Kabanata 1

Patricia's POV

"I'm getting married? There's no way, mommy!"

Naibato ko ang mga folders sa loob ng office ni mommy sa sobrang galit ko. Kakauwi ko lang galing school at tinawagan niya ako para dumiretso rito sa office niya para sabihin ang hindi kapani-paniwalang bagay na ipapakasal nila ako!

"Honey, we will benefit from it-"

"Our company will benefit! That's what you should say!" hindi ko mapigilan mapasigaw dahil sa katwiran niya. "I'm too young to get married and I'm still studying! How about my dreams?"

"Patricia, calm down" she uttered and fix those folders that I throw earlier. "I know that you're still studying but we can keep it as a secret for the mean time, for your friends not to find it out. Hindi magiging sagabal ang kasal sa pangarap mo"

"Really? You're really saying that as if marriage is just a easy thing, mom?" umupo ako sa swivel chair at hinilot ang sintido. Lalong sumasakit ang ulo ko. "I c-can't understand...we still have our company-"

"Our company is failing, anak" naging malungkot amg tono ng boses niya.

"Pwede muna tayo humiram ng pera kila tita-"

"May utang pa tayo sa kanila" putol niya sakin.

"Hindi rin biro ang halaga ng pera na kailangan natin. Umaatras na ang mga share holders at nabaon tayo sa utang. Tuloy-tuloy ang medications ng daddy mo, idagdag pa ang expences natin sa bahay at sa school niyo ni jordan" natulala ako ng makitang naluluha na si mommy.

Tumayo na ako para aluhin siya.

"Don't cry, please" hinagod ko ang likod niya. Kahit ganitong galit ako ay ayaw ko naman nakikitang nasasaktan si mommy sa harap ko.

"Pat, ikaw na lang ang pag-asa natin, namin ng daddy mo" malungkot niya akong hinarap. "Pero kung ayaw mo talaga, hindi ka namin pipilitin.

Kung ano ang kahihinatnan ng kompanya ay tatanggapin ko pero ang daddy mo? I think he can't" yumuko siya dahil sa nagbabadyang luha.

"This is the only thing your grandfather inherited from him so he will not accept if he loses it. I can't also accept that our company will be good but in return is your happiness"

Tuluyan ko ng narinig ang mga hikbi ni mommy na nagpakabog sa dibdib ko. Hindi ko mapigilang makaramdam ng awa dahil naalala ko ang siwasyon namin ngayon.

Si daddy ay may sakit at nagpapahinga sa ngayon habang si mommy pansamantala ang nag-aasikaso ng sinasabi niyang nalulugi na naming kompanya.

Nalilito ako at natatakot. Paano naman ako? Paano ang sarili ko kung sakaling pumayag ako sa gusto nila. Hindi ko pa nga sigurado kung mareresolba ba nito ang problema namin.

Hindi ko rin naman kakayanin na makitang nagsisisi si daddy dahil napabayaan niya ang kompanya at mag hirap sila ni mommy.

"Hush now" niyakap ko si mommy at iginiya sa upuan. Hinagod ko ang likod niya at inabutan ng tubig. "Tahan na, mom. Baka kayo naman ang mapaano niyan"

Hinawi ko ang buhok na nakasagabal sa mukha niya at doon ay mariin akong napatitig sa mukha niya na puno ng lungkot. Namumula ang mata at ilong dahil sa pag iyak. Nangingitim ang ilalim ng mata dahil sa sobrang puyat dahil sa trabaho. Halata na rin ang pagod sa kanya.

"Give me some time, mom. Pag iisipan ko pa ang sinabi niyo pero hindi ako nangangako na sang-ayon ako sa plano niyo" mariin kong sabi.

Hindi makapaniwalang napatingin sakin si mommy.

"R-Really, Pat?" tila nabuhayan siya. "Well, you still have 2 months to decide. Ganoon lang katagal ang ibinigay nilang araw. Tungkol ito sa pagitan ng pamilya natin at ng mga Velasquez at kapag-"

"Velasquez? As in from Velasquez Industries?" kunot noo kong tanong, naniniguro dahil iisang pamilya ng Velasquez lang ang kilala ko.

Tumango si mommy na ikinagulat ko.

"But, h-how?"

Hindi ko pa nakikilala ng personal ang mga Velasquez at tanging sa picture ko pa lang nakikita pero sa pagkakaalam ko ay mayayaman talaga sila at kilala bilang magaling sa larangan ng business.

Kilala ang pamilya nila kaya sigurado ako na marmi ang gustong makipag negotiate sa kanila kaya nakakapagtaka na nakalapit sa kanila si mommy. Dahil kumapara sa kompanya namin, mas malaki at maimpluwensya ang kanila.

"A long story, Pat. Umaasa ako na bibigyan mo ito ng chance pero alalahanin mo rin ang sinabi ko" huminga siya ng malalim.

"Hindi ka namin pinipilit. Hahanap kami ng ibang paraan kung sakaling ayaw mo, pero kung gusto mo naman" alanganin siyang ngumiti. "Sabihin mo agad at sasabihin ko lahat ng dapat mong malaman tungkol sa kanila para magkaroon ka ng idea-"

"Yeah, I get it mom" I said out of frustration. "You should rest, you look tired though" because she really is.

Pinili kong tapusin ang usapan namin dahil hindi ko na kaya isipin ang lahat ng sinabi ni mommy.

Ang tungkol sa pagpapakasal. Hanggang sa makauwi ako ay iyon parin ang nasa isip ko.

Gabi na palagi nauwi si mommy sa bahay kaya kapag nauwi ako galing school ay hindi na kami masyado nagkikita at nag uusap, ganoon rin kay daddy. Since kagagaling niya lang sa sakit ay hindi pa siya pwede mag trabaho at kadalasan ay nasa kwarto lang siya, inaalagaan at hinahatiran ng gamot at pagkain.

Samantala ang kapatid ko naman na si Jordan na kasalukuyang high school student ay palagi rin nasa kwarto, naglalaro ng computer games kaya hindi ko rin maiwasan na malungkot kapag nasa bahay ako.

Wala akong makausap kaya nagtitiis na lang ako sa mga kaibigan ko kahit na sobrang ingay.

Wala na kaming klase bukas dahil weekend na kaya kinabukasan ay tanghali na ako nagising dahil halos madaling araw na ako nakatulog dahil kakaisip sa maraming bagay.

Out of boredom, I invited Jess, my friend, into a coffee date. We met at the coffee shop where we often go. I told her everything mommy and I talked about yesterday. About the arrange marriage thing.

"Oh my god! Wow, bigatin! Sa mga Velasquez ba talaga?! Totoo?" napapikit ako sa lakas ng boses ni Jess.

Hindi parin siya makapaniwala samantalang sinabi ko na sa kanya lahat.

"Kailangan ko bang ulit-ulitin sayo?" inis kong sabi at humigop ng kape.

"Hala, Aarte ka pa ba? Natulog ka lang tapos pag gising, malalaman mo na ikakasal ka na!" impit na umirit si Jess at kinurot pa ang braso ko.

Napaigtad ako dahil doon.

"What's so funny?" pagtataray ko. "Hindi biro ang pagpapakasal, Jess. Malay ko ba na ang ipapakasal pala sakin ay masama ang ugali, nananakit at walang modo? Edi nasayang lang ang panahon ko!" pangangaral ko dahil parang gusto niya ay i-grab ko na agad ang opportunity na 'yon.

"Stop saying that! Hindi mo pa talaga kilala ang mga Velasquez" himutok niya. "Alam mo ba na kaibigan ng pinsan ko ang pamangkin ni Mr. Velasquez! Maiilap daw talaga sila dahil halos lahat ng kahalubilo ay mayayaman talaga! Nameet na rin ng pinsan ko ang isa sa anak ni Mr. Velasquez at talagang magandang lalaki raw talaga!"

Pinanlakihan ko ng mata si Jess ng muling mapalakas ang boses niya.

"Your mouth! Nakakahiya ka!"

"Sorry, nagulat lang talaga ako! Girl, Velasquez na 'to oh! Grab mo na!" panghihikayat niya. "Sayang ang opportunity! Alam mo kung ako sayo, papayag agad ako!"

"But sorry, I'm not you!" inirapan ko siya. "You know what, I told you all this so you could give me advice but, hell! Everything you say is just so hilarious!"

I just sipped with my coffee again with too much stress. Mali pa 'yata ang desisyon ko na isinama siya.

"Duh! Ikaw na rin ang nag sabing wala na kayong choice! Can you afford to let your parents suffer and lose the company? Not really, right? You need a lot of money and it's just right for the Velasquez!"

Napairap ako. Kaibigan ko ba talaga siya? Pero bakit parang pinapaguilty niya ako?

"Kung kaya nga lang namin kayo pahiramin ng pera nila daddy sana nagawa na namin. Alam mo naman na mas malaki pa ang kompanya niyo at hindi namin afford ang kailangan niyo"

"I can't. I don't want yet" nangangamba kong sabi.

"Ano naman ang masama? You're single and ready to mingle!" she answered that makes me more annoyed.

"Yun na nga, e! Kaya ako single dahil ayaw ko pa pumasok sa mga relationship at si mommy naman ay kasal agad ang inaalok sakin!"

Mommy knew that I'm conservative. Alam ko na magulo kapag pumasok ka sa isang relasyon at hindi ko pa nga alam ang pakiramdam na magkaroon ng boyfriend ay isasabak niya agad ako sa pag-aasawa! Hindi pa ako handa at mas hindi ako handa na matali sa taong hindi ko naman mahal!

"You can give it a try!" pagpupumilit niya.

"Mukhang mababait naman ang mga Velasquez and looked at their genes! Nakita mo ba kahit sa picture lang si Mr. Velasquez? Kahit may edad na ay angat parin ang kagwapuhan! At ikaw, maganda ka, sexy at makinis! Grabe, imagine mo na lang ang magiging itsura ng anak niyo kapag nagkataon!"

Namula ako sa mga pinagsasabi ni Jess. Wala talaga siyang kwenta kausap.

"Wala naman yan sa mga concerns ko kanina pero dahil sinabi mo, mas lalong ayaw ko!" napasimangot ako.

"Kalakip na ng pag-aasawa ang pagkakaroon ng anak, Patricia! Bubuo kayo ng sariling pamilya-"

"Kung mag-aasawa na lang rin naman ako ay doon sa taong mahal ko at mahal ako" natigil siya at nanliit ang mata sakin.

"Hindi yung sapilitan. Hindi katulad ng ganito dahil alam kong ako rin ang mahihirapan. Ang hirap..." napahilamos na lang ako sa mukha. "Mas lalo pa akong mahihirapan kapag natuloy nga ito. Imagine, matatali ako sa taong hindi rin naman ako ang mahal? But maybe I also need to accept"

I can't hide the sadness in my voice. "In exchange for resolving our problem is my happiness"

"Hindi mo matatakasan 'yan" aniya sa seryosong tono. "Alam ko naman na susundin mo ang gusto ng magulang mo at ayaw mo ang mangyayari kung sakaling hindi ka sumunod"

"I really have no choice" sabi ko sa nanghihinang boses.

Hindi ko alam kung paano umabot sa ganitong kakomplikado ang sitwasyon ko sa napakabilis na oras. Hindi ko akalain na ang bagay na nakikita ko na nararanasan ng iba ay mararanasan ko rin pala.