Mag-log inShare
Chapter 29
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56
Kaugnay na kabanata
Run Away from The Ruthless Alpha Chapter 30
Chapter 30AmaliaHe saved me.Paulit-ulit na pumapasok sa utak ko. Hanggang ngayon, nakaupo pa ako sa sahig at walang kurap na tinitignan ang pasilyong nilabasan niya. Maybe it was normal. Normal lang na ini-ligtas niya ako dahil pinagbubuntis ko ang anak niya.Napangiti ako nang mapakla sa sariling inisip.Kumirot bigla ang puso ko dahil doon. Ang tanga ko sa part na sinasaktan ko ang sariling damdamin ko at umaasa mas higit pa ang turi niya sa akin.Ano nga ako ulit sa kanya?Bihag.Preso..Kabayaran.I blinks my eyes a lot of times. I just realized that my tears were escaping and falling down on my face.Nakakainis.Alam Kong masakit, pero iniisip ko pa iyon. Nakakalito..As in nakakalito na talaga! Napadako ang tingin ko sa walang buhay na lobo na pinaslang ni Eos.Pasekreto akong napailing at lunok ng laway. My both knees are shaking. Ginaw na ginaw din ang mga palad ko.Pero tagatak naman ang pawis ko.Tumayo ako Nang dahan-dahan. Humugot muna ako ng hangin para makakuha ng
Run Away from The Ruthless Alpha Chapter 31
Chapter 31Amalia..Pagod.Pagod ang nararamdaman ko ngayon, kanina pa ako tumatakbo nang mahina, dahil hindi ko kayang tumakbo nang mabilis. Except sa hindi ko alam kung saan ako daan, masyadong masikot dahilan para mag ingat ako sa mga kilos ko. Ramdam ko na rin na nanginginig na ang buong kalamnan ko at parang matutumba ako ng wala sa oras. Nahihilo ako at nanghihina.Epekto 'ata ng itinurok sa akin ni Eos. Alam kong hindi na ubos iyon, pero ang lakas parin ng epekto sa katawan ko.Napatigil ako sa pag lakad-takbo, nang maramdaman kong nahilo ako bigla, para akong mawawalan ng malay. Pero tiniis ko lang.Napakapit ako sa isang puno at hinawakan ang ulo ko.Ang sakit.Napapikit ako at sandig sa puno..Tumulo ang luha ko..Diyos ko, alam kong totoo ka, pakiusap kung na ririnig mo man ako...Tulongan mo ako..Kami..Ng anak ko..Ramdam ko na rin kasi na kumikirot ang tiyan ko minsan. Na tatakot ako,sa mangyayare..Sinapo ko ang tiyan ko,medyo umuumpok na siya. Napangiti ako nang mapa
Run Away from The Ruthless Alpha Chapter 32
Chapter 32Amalia.Unti-unti kong dinilat ang mga mabibigat kong talukap, pagkatapos ng isang masamang panaginip. Oo, isang masamang panaginip ang nag pagising sa akin.Hinahabol daw ako ng mga nag lalakihang mababangis na mga lobo. At sa subrang bilis ng takbo ko, hindi ko na malayan na bangin na pala ang nag aabang sa akin.Na hulog ako.Kasabay iyon ng pagkagising ko.Bigla akong nagtaka.Teka..'Asa'n ako? Bakit nakahiga ako sa maliit na kama??Nilibot ko ang paningin ko. Doon ko na realized na hindi pamilyar ang silid na ito. Maliit siya, isang kabenet, silya at double sided na bintana na hindi rin kalakihan.Kung titignan, parang simpleng kwarto lang ito na bagay sa simpleng mga taong na mumuhay.Sinusubukan kong umupo, pero agad ding napabalik sa higa at napangiwi dahil sa sakit ng ulo ko. Para akong pinukpok nang malakas sa ulo, gamit ang martilyo. Doon ko na pagtanto na may bandana pala at parang dahon na nakadikit sa ulo ko.Teka na saan ba talaga ako?Ang huling na tatan
Run Away from The Ruthless Alpha Chapter 33
Chapter 33Amalia.9 months later...“ Oh iha Lia, bakit ka lumabas? Baka mapaano ka at iyang magiging apo namin, nako naman pumasok ka doon sa loob ng kwarto mo!” Agarang salubong sa akin ni Nay Rebecca. Lia tawag nila sa akin, masyado raw mahaba banggitin ang pangalan ko.Pero okay na iyon. Sanay akong tawaging ganun.Ningitian ko lang siya..Nagpupunas ito ng mga plato.“ Ayos lang po ako nay. Medyo na babagot lang ako sa loob. Gusto ko sanang makalanghap ng sariwang hangin.” Paliwanag ko sa kanya at dahan-dahang na upo sa bakanteng lumang sofa.Hawak-hawak ko ang tiyan ko. Mabigat na eh, tsaka kabuwanan ko ngayon.Kaya doble ingat ako.Lumapit sa akin si Nay Becca(Rebecca) para alalayan ako.“ Dahan-dahan baka mapaano ka..”“ Salamat po.” Pag papasalamat ko rito. Ngumiti siya at bahagyang hinawakan pa ang ulo ko at ti-nap nang marahan.“ Oh sha. Diyan ka muna at may tataposin lang akong gawain.. ” paalam nito, at binalikan ang mga pinggan niyang pinuponasan.Napabugtong-hininga
Run Away from The Ruthless Alpha Chapter 34
Chapter 344 years later...*( Bayan ng Hidalgo Fuego ) Amalia.Apat na taon..Apat na taong na kaming na mumuhay nang payapa at walang gulong na gaganap. Together with my little angel named Maliyah, at kasama na rin ang dalawang taong nag kupkop at tinulongan kaming mag-ina.Masasabi kong simple lang ang pamumuhay namin. Gumigising nang umaga para gawin ang mga bagay na dapat naming gampanan, at aliwin ang mga sarili kung kinakailangan.At mag saya.Deserved namin iyon.“ Malapit na tayo Lia..” Pukaw atensiyon na singit ni Nanay Becca habang inaayos ang mga dala namin. Tinignan ko siya, at agad ding napatingin sa may unahan. Nakasakay kami kasi sa isang malaking bangka. Napangiti ako nang makita ko ulit ang bayan.Ng Hidalgo. Medyo may kalapitan na dahil na tatanaw na namin ang daungan at ang mga iba pang pang sasakyang dagat at mga tao. Galing kaming San Teresa. Nag benta ng mga inaning mga gulay namin. Halos isang linggo rin kami nandoon.Halos apat na taon na akong Hindi nakakat
Run Away from The Ruthless Alpha Chapter 35
Chapter 35Amalia.Abala ako sa pagliligpit ng mga i-bebenta namin mamaya sa bayan. Mga gulay ito at prutas na rin para dagdag kita. Idagdag mo pa sa i-bebenta namin ang mga gawang basket ni tay Greg. Kaya mukhang malaki ang kikitain namin mamaya." Iha ayos na ba ang mga dadalhin natin sa palengke?" rinig kong boses ni Nay Rebecca. Binalingan ko siya at ningitian sabay ayos ng mga hibla ng buhok kong pumunta sa mukha ko at dumikit.Tumango ako." Tapos na po. Nakahanda na ang lahat." Sagot ko. " Mabuti-Oh sha, ano pa hinihintay mo? Mag bihis ka na para makaalis na tayo agad." sambit nito. Tumango ako. " Sige po Nay. " sagot ko at bahagya pang pinusod ang buhok ko.Akmang hahakbang na ako para umakyat sa taas ng kwarto ko nang biglang may humawak sa laylayan ng bistida ko.Nilingon ko ito, at yumuko para tignan. Ngumiti ako at pinanggigilan ang malusog nitong pisngi na may natural na mala-rosas na kulay." Bakit munting binibini? May kailangan ka kay mama?" malambing kong tanong.
Run Away from The Ruthless Alpha Chapter 36
Chapter 36...Their both coloured ash eyes met, instantly.And his heart beats so fast. Specially when she smiled to him sweetly.He gulped.There's only one thing runnings on his mind right now. He could not be mistaken. She could be..Mine..Sambit ng isip niya. For the first time. His both eyes blinks numerously. Napakagandang bata at mukhang mabait.Iyon agad ang pumasok sa utak niya nang ningitian siya nito.Nilapitan niya ito, dahan-dahan. Ewan, kusa na lang lumakad ang mga paa niya papuntang bata. Para bang may mga sarili itong buhay. Halos hindi niya tinatanggal ang mga mata sa bata. Parang may kung anong bagay ang tumutulak sa kanya para hindi kumurap at hindi umalis ang mga mata sa batang babae.He doesn't know, but he felt comfortable at parang ayos lang na lapitan niya ito.And those were the reasons why his hunch became more bigger.Kailangan niyang makumperma. Na anak niya nga talaga ito.He's hoping... He do squat. Para mag pantay silang dalawa. Na aaliw siya sa m
Run Away from The Ruthless Alpha Chapter 37
Chapter 36Amalia.Nakatutok ang atensiyon ko ngayon sa maliit na kahon na inabot kanina ng anak ko sa akin nang na sa bayan pa kami.Nakauwi kami nang hindi pa gumagabi, mabilis kasing na ubos ang paninda namin. Simula nang bumalik si Maliyah sa amin kanina.Na kinapagtataka ko, hanggang ngayon. Eh sino ba naman ang hindi mag tataka? Kung bigla na lang dumating sa harap ng pwesto namin kanina ang sandamakmak na mga tao. Halos pag agawan pa ang paninda namin.Ang weird lang.Hindi naman ganun dati.Kung meron man akong pinapasalamatan, iyon ay walang na saktan sa nangyareng iyon.Napabugtong-hininga ako. At kinuha ang kahon para buksan. Hindi ko alam pero, napangiti ako.Siguro dahil sa angking ganda ng bagay na ito.Hindi ko rin alam kung deserve kong suotin ito. Halatang mahal at orihinal. Na halos tanging mga may maraming pera lang ang kayang bilhin ito.Isang singsing.Gawa sa ginto at mamahaling bato na kulay pula. Isang dyamante.Kinuha ko ito sa loob ng kahon at tinignan nang
Pinakabagong kabanata
Run Away from The Ruthless Alpha Chapter 56
.6 months later..* Fast forward *" Okay.....-Oo na nga!.....-Wala sa'kin, na kay Bora, she borrowed it. May pag gagamitan daw siya......-That was I didn't know. Hindi ko alam if sa'n niya gagamitin..... Okay fine....sure, sige I'll end this call na. Bye bud. "Agad na binababa ni Laxus ang cellphone nito nang matapos ang paguusap na iyun. Napabugtong hininga siya at mabilis na tinahak ang grand stairs para bumaba. Pasipol-sipol at nakapamulsa pa itong bumaba sa hagdan. " Psst!! Monteluna, hoy! "Napatigil siya sa paghakbang nang may tumawag sa apelyedo niya. Kunot-noo itong hinanap ang taong tumawag sa kanya. Tumaas ang kilay niya nang makita si Antonio na nasa taas ng hagdan. Bumaba rin ito." What? Do you need something? I'm in rush. " Sambit nito kay Antonio." Hmm, teka lang. " Pigil nito sabay lagok ng alak sa baso niya.Tinignan siya ni Laxuz at mas lalong tumaas ang kilay nito." Masyado pa naman yatang maaga para maisipan mong uminom ng alak. " Saad ni Laxuz sabay tingin n
Run Away from The Ruthless Alpha Chapter 55
Epilogue* 2 years later...*Amalia.Dahan-dahan kong binuksan ang bintana. Malamig na simoy ng hangin at busilak ng haring araw ang unang sumalubong sa akin. Napapikit ako at dinama ang sariwang hangin na dumapli sa aking balat.Mukhang maganda ang araw ngayon ah.Bumaling ako sa likod ko. Para tignan ang anak kong na mahimbing pa rin ang pagkakatulog niya sa ibabaw ng kama namin. Napangiti nalang ako.Napadungaw ulit ako sa bintana nang may biglang tumawag sa akin. Hinanap ko siya gamit ang mga mata ko.Otomatikong napangiti ako nang makita si Manong Efren sa ilalim. Nasa ibabaw kasi ng ika-dalawang palapag ng bahay ang kwarto namin. Kumaway ako.Halata na galing siya sa kanyang bukid, dahil may dala siyang isang basket ng mangga.Ang aga niya naman yatang umani.“ Ang umaga ay kasing ganda mo ngayon Amalia!! ” Bati nito sa akin na may kasamang ngiti.“ Magandang umaga rin poo!! ” Bati ko rin sa kanya. Sumaludo ito sa akin at pag kuwan, ay agad na pinagpatuloy ang paglalakad. Inayo
Run Away from The Ruthless Alpha Chapter 54
Chapter 54......“ Mama sa'n tayo 'punta? ” Inosenteng tanong ni Maliyah sa ina niyang hawak-hawak ang malambot at maliit na kamay nito. Sinulyapan niya ang anak, at binigyan ng ngiti.“ Hahanap tayo ng pwedeng labasan o pagtagoan anak. ” Malumanay nitong sagot sa anak, sabay bigay ng munting ngiti at umiwas ulit ng tingin. “ Tago? Baka hindi tayo mahanap ni Papa Mama.” Pangungulit nito at napanguso. Binalingan niya ulit ang anak. Pero saglit lang iyun tinu-on ang pansin sa dinadaanan nila.Ngumiti siya ulit ng tipid at bahagyang pinisil ang palad ng anak. Alam niya kasing nag aalala ito.Ganito ang anak niya kapag nakakaramdam ng pag aalala. Tanong nang tanong. Iyung tipong hindi mapakali. “ Mahahanap niya tayo 'nak, huwag kang mag alala. ” Hinimas niya ang buhok ng anak.Bigla siyang napatigil ng pag lalakad, dahilan para mauntog ang anak sa hita niya. Hindi naman iyun masakit, pero napahimas parin si Maliyah sa noo nito at nakasimangot na tumingala sa ina.Humigpit ang kapit ni
Run Away from The Ruthless Alpha Chapter 53
Chapter 53....Kasalukuyang tumatakbo si Amalia, hindi para mag hanap ng malalabasan, kundi para hanapin ang anak. Hindi niya na alam kung saang parte na siya ng mansion ngayon. Actually wala na siyang paki' kung na saan man siya ngayon. Ang importante lang sa kanya ay mahanap niya ang anak niya sa madaling panahon.Marami na siyang na sayang na oras. Pinag dadasal niya nalang na walang masamang nangyare kay Maliyah.Bigla siyang napatigil sa pagtakbo sabay atras at tago sa pader, nang may namataan na mga kalaban na nakatayo sa dulo. Bumilis ang tibok ng puso niya. Sinubokan niyang pumikit at humigop ng maraming hangin at lakas ng loob para pakalmahin ang sarili niya. Kaya mo'to Amalia...Bulong ng utak nito sa kanya. Bumuga siya ng hangin at kinuyom ang mga kamao bago gawin ang ninanais. Unting-unti niyang sinilip ang mga nakatayong mga kalaban. Doon niya lang nakita na nag babantay ito sa isang silid.May mga hawak itong mahahabang armas na kinalamig ng buong katawan niya. Napalun
Run Away from The Ruthless Alpha Chapter 52
“ A-Anong gagawin natin? Nahanap niya tayo, malalagot at mapapahamak tayo Eos..” Tarantang tanong ni Amalia kay Eos at pabalik-balik ang tingin sa pinto, kung saan na sa labas nito si Havyris, kumakatok nang marahas at gustong pumasok.Napalunok ito ng laway. Marami ng pumapasok sa utak niya na posibleng mangyare kapag naabotan sila.Pwede silang masaktan.Tumingin sa kanya si Eos at hinawakan siya sa pisnge nang maingat. Pinapakalma niya ito sa pamamagitan ng pag himas ng mukha nito gamit ang hinlalaki niya.Ngumiti siya.“ Don't worry, it won't happen. Basta sundin mo lang ang ipapagawa ko sa iyo. ” Sagot ni Eos sa kanya nang malumanay. Napakurap ito ng mga mata.Nag tataka siya kung ano ang gustong ipagawa ni Eos sa kanya. “ A-Ano iyun? ” Tanong nito gamit ang na nginginig na boses. Kahit ang buong katawan nito...Nanlalamig sa nerbiyos at pag alala.Eos holds her right hand and pulled her. Nag paubaya ito. Nag tataka siya kung saan siya dadalhin ni Eos.“ Sa'n tayo? A-Anong gag
Run Away from The Ruthless Alpha Chapter 51
Chapter 52....“ He's dead. ” He added, and smiled like an innocent one, who never make any mistakes. He couldn't hide from his face, that he was little amazed by Amalia's reaction. Amalia couldn't believe what she heard from Eos. Because for her, it's very impossible for Haradouz to die so quickly.Very impossible!!May naiisip pa siya na baka nag bibiro lang si Eos. But she knows that Eos never joke. In fact, he hates joke so much.Masyado itong seryuso sa buhay.She shook her head slowly. Parang pinapahiwatig niya kay Eos na hindi ito na niniwala sa kanya.“ H-Hindi 'yan totoo. Alam kong nag sisinungaling ka l-lang.... Hindi ba? 'Di baa?? ” Her eyes got teary. Kulang nalang bumagsak ang mga luha niya. But she trying to stop it.Ayaw niyang umiyak. Kaya hanggang kaya niyang pigilan ang mga luha niya. Gagawin niya.Eos just looked at her. Momentous and heartfelt. After a couple of seconds, he open his mouth. Ready to fall into conversation again.“ Do I look? ” Tanong niya kay Am
Run Away from The Ruthless Alpha Chapter 50
Chapter 50...MALAKAS na bumagsak si Amalia sa sahig, nang biglang sumabog ang pader ng silid na kinaruruonan nilang tatlo. Halos mapasigaw ito sa sakit dulot ng pagkabagsak niya sa sahig. Parang dumoble ang kirot na nararamdaman niya ngayon.Napahawak ito sa likod ng baywang niya at ulo. Parang na hihilo siya at nanginginig ang buong katawan.Sino ba kasi ang may gawa nun?She tried to stand up carefully, but sadly she failed to do it. It seems like her body was suffering on intense pain. She need help.She really need help right now.But where? And whom?Minulat niya ang mata niyang nakapikit dahil sa hapdi na may kasamang kirot. Darkness welcomed her when she opened her eyes.Wala siyang makita. Subrang dilim, puro alikabok at mga basag na semento lang ang na kakapkap niya sa sahig.Anong gagawin niya?Paano na ito?She wants to shout for help. But looks like her tongue was cut by a cat. Wala siyang lakas.Wala siyang lakas para sumigaw at sumingi ng tulong kahit kanino.She hat
Run Away from The Ruthless Alpha Chapter 49
Chapter 49Amalia.Napatingin ako sa kanya. “ E-Eos.. ”Tawag ko sa pangalan niya. Halos pabulong. Hindi ko malaman kung anong emosiyon ang bumabalot sa mukha niya ngayon.Hindi siya nakatingin sa akin.Kundi kay Haradouz.Titig na subrang talim at parang gusto niya iyong atakihin.“ Come here. He's dangerous Animal. Hindi ka bagay lumapit sa kanya. ” Matigas nitong utos sa akin, walang kurap at walang tingin sa deriksiyon ko na kinakurap ko.Tinignan ko si Haradouz na ngayon ay umiigting ang panga at parang nag pipigil.Anong nangyayare?Tumingin sa akin si Haradouz at ngumiti. “ Huwag kang maniwala sa kanya. Come with me, I'll show you if where's your daughter.” Pangungumbinsi niya sa akin. Gusto kong sumama, dahil gusto kong makita at makasama na ang anak ko. Pero... Hindi ko alam kung ano itong nararamdaman ko. Parang may parte sa akin na nag sasabing huwag sumama.Ang problema...Hindi ko alam kung ano ang rason.Nag pabalik-balik ang tingin ko kina Haradouz at Eos. Hindi ko a
Run Away from The Ruthless Alpha Chapter 48
Amalia.Unti-unti kong idinilat ang mga mabibigat kong talukap. Halos wala akong maaninag dahil masyadong malabo ang paningin ko. Kaya ipinikit ko nalang ulit ang mga mata ko. Randam ko rin na masakit ang buong katawan ko. Lalo na ang ulo ko.Parang inuntog ang ulo ko sa matigas na bagay, dahilan para kumirot nang subra.Ano ba kasi ang nangyare?Sinubokan kong gumalaw ang mga braso ko. Pero parang may kung anong pwersa ang pumipigil sa magkabilang braso ko. Dahilan, para hindi ako makagalaw nang maayos.Pinilit kong imulat ang mga mata ko, kahit Malabo pa rin. Unang sumalubong sa akin ang madilim na lugar.Wala akong makita, kahit isa.Subrang dilim.Na saan ako?Bakit ang dilim?Sinubokan kong umupo, at doon lang ako napainda nang malala. Ang sakit.Ang sakit ng buong katawan ko at ulo.“ A-Ahh..” mahinang daing ko, nang biglang kumirot ang ulo ko. Kaya agad akong napasapo sa may gilid ng ulo ko. Kumunot ang mga kilay ko, hindi dahil sa parang may kung anong likido ang na tuyo sa n
