Awkward. Kasalukuyan kaming nasa kusina ng hotel. As what I've said high class itong hotel na pinag-stay-an namin kaya may kusina ito na kasinlaki ng dalawang apartment na inuupahan ko. Nakaupo lang kaming tatlo at pinapalibutan ang mesa. Nasa kaliwang bahagi ako habang si Herrick nama'y nasa aking kanan pero metro ang pagitan habang nasa harap naman namin si Andrius na pinagsasalit ang atensyon sa aming dalawa ni Herrick. Tinignan ko si Herrick at nakapangalumbaba lamang ito habang nakatitig sa kawalam na tila ba'y wala itong pakialam sa paligid. Inikot ko lang ang aking mata.
Narinig kong tumikhim si Andrius bago nagsalita. "Mind telling what the hell happened?" Bumaling ang atensyon niya sa akin. Alam niya sigurong hindi sasagot itong isang kasama namin na patuloy lang na nakatitig sa kawalan habang pinapalo ang mga daliri sa mesa.
"Nothing that should concern you. It's not as if may ginawang kababalaghan," sabi ko habang binibigyan ng matalim na tingin si Herrick. Hindi lang dapat ako ang sumagot dito sa kaibigan niya. Ano siya, sinuswerte? On second thought, wala nga pala kaming dapat e-explain. Hayst, self.
"What's your say with it Herrick?" tanong niya rito. Akala ko hindi na sasagot si Herrick pero umimik din ito.
"We did nothing don't worry," kaswal ma sagot nito. "but actually, something happened before you found us in that position," dagdag niya. Wait, what? Akala ko ba okay lang ito?
Nilingon ko siya at pinandilatan. He just smirk at me. "Do you know where I got these bruises?" The question was for Andrius but he got his gazes to me na parang nang-aasar.
"I wouldn't ask here bro if I know," inis na pahayag ni Andrius. Isa pa ito, eh. Kung hindi niya pa kami pina-explain hindi siguro ako malalagay sa kahihiyan ngayon.
"Well, before that happened," nambibitin nitong saad. "something happened between my secretary and me." Umusad siya ng upo papunta sa akin habang umakmang hawakan ang likuran ng aking upuan.
"WHAT/ANO?" Sabay naming saad ni Andrius. Tinignan ako ni Andrius. Binigyan ko si Herrick ng matatalim na tingin pero hindi niya iyon pinansin.
"Sorry, did I hear it right? May nangyari sa inyong dalawa ni Lorraine? As far as I know hindi naman ako inabutan ng oras nang lumabas ako so I assume it was a quickie then?" Ano? Pinagsasabi rin ng isang 'to?
"What the hell. Pinagkakaisahan niyo ba ako?" Galit kong tanong habang naka-cross ang mga kamay.
"Hindi," sagot ni Andrius. "But seriously, in all honesty, may nangyari sa inyo?" Hindi makapaniwalang tanong niya sa kaniyang boss.
Before Herrick could finish his stupid attempt of making things funny ay inunahan ko na siya. "Nothing happened between us okay," I clarified. "I just hurt him because I went accidentally in the shower and--" Naputol ang aking sasabihin ng magsalita si Andrius.
"You went to the shower and he was there?" Umarko ang labi nito. "So may nangyari nga?"
"Are you an idiot or not? Just let me finish talking." Nagnod naman ito kaya itinuloy ko na ang pagpapaliwanag. "So I went ACIDENTALLY in the shower. Akala ko naman kasi wala ng tao dahil hindi nakalock ang pintuan but when I turn my gaze, nagsho-shower si Herrick and it just so happens that there is no shower curtain separating him."
"So that explains the swell in his forehead? I don't see why it could lead to that unless natakot ka kasi lumapit siya sa 'yo." He looked to Herrick to ask for confirmation. Ang tatay niyo naman ay nagnod lang habang nakacross-arms. "So you see his thing?" Andrius is now starting to laugh. Ano ba namang pjnag-iisip nito.
"That's an obvious question," pambabara sa kaniya ni Herrick. "Of course she saw that."
"Hindi ah. I mean yes nakita ko pero hindi." Maski ako ay hindi maintindihan ang naisagot ko. "My point is... I didn't really see his thing... For long."
"But that doesn't change the fact that you've seen his. Nag-ano ba kayo?" Ano ba naman itong mga tanong ni Herrick.
"Anong ano?" Tanong ko pabalik.
"Of course may nangyari," sabat ni Herrick. Boredom is running away his mind. Arghh, this is taking too long. Aren't we supposed to be dealing about stuffs concerning our business trip? "We nearly make-out," cool nitong saad habang ginagawang unan ang kamay.
"I don't think that's the right word Mr. Herrick. Make out is never the right term. I almost kicked you out."
"You did kick me but not to the point of my being out. But you still seduce me." Sinabi niya iyon habang tinitignan ako. Eh, mokong pala ito eh. Tinignan ko siya mula ulo hanggang paa. Although his face is an inch from me, I managed to scan his whole. He plants a smirk when he notices that. Sinong mag-aakala na may ganito palang side ang kinikilalang Herrick ng lugar?
"No thanks. I'm good," I said, turning my face away from his.
"Why do you sound disgusted. Sa mukha kong ito, mapili ka pa." Narcissist. Para namang hindi slang mag-tagalog.
"Anong oras pala ang business meeting, Andrius," pag-ibaba ko ng topic. I sense Herrick moved away from me which is good. His position was awkward.
"Change topic ka lang, eh," sabi ni Andrius while pouting. Awhh, he looks cute. I wanna pinch him pero ayaw ko siyang sabihan nun. For all I know, may lahi rin itong Herrick. "But to answer your question, we would be having the meeting at 9 in the morning—"
"So that means you have to rest early 'coz we still have work to do," pagputol ni Herrick kay Andrius, his eyes focused on me while both his hands interlocked above the table.
"Okay, Sir. Got that." I stood and began walking away.
"That's rude, Ms. Reyes. You should notify us if you're leaving during our discussion." Napaikot ako sa aking mga mata.
"But Sir, we just finished what we're talking," I said without turning my face back, which means I stood with my back facing Herrick's back also.
"Even so. You need to be well-mannered which means oblige what I say as long as it does not hurt you physically or mentally."
*That goes against my mental being.* I thought but decided not to say it aloud. I rolled my eyes once again before sitting next to Herrick. Narinig kong tumawa ng mahina si Andrius so I glared at him. Mas lalo lang itong tumawa.
"Shut up," ani Herrick.
"Sorry, I just can't keep my laughter specially to your secretary." He doesn't sound sorry to me at all.
"Sir, can I already go?" tanong ko kay Herrick. His position was still the same but he kept a straight face to me.
"You can go." Hayst naman. Pinabalik lang ako para rito.
Lorraine Reyes I considered some of the memories from my childhood indelible beyond all attempts the following years tried to fade them. It stored in my mind until now no matter the effort of trying to forget them. It wasn't a tragedy that happened. It was all those humor I heard from other people with the youngest mind I had. My innocent self wasn't new to the talks I've heard from them. "Naku, mare. Alam mo ba 'yang batang 'yan, bunga iyan ng panggagahasa ng demonyong tatay niya. Nakakaawa naman ang nanay niyan," I heard the mother of one of my classmates tell the other, her face marked with disgust. Ito ang kauna-unahang panahon na narinig ko iyon. "Kung totoo man iyan, swerte siya dahil binuhay siya ng kaniyang Ina. May iba kasi na nagpapakamatay o 'di kaya'y nagpapa-abort. Sana naman makulong na ang gumawa noon sa kaniya," sagot naman ng isa.
"Bestie,nasaan ka na ba? Get your lazy ass from the bed. "Don't yell. I'm already awake an hour from now. It's just that I don't have a class at seven. It's tiring spending time there. At ikaw, ba't ka napaaga, aber? " She doesn't usually go early. What made her change mind? "Kasi naman po, the guy I was talking about, that Andrius guy who happened to be with his boss, as what I've heard, are on their way to the university. You see, this boss of him graduated here so it's like he wanted to somewhat help Lacrosta University. Malay mo, you would eventually be hired as secretary once I introduce you to Mr. Lacrosta who would do the talking to his boss." She giggled na animo'y kinikilig sa boss 'kuno'. "Stop with what you are thinking, Amanda. From what YOU implied, he is selfish an
"Oh, sexretary Reyes. What are you doing here? Naligaw ka yata," pabirong tanong ni Andrius. Nadatnan ko siya nakaharap sa kaniyang cellphone habang tatawa-tawa at kinakagat ang hintuturo niya. Ano bang trabaho ng isang 'to at nakaupo lang nang maabutan ko. Baka nag-aantay lang na mismong grasya ang lalapit. Kung sabagay best friend naman siya ng isang engot kaya pinagbibigyan siya. Pero hindi pa rin ito makatuwiran. Nagtatrabaho kami habang siya, sitting here looking stupid? I rolled my eyes but he didn't see it. Nakapokus pa rin ang atensyon nito sa cellphone habang bahagyang tumitingin sa akin. "Mr.-whoever-the-hell-he-thinks-he-is ordered me to get the document containing the stakeholders of Garrison company from two years ago until now. Ang sabi niya sa'yo ako magtanong." "Stakeholders from when?" gulat nitong tanong. His full attention was now on me. May itsura sana, bingi naman.
Andrius "So, I've heard about the news this morning. Muntik mo na raw alisin si Mark sa trabaho," agad kong tanong kay Herrick nang maabutan ko siya sa kaniyang office habang may tinitipa sa kaniyang computer. I did not bother to knock. No point in doing that. We are best friends for long that I can do things like that without being fired. "News spread like wildfire as they say." His sigh indicates annoyance. "I was close to firing him had that Lorraine interfered." Nagsalubong laagad ang kilay niya ng banggitin niya ang pangalan ng bagong sekretarya. Napatawa ako ng mahina pero sapat para marinig niy
Nagising ako dahil may yumuyugyog sa aking balikat. Arghh, I needed minutes. I was a sleep-deprived person so I needed to regain energy. Iwinakli ko ang mga kamay na iyon pero palagi pa rin itong bumabalik sa pagyugyog. Hindi ko alam kong nag-iimagine ba ako o mayroon talagang nakamasid sa akin. That's weird. "Ano ba Amanda. Give me more minutes, will you?" Inis kong tanong, pikit-mata pa rin. Just few more minutes and I'm up. Hindi naman siguro iyon masamang hilingin, right? "Bestie naman. Your boss just called. May kailangan daw kayong puntahan. Business trip to Siargao," pahayag niya. Umupo ako at pilit inaalis ang antok sa aking mga mata. "Kailan ba? Tsaka anong oras na ba?" Binuksan ko ang aking mga mata at inilibot ang aking paningin sa loob ng apartment. That's weird, I thought may nagmamasid sa akin pero wala naman. 
Awkward. Kasalukuyan kaming nasa kusina ng hotel. As what I've said high class itong hotel na pinag-stay-an namin kaya may kusina ito na kasinlaki ng dalawang apartment na inuupahan ko. Nakaupo lang kaming tatlo at pinapalibutan ang mesa. Nasa kaliwang bahagi ako habang si Herrick nama'y nasa aking kanan pero metro ang pagitan habang nasa harap naman namin si Andrius na pinagsasalit ang atensyon sa aming dalawa ni Herrick. Tinignan ko si Herrick at nakapangalumbaba lamang ito habang nakatitig sa kawalam na tila ba'y wala itong pakialam sa paligid. Inikot ko lang ang aking mata. Narinig kong tumikhim si Andrius bago nagsalita. "Mind telling what the hell happened?" Bumaling ang atensyon niya sa akin. Alam niya sigurong hindi sasagot itong isang kasama namin na patuloy lang na nakatitig sa kawalan habang pinapalo ang mga daliri sa mesa. &
Nagising ako dahil may yumuyugyog sa aking balikat. Arghh, I needed minutes. I was a sleep-deprived person so I needed to regain energy. Iwinakli ko ang mga kamay na iyon pero palagi pa rin itong bumabalik sa pagyugyog. Hindi ko alam kong nag-iimagine ba ako o mayroon talagang nakamasid sa akin. That's weird. "Ano ba Amanda. Give me more minutes, will you?" Inis kong tanong, pikit-mata pa rin. Just few more minutes and I'm up. Hindi naman siguro iyon masamang hilingin, right? "Bestie naman. Your boss just called. May kailangan daw kayong puntahan. Business trip to Siargao," pahayag niya. Umupo ako at pilit inaalis ang antok sa aking mga mata. "Kailan ba? Tsaka anong oras na ba?" Binuksan ko ang aking mga mata at inilibot ang aking paningin sa loob ng apartment. That's weird, I thought may nagmamasid sa akin pero wala naman. 
Andrius "So, I've heard about the news this morning. Muntik mo na raw alisin si Mark sa trabaho," agad kong tanong kay Herrick nang maabutan ko siya sa kaniyang office habang may tinitipa sa kaniyang computer. I did not bother to knock. No point in doing that. We are best friends for long that I can do things like that without being fired. "News spread like wildfire as they say." His sigh indicates annoyance. "I was close to firing him had that Lorraine interfered." Nagsalubong laagad ang kilay niya ng banggitin niya ang pangalan ng bagong sekretarya. Napatawa ako ng mahina pero sapat para marinig niy
"Oh, sexretary Reyes. What are you doing here? Naligaw ka yata," pabirong tanong ni Andrius. Nadatnan ko siya nakaharap sa kaniyang cellphone habang tatawa-tawa at kinakagat ang hintuturo niya. Ano bang trabaho ng isang 'to at nakaupo lang nang maabutan ko. Baka nag-aantay lang na mismong grasya ang lalapit. Kung sabagay best friend naman siya ng isang engot kaya pinagbibigyan siya. Pero hindi pa rin ito makatuwiran. Nagtatrabaho kami habang siya, sitting here looking stupid? I rolled my eyes but he didn't see it. Nakapokus pa rin ang atensyon nito sa cellphone habang bahagyang tumitingin sa akin. "Mr.-whoever-the-hell-he-thinks-he-is ordered me to get the document containing the stakeholders of Garrison company from two years ago until now. Ang sabi niya sa'yo ako magtanong." "Stakeholders from when?" gulat nitong tanong. His full attention was now on me. May itsura sana, bingi naman.
"Bestie,nasaan ka na ba? Get your lazy ass from the bed. "Don't yell. I'm already awake an hour from now. It's just that I don't have a class at seven. It's tiring spending time there. At ikaw, ba't ka napaaga, aber? " She doesn't usually go early. What made her change mind? "Kasi naman po, the guy I was talking about, that Andrius guy who happened to be with his boss, as what I've heard, are on their way to the university. You see, this boss of him graduated here so it's like he wanted to somewhat help Lacrosta University. Malay mo, you would eventually be hired as secretary once I introduce you to Mr. Lacrosta who would do the talking to his boss." She giggled na animo'y kinikilig sa boss 'kuno'. "Stop with what you are thinking, Amanda. From what YOU implied, he is selfish an
Lorraine Reyes I considered some of the memories from my childhood indelible beyond all attempts the following years tried to fade them. It stored in my mind until now no matter the effort of trying to forget them. It wasn't a tragedy that happened. It was all those humor I heard from other people with the youngest mind I had. My innocent self wasn't new to the talks I've heard from them. "Naku, mare. Alam mo ba 'yang batang 'yan, bunga iyan ng panggagahasa ng demonyong tatay niya. Nakakaawa naman ang nanay niyan," I heard the mother of one of my classmates tell the other, her face marked with disgust. Ito ang kauna-unahang panahon na narinig ko iyon. "Kung totoo man iyan, swerte siya dahil binuhay siya ng kaniyang Ina. May iba kasi na nagpapakamatay o 'di kaya'y nagpapa-abort. Sana naman makulong na ang gumawa noon sa kaniya," sagot naman ng isa.