Wala ako sa sarili ngayon na nasa harap ng hapag kainan. Kung hindi lang talaga ako tinawag ni Shelley kanina para sa hapunan ay baka hinukay ko na yung tiles don sa banyo para ilibing ang sa sarili dahil sa hindi na kinakaya ang kahihiyan na natamo.
"Do you think the Madame's okay? Kanina pa siya tulala at hindi man lang masyadong ginagalaw yung pagkain?""Namumutla rin siya at paminsan-minsan ay natutula bigla.""Ipaparating ba natin ito ni Mr. De Vistal?"Hindi nakatakas sa tainga ko ang mga bulongan ng maids.Narinig kong sinuway sila sa head maid at bago pa man na makarating ito kay Maetel ay pinilit kong kumain ng maayos kahit nawalan talaga ako ng gana para kumain.Hindi ko na rin pala nagawang patayin yung tawag kanina sa sobrang gulat at kinain ng hiya kaya baka siya na mismo ang pumatay ng tawag. Wala rin akong lakas na maka-usap siya ngayon. Masyadong ilang combo hits rin ang natamo ko na kahihiyan.PagkataposSapo ang ulo ko na bumangon sa kama, tila ito binibiyak sa sobrang sakit. Naramdaman ko rin ang pananakit ng katawan ko.Damn this hangover.Napansin kong nasa isang hindi pamilyar na kama ako at maski sa buong silid na ito. Mukha itong hotel room. Nagugulohan kong ipinalibot ang paningin sa silid ng mapansin kong kahit isang saplot ay wala akong suot.Dumagundong ng malakas ang puso ko sa kaba.Isang pirasong papel ang naka-agaw ng pansin."Thanks for the hot night." Pagbabasa ko sa nakasulat sa isang maliit na pirasong papel na nakalapag sa study table.What the heck is happening?!Where's my things?!Nanginginig ko itong kinuha ito at nilukot, pagkatapos ay tinapon sa kung saan.Masama ang kutob kong hinanap ang cellphone ko ngunit napasapo na lamang ako sa ulo ko ng maalalang nawala ko pala kagabi yung cellphone ko.Napasabunot ako sa sarili dahil sa walang maalala kagabi kahit ga
"Oh my gosh! You're here!" masigla ngunit bakas ang kalasingan sa tinig niyang ani.Nakikita ko ang ugali ni Nathalie sakaniya kapag lasing. Maingay at makulit.I let a sigh, when she hug me tightly. Ramdam ko ang panggigil sa yakap niya habang nanatili parin siyang naka-upo sa isang kulay pula na high chair.May inilapag yung bartender ng kulay asul na drinks sa harapan niya kaya mabilis na bumitaw siya at hindi pa nga ako nakaka-react ay inubos niya agad ang laman nito."Stop drinking, Les. You're drunk. Let's go home," pagsusuway ko ulit sakaniya. Ngunit hindi man lang nakinig at nag-order pa talaga ng iba't ibang klase ng alak at sinabi na ipa-hatid lang daw sa table niya.May balak pa 'ata itong magpakamatay ngayong gabi?"I've reserve a table here for two of us, so let's go there," nakangiti niyang ani."Huh? I'm just only here to fetch you, Les. Kaba-bar ko lang kagabi together with Nathalie. And we've just caught
Halos mapapikit ako ng masilaw ako sa kakabukas lang na cellphone ni Rendyl.Wala kasi itong tigil sa pag-ingay kaya nagising ako sa kaka-idlip. Sa sobrang pagod at iyak ay hindi ko napansin na naka-idlip na ako.Nanginginig ang mga kamay ko at kumikibot ulit ang bibig na tila ilang segundo ay panibagong luha na naman at hikbi ang bubuhos.Nakita ko ang sabog na notifications nito, mula sa messages hanggang sa call history nito.Ilang missed calls na ang hindi ko nasagot galing sa mga kaibigan ni Rendyl pero ang mas kinabahala at kinatatakotan kong maka-usap ay ang ama ni Rendyl.The scandal from last night was spread like a wild fire. I was criticized from the people without knowing the real reason."Fuck! I messed up!"What now? I tarnished the name of Rendyl. I'm so dirty.Nanatili lang akong nakakulong sa loob ng silid. Madilim ito at tanging ilaw sa labas lang ang nagbibigay ng konting ilaw sa loob ng room.
WARNING: R+18 || SPG || Read at your own risk. Agresibo at ramdam ko ang galit sa mga halik niya. Sa sobrang agresibo ay mas nalalasahan ko pa ang kalawang na lasa.May kahigpitan niya rin akong hinawakan sa magkabilang pisngi at tila kulang pa sakaniya ang pagkalapit namin sa isa't isa kaya mas idiniin niya pa ito. Marahas niyang ipinasok sa bibig ko ang dila ko. Mabilis kong inilagay sa dibdib niya ang mga kamay ko at buong lakas na tinutulak siya ngunit masyadong malayo ang depirensya ng lakas na tinataglay naming dalawa."Stop. Maetel, stop." I said between our kisses habang pilit ko pang iniiwas ang mukha ko. Pero palagi niya paring nahahanap ang mga labi ko at mas lalo pang marahas ang mga galaw niya.Naramdaman ko ang pagtakbo ng kamay niya. Sa kawalan na rin ng lakas sa pagpipigil sakaniya ay hinayaan ko na lamang ang mga kamay kong umalis sa kakahawak sa dibdib niya.Siya pa mismo ang humawak nito at ipinalib
Sikat ng araw ang gumising sa'kin kinabukasan. Ramdam ko ang pananakit ng buong katawan at mas lalo na sa ibaba ko. Sobrang pagod at antok kong kinapkap ang nasa kabilang parte ng kama ngunit don ko lang idinilat ng mabuti ang mga mata ko ng tanging unan lang ang naramdaman ko.Nakita kong walang Maetel ang natutulog sa tabi ko at tila matagal na itong wala dahil medyo malamig na rin ang parte na kung saan nakahilata siya kagabi bago mawalan ako ng malay.Hindi ko alam kung anong oras na kaming nakatulog pa dahil sa ilang beses niya akong inangkin ng paulit-ulit kaya medyo magulo rin ang loob ng kwarto.Maingat akong bumangon sa kakahiga at tanging kumot lang ang ginawang pangtakip sa katawan ko dahil nanatili parin akong naka-hubad.Hindi ko maiwasan na magpakawala ng mabigat na buntong hininga ng maramdaman ko ang tila pinipiga kong puso sa sakit at sobrang pagkadismayado.Akala ko'y magiging okay na ang lahat pagkatapos ng na
“I hope you have a prosperous stay here Ms. Faustina Villacorta," ani sa'kin ng landlord dito sa condominiums.Ibinigay niya sa'kin ang susi at pagkatapos ay inabot ko ang kamay na nakalahad at nakipag-kamay pagkatapos mai-close yung deal naming dalawa.Nagpaalam na siyang aalis habang bitbit ang copy ng kontrata naming dalawa. Nakangiti naman akong binuksan ang magiging bago kong tahanan at ng tuloyang makapasok ay hindi ko maiwasan na pangingiliran ng luha. Minamasdan ko ang loob ng mabuti. Mas malak rin ito kompara sa dati kong condo sa past life ko.“This will be a good new start for me,” nakangiti kong ani sa sarili habang nakapamaywang sa harap ng malaking wall glass at nakikita yung skyscraper.After all those tears and troubles. I can freely myself finally from being a mere substitute. Ilang araw na rin ang lumipas pagkatapos kong talikuran at tuldokan ang buhay ko bilang pagpapanggap na Rendyl De Vistal at as
WARNING! : This chapter may contains of strong language and uncomfortable scenes (torture, blood). —“Oh, she's already awake,” nakangiting aniya, pagkatapos ng tuloyan siyang makalapit sa gawi ko. “How's your staying here so far? Should I send a comforter for you? How about a clothes or foods?” pagdudugtong niya pa sa may concern na tinig.Kunot noo ko siyang tinignan. Puno ng pagtataka ang bumabakas sa pagmumukha ko. Hindi ko talaga inaasahan ang malaking pagbabago ng ugali niya. Malayong-malayo rin ang pormahan niya at mas lalo pang hindi ako makapaniwala sa pagta-trydor niya. Wala rin akong maisip na tamang dahilan kung bakit ginagawa niya ang lahat na ito.“What I'm doing here?” walang emosyon kong pagtatanong, habang pilit na pinapatatag ang sarili. A disappointed look plaster on her face. At pagkatapos ay biglang tumaas ang sulok ng labi niya.“Oh, dear. Until now, you're still clueless? Sa magkakaibigan pa naman na
Nagising ako kina-umagahan ng labis na pagduduwal. Halos maisuka ko na pati mga bituka ko. Sobrang panghihina ang nararamdaman ko habang naka-upo sa marumi at malamig na sahig at ang harap ay ang isang kubeta. Mas napasuka pa ako lalo sa pandidiri kahit laway lang naman ang lumalabas. Hindi ko na maiwasan na mapaluha pa sa sakit at paghihirap na nararamdaman.Pagkalipas ng ilang sandali ng tila bumuti-buti na ang pakiramdam ay flinush ko yung kubeta at nanghihina akong lumapit sa isang tray na kagabi pa inilagay ni Shelley.Mabilis kong kinuha yung plastic cup na may laman ng konting tubig at ininom iyon para maalis ang uhaw na nararamdaman at ang pananakit ng lalamunan sa kaka-duwal.Hindi ko na mabilang kung ilang araw na ang nakakalipas simula ng makulong ako dito. Hindi ko rin masabi kung umaga na ba o sumapit na yung gabi dahil sa hindi ko naman nakikita ang labas, masyado ring sirado ang loob dito sa basement. Halos pahirapan rin makalangha
“They got your looks, babe. Ang daya, ako 'yong nagdala sakanila ng nine months tapos wala man lang silang nakuha galing sa'kin,” bagnot ang mukha kong sabi. Dahil kamukhang-kamukha talaga ni Maetel ang dalawa. Kahit kulay man lang ng buhok ko o kahit kakapalan na lamang ng buhok ay hindi man lang namana sa'kin sa kambal. Nakakatampo lang rin lalo na't nagsisimula ng nagpapakita ng favoritism 'yong dalawa. Masyadong napaghahalataan na mas malapit pa ang loob nila kay Maetel kaysa sa'kin. "No, I think they got your gorgeous look," nakangiti naman niyang sagot.Agad kong kinagat ang ibabang labi ko para pigilan na mapangiti."'sus! Nambola pa talaga. E' halata naman na kamukhang-kamukha ka nila," nagkukunwaring mataray na ani ko at bahagya siyang inirapan.Mahina na napatawa naman siya.Austel and Maetina was such a daddy's girl and daddy's boy. Lumalapit lang ang dalawa kapag nagugutom at kailangan kong i-breast feed silang dal
Hi! This will be the last chapter of RATSWOAMB's main story. Thanks for reaching this far with me ~-At first marriage will never my thing, but if it's her. I will do everything for her. I will not let her go without carrying my last name, unless she wish that she don't want to change her surname for me. I will respect her own preference.I can feel the anticipation that starting building up inside of me while I was waiting her inside of the church where will be held our solemn wedding. I was sweating colds. Natatakot na baka magbago ang isip niya at makapagdesisyon na hindi na siya tutuloy.She was almost on her 3rd trimester right now, at hindi ko maiwasan na mag-alala para sa kalagayan niya. Gusto ko g i-postpone at pagkatapos na lamang niyang manganak. However, she wished to be wedded with me while pregnant with our children. Her belly were starting to expanded more for our twins who's getting grow.I remember how she cried when she
“The enemy is on the move, Boss.” Ron said, one of my men who's occupying the passenger seat.I was clenching my jaw to suppressing the anger. This is starting to getting to my nerves.“You know already what to do,” malamig kong ani.Prente akong naka-upo sa backseat ng sasakyan habang may hawak sa kamay na mga papeles. Mabilis ko itong itinapon sa tabi ng mabasa na puro walang kwenta iyong prino-propose.Damn this all piece of shits! All they want is only to fill and make it more fat their pockets.Bahagya kong minamasahe ang noo ko ng maramdaman ko ang pagsakit nito.Tinignan ko agad ang labas at napansin na wala na masyadong tao ang dinadaanan ng sasakyan.I let a deep sigh.These flies who've been following me intently. They deserve to be mourned today.After we reached from a remote road, the driver stop midway. Later on I heard from Ron that some of my men did a great job from blocking the flies.
"Don't sleep yet! You're not allowed to sleep! Come on, love. Smile for me. Please don't leave me." basag ang tinig na ani Maetel ng magkaroon ako ng malay.Nakita ko ang puting kisame at maging nakakasilaw na ilaw na nadadaanan namin sa hallway ng Hospital. Nakahiga ako ngayon sa isang stretcher. Nararamdaman ko ang panglalamig sa kamay ni Maetel kaya bahagya ko siyang nginitian para pagaanin ang loob niya kahit nahihirapan parin akong panatilihin nakabukas ang mga mata ko. Ramdam ko ang pamimigat ng mga talukap ng mga mata ko-hanggang sa tuloyan akong kainin ulit ng antok. Ngunit bago pa ako mawalan ng malay ay may ibinilin ako kay Maetel."If t-there's a time that y-you need to chose between me and the baby. P-please chose me. I'm sorry," nanghihina at naluluha kong bulong sakaniya. "Pero gagawin ko ang lahat ng makakaya ko para pareho kaming makaligtas at makabalik sa mga bisig mo," desidido kong pagdudugtong. -"The veteran actress' Faustina Vill
WARNING! : This chapter may contains of strong language and uncomfortable scenes.—“HIJA, I cooked some sopas that's good for you after the morning sickness.” Bungad sa'kin ng Ina ni Maetel ng makalabas ako sa banyo pagkatapos kong sumuka.“Thank you, Tita,” nanghihina kong ani.“'lika na, kumain kana habang mainit pa ito,” nakangiti niyang sabi at inakay ako papalapit sa kama. Sa side table nito ay may nakalapag na isang tray na may laman na sopas na niluto niya.Nang maka-upo ako sa kama ay hindi ko mapigilan ang sarili na mapatingin ulit sa oras. Dahil hanggang ngayon ay hindi parin kasi nakakabalik si Maetel.“Careful, medyo mainit pa.”Ngumiti lang ako at tinikman iyong sopas. Hinihipan ko rin ito bago isinubo. Bahagya pa akong napapatango dahil sa nagustohan ko ang pagkaluto nito. Pagkatapos kong kumain ay ininom ko na agad iyong mga vitamins na pinapa-inom ng doctor sa'kin. Napagpasyahan rin namin ng Ina ni
After I got the news from Lessia, I can't get her out of my mind. Hindi na ako lumalabas ng silid namin ni Maetel, at mabuti nalang talaga ay laging nasa tabi ko si Maetel para i-comfort ako. But today was different, nagpaalam siya na may urgent na gagawin siya sa kompanya kaya isang maid ang naghahatid ng pagkain.I can't help to always overthinking, the fear were consuming me and didn't realize that I was over stressing myself that makes me end up from fainting.The maid saw me laying from the cold tiles on my bathroom when she can't find me from the bedroom. Sabi niya ay hinintay niya akong lumabas ngunit lumipas ang ilang minuto ay wala siyang nakukuhang sagot mula sa'kin at hindi pa ako lumalabas ay doon siya naglakas loob na pumasok para tignan ang kalagayan ko. Kaya mabilis nilang tinawag ang family doctor ni Maetel, maging iyong doctor sa hospital ay pinatawag rin ni Maetel. Nang magising ako ay labis nalang na pangamba ang nararamdaman ko para sa
Bored na bored akong nakatanaw sa malawak na karagatan. Malamig ang simoy ng hangin at nililipad 'yong buhok ko kaya bahagya ko itong sinakop at inilagay sa kabilang balikat.Linggo na rin ang nakalipas pagkatapos tuloyan na akong makapag-discharged sa hospital.Nakabalik na ulit ako sa Mansion ni Maetel na akala ko'y kahit kailan ay hindi na ako makaka-apak pang muli dito. Gustohin ko man sa condo ko titira ako pero hindi ko magawa lalo na't sa tuwing iniisip ko na doon ako titira ay biglang babalik sa ala-ala ko ang mga nangyari at bumabaliktad ang sikmura ko.Marahan kong tinapik-tapik ang bahagyang dibdib ko para pigilan ang nararamdaman na masuka.Inayos ko na rin yinakap sa sarili ko ang suot kong jacket. Maaga akong nagising and as usual, binungad agad ng morning sickness. Kahit inaantok pa ay nawalan ako ng gana para matulog ulit.Minamasdan ko ang magandang sunrise sa hindi kalayuan. It has a breathtaking beauty. Bahagya akong na
“Eat more,” he said with his usual cold tone, pero ramdam ko parin ang pagiging malambot nito hindi katulad sa dati na malamig na nga, sumisigaw pa ng ubod ng kaseryosohan.Umismid ako ng hindi magustohan ang pinipilit niya. Busog na busog na busog na ako, tapos isali pa 'yong hindi ako sanay sa pananalita niya at pagsusubo pa sa'kin ng pagkain. May kamay naman ako kaya medyo hindi pa 'ata ako matutunawan sa pinanggagawa niya.“I'm already full, Maetel. H'wag mo nga akong pilitin,” puno ng iritasyon kong ani.Binababa naman niya 'yong disposable spoon na may laman na sopas. Nakikita ko lang ito at naiisip 'yong lasa ay parang bumabaliktad na ang sikmura ko sa sobrang umay na nararamdaman.Medyo hindi parin ako sanay na maraming nakain dahil napag-alaman kong maga-anim na linggo rin ako sa laging matigas na tinapay lang ang kinakain ko sa loob na basement na iyon.“Nga pala, anong nangyari don sa lugar na iyon bago ako mawalan ng malay? Ho
I was feeling empty and dead inside. Wala na 'ata akong mailu-luha pa sa lagay na ito. Namamanhid rin ang buong katawan ko.Sa madilim na basement na ito, gusto ko nalang maglaho na tila isang bula. I feel so hopeless right now.Walang buhay na ang mga mata ko, mugtong-mugto ito sa kakaiyak at humahapdi na rin. Hindi ko alam kung hanggang saan nalang ang makakaya ko. Dahil lumipas ang oras at maging araw ay hindi ko na kaya.“Arck!” I wipe my mouth using the back of my hand. I can't take this unbearable feeling. I always feel queasy and nauseated. Hindi nakakatulong sa'kin ang pagsusuka at halos nawawalan pa ako ng malay dahil sa sobrang pagkahilo.Pinagpapasalamat ko nalang siguro ngayon dahil ilang araw na ang nakalipas yung huling punta ni Lessia dito. Tanging si Shelley lang rin ang pabalik-balik dito para hatidan ako ng pagkain, iyon ngalang ay ilang oras na ang nakakalipas matapos hatiran niya ako ng pangtanghalian ay hindi na siya nakakabal