kalmado kahit may kung anong bumibigat sa loob ko. Tumitig siya sa akin, parang may gustong ipaliwanag. “Hindi ko gustong guluhin tayo ng kahit sino, Elyse.” Tila lumuwag ang dibdib ko sa sinabi niya, pero hindi ko rin maiwasang mag-alinlangan. Ano ba talaga ang nararamdaman niya para kay Maui? At para sa akin? Hindi ako nakasagot agad. Tumalikod na lang ako at bumalik sa kama, pilit na hindi pinapansin ang mga tanong na umiikot sa isip ko. Ilang saglit pa, narinig kong huminga siya nang malalim bago marahang isinara ang pinto. *** Kinabukasan, sinubukan kong bumalik sa normal.
Pagkatapos ng gabing iyon, mas naging madali ang pakikitungo namin ni Kyrex sa isa’t isa. Hindi ko naman masasabi na parang magkasintahan na kami, pero kahit paano, hindi na kasing lamig ng yelo ang presensya niya tuwing magkasama kami. Natutunan ko na rin siyang basahin—may mga araw na hindi siya ganoon ka-komportable, pero may mga sandali rin na parang siya na ang nag-e-effort para maging maayos ang lahat. Isang umaga, nagising ako sa amoy ng kape na sumisiksik sa hangin. Nagulat ako nang makitang wala na si Kyrex sa tabi ko—o sa kabilang bahagi ng kama, dapat kong sabihin. Hindi naman kami magkatabi matulog, pero kahit paano, nasanay na akong marinig ang kanyang mabibigat na hakbang sa umaga bago siya umalis. Pagbaba ko sa kusina, naabutan ko siyang nakatayo sa harap ng coffee machine, suot pa ang kanyang pajama pants at isang puting T-shirt. Napadako ang tingin ko sa mukha niya—relax siya ngayon, hindi katulad ng dati na laging seryoso at mukhang laging may iniisip na problema.
Pagkagising ko, naramdaman kong bumibigat ang dibdib ko sa realidad ng buhay na meron ako ngayon. Ilang linggo na kaming magkasama ni Kyrex sa ilalim ng iisang bubong, ngunit hanggang ngayon ay tila hindi ko pa rin siya lubos na kilala. Parang nasa isang mundong may manipis na harang sa pagitan namin—magkalapit pero hindi magkadikit.Bumangon ako mula sa kama at inayos ang sarili bago bumaba sa kusina. Naabutan ko siyang nakaupo sa counter, nakasandal sa upuan habang nakatutok sa screen ng kanyang tablet. Mukhang abala siya sa binabasa."Good morning," bati ko, pilit na nagpapaka-normal.Itinaas niya ang tingin at bahagyang tumango. "Umaga."Kahit ganoon lang, nagbigay pa rin iyon ng munting init sa puso ko. Kumuha ako ng kape at umupo sa tapat niya. Tahimik. Parang wala kaming dapat pag-usapan. Pero gusto kong subukan."May lakad ka ba mamaya?" tanong ko, pilit na nagpapakatapang.Hindi siya agad sumagot, waring iniisip kung dapat ba niyang sagutin ang tanong ko o hindi. Hanggang sa
Rinig na rinig ko ang mahinang paghilik ni Kyrex. Nakadilat lang ang mga mata ko ngayon at hinihintay nalang syang magising dahil na rin kahit itaas ko yung kamay nya eh mas lalo nyang hinihigpitan. Hindi nya ba namalayan na andito pa ako kaya ganyan sya ka-comfortable?Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako sa paghihintay na gumising sya. Pagkamula't ng mga mata ko hindi ko na naramdaman ang bigat ng kamay sa beywang ko dahil wala na sya sa tabi ko. Ako nalang mag-isang naiwan dito. Hindi ko rin namalayan ang pag-alis nya siguro sobrang himbing nang tulog ko.Lumabas na'ko sa master's bedroom at nagtungo na sa kwarto ko para maligo. Past 9 am na pala ngayon at ilang oras pala akong nakatulog. Pagkatapos kong maligo ay bumaba na'ko at pumunta sa kitchen para kumuha ng makakain.Nakita ko naman si Kyrex na nasa countertop at naglalagay sya ng palaman sa sandwich nya at may kapeng kapares pa. Hindi ko alam pero bigla nalang akong nakaramdam nang pagkailang pagkakita ko sa kanya. Da
Hawak-hawak nya ako ngayon at nakatitig din sya sa mga mata ko. Ang ganda pala ng mga pilik mata nya, ang tangos ng ilong, soft na soft yung skin nya at ang kissable ng lips parang ang sarap halikan. Nabalik ako sa huwisyo ng magsalita sya." Mag-ingat ka nga." Salitang sinabi nya na walang ka-emosyon at saka pinatayo ako.Naistatwa ako sa kinatatayuan ko dahil sobrang awkward pala nang nangyari at pinagnasaan ko pa yung lips nya. Nauna na syang umakyat kaya sumunod naman ako. Ang laki pala, may dalawang kwarto at isang malaking master's bedroom para sa mga mag-asawa. Kung meron, edi ibig sabihin dun kami matutulog? Magtatabi kami? No way! Pumasok sya sa master's bedroom kaya sumunod ako sa likod nya. Malaki ang kwarto at malaki rin ang kama at may sariling banyo pa ito. Yung ibang rooms naman ay walang banyo pero may dalawang banyo sa bandang dulo.Tumingin sya sa'kin ngayon kaya tinaasan ko sya ng kilay. " What?" I asked." I know what you're thinking at hindi yun ang mangyayari.