-Rain's point of view-I wanted our wedding to be as simple as we can. Nag usap naman na kami ni Harve at pumayag ito sa gusto ko, pero ang kinalabasan--- napakaengrande. Super bongacious na kasal ang magaganap on a week. Jusko! Hindi ko kinaya ang nagaganap. The wedding preparation is a very expensive one. To think na preparation pa lang ay tila luluwa na ang mata ko. Panay talaga ang angal ko kay Harve kaso nagkikibit lang ito ng balikat and telling me "I told you so."Nagsisi tuloy ako kung bakit pumayag ako na isama ang nanay niya sa preparation. And now, his mother is in-charge in everything. Dapat nga kasal na kami ni Harve kaso pina-move nila ang date at wala kaming nagawa. Akala ko nga noong una ay aabutin pa ng isa o dalawang buwan ang preparation kaso his mother pull all her strings. And it only took a week. Halos okay na lahat. Pati mga invitations, naipamigay na din. Ang huli na lang ay ang pagpipili ng menu at ang fitting ng gown ko. Hands on talaga ang nanay niya sa lah
-Rain's point of view-It's our wedding day. Maaga pa lang pero hindi na magkandaugaga ang mga tao sa paligid, lalo na sa labas ng hotel na pinaglagian ko. We agreed na sa isang hotel ako mag iistay at ang mga bata sa bahay nila Harve. Sabi ko nga kahit sa akin na sila tumuloy pero nagprotesta ang mga magulang ni Harve. And in the end, wala din akong nagawa. And now, busy ang make up artist sa pagpinta ng mukha ko at ang iba naman ay inaayos ang susuotin ko. Naging isa akong prinsesa sa araw na ito dahil wala akong ginawa kung hindi ang umupo at mag utos. Pikit dito, pikit doon. Apply dito, apply doon. Guhit dito, guhit doon. Hay naku. Kung sana simple na lang ang kasal--- hindi ganito na halos mapatid patid na ang mga tao sa loob pa lang ng kuwarto ko. "Musta ang anak ko?" Napangiti ako at tumingin sa salamin para tignan ang aking ama na nakasuot ng gray na suit. Papasok ito sa loob ng kuwarto. His suit fits him very well. Parang bumalik lang ang mga panahon na mayaman pa kami at
-Rain's point of view-Honeymoon....Yan ang ginagawa pagkatapos ng kasal. Siyempre, katatapos lang ng kasal kaya dapat lang na mayroon, pero sa sitwasyon namin ni Harve, hindi na kailangan ang ganyan dahil wala iyon sa pinag usapan namin. Wala iyon sa deal. Pero dang! Gusto kong magmura dahil sa inis. Harve is not listening. He's such a hardheaded man. He never changes a bit. Nagbook pala ito ng flight namin papuntang Paris. Huli ko na nalaman. Kung nalaman ko lang ng mas maaga ay tututol talaga ako. Hindi naman na niya kailangang gawin iyon. Ang rason niya ay baka magtaka ang pamilya niya kapag hindi kami umalis ng bansa para sa honeymoon daw namin. Napapapalatak na lang ako sa inis. Wala na naman akong choice. Hindi na naman niya ako tinanong or kinonsider man lang. Basta basta na lang siya nagdesisyon nang hindi man lang ako tinatanong. After niyang sabihin na mag impake ako ng gamito ko at binigay ang nakasobreng hawak niya--- agad na siyang lumayas. Hindi na nga niya hinintay
-Harve's point of view-Nagcheck in kami dito aa isang sikat na hotel sa Paris. Siyempre, gusto kong bumawi sa kanya kahit na wala ito sa plano. "Iisang kuwarto lang?" Gulat na tanong ni Rain sa akin na tinanguan ko at nagkibit balikat. . "Mag asawa tayo sa paningin nila, babi, alangan namang two rooms ang kunin ko? Magtataka pa sila." "Really?" Sarkastikong tanong nito at inilibot nito ang kanyang paningin sa kabuuan ng kuwarto. Sinigurado kong magugustuhan nito ang kinuha kong hotel toom. Pinili ko talaga ang napakagandang suite para sa kanya. Tanaw na tanaw nito ang nagkikislapang mga ilaw mula sa labas kapag gabi. I've been here before, so, I knew she'll love it here. "Pero hindi nila alam iyon kung hindi mo pinangalandakan." "Kahit hindi ko sabihin, babi, they'll know. Paris is the city of love. Nakakalimutan mo ba iyon?" Inirapan niya lang ako at dumiretso sa kama para umupo. I can feel that she's not comfortable with me around. Hindi ko naman siya masisisi. "Dito ako, sa
-Rain's point of view-Naiwan ako mag isa ngayon dito sa hotel room. Nagpaalam si Harve sa akin na may aasikasuhin daw siya sa labas. After that call--- mabilis siyang umalis na para bang sobrang importante ang lalakarin niya.Napakibit balikat na lang ako. Ayaw ko pa ba nito? Mag isa ko at makakagala ako sa labas ng mag isa. I can do whatever I wanted to do without somebody forcing me to do this and do that. Hay naku! Kapag kasama ko si Harve, bili dito, bili doon. Kahit nga ayaw ko wala ako nagagawa dahil binabayaraan kaagad nito. Perks nga naman of having a billions in your pocket. Talagang kahit sobrang mahal, eh, kayang kaya nilang bilhin. Kahit nga nangingiwi na ako sa presyo, wala pa rin akong choice. Kahit sabihin kong hindi ko naman kailangan iyon. Kahit nga sinamangutan o kagalutan ko siya--- walang effect. Sa apat na araw na pananatili namin dito, it's worth the place and the hotel naman, hindi nga lang sa kasama dahil sobrang nakaka-annoy. Kung gaano siya kakulit doon,
-Rain's point of view-"Where have you been?" Nakamata pa rin ako sa kanya habang ito naman ay nangingiting nakatitig sa akin. "Anong ginagawa mo dito? Sinong kasama mo?""Relax, Rainy, I am here with a friend. Sinamahan ko siya sa isang business venture niya.""Bakit wala akong balita sa 'yo? It's been what?" Tanong ko at hinila ito paalis ng tower. Naghanap ako ng malapit na pwedeng maupuan. And when we're all set. Hinarap ko na naman ito."Two months, Rainy. It's been two months.""Ang daya mo. You didn't even said you were leaving that time." Inirapan ko siya kunwari."Bakit namiss mo ako?" Tukso nito at mahinang tumawa. "Knowing you--- hindi mo ako namiss. More on, nakahinga ka dahil walang nangungulit sa 'yo." Napakagat labi ako at kunwari ay napaisip. "Ay... pinag isipan pa talaga."Tumawa ako at mahinang hinampas ang braso nito. He's Jeronel. He's a friend and my suitor. Kahit sabihin kong kaibigan lang ang turing ko sa kanya ay ayos lang daw. Ang importante ay makasama niya l
-Rain's point of view- Akala ko ay magagalit siya sa akin from my revelation. Ayoko sanang sabihin iyon sa kanya pero ayoko din namang maglihim. He's the only person, who was there when I am in my lows. At ayokong magkaroon siya ng sama ng loob sa akin. So, I decided to tell him the truth. Saka, pansamantala lang naman ang kasal na naganap. It will end soon. Nasa isang restaurant kami at kumakain. He's smiling but I know something is off. Iba ang ngiti nito sa madalas kong makita. At ayoko ng ngiting nakikita ko ngayon. Isang ngiti na alam kong pilit. And I don't like the fact na kailangan niyang pekehin ang kanyang ngiti sa harap ko."Hey," mahinang tawag ko dito. Guiklt is eating me. "I'm sorry kung ngayon ko lang sinasbi sa 'yo ito. I just didn't remember you. Magulo ang lahat kaya wala ako sa tamang pag iisip. Please---" He cut me off"Just eat, Rainy. May oras para pag usapan ang mga ganyan bagay. For now, kumain ka muna at magpakabusog. You're starving, right? Ayaw mo naman
"Saan ka galing?" Napaigtad ako pagkasara ko ng pintuan. Ini-expect ko na ang galit niya pero hindi ko pala napaghandaan. "I said, saan ka galing?""Eh...""Saan ka galing." Napakamot ako ng aking ulo at dahan dahang humarap sa kanya. Nasa sofa ito at prenteng nakaupo. Seryoso ang kanyang mukha. Ni hindi mo kakikitaan ng kabaitan. "Don't make me repeat myself, again and again, Rain. Tatanungin ulit kita and I want an honest answer. Saan ka galing?" Napalunok ako at kinalma ang aking sarili. Hindi dapat ako matakot sa kanya dahil nagpaalam naman akong aalis ako. I message him earlier kaya wala talaga dapat akong ikabahala. "Wala ka kasi kanina, so, naisipan kong gumala. Nag ikot ikot sa mall diyan sa malapit. I texted you. Hindi mo ba natanggap?" Taas noo na akong naglakad papunta sa may kama at naupo doon. "Did you read my reply?" Napatanga ako dahil wala naman akong natanggap. Mabilis kong inilabas ang selpon sa loob ng aking bag. And that's when I saw messages and even missed ca