Bryson POV Tuloy-tuloy akong pumasok sa bahay nang biglang hawakan ni Camille ang kamay ko. I look at her, nakikita ko kung gaano siya kagalit ngayon. "What happened to you?" sigaw niya. I sigh, "I'm just tired." Alam kong pupunahin niya yung nangyari kanina. Pero ayoko munang makipagdiskusyon sa kaniya. Sobrang gulo na rin kasi ng utak ko. "Tired? Huwag mo akong gawing tanga Bryson!"nanginginig niyang sagot. Napapikit nalang ako sa sakit na naramdaman ko sentido ko. "Just please, huwag na natin 'to pagtalunan" kalmado kong saad. "Hindi naman tayo magtatalo kung wala kang ginawa diba," aniya. Pati sa sarili ko naguguluhan na ako. "Alam ko pero please masakit ang ulo ko." Napangiti ito ng mapait saakin. "Masakit ulo mo, bakit? Dahil nakita mo yung ex-wife mo na may kasamang ibang lalaki?" "Ang malala pa, kaibigan mo yung kasama niya. Ano? Nasasaktan ka ba dahil may kasama siyang iba?" sarkastiko niyang tanong. Hinawakan ko ng mahigpit ang kanyang braso. “A-ano, sasaktan m
Letitia POVHindi ko maiwasan tumingin sa naglulutong si Archer. He’s wearing an apron at sobrang bagay sa kanya iyon. He looks like a husband who's preparing food for his wife.Wife? Really?Umamin lang sa’yo ‘yung tao Letitia, anong wife.Tinitignan ko lang si Archer, hindi ko maiwasan mapuna ang mukha niya. Paano siya nagiging g’wapo kahit pawisan na dulot sa init na niluluto niya.Napahawak ako sa dalawa kong pisngi nang mag-init ito. Umiwas na lamang ako ng tingin kay Archer upang hindi niya mapansin ang pamumula ng aking pisngi.Nagdaan lang ako minute, nilingon ko ulit si Archer at abala pa rin siya sa pagluluto. He loves to cook.“Why?” he asked at ngumiti saakin.Naiwas ko ang aking tingin.Humawak ako sa dibib ko at pinakiramdaman ang tibok ng aking puso. Hindi na 'to na normal dahil para akong tumakbo mula sa condo hanggang dito."Letitia, I love you."Hindi na mawala wala sa isip ko yun para 'tong nag e-echo sa tainga ko.He confessed, it's not a joke anymore at seryoso it
Letitia POVAnong gagawin ko?Ayan lamang ang pumapasok sa isip ko sa nagdaan na araw marami ang nangyari sa buhay ko at mas tumatagal mas marami ang nangyayari. Hindi ko akalain na mapupunta ako sa ganitong sitwasyon, mas lalo ako naguguluhan. Bakit kung kailan nanahimik ako bigla nalang sila magsasabi ng mga bagau na hindi kakayanin ng puso ko.Naguguluhan na ako, si Archer na umamin na mahal ako. Si Bryson na umamin din na mahal na rin niya ako. Para nila akong pinaglalaruan anong pumasok sa isip nila bakit ganoon ang mga sinasabi nila.Ako tuloy ang sumasakit ang ulo sa mga pinagagawa nilang dalawa. Sa totoo lang naguguluhan na rin ako sa nararamdaman ko.I can’t accept Bryson anymore because we’re already done.And Archer.Bakit ganito ang nararamdaman ko kay Archer."Taraaaaay!" sigaw ni Krisha na may impit sa dulo nito."Huwag ka nga sumigaw bes!" saway ko sa kanya habang takip-takip ng mga palad ko sa aking tainga.Ikinuwento ko kasi sa kaniya lahat ng pangyayari at hindi ito
Letitia’s POVIlang buwan ang lumipas maraming mga pangyayaring hindi ko inaasahan at marami rin akong natutuhan. May mga tao rin akong nakilala na hindi ko akalain na hahantong kami sa ganitong sitwasyon.Hindi naman talaga kami magkakilala at wala akong kaalam-alam sa pagkatao niya. Nakilala ko siya sa magulo ‘kong buhay, naalala ko pa nagkakilala kami sa isang club. Hinding-hindi ko na talaga gusto ang kanyang inaakto pero masyado lang pala akong mapanghusga. Hindi man kami nagkakilala sa magandang paraan subalit naging maganda naman ang aming pagkakaibigan.He’s kind hearted.Noong una akala ‘ko puro kayabangan lang ang alam niya pero hindi pala. Hindi ko akalain sa malaking dagok ko sa buhay siya ang nakilala ko para dumamay saakin.He’s just stranger.But now he confessed that he loves me.Hindi ko akalain mararamdaman ko pa rin ang kilig sag anito ‘kong edad pero sa loob ng sampung taon ngayon na lang muli ito naramdaman.“Bes, gusto mo ako na lang ang magdala kay Bryson ng mga
Letitia's POV Minulat ko ang dalawa kong mata, medyo masakit pa ang ulo ko. Hindi ko matandaan anong nangyari saakin. "You're awake." Narinig ko ang pamilyar na boses mula sa gilid ko. Tinignan ko kung sino 'yon, tuluyan nang nagmulat ang dalawa kong mata ng makita ko si Bryson nakaupo sa gilid ko habang nakatitig saakin. "Bryson?" "Huwag ka muna tumayo," sabi niya. "Anong ginagawa ko rito? at nasaan ako?" Sunod-sunod kong tanong. "You're in my Condo,” tugon niya. Biglang bumalik lahat ng ala-ala ko. Nawalan na pala ako ng malay noong nasa elevator kami at siya ang kasama ko roon. Nagmadali akong tumayo sa kinahihigaan ko. Hindi pwedeng nandito ako. Nagulat ako ng hawakan niya ang braso ko. "Mag pahinga ka muna." "Hindi pwede, salamat sa tulong mo,” sabi ko. Bakit kailangan niya pa ako tulungan. Kinuha ko yung bag na nasa gilid ng kama niya. "Hindi ka pa okay at ngayon ko lang nalaman na may phobia ka,” aniya at hawak-hawak niya pa rin ako sa braso. Totoo nga may phobi
Letitia’s POVHanda na ba talaga ako ulit magmahal?Bakit nang siya’y magtanong hindi ako nagdalawang-isip na siya ang piliin ko.Am I really in love with Archer?And how can I prove it?Hindi ko pa rin maisip paano at saan nagsimula ang nararamdaman ko sa lalaking ‘yon. Nakakainis!Ano bang pumipigil sa sarili?Bakit hindi ko alam ang aking gagawin.“What’s wrong best?” tanong ni Krisha. Galing pa mula sa kusina at tumabi saakin.“Hindi ko na alam bes,” saad ko.Naguguluhan na ako masyado.“I think I’m in love with him,” dagdag ko at huminga ng malalim.“With who!?” gulat na tanong saakin ni Krisha, napaharap pa ito saakin.“With Archer....” aniko. “But some things bothering me,” dagdag ko.“Punyeta! Really??” Napamura pa talaga ang gaga.“Oo...” napatakip ako ng mukha nang maramdam ko ang pag-init ng dalawa kong pisngi.“Sheeeet! I knew it!” may galak sa boses nito. “Then, what’s bothering you?” tanong niya.“I can’t admit it at hindi ko alam kung totoo na ba talaga ang nararamdama
Letitia's POVTahimik lang ako sa buong byahe namin. Wala manlang ni isang salita ang lumalabas sa bibig ko tanging panlalamig lang ng kamay ko ang aking nararamdaman. Bukod sa mas malamig ang kotse na sinasakyan namin kaysa sa kotse niya dati o baka masyado lang ako kinakabahan sa mga nangyayari.Lumingon ako sa abalang nagmamaneho at agad naman akong umiwas dahil naramdaman ko ang pag-init ng dalawa kong pisngi hindi na talaga 'to normal.Bakit ang lakas ng epekto saakin ni Archer. Hindi ko manlang siya matitigan ng matagal na nagagawa ko naman dati dahil ba ito sa nararamdaman ko?“Are you okay?” nagulat ako sa nagtanong na si Archer.“Y-yes,” may pangangatog pa sa boses ko.“Nilalamig ka ba?” muli niyang tanong.Siguro napansin niya ang pangangatog ko. Hindi naman talaga ako nilalamig pero itong nararamdaman ko sa aking dibdib ang nagpapalala sa pangangatog ko.Nagulat ako nang huminto bigla yung kotse. Bumaling ulit ang tingin ko kay Archer, inaalis niya yung black suit niya.“Co
Letitia’s POV “Letitiaaaaaa!” Malakas na sigaw ang bumungad saakin papasok sa condo ni Krisha. As usual si Krisha lang naman ang may boses na akala mo hindi babae. “Where have you been?” naiiyak niyang tanong saakin at inakap ako ng mahigpit. “Hindi ako makahinga bes!” angal ko habang nagpupumiglas sa kanyang yakap. Kung mayakap naman ito saakin parang ilang araw ako nawala. Sabagay hindi pala ako nakapagsabi sa kanya na aalis kami ni Archer kaya hindi ko maikakaila na mag-aalala talaga 'tong kaibigan ko. Lalona't hindi naman siya sanay na anong oras na ako nakakauwi. Lumayo siya saakin at ngumuso pa. “So, saan ka nga nagpunta?” Paano ko ba sasabihin sa kanya 'yon. Napakamot ako sa aking ulo. “A-ano kasi...” huminga ako ng malalim at pumikit. “Nag-date kami ni Archer.” kinagat ko ang ibaba kong labi. Para akong nabunutan ng tinik nang sinabi ko 'yon hindi ko maiwasan mag-init ang aking mga pisngi. “Fck!” mura niya. Lumapit siya saakin at hinawakan ang aking mga braso.
Letitia’s POV WARNING! 18+ I don’t know where am I right now tanging hilo lang ang aking nararamdaman. Minulat ko ang mata ko, naglalakad ako? Or someone is helping me to walk properly. Ugh! I’m so dizzy! “Letitia, drink some water,” saad ng pamilyar na boses. I couldn't figure out his face, but I knew he was a man. I can't remember if I met someone in the bar. I’m so wasted, nararamdaman ko ang init sa aking katawan. Gusto kong maghubad. “Shit! What are you doing?” sigawa noong lalaking kasama ko. “It’s hot!” I answered. Tinanggal ko ang aking pantaas at itinapon ito. Sinandal kong muli ang ulo ko sa sofa. The smell of this place is familiar kahit hindi ko maaninag masyado. I know it's my house, but how does that man know the address? "I'm trying to stop this kind of feeling," he says, "but there are some things that are more difficult to get rid of." I don't know him, but his abundant voice makes me want to see him. I'm curious as to what's going on. I tried to open my eye
Letitia's POV“Letitia, I miss you.”Damang-dama ko ang simoy ng hangin sa aking balat subalit napapalitan ito ng init nang yakapin ako ni Archer mula sa likod. Mas lalong nag-init ang dalawa kong pisngi nang banggitin niya ang mga katagang iyon.Nakakabingi ang katahimikan tanging naririnig ko lang ang tibok ng puso naming dalawa.Naguguluhan ako sa mga nangyayari. Hindi ako makapaniwala na sa mga nalaman ko. Matagal nang alam ni Chloe ang tungkol sa akin, at pinagmukha nanaman nila akong tanga.Humarap ako kay Archer. “Gago ka ba!” malakas ko siyang sinampal sa kaliwa niyang pisngi.“Pinagloloko mo ba ako?” tanong ko at hindi ko mapigilan ang panginginig ng aking mga kamay. “Niloloko ninyo akong lahat!” sigaw ko. Hindi na napigilan ng luha at bumagsak na ito ng tuluyan.“Letitia! Let me explain okay!” saad niya sa matigas na tono.“Ano pa bang ipapaliwanag mo!?”“Please, just listen! It's okay with me if you don't forgive or believe me; I just need to explain myself." Ngayon lang Le
Archer's POVReally, I have no idea what to do at all. Nakaupo lang ako sa sofa and I can't even move. Why did this happened right now when there is an important talk to be had.Nakatingin lang ako sa natutulog na si Letitia habang ako nakaupo kahit nakakaramdam na ang hita ko ng ngalay. Siguro kalahating oras na rin ganito ang aking puwesto. Habang pinagmamasdan ko ang babaeng 'to. Hindi mawala-wala sa isip ko ang ginawa niya. Fck it! I really don't she was like that when she was drunk.Pero mas nangingibaw pa rin sa akin ang iniisip ko dahil sa mga nangyari sa limang taon. I was not aware, wala man lang akong kamalay-malay na mag-isa lang siya sa limang taon na 'yun. Mas pinairal ko pa ang pagiging makasarili ko. “I thought if you chose him, you'll be happy,” usap ko sa natutulog na si Letitia. Inayos ko ang buhok niyang nakaharang sa kaniyang mukha. “Akala ko talaga siya na ang pinili mo, napakamanhid mo na hindi iyon maramdaman,” dagdag ko.Sabi ko sa aking sarili na hindi ko si
Letitia's POVKung p'wede lang iiyak lahat ng sakit pero hindi e, iiyak ka lang para kahit papaano mabawasan yung sakit na nararamdaman mo. Tanging simoy lang ng hangin ang naririnig ko. Sobrang lamig nito pag tumatama sa aking balat. Nakatayo lang ako at nanatiling nakatitig kay Archer. Inaantay ang magiging sagot niya sa aking mga tanong.“Letitia....” Paunti-unti siyang naglakad papunta sa akin. Hindi ko alam ang iniisip niya ngayon pero naramdaman ko ang pagkabog ng puso sa paglapit niya.Nang malapit na siya sa akin, napalingon kaming dalawa sa nagsalita.“Archy?”“Chloe?” usal ni Archer. “What are you doing here?” dagdag niya.Hindi ko alam ang gagawin ko ngayon. Pinunasan ko agad ang aking mga luha at pilit ngumiti kay Chloe.“Oh, Hi Letitia!” aniya sa akin at kumaway-kaway pa.Nginitian ko lang siya at tinaas ko ang mga palad ko. “H-Hi.” Hindi ko alam kung nakikita niya ang namumugto kong mga mata. Hangga't maari ayokong ipakitang umiyak ako. Baka kasi anong isipin niya, wa
Letitia's POVPasilip-silip ako sa asawa ni Archer at anak nila na sa sala habang ginagawa ko ang inumin nila. Dahil nga bungad agad ng sala ang kitchen area sa bahay, nakikita nila ang kilos ko. Hindi ko man ipahalata sa kaniya ang kabang nararamdaman ko kaso hindi nakikiayon ang mga kamay ko. Nanginginig ito at kaunting galaw ko lang may natatabig na agad akong gamit. Sino ba naman kasi hindi kakabahan sa mga oras na 'to kung ang na sa harapan mo ngayon ay asawa ng minahal mo dati diba at hanggang ngayon mahal ko pa.Hindi ko talaga maiwasan na humanga sa kagandahan nito. Halata naman na half-half ang lahi niya. Yung ganda ay napaka natural lang hindi na niya kailangan mag lagay ng koloretes sa mukha. Siguro kung maglalagay man siya nako paniguradong mas maganda siya. Impossible talagang hindi siya mabibighani sa kagandahan nito.Habang pinagmamasdan ko siya nagtama ang mga mata naming dalawa. Ngumiti siya sa akin at naglakad papunta sa akin. “Nakalimutan ko pala ibigay sa'yo ito
Letitia's POV“Hay!” buntong-hininga ko matapos kong ilipat lahat ng gamit sa sala. Hindi na kasi ako nagpatulong pa sa mga nagdeliver nang napamili kong furnitures at appliances. Naiplano ko na rin kasi kung saan ko ilalagay lahat ng furnitures ko. Mayroon na akong sketch kung anong magiging design sa sala kitchen at kuwarto. Matapos kong mai-ayos lahat ng gamit binagsak ko ang aking katawan sa mahabang sofa.Cozy type lang naman ang ginawa ko, gusto ko kasi malinis at binabagayan ang paligid dahil nasa Baguio ako ngayon. Gusto ko refreshing lang ang style ng mga gamit sa bahay. The house is not that big, sliding door na agad ang bubungad pagpapasok ka mula sa gate. Makikita mula sa labas ang sala at kitchen. Pag pumasok ka sa loob ng bahay mauuna ang sala at sumunod naman ang kitchen area. Mayroon din naman akong kuwarto sa itaas. A simple bedroom na tanging harang lang din ang sliding door, may coffee table sa labas ng balkonahe sa kuwarto at may mini office room din ako. Sa labas
Letitia’s POVSumimsim ako sa aking tasa habang nakatingin sa malayo nang biglang magsalita si Krisha.“Bes! Mukhang hindi kita masasamahan sa pagbili ng mga appliances,” saad niya.Panigurado about nanaman ito sa kaniyang trabaho dahil matapos naming mamili ng mga damit niya biglang may tumawag sa cellphone nito."Don't mind me bes, if it's an emergency, then you can go," sagot ko at nginitian ko siya. Gusto ko matawa sa ekpresyon na para bang ayaw umalis.“Babalik ako agad matapos lang ‘to,” aniya at sinukbit niya sa kaniyang balikat ang bag niya.Tumango-tango ako at hinawakan ang balikat niya. “Welcome na welcome ka bes don’t worry.”Nang ma-assure ko si Krisha agad naman itong umalis. Gusto talaga nito ng assurance ni Krisha. Nagpaalam na rin ako sa mga staffs ko dahil aasikasuhin ko pa yung bago kong titirhan, naipalinis ko naman ‘yun. Ang kulang nalang talaga ay appliances and furnitures.Dahil hindi makakasama si Krisha sa pagbili ng mga gamit ko sa bahay ako na lang ang mag-i
Letitia's POV5yrs ago“Congratulations bes!” ngiting bati sa akin ni Krisha at agad akong niyakap ganoon din naman ako.“Thank you!” sagot ko. “Buti at nakarating ka akala ko pa naman busy ka sa work mo,” dagdag ko sabay kalas sa pagkayap niya.Abala kasi ito sa kanyang trabaho kaya akala ko talaga ay hindi siya makakapunta ngayong araw. “Bes! Hindi ko papalagpasin 'tong newly open branch mo no!” sabi niya.Sa loob ng limang taon, limang branch na ang naipatayo ko sa iba't-ibang lugar. Nakakatuwa dahil nagbunga lahat ng pinagpagudan ko. Nakangiti ako habang pinagmamasdan ang buong haligi ng bago kong cafe shop. “Grabe no, paunti-unti mong na aabot lahat ng pangarap mo bes,” napalingon ako kay Krisha na abala rin sa pagtitig sa buong gusali ng cafe.Tumingin siya saakin at ngumiti. “I'm so proud of you!”Natawa ako ng bahagya at hinila ang kamay niya papasok sa cafe.Hindi ko rin naman magagawa 'to lahat kung hindi ako sinuportahan ni Krisha. Hindi ko mabubuo lahat 'to kung hindi n
Letitia’s POV“I love you, I always Letitia.”Nanlamig ang buo kong katawan ng makita ko si Archer na papalayo saakin. Pilit ko siyang hinahabol pero para lang akong tangang takbo nang takbo pero hindi ko man lang siya mahawakan.“No! Please don’t leave me!” sigaw ko at patuloy pa rin ako sa paghahabol hanggang sa nanghina na ang aking tuhod. “Archer! Mahal kita!” dagdag ko at humagulgol.“ARCHER!”Parang nabiyak ang ulo ko sa naramdaman kong sakit pero mas pumukaw ng atensyon ko ay buong paligid.“Hoy! Gaga ka! You’re awake!”Nakita ko si Krisha naluluha sa aking gilid. Mabilis siyang tumawag ng doctor sa labas at bumalik agad saakin.Anong nangyari saakin at teka bakit nandito ako sa hospital?Nasilaw ako sa liwanag na tumapat saaking mata.“She’s still in recovery at mas makakabuti kung magpapahinga muna siya. Para matignan natin kung anong naging epekto ng pagkabagok niya.”“Talaga ba Doc? Thanks God!” parang nabunutan ng tinik si Krisha.“Maiwan ko na kayo at ikaw Ms. Letitia you