“ไหนหมูปิ้งกู” นาบี“หยิบไปเลย เลือกถุงไหนก็เลือกเอามีเท่ากันหมด”… “มองหน้ากูทำไมอีหยี มองหน้ากูแล้วอิ่มว่างั้น ไม่ต้องแดกเนอะข้าวเหนียวหมูปิ้งเนี้ย”ยาหยียักไหล่กวนๆ ใส่และไม่ได้สนใจคำพูดนัตตี้ เธอจะรอสอบสวนทีหลัง ให้เพื่อนอีกคนกินอิ่มก่อน อะไรจะห่วงกินขนาดนั้น“แค่ก แค่ก” “เวลาเหลือตั้งเยอะกว่าจะเข้าเรียน มึงจะรีบยัดทำไมอีนาบี”“เดี๋ยวก็รู้หน่า เอ้า อีนัตตี้ อียาหยี รีบกินเร็วๆ”ทั้งสามคนนั่งทานข้าวเหนียวหมูปิ้งไป หยอกล้อกันไป สามสาวที่เต็มไปด้วยความสดใส ผู้ชายในมหาลัยต่างก็หมายปองสามคนนี้กันทั้งนั้น สวย น่ารัก สดใส ใครๆ ก็อยากได้ แต่ก็ยังไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนในมหาลัยสามารถชนะใจพวกเธอได้เลย... ก่อนหน้านี้ยาหยีเปิดตัวแฟนไปแล้ว แฟนคลับผู้ชายของยาหยีกินแห้วกันเป็นแถว ส่วนแฟนคลับของอีกสองคนนัตตี้กับนาบี หนุ่มๆ ต่างก็ลุ้นและภาวนากันว่าใครจะเปิดตัวแฟนคนต่อไป ได้แต่หวังว่าอย่าเพิ่งเปิดตัวใครเลยนะ เป็นดอกไม้ค้างฟ้าให้พวกเขาได้เฝ้ามองก่อน จนกระทั่งวันนี้มีผู้ชายขับรถมาส่งนัตตี้ ซึ่งหญิงสาวไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้ว แต่ข่าวลือในมหาลัยนั้นไวยิ่งนัก ป่านนี้แฟนคลับของเธอคงใจห่อเหี่ยวกันแล้วล่ะ.
มาตามเวลาเป๊ะ ไม่มีขาดไม่มีเกิน เรนเดลล์มาจอดรถรอนัตตี้ได้สักพัก เมื่อเรนเดลล์เห็นนัตตี้เดินมาจึงเปิดประตูรถและเดินออกไปหา แน่นอนว่าสายตาของคนในระแวกนั้นมองมาเป็นตาเดียว‘กรี๊ดดด ใครอ่าแกพวก ไม่เคยเห็นหน้าเลย’‘หล่อชะมัด หล่อจนทำบาป’‘ยังไงวะ’‘ก็หล่อจนวัวตายความล้มไงเล่าอีชะนี’‘เขามารับเมียเขารึป่าว มึงพูดซะดังเดี๋ยวเมียเขาก็มาตบ’ประโยคสนทนาของนักศึกษากลุ่มหนึ่ง ซึ่งมีผู้หญิงสองคนและผู้ชายแต่ใจเป็นหญิงอีกหนึ่งคน นัตตี้ฟังแล้วได้แต่แอบขำในใจ “หิวไหม” เรนเดลล์เดินมาโอบเอวแสดงความเป็นเจ้าของทันที เพราะเขาเห็นสายตาพวกนักศึกษาผู้ชายหลายคนมองนัตตี้จนตาแทบจะถลนออกมา “หิวค่ะ หิวมาก”“งั้นไปกันครับ” เมื่อเรนเดลล์โอบเอวพาแฟนสาวเดินมาถึงรถ“เปลี่ยนรถเหรอคะ”“ครับ มีแขกมาด้วย”“หือ”“ยัยตัวแสบ”“จริงเหรอคะ กำลังคิดถึงพอดีเลย”เมื่อรู้แบบนั้นนัตตี้รีบก้าวขาขึ้นรถทันที น้องรามินั่งเบาะหลัง“ตี๋ จ๊ะเอ๋”“อุ๊ย ตกใจหมดเลยค่ะ” นัตตี้แกล้งตกใจให้น้องรามิ“มิคิดถึงตี้ แต่มิมีเรื่องสงสัย”“หืม สงสัยอะไรเหรอคะ”“ทำไมเรนมายับตี้” (ทำไมเรนมารับตี้)“ไปกินข้าวก่อนตัวแสบ ค่อยมาสงสัย”“โอ้ย มิหิวข้าว” เด็
ค่ำตั้งแต่ช่วงเย็นฉันและพี่เดลล์ก็แยกย้ายกัน จนตอนนี้ก็เลยเวลามาจนถึงช่วงค่ำ ฉันอาบน้ำเรียบร้อยก็มานั่งเล่นตรงโซฟาพร้อมถือไอแพดมาไถส่องในไอจีจนกระทั่งเพิ่งได้เห็นข้อความจากพี่ชายต่างแม่ ‘พี่คิดถึงน้องนัต’“เฮ้อ… เมื่อไหร่พี่ภูมิจะหยุดวุ่นวายกับฉันสักทีนะ” ฉันบ่นพึมพำแค่นั้นก็กดออกจากไอจี และเลื่อนดูอย่างอื่นในมือถือไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง…ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!ฉันตกใจจนสะดุ้ง ใครมาเคาะประตูตอนนี้นี่มันก็เวลาเกือบสองทุ่มแล้วนะ ฉันจึงกดปุ่มหน้าจอที่อยู่ตรงข้างประตูเพื่อดูว่าใครมาเคาะประตู เมื่อรู้ว่าเป็นใครฉันก็เปิดประตูทันที“พี่เดลล์”“ขอมานอนด้วย”“พี่เป็นคนไร้บ้านตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”“ตั้งแต่มีเมีย”“...” คำก็เมียสองคำก็เมีย มันเขินนะเว้ย นัตตี้แอบเขินในใจแต่สีหน้าที่แสดงออกมานั้นเรนเดลล์รู้ทันทีว่านัตตี้เขินแหละดูออกฉันเปิดประตูกว้างขึ้นกว่าเพื่อให้อีกคนเดินเข้าห้องมา และเขามาพร้อมกระเป๋าเดินทางหนึ่งใบ“ไม่มีบ้านอยู่จริงๆด้วย” ที่ฉันแซวเพราะว่าพี่เดลล์หอบกระเป๋ามานี่แหละ“หรือตี้จะย้ายไปอยู่กับพี่ครับ”“ไม่ดีกว่าค่ะ ตี้ยังอยากมีเวลาส่วนตัว” ผมฟังประโยคนี้ของนัตตี้แล้วทำไมมันรู้สึกน้อยใ
เรนเดลล์จัดอาหารใส่จานเรียบร้อยก็นำอาหารมาที่โต๊ะ แถมยังมีเด็กที่ตั้งใจจะช่วยถือแต่ก็ไม่ได้ช่วยหรอกเพราะมัวแต่เดินพันแข้งพันขาอ้อนเรนเดลล์อยู่แบบนั้น ซ้ำยังเกาะขาเป็นลูกลิงอีกต่างหาก“น้องมิ ไม่กวนพี่เขานะลูก เดี๋ยวอาหารหกหมดอดทานนะคะ”“ก็เรนขาเยอะทำไมล่ะ”“ไอ้แสบเขาเรียกว่าขายาวต่างหาก”นัตตี้นั่งขำกับสองพี่น้องที่คุยกัน จนลืมสายตาคู่หนึ่งของแม่ศิที่กำลังจ้องมองมา“มาๆลูก ทานข้าวกันอย่ามัวแต่เล่น”ผ่านไปไม่นานอาหารเช้าที่แม่ศิเตรียมมาก็ถูกรับประทานจนหมด เพราะฝีมือของแม่ศินั้นอร่อยมาก หากใครได้ลองทานแล้วมีติดใจแน่นอนนัตตี้จัดการเก็บจานและนำไปล้างทำความสะอาดจนเสร็จเรียบร้อย จากนั้นก็ทำน้ำส้มคั้นมาเสิร์ฟ มันเป็นเมนูประจำตู้เย็นเธอเลยก็ว่าได้ เพราะเธอชอบทานและรสชาติอร่อยมาก“อะ แฮ่ม” “...” เรนเดลล์“...” นัตตี้“ใครจะเป็นคนเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังคะ” เรนเดลล์กำลังจะอ้าปากพูด แต่ทว่า… ไม่ทัน“มิเล่าเอง”“หือ รู้เหรอเราอ่ะ”“ยู้ซี่ เรนชอบตี้”“...”“น้องมิรู้ได้ยังไงลูก บอกยายซิ”“ยู้ เรนชอบมองตี้เพราะตี้ฉวย แล้วก็ คิกคิก เมื่อวานมิเห็นน๊า ตอนเรนมาส่งตี้ เรนหอมแก้มตี้ด้วย”“แอบมองเหรอเราอ่
วันถัดไปนัตตี้และผองเพื่อนก็ไปเรียนตามปกติ แต่สีหน้าท่าทางของเพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งนั้นดูท่าทางจะไม่เอ็นจอยสักเท่าไหร่ ไม่ต้องบอกว่าเป็นใครก็น่าจะพอรู้ เดาได้ไม่ยากเพราะคนนั้นคือ ‘นาบี’ คนเดิม ตอนนี้เป็นเวลาพักกลางวัน ทานข้าวเรียบร้อยแล้วก็มานั่งเล่นที่โต๊ะไม้หินอ่อนเหมือนเคย“ทำหน้าหมาหงอยเลยนะ อี.นอบอ”“อือ”“เป็นอะไรของมึงอีกล่ะ”“เศร้า… เหงาจับหัวใจ”“เฮ้อ / เฮ้อ” แม้อยากทำใจให้ชินก็ไม่ชินสักที แต่ละมื้อแต่ละเดย์ของนาบีนั้น… “มึงลองหยุดคาดหวังแล้วอยู่เฉยๆ ความรักถ้ามันจะมาเดี๋ยวมันก็มาเอง” นัตตี้“ใช่” ยาหยี“พวกมึงสองคนก็พูดได้ดิวะ เรื่องราวของพวกมึงสองคนมันมีสตอรี่อ่ะ”“แล้วมึงจะรีบเพื่อ…?”“ถ้ากูไม่รีบนะ กูก็ต้องแต่งงานกับคนที่แม่เลือกให้ ไม่ไหวว่ะ”“ไม่ดีเหรอว่ะ เจอเขาแล้วเหรอ”“ยังอ่ะ ยังไม่เคยเจอกันหรอก แต่กูไม่ชอบให้แม่มาจับคู่แบบนี้ มันไม่อินเว้ย แล้วก็นะ…พอกูเจอคนที่กูรู้สึกอินรู้สึกถูกใจ เขากลับไม่ชอบกู”“เรื่องนี้กูช่วยมึงไม่ได้วะนาบี” ยาหยี“เออ กูด้วย” นัตตี้“เครียดว่ะ คืนนี้ไปเที่ยวกันนะ”“ข้ออ้างรึป่าว”“โถ่ อีนัตตี้มึงจะปล่อยให้กูไปคนเดียวรึไง”“เออๆ ไปก็ไป”“งั้
กระทั่งเวลาผ่านล่วงเลยไป สาวๆ ตอนนี้สติก็เริ่มไม่เต็มร้อย หนักสุดก็นัตตี้ เธอเมาแทนนาบีไปแล้ว ทั้งที่คนที่ชวนมาคลายเครียดนั้นคือนาบี แต่นัตตี้เมานำไปก่อน สามสาวพากันชวนไปด้านล่าง มาผับทั้งทีก็อยากปัดฝุ่นสักหน่อย ไม่ได้เต้นออกสเต็ปนานแล้ว แต่กว่าจะลงมาได้ก็ผ่านด่านเรนเดลล์และวิลล์ไปก่อน สองคนนี้ไม่อนุญาตให้เมียตัวเองไปเต้นหรอกนะ ‘หวง’ แต่แท็คก็เสนอว่าให้ตามใจสาวๆ โดยการย้ายโต๊ะลงไปด้านล่างและเฝ้ามองใกล้ๆ แทน ถามว่านั่งเฝ้าไหม ก็ไม่… เรนเดลล์และวิลล์ตอนนี้ยืนประกบเฝ้าไม่ห่าง อยากเต้นก็เต้นไป แต่แบบนี้ก็ดี ไม่มีใครกล้ามองสาวๆ สักคนเพราะรู้ว่า ‘ผัวมาคุม’ ในระหว่างที่เต้นสะบัดกันอยู่นั้น อยู่นาบีก็เดินๆ ออกไปทางด้านหลัง“มึงจะไปไหน”“ไปห้องน้ำ ปวดฉี่อ่า”“กูไปเป็นเพื่อน รอแป๊บกูบอกไอ้หยีก่อน”“ไม่ต้องๆ กูจะราดแล้วเนี้ย เดี๋ยวกูมา”“เออๆ เอามือถือไปด้วยนะ มีไรโทรหากูทันที”ผ่านไป 15 นาที นาบียังไม่กลับมาที่โต๊ะ ตอนนี้ฉัน ยาหยีและทุกคนเรามานั่งที่โต๊ะกันแล้วเพราะเหนื่อยมาก อ่อ พี่เจย์ก็ไม่อยู่โต๊ะ เห็นพี่แท็คพูดเมื่อกี้ว่าพี่เจย์ออกไปสูบบุหรี่ที่ด้านหลังห้องน้ำ จนตอนนี้นาบียังไม่กลับมา ฉันเ
“ลุกขึ้นมา แล้วจัดการมันซะ”“ตะ แต่ว่า”“ไม่มีแต่นะครับ มันชี้หน้าน้องตี้ขนาดนี้แล้ว” มันเกิดอาการเคอะเขินอย่างบอกไม่ถูกเพราะเขามองหน้าฉันไม่วางตาเลย สายตาที่เจ้าเล่ห์แต่แอบอ้อนวอน มันก็ทำให้ใจฉันสั่นและหวั่นไหว“เร็วครับ” พี่เดลล์พูดด้วยเสียงกระเส่าฉันจึงตัดสินใจจัดท่าทางตัวเองให้ดี จากนั้นก็เลื่อนมือไปกอบกุมไข่ยักษ์และชักรูดขึ้นลงเบาๆ สองสามครั้ง“อ่า...” เรนเดลล์ครางอย่างอดกลั้นไม่ได้ แค่นัตตี้จับ เขาก็พร้อมกจะแตกคามือเธอทันทีความอุ่นชื้นแตะลงอย่างแผ่วเบาเล็มจุดอ่อนไหวอย่างเชื่องช้า ลิ้นเรียวเล็กปัดป่ายวนไปมาเน้นที่หัวบานหยักซ้ำๆ และซ้ำๆ อยู่แบบนั้น“อื้มมม” เรนเดลล์ไม่อาจเก็บสีหน้าท่าทางได้ จิตเหมือนหลุดออกจากร่าง ในขณะที่อีกคนครอบริมฝีปากลงไปเพื่อครอบครองส่วนกลางกาย“อึก” และด้วยขนาดที่ค่อนข้างใหญ่มาก ทำให้ไม่สามารถครอบลำได้จนสุดความยาว นัตตี้เล่นลิ้นอย่างช่ำชองทั้งที่เคยทำให้เขาไม่กี่ครั้ง แต่กลับรู้งานและเรียนรู้ได้ไว“พอ พอแล้ว” … “ลุกขึ้นมาครับ”“...”“อยากเย็Dแล้ว” แก้มนวลใสของนัตตี้เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ เธออ่อนไหวทุกครั้งกับคำพูดจาหยาบโลนของเรนเดลล์ มันกระตุ้นอารม
การฝึกงานของฉันก็ผ่านไปแล้วสองเดือนซึ่งมันเร็วมาก ฉันเหลือฝึกงานอีกเดือนเดียวเท่านั้นก็จะครบแล้ว ตอนนี้เป็นช่วงพักกลางวัน เราสั่งอาหารมานั่งทานกันในห้องทำงาน ในระหว่างที่รออาหาร พี่เดลล์ก็ไปเข้าห้องน้ำรอ สักพักก็ได้ยินเสียงมือถือสั่นครืดดด ครืดดดทว่า… มันไม่ใช่ของฉัน แต่เป็นของพี่เดลล์ ฉันจึงชะโงกไปมองและชื่อที่ปรากฎตรงหน้าจอมือถือ ‘ มินนี่ ’ชื่อผู้หญิง ปกติพี่เดลล์ไม่เคยมีผู้หญิงโทรหา เขาให้ฉันเล่นมือถือตลอดอย่างไม่มีอะไรปิดบัง และชื่อผู้หญิงคนนี้ก็ไม่เคยถูกกล่าวถึงจากปากพี่เดลล์ พี่เดลล์เคยบอกว่าไม่เคยมีแฟน อาจจะเป็นคนรู้จักหรือป่าวเมื่อฉันคิดเองเออเองไปได้สักพัก มันเหมือนกับว่าสิ่งที่ฉันคิดนั้นคิดผิดและมีบางอย่างที่มันใจให้ฉันรู้สึก ไม่เชื่อใจ เพราะข้อความที่ผู้หญิงคนนั้นส่งมา หลังจากจบสายที่ไม่ได้รับ ก็มีข้อความเด้งขึ้นมาและแสดงตรงหน้าจอมินนี่ : อาทิตย์หน้ามินจะกลับไทยแล้วนะ ทำตามความฝันสำเร็จแล้ว มินจะรีบกลับไปตามหาหัวใจของมิน เรนมารับมินที่สนามบินด้วยนะแกร๊ก… เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออก แต่สายตาของฉันยังอยู่บนหน้าจอมือถือของพี่เดลล์ข้อความแบบนั้นจะให้ฉันคิดยังไงถ้าไม่ใช
1 ปีผ่านไปตอนนี้ฉันตั้งครรภ์ได้แปดเดือนแล้วนะ พี่เดลล์ขยันส่งการบ้านทุกคืน ฉันไม่ท้องก็จะคงแปลกเอามากๆ แล้วล่ะ สมใจพี่เดลล์เลยสิ เขาบอกด้วยนะว่าอยากได้ลูกสาวหน้าตาน่ารักเหมือนแม่ หยอดคำหวานทุกวัน พี่เดลล์ไม่เปลี่ยนไปเลย ไม่เคยบกพร่องในเรื่องของการดูแลเลยสักนิด เขาใส่ใจฉันมาก เขาเคยบอกว่าเรื่องนั้นก็ทำให้เขาเองก็มีปมในใจที่ละเลยความรู้สึกฉันจนเรื่องมันเกือบจะเลวร้าย แต่เราผ่านเรื่องนั้นด้วยกันมาได้แล้ว ไม่ต้องไปย้อนคิดถึงมันอีกและฉันยังโชคดีมากๆ ที่พี่เดลล์และเพื่อนๆ ไปช่วยได้ทันเวลา ในขณะที่ฉันกำลังอุ้มท้อง ยาหยีคลอดลูกนำไปแล้ว เรามีลูกในเวลาที่ใกล้เคียงกัน หวังว่าโตมาจะเป็นเพื่อนเล่นกันได้นะ ยาหยีได้ลูกชาย ส่วนฉันได้ลูกสาวสมใจพี่เดลล์เขาเลยล่ะชุดเด็ก ของเล่นเด็กเต็มบ้านไปหมดเลย อ้อ… ลืมบอกไป ตอนนี้เราย้ายมาอยู่บ้านหลังใหญ่แล้วนะ บ้านที่แม่ศิยกให้ฉันเป็นของขวัญวันแต่งงาน แน่นอนว่าถ้ามีลูกแล้วต้องอยู่คอนโด แม้จะใหญ่แค่ไหนก็ตามคงไม่สะดวกเท่าการอยู่บ้านหลังใหญ่และมีพื้นที่รอบบ้านให้เด็กๆ ได้วิ่งเล่น“น้ำส้มคั้นครับที่รัก” เรนเดลล์หัดทำน้ำส้มด้วยตัวเองหลังจากที่รู้ว่าเมียตัวเองท้อง อะไ
และแล้ววันนี้ที่รอคอยก็มาถึง วันแต่งงานของฉันกับพี่เดลล์พิธีช่วงเช้าก็มีแค่คนสนิทกันเอง มีครอบครัวทางฝั่งฉันสองคนคือฉันกับคุณพ่อ และครอบครัวทางพี่เดลล์ที่มีผู้ใหญ่คนอื่นๆ มาร่วมงานในตอนเช้าด้วย นั่นก็คือครอบครัวของมินนี่ อ้อ ฉันคงลืมบอกไปสินะ ว่ามินนี่ได้มาขอโทษฉันแล้วนะที่เธอไม่ระวังคำพูดและแสดงท่าทางที่ดูสนิทสนมจนเกินไปจนทำให้ฉันเข้าใจผิด ตอนนั้นฉันเองไม่ได้โกรธหรอก แค่รู้สึกเสียใจ และส่วนนึงมันก็เป็นฉันเองที่เข้าใจผิดไปเอง วันนี้เธอพาแฟนสาวมาด้วยนะ น้องคนนี้คือคนในบทสนทนาของเหตุการณ์วันนั้น หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเลยล่ะ ก็ไม่รู้ว่าไปทำอีท่าไหนน้องถึงได้รับรักมินนี่แล้วด้วย รวดเร็วจริงๆงานช่วงเช้าจัดทำตามพิธีสงฆ์แล้วก็แห่ขบวนขันหมาก ชุดไทยที่เลือกมาเป็นสีเงินปักตกแต่งด้วยสีแดง สีตัดกันสุดๆ ใส่แล้วผิวขาวออร่ามากๆ ฝั่งเจ้าบ่าวก็ไม่น้อยหน้าเลย ใส่ชุดไทยฉบับเจ้าบ่าวปกติทั่วไปแต่ออร่าความหล่อนั้นพุ่งมาก อื้มมม หล่อจนใจเจ็บเลยล่ะ หน้าที่กั้นประตูเงินประตูทองจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากยาหยีและนาบี อ้อ มีเพิ่มด้วยอีกหนึ่งคน นั่นก็คือมินนี่นั่นเอง แต่ละคนโหดกับพี่เดลล์มากๆ สั่งทำนั่นทำนี่กว่าจะป
เช้าแสงแดดยามเช้ากับหมอกบางๆ ที่ปกคลุม สามสาวที่นัดกันแต่งตัวสวยและตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อมารอดูพระอาทิตย์ขึ้นและเก็บภาพบรรยากาศสวยๆ “สวยจังเลยอ่า” นัตตี้“อยากมาอีกจัง” นาบี“มาครั้งหน้าก็คงคิวมึง แต่คงเป็นที่อื่น”“หือ ยังไงนะ” นัตตี้ที่งง อะไรคือคิวของนาบี“...” นาบีกัดฟันทำตาเขียวปั๊ดใส่ยาหยี เธอรู้ว่ายาหยีหมายถึงอะไร แต่แล้วทำไมต้องมาแซวเธอหรือว่า…ผ่านไปไม่นานสามสาวก็เดินไปเรื่อยๆ สำรวจทุกพื้นที่ สนุกจนลืมทานอาหารเช้าจนกระทั่งเดินมาถึงซุ้มดอกไม้หลากสีให้ความโดดเด่นตัดกับชุดเดรสยาวสีขาวและตัดกับธรรมชาติที่เป็นสีเขียว ซึ่งทุกอย่างสวยงามลงตัว“ตรงนี้เขาทำใหม่เหรอ ตอนดูหน้าเพจไม่เห็นมี”“เขาทำมาเพื่อใครบางคนละมั้ง”“อ้าว งั้นคงไม่ใช่ที่สำหรับลูกค้าแบบเรา งั้นไปกันเถอะ” ในระหว่างที่นัตตี้กำลังยืนโพสต์ท่าให้เพื่อนๆ ถ่ายรูปให้ตรงซุ้มดอกไม้ พอได้ฟังแบบนั้นจากปากเพื่อนว่าตรงนี้เขาคงทำใหม่ให้ใครบางคน ซึ่งเธอคิดว่าคงเป็นโซนพิเศษของลูกค้าท่านอื่นที่อาจจะมีการจัดตกแต่งไว้เพื่อเซอร์ไพรส์ของคู่รักคู่หนึ่ง แค่คิดตามเธอก็แอบอมยิ้มออกมา น่าอิจฉาผู้หญิงคนนั้นจังเมื่อนัตตี้กำลังก้าวขาเดินออกจากซุ
วันนี้นัตตี้ได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว แน่นอนว่าเดอะแก๊งส์กลุ่มใหญ่ก็มารวมกันที่โรงพยาบาลกันจนครบทุกคน เพราะเรนเดลล์อยากชวนทุกคนไปทานข้าวด้วยกัน อยากขอบคุณที่วันนั้นทุกคนช่วยเหลือเขาเป็นอย่างดี ทั้งไปเป็นเพื่อนเขาที่เชียงใหม่ ไปด้วยกันหมดทุกคน เขารู้สึกซึ้งใจและอยากขอบคุณ ซึ่งนัตตี้เองพอรู้ความจริงทั้งหมดเธอก็รู้สึกแบบนั้นเช่นเดียวกัน@ ร้านอาหารฟิวชั่นแห่งหนึ่งเรื่องสั่งอาหารก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของสาวๆ จัดการกันไป นัตตี้ นาบี และยาหยีก็ตัวตึงในเรื่องของการกินจุกินเยอะกินเกินตัว ในส่วนของอาหารของมื้อนี้ประกอบไปด้วย เปาะเปี๊ยะสดบาร์บีคิว ห่อหมกเพนเนปู เกี๊ยวซ่ากุ้งผัดไทย สเต๊กทีโบนย่างจิ้มแจ่ว ข้าวอบใบบัว เกี๊ยวซ่าราดหน้า อาหารที่สั่งคูณสองทุกจาน ทั้งยังมีผลไม้ของของหวานตบท้ายอีกด้วยนัตตี้นับจากวันนี้ไป ฉันจะใช้ชีวิตให้มีความสุขที่สุดเพื่อชดเชยจากความเจ็บปวดที่ผ่านมา รอบข้างฉันมีเพื่อนที่น่ารักและกวนส้นตีนในเวลาเดียว แต่พวกมันนี่แหละที่อยู่เคียงข้างเสมอมา ฉันรักพวกมันที่สุด หลังจากวันนี้ไปฉันต้องวางแผนการใช้ชีวิต ฝึกงานเสร็จก็เคลียร์ทำเรื่องจบของกับทางมหาวิทยาลัย และหลังจากที่เรียนจบก็
@ โรงพยาบาล XXXนัตตี้ยังต้องอยู่ รพ. เพื่อเฝ้าดูอาการอีกสองวัน ช่วงนี้เพื่อนๆ ก็โทรมาถามอาการแทนการมาเยี่ยม เพราะมีหวานใจที่เพิ่งจะคืนดีกันหมาดๆ คอยดูแลอย่างใกล้ชิด ไม่น่าจะต้องห่วงอะไรแล้ว ส่วนแม่ศิก็มาหาทุกวันหลังจากแวะส่งน้องรามิที่โรงเรียนท่านก็แว๊บมาที่โรงพยาบาลก่อนกลับบ้านทุกครั้ง ท่านทำอาหารมาให้ลูกชายและว่าที่ลูกสะใภ้ทานทุกเช้า“เรื่องนั้น… มันโดนจำคุกแล้วนะ”“...”“ยังกลัวอยู่ไหม”“กลัวค่ะ แต่ตี้รังเกียจมากกว่า ตี้…ขยะแขยง”“อืม ตำรวจไม่ให้ประกันตัวด้วย”“สมควรแล้วค่ะ”เรนเดลล์ดูแลนัตตี้เป็นอย่างดีเหมือนที่ผ่านมา จับอาบน้ำจับแต่งตัว นัตตี้แทบไม่ต้องทำอะไรเอง ตอนนี้ทั้งสองคนก็รอคุณแม่มาหาและทานข้าวเช้าพร้อมกันสามคน ใช้เวลาเพียงไม่นานแม่ศิก็เดินทางมาถึง“พรุ่งนี้ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วใช่มั้ยลูก”“ค่ะคุณแม่”“ช่วงนี้ไปอยู่ที่บ้านกับแม่ก่อนมั้ย”“ไม่เป็นไรค่ะ พอดีคอนโดตี้อยู่ใกล้ที่ฝึกงานมากกว่า”“เอางั้นก็ได้ลูก”ทั้งสามคนนั่งทานข้าวด้วยกันคุยกันไปเรื่อยเปื่อยจนกระทั่ง… ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! “วันนี้เพื่อนตี้โทรมาบอกว่าไม่ได้มานี่นา เพื่อนพี่เดลล์หรือป่าวคะ”“ไม่นะ… เดี๋ยวพี่ไปดูเ
แม่ศิและน้องรามิเดินทางมาถึงโรงพยาบาลได้สักพักใหญ่ๆ อาหารที่เตรียมมาให้ผู้ป่วยก็จะเป็นของชอบนัตตี้ทั้งนั้น อาทิ เช่น ต้มจืดไข่น้ำ อกไก่ต้มน้ำปลา ลาซานญ่าอบชีสส่วนผลไม้ก็จะเป็น องุ่น กีวี่ แตงโม และยังทำน้ำส้มคั้นของโปรดมาให้ว่าที่ลูกสะใภ้อีกด้วย ทั้งยังแวะซื้อชานมฮออกไกโดมาเกือบยี่สิบแก้วมาแช่ตู้เย็นไว้ให้หนุ่มๆ สาวๆ ที่ค่อนข้างอยู่กันหลายคนท่านรู้จักนัตตี้มาก่อนเรนเดลล์ แน่นอนว่าเรื่องอาหารการกินท่านย่อมรู้มากกว่าเรนเดลล์แน่นอนว่านัตตี้ชอบทานอะไรบ้าง ไม่ได้มีแค่นี้ มีมากกว่านี้อีก แต่เมนูเหล่านี้คัดสรรมาให้ผู้ป่วยทานอาหารอ่อนๆ ท่านตั้งใจทำให้สุดฝีมือ“หนูตี้ ลูก” ท่านเรียกด้วยเสียงสั่นเครือ ตั้งแต่เกิดเรื่องท่านรู้สึกเป็นห่วงมาก เพราะท่านรู้เรื่องราวในชีวิตก่อนหน้านี้ของนัตตี้ดีทุกเรื่อง อย่างที่รู้กันว่าทั้งสองคนรักกันให้ความอบอุ่นเหมือนแม่กับลูก นัตตี้เล่าเรื่องทุกอย่างให้แม่ศิฟัง ท่านเข้าใจดีว่านัตตี้เผชิญกับอะไรมาบ้าง“แม่ศิ…” นัตตี้ก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเช่นกัน ญาติผู้ใหญ่ที่เธอเหลืออยู่ก็คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากแม่ศิ พ่อแท้ๆ ของเธอก็ไม่เคยสนใจตั้งแต่ที่แม่ของนัตตี้จากไ
หลังจากวางสายคุณแม่ ผมก็ขอเข้าพบคุณหมอทันทีเพราะอยากสอบถามอาการของเธอ“ผมมาติดต่อขอพบคุณหมอเจ้าของคนไข้ นางสาว นัฐนิษา ภิรมรักษ์ ครับ”“เชิญด้านในเลยค่ะ คุณหมอรออยู่”“ขอบคุณนะครับ”… “สวัสดีครับคุณหมอ”“ครับ เชิญนั่งครับ”“คุณเป็นญาติของคนไข้ใช่ไหมครับ”“เป็นแฟนครับ”“โอเคครับ ถ้างั้นเราต้องคุยกันค่อนข้างยาวหน่อยนะครับ เพราะหมอจะแนะนำวิธีดูแลผู้ป่วยอย่างใกล้ชิด”“ผู้ป่วย?”“ครับ คนไข้มีภาวะเป็นผู้ป่วยได้ และอาจจะไม่เป็นก็ได้ ขึ้นอยู่สภาพแวดล้อมและสภาพจิตใจ งั้นเดี๋ยวหมอขอสอบถามประวัติผู้ป่วยก่อนหน้านี้นะครับ ว่าเจอเคยเหตุการณ์ที่กระทบจิตใจอะไรมาบ้าง เพื่อที่หมอจะได้วินิจฉัยว่าอยู่ในความร้ายแรงขั้นใดนะครับ”เรนเดลล์เล่าทุกอย่างให้คุณหมอฟัง เริ่มจากนัตตี้สูญเสียแม่ ปัญหาเรื่องครอบครัวใหม่ก็ตามมา ปัญหาเรื่องพ่อ เรื่องพี่ชายต่างแม่ที่เมื่อก่อนก็โดนคุกคามทางวาจา จนย้ายออกมาอยู่คนเดียว และเปิดใจมีแฟนคนแรกก็เจอเหตุการณ์ไม่ดีเพราะโดนหลอก จนมาคบกับเขาและมีเรื่องเข้าใจผิดกันและยังไม่ทันได้อธิบาย จนเหตุการณ์ล่าสุดที่พี่ชายต่างแม่ตั้งใจคุกคามและต้องการจะขืนใจก็เกิดขึ้นซะก่อน และมันก็ยังไม่ได้เกิ
@สนามบินเชียงใหม่ ลูกน้องไอ้วิลล์มันทำงานเร็วมาก ตอนนี้เราอยู่สนามบินเชียงใหม่เรียบร้อยกำลังเดินทางไปยังที่พักที่น้องตี้จองไว้ ที่ใช้คำว่าเราเพราะตอนนี้มากันหกคน มีผม ไอ้วิลล์ ไอ้เจย์ ไอ้แท็ค น้องยาหยีและน้องนาบีอีกด้านสองวันผ่านไปที่ฉันปิดเครื่องโทรศัพท์ไว้ วันนี้อากาศดีสุดๆ และฉันก็อยากถ่ายวิวธรรมชาติซะด้วยสิ มันสวยมาก ฉันไม่ได้สนใจว่าใครจะโทรจะไลน์ก็ช่างมัน เมื่อฉันเปิดเครื่อง ทั้งโทรทั้งไลน์มีแจ้งเตือนเยอะแยะเต็มไปหมด แต่ฉันไม่ได้เปิดอ่านของใครสักคน และไม่โทรกลับหาใครด้วย ปล่อยเอาไว้แบบนั้นแหละ และเมื่อถ่ายรูปจนพอใจฉันก็กลับเข้าที่พัก เพราะเริ่มเหนื่อยและเริ่มหิว ตั้งใจว่าจะเข้าไปอาบน้ำก่อนและค่อยออกมาเปิดหูเปิดตายังโซนอาหารของรีสอร์ทโซนอาหารอาหารน่าทานหลายอย่างมากๆ ฉันเจริญอาหารมากกว่าเมื่อวานทานได้เยอะขึ้น ที่นี่มีไวน์ให้ด้วยนะ ฉันดื่มไปสามแก้วกำลังดีเพื่อจะได้นอนหลับได้ง่ายขึ้น และตอนนี้กำลังจะกลับเข้าที่พัก … ในระหว่างที่นัตตี้กำลังนั่งดื่มไวน์อยู่ มีสายตาคู่หนึ่งจดจ้องไม่วางตา และสังเกตรอบข้างแล้วว่าเธอมาคนเดียว“หึ บทจะเจอก็เจอง่ายจัง แถมยังมาเจอกันในที่ไกลๆ แบบนี้ด้
@ เชียงใหม่ ที่พักออนเซ็น แอท XXXฉันแบกใจพังๆ มากลบดานที่นี่ ฉันเลือกที่นี่เพราะฉันกับเขาเราเคยดูที่นี่ไว้ด้วยกัน เขาบอกว่าจะพาฉันมาหลังจากฝึกงานเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนนี้ฉันขอมาก่อน ขอมาพักใจก่อน การทำอะไรคนเดียวมันไม่ง่ายแต่ก็ไม่ยาก อ่อ ตอนลงเครื่อง ฉันแว๊บไปห้างสรรพสินค้าในตัวเมืองมาแล้ว ซื้อสายชาร์ตแบต ของใช้ส่วนตัวและเสื้อผ้าเท่าที่จำเป็น ฉันโทรมาจองที่พักกะทันหัน โชคดีว่ามันมีห้องว่างให้กับคนใจพังๆ คนนี้ ห้องที่ฉันเลือก ไม่สิ เป็นห้องที่มันเหลือพอดี แต่ก็เป็นห้องที่ชอบตั้งแต่ดูไว้กับเขาครั้งนั้น ห้องรอยัล เรสxxx ห้องใหญ่มากไม่เหมาะกับการอยู่คนเดียวเลยสักนิดเมื่ออยู่กับตัวเอง ฉันคิดอะไรๆ ได้หลายอย่างมากเลยนะ มาคิดๆ ดูแล้ว ฉันไม่เหมาะกับการมีคนรักเลยสักนิด นับประสาอะไรกับคนในครอบครัวผู้ชายที่เรียกว่า ‘พ่อ’ ฉันก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่ตอนไหนที่ท่านไม่รักฉัน เพราะตอนที่ครอบครัวเรายังมีความสุขด้วยกัน ท่านรักแม่และรักฉันมาก มากจนไม่คิดว่าวันนึงเรื่องทุกอย่างมันกลายเป็นแบบนี้รักที่เกิดจากเลือดเนื้อเชื้อไขยังหมดรักได้ แล้วนับประสาอะไรกับความรักจากคนอื่น ฉันไม่ควรคาดหวัง… ในระหว่างที่ฉันคิดอะ