Chapter 7

Naka sout lang ako ng simpleng loose white polo, at saka itim na pants. Ta's rubber shoes na puti. As usual naka-pony tail ang mahabang buhok ko. Sense of fashion wala ako nun. Basta kung anong komportable sa akin susuotin ko.

Bandang 4:10 nakarating na ako sa restaurant kung saan kami magkikita ng mga blockmate ko noon. It makes me anxious and nervous to see them again. Sina Art at Trina lang naman ang madalas ko nakakahalubilo.

Pagkapasok sa resto, nilibot ko ang tingin ko. Hanggang sa makita ko si Zian katabi si Abigail. Nang makita ako ni Abigail ngumiti siya, at kumaway sa akin.

“Here oh.” aniya. Lumapit ako sa kanila at naupo katabi ni Abi. S***a, akala ko'y andito na sila Art at Trina.

“Kumusta ka na Mikana?” She took time to check my outfit. “...hindi naman job interview pinunta mo dito ba't ganyan ang suot mo.” maarte na sabi ni Abi, napatingin ako sa suot ko.

“Bagay naman sa kan'ya ang suot niya, Abi.” sabi ni Zian ningitian ko siya.

“I'm just kidding, ang tagal naman ng love birds.” umiirap na sabi ni Abi.

“You mean Art and Trina? Matagal na silang break. Huli ka na sa balita.” Zian replied.

Isang minuto pa lang akong nakaupo dito parang out of place na agad ako.

“Ganoon ba... hmm?” humigop sa straw ng juice si Abi. Sunod na dumating si Yvette ang bestfriend ni Abi. Nagtitili sila nung lumapit si Yvette sa table.

Maghigpit na yakap at halik sa mga beso ang sinalubong nila sa isa't-isa. Palihim akong napabuntong hininga. Si Trina lang naman talaga ang sadya ko rito.

“How are you na girl? Congrats malapit ka na ikasal sa millioner boyfriend mo.” pagbati ni Abi kay Yvette.

“Yes girl! Here's my wedding invitation pala...” kinuha ni Yvette sa bag ang mga sobre at isa-isa niyang binigyan si Zian at Abi.

I want to get the hell out of here. Kahit noon pama'y non-existent na ako sa kanila. Para lang hangin.

“Oh? Mikana is here pala? I have two invitations left for Art and Trina na lang, don't worry papadalhan na lang kita ng invitation soon.” sabi ni Yvette. “Mikana puwede doon ka na lang umupo, gusto ko kasi makatabi ang pretty best friend ko.”

“Sure.”

Pinagbigyan ko sila. Kinuha ko ang bag ko, at saka ibinigay ang seat kay Yvette. Naupo naman ako katabi ni Zian. The two girls look sophisticated in their outfit. Mahahalatang kakagaling lang nila sa salon para magpa-hair style, and they both got branded purses. Kung itatabi niyo ako sa kanila para akong muchacha. Napatingin ako sa wrist watch ko 4:15 pm. Wala pa rin ang dal'wa.

“Why are you here?” napatalon ako sa gulat nung may tumabi sa akin nang upo at inakbayan ako. I forgot to breathe for a second when I came across his brown eyes.

“Axel.” I called his name under my breath. Nakasuot siya ng dark blue double breasted suit, white t-shirt ang pangloob na pinarisan ng silver necklace na hugis crescent moon ang pendant, at saka black pants. He looks dazzling in his semi-formal attire.

Lumapit ang bibig niya sa tenga ko. Nakusot ko ang bag ko nang maamoy ko ang pabango niya.

“Darling, close your mouth.” bulong nito. I came back to my senses.

“Bakit ka andito?” pinandilatan ko siya ng mata.

“Answer me first.” Umangat ang isang kilay niya. Tsk, kung wala lang kami sa public place kanina ko pa hinalikan ang greek god na'to.

I came to realize, hindi lang pala kaming dal'wa ang andito.

“Hello? Mikana ipakilala mo naman siya sa amin.” sabi ni Yvette. Kapansin-pansin kay Abigail na attracted siya sa katabi ko. Parang hinuhuburan na niya si Axel sa isipan niya.

“Acquainta-”

“My bad. I'm Axel Peralejo, Mikana's boyfriend.”

Tuluyang bumagsak ang panga ko sa sinabi niya. Tumingin siya sa akin at kumindat.

“He's cute ha? Ang suwerte mo naman Mikana. We are her college friends I'm Abigail these right here is Yvette and Zian.” pagpapakilala ni Abigail sabay hilig sa table, to show off her cleavage to Axel.

“Hello.” Zian timidly said.

“It's nice to meet you y'all. I'm sorry I disturbed your little reunion, hindi kasi ako sinabihan ni Mikana na aalis siya.” He lip tight smiled at me. Parang may halong babala ang ngiti niya.

Nabaling ang atensyon naming lahat sa kabilang table. Nakikipag-usap ang isang foreigner costumer sa waiter gamit ang ibang lingguwahe kung hindi nagkakamali french 'ata ang pinagsasabi niya. Dahil sa language barrier hindi nakaka-intindihan ang dal'wa. Gumamit pa ng sign language 'yung foreign. Nagtaka ako 'nung tumayo si Axel at lumapit sa kanila.

“Excusez-moi monsieur? qu'est-ce qui semble être un problème ici ?”

Lahat kaming nasa table ay nagulat ng magsimulang magsalita ng french si Axel. The foreigner sighed with relief as Axel spoke to him in his native language.

“Mon anglais est limité, aidez-moi à lui dire s'il voit mon portable?Je l'ai laissé il y a quelques minutes.” sabi ng foreign.

“D'accord, laissez-moi vous aider avec ça.” tugon naman ni Axel.

Nahihilo ako sa pinag-uusapan nila. I can't believe how fluent he is.

“Chong, pinapatanong niya kung nakita mo 'yung phone niya dito sa table.” natawa ako no'ng nag shift siya ng accent.

“Ah! Okay po, mukhang may nakitang phone kanina ang kasama ko. Wait lang po sir kukunin ko.” Magalang na turan ng waiter sa kan'ya.

Nag usap pa sila ng french guy. Mukhang nagpapasalamat ito sa pagtulong sa kan'ya mag translate. Nang i-abot ng waiter ang phone todo ngiti ang french guy ta's niyakap pa nito si Axel.

“Merci beaucoup, jeune homme.” sabi ng french guy mukhang nagpapasalamat ulit.

“De rien monsieur.”

Pagkatapos ay lumabas na sa resto ang french guy. Bumalik sa pag-upo si Axel. Pumalakpak naman ang tatlo.

“Axel, you sound so hot when you speak French. Saan ka natuto?” sabi ni Abigail. Ngumiti muna si Axel bago sumagot.

“I have a French mom, so I have to learn the language.”

Okay. Which explains why he has strong foreign features. Abigail stuck some strands of her hair behind her ears, then seductively look at Axel.

“Did you know overweight si Mikana noon? Guys hahaha! Naalala niyo ba nasira 'yung armchair dahil sa bigat niya?” pasaring na pang iinsulto ni Abigail.

Napadunggo ako ng ulo sa sobrang kahihiyan.

“Oo girl! Naalala ko 'yun ang epic.” tugon naman ni Yvette.

“Ang lakas kasi kumain, buti naman nag bagong buhay na siya at nag lost ng weight.” puna pa ni Abigail. Naririndi na ako sa mga pinagsasabi niya and yet I couldn't stand up for myself.

“Guy, stop it.” awat ni Zian.

Natigilan kami sa malakas na tawa ni Axel. Mamasa-masa ang mga mata ko tumingin sa kan'ya, And then his expression became solemn. He glared at Abigail with his piercing eyes.

“If you think what you're saying to my girl will turn me off, you're wrong and what if she was fat? Doesn't make her any less amazing person for me. How pathetic, only insecure person like you badly need to speak badly to others as underhanded way of praising themselves.”

Both of them were speechless. Lalo na ako. Why does he stand up for me? Lumakas pa lalo ang pitik ng puso ko nang hawakan ni Axel ng mahigpit ang nanlalamig kong kamay.

“Nag elite-elitan ka lang para mapansin ng iba. You even dare to use a fake Chanel purse. Nakakatawa lang.” hindi pa tapos si Axel sa pang-iinsulto.

Napasinghap ang dal'wa at napatingin sa purse ni Abigail.

“Let's go, ang to-toxic ng mga fake friends mo.” giit ni Axel sabay hila sa'kin patayo.

Hindi na niya ako pinagbigyan magsalita o mag react dire-diretso niya akong kinaladkad palabas. Bumaba ang tingin ko sa veiny hands niya. Hindi pa rin makadamayaw ang puso ko.

Bumitaw na siya nung huminto kami sa harap ng isang itim na motorsiklo. Marahas niya pinasuot sa akin ang nag-iisang helmet ta's umangkas na siya.

“Sakay!” galit na aniya.

Bumalik ang tingin ko sa loob ng resto. Ano kaya ang i ra-rason ko kay Art ba't umalis ako agad.

“Pukingina mo Mikana, hindi pa ba sapat ang pang-iinsulto nila sa'yo?” pabalang na tanong niya. Ngumuso ako. Nakita ko ang pamilyar na kotse na pumarada malapit sa puwesto namin.

Lumabas doon sina Trina at Art. Parang bumalik ang hapdi sa puso ko noong makita ko silang magkasama ulit.

“Mikana.”

“Alis na tayo.” sumampa na ako sa likod, at kumapit sa balikat ni Axel. Inalis niya ang mga kamay ko at inilagay sa tagiliran niya. Fuck- ang tigas ng abs.

“Kumapit kang mabuti.”

“Okay.”