“Arabella,” Seryosong sambit ni Hendrix. Hindi alam ni Hendrix kung paano ito pakakalmahin. Sa nakikita niya ay galit na galit sa kanya ang asawa niya. Ni hindi nga siya nito halos matignan sa mata. Natatakot si Hendrix na humakbang baka hindi lang spatula ang maibato ni Arabella. Napahilamos sa mukha si Arabella, “Hendrix… Ayoko na.” “W-What do you mean?” Mahinang usal ni Hendrix, halos wala ng boses na lumalabas sa bibig niya. “Please… Just let me go,” Pagmamakaawa ni Arabella sa asawa. “Are we talking about this again? You know I can’t let you go. Hindi pwedeng maghiwalay tayo, Arabella. Hindi naniniwala ang pamilya namin sa hiwalayan–”“Bullshit!” She spat angrily. “Lahat na lang ba ay ibabasi niyo sa malas at suwerte? Sana inisip mo rin na para sa ‘kin ang malas ko dahil naikasal ako sa ‘yo. Our marriage isn’t ideal Hendrix. Alam kong ramdam mo na hindi pagmamahal ang dahilan kung bakit tayo ikinasal. Hindi ko maalala ang lahat but everyone is telling me I married you becaus
Pupungas-pungas pa si Arabella. Nakangiti siyang umupo sa kama. Dahil alam niyang hindi niya katabi ang demonyo niyang asawa. Tumayo siya at nagtungo sa banyo upang maghilamos.Nag matapos siya sa paghilamos ay nagsuot siya roba bago lumabas sa silid niya.Matapos ang komprontasyon nilang mag-asawa ay medyo gumaan na ang pakiramdam ni Arabella. Kahit papaano ay nalabas niya ang dinadamdam niya sa asawa. Although, alam niyang iinvalidate lang ni Hendrix ang nararamdaman niya. At least ay nabawasan ang tinik sa dibdib niya.Habang naglalakad papunta sa hagdan ay nakadinig ng ingay mula sa salas si Arabella kaya dumungaw siya sa railings. Kung saan nakiya niya si Lara Leviste na kakapasok lang sa pintuan ng bahay nila.At mas lalong namilog ang mga mata ni Arabella nang pumasok ang mga tauhan ni Lara na may hila-hilang mga maleta.“Shit!” Mahinang mura ni Arabella at agad na ay umatras at lumayo sa railings.Saan nga ba natulog si Hendrix? Nanlamig ang buong katawan ni Arabella, iisipin
“Tanghali na’t ngayon pa lamang kayo bumaba,” komento ni Lara nang makitang bumaba na sina Arabella at Hendrix.“Napasarap lang ang tulog namin, Mommy.” Katwiran pa ni Hendrix. “Pinakatok ko kayo kay Ellen. Nakaistorbo ba kami sa inyo?” Lara asked. Hindi sumagot si Arabella, nanatili siyang tahimik sa tabi ni Hendrix. Habang si Hendrix naman ay nakabusangot. Nang halikan kasi ni Hendrix si Arabella ay siyang pagkatok naman ni Hellen. Lumapat lang ang labi ni Hendrix sa labi ni Arabella. Narinig yata ng Diyos ang dasal ni Arabella.Mabilis niya agad naitulak si Hendrix at sumigaw siyang palabas na kaya wala nang nagawa si Hendrix kundi ang umalis sa ibabaw niya. Lalo pa’t hinahanap na raw sila ni Lara. Bumaba tuloy silang mag-asawa na parehong naka roba dahil hindi pa sila nakakapag-ayos. Sumilay ang malapad na ngisi ni Lara, “May hihintayin na ba akong dumating?”Sabay na kumunot ang noo ng mag-asawa. Hindi maintindihan ang sinasabi ni Lara, lumingon si Arabella kay Hendrix. Pinapan
Sa isang coffee shop ay prenteng nakaupo si Abegail sa sulok. Solong-solo niya ang buong coffee shop sa isang araw. Binayaran niya ang may-ari upang arkilahin ito, isa itong coffee shop tatlong oras mula sa bahay nila. At sinigurado rin ni abegail na tago ang shop na iyon at wala halos dumadaan na tao. Prenteng sumimsim ito sa iced coffee na in-order nito. Nasa labas ng shop naghihintay ang dalawang guards niya. Suot-suot niya rin ang mahahalang sunglasses at cap upang itago ang katauhan niya. Hindi lang sa lugar kundi pati mismo sa ayos ay siniguro ni Abegail na walang makakakilala sa kanya.Ilang araw na ang lumipas simula nang makita niya Hendrix at makausap. Ay halos mabaliw na si Abegail. Hindi niya kayang mawalay nang matagal rito. Hindi niya rin alam kung kailan niya pa muling masisilayan si Hendrix lalo pa’t hindi pa ito bumabalik sa pagtatrabaho.Masyadong maraming humahadlang kay Abegail uoang makita ang kaisa-isang lalaking minahal niya. Hindi lang si Gabriel, kundi pati
Araw-araw sinusubok ang pasensya ni Arabella. Hindi niya aakalain na mas magiging mahirap ang lahat dahil sa paglipat ni Lara ay mas lalo pang gumulo ang lahat. At nalaman na rin ni Hendrix ang buong katotohanan. Idagdag pa ang pagkakabangga ni Arabella sa pinto nang makita niyang nasa silid pala ni si Hendrix. Hilong-hilo si Arabella habang nakabulagta sa sahig. Gusto niyang maiyak sa sakit ng ulo niya. Hindi niya aakalain na mamapupunta siya sa nakakahiyang tagpo. “Arabella!” Dali-daling dinaluhan ni Hendrix ang nakahigang si Arabella. Sapu-sapo ni Arabella ang noo niya, pakiramdam niya ay nagkabukol siya dahil sa pagkakabangga. Mabilis siyang nagmulat ng mata nang maalala na nakahubo’t hubad pala siya. “Umalis ka nga!” Sigaw ni Arabella. “Shit! H’wag na h’wag mong titignan ang katawan kong hayop ka!” “I am not!” Giit ni Hendrix, ngunit ang totoo ay titig na titig ito sa kahubaran ng asawa niya.It’s been a while since the last time they slept together. Kahit anong pigil ni Hen
Unang gabi palang ni Lara Leviste sa mansyon pero nangungunsimi ni si Arabella. Hindi siya makakilos dahil panay ito bantay sa kanya. Kakauwi lang nito galing sa hospital at eksaktong hapunan ito dumating kaya kasabay ito nila Hendrix na kumain. Masakit pa ang leeg at balakang niya nanunuot pa ang mga irap ni Lara sa kanya. Ano na naman kayang kinainis nito sa kanya at bakit panay irap na naman ito sa kanya. Wala naman siyang ginawa rito.“Stop glaring at Arabella, Mom.” Saway ni Hendrix, napansin pala nito ang matalim na titig ni Lara kay Arabella. Tahimik lang na ngumuya-nguya si Arabella, pinaghihimay rin siya ni Hendrix ng karne. Hinayaan naniya at hindi na siya nagreklamo. Kulang pang kabayaran ang paghimay nito ng karne para sa kanya. Baka nga habang-buhay na pang-aalipin ay kulang pa rin. “I am not doing anything, Hendrix.” Katwiran ni Lara. “Tayo ang may problema, Mom. Hindi kayo ng asawa ko. Arabella never did anything,” Giit ni Hendrix. “Ikaw ang nagsinungaling sa ‘kin a
Nagising si Arabella na wala sa tabi niya si Hendrix. Matapos kasi nilang mag-dinner kagabi ay plakda siya. Hindi niya rin kaya ang trip ng pamilya ng asawa niya. Nagbihis muna siya bago bumaba at naabutan niya sa salas si Hendrix na masinsinang kausap ang kapatid niya. Napatingin kay Arabella ang magkapatid. Tinaasan niya lang ng kilay ang mga ito. Pansin niya na wala roon ang biyenan niya kaya laking ginhawa ang nararamdaman niya. Tumayo si Hendrix at agad siyang dinaluhan. Inalalayan siyang makababa sa huling baitang ng hagdan.“You should eat. Hindi kita ginising dahil mukhang pagod ka and you needed rest,” Hendrix said. “Ah. Okay,” Arabella answered. Naglakad papunta sa kusina si Arabella. Nasa gilid niya pa rin si Hendrix kaya napalingon siya rito, “We will be leaving today.”Doon lang nakuha ni Hendrix ang atensyon ni Arabella. Dahan-dahan siyang bumaling sa gawi nito, “Anong ibig mong sabihin?”“Like I said last night. We will visit, Dad.” Kumunot ang noo ni Arabella, “
“Are you ready, son?” Sinipat ni Khalid ang suot niyang damit mula sa repleksyon niya sa salamin. Ngumisi ang paslit at kitang-kita ang biloy nito sa magkabilang pisngi. Kamukhang-kamukha nito ang amang si Yohan De Ayala. Ngunit ang mga mata nito at ang ngiti ay kopyang-kopya nito sa ina nitong si Isabella. “Yes, Daddy!” Tumalob-talon pa ito. Napangiti na lamang si Yohan at marahang ginulo ang buhok ng anak. Sumimangot naman si Khalid. “No, Daddy!” Maarteng sambit nito. Humalakhak si Yohan. Hinawakan niya ang kamay ng anak niya at naglakad sila palabas ng silid nito. Nang pababa na sila ng hagdan ay natanaw ni Yohan ang mga magulang niya. May ngiti ang mga ito sa labi ngunit malungkot ang mga ito. Alam ni Yohan kung bakit ganun ang reaksyon ng mga ito. Kahit naman siya ay malungkot rin ngunit wala na siyang magagawa pa. “Good morning Lola and Lolo!” Bati ni Khalid sa Lolo and Lola nito.Dahil may katandaan na ang mga magulang ni Yohan ay hindi na makarga ng mga ito si Khalid. Pa
Napatingin si Arabella nang bumukas ang pinto. Nagbabakasakali na ang asawa niya ang dumating. And to her dismay, it wasn’t her husband. Kundi ang doktor, pilit siyang ngumiti nang magtama ang mata nila. “You’re disappointed when you saw me,” Komento ng doktor. Umiling si Arabella, nahihiyang umamin na dismayado talaga siya nang makita ang doktor.“H-Hindi naman, Dok.” Umiling lang ang doktor. Huminto ito sa harap niya at may hawak-hawak na chart. Kunot ang noo ng doktor habang may bunabasa sa charts nito. Napatitig naman si Arabella rito, it was Khalid’s doctor. “You’ll be discharged this afternoon. Reresitahan kita nga mga vitamins at appetite stimulant. Masyadong mababa ang timbang mo. At kulang na kulang sa bitamina, halatang hindi ka rin halos nasisikatan ng araw. At mataas ang stress level mo, and I suggest you to exercise, nakakatulong rin ‘yan kapag hindi ka makatulog.” Buong magdamag kasi ay gising si Arabella. Hindi siya makatulog kahit anong pilit niya. Hanggang nama
Tulala si Hendrix habang pinagmamasdan si Abegail, mahimbing ang tulog nito. Kasalukuyan silang nasa hospital. Dinala niya si Abegail matapos mahimatay ito sa kaiiyak. Kinailangan niyang siguruhin na ayos ito at walang nainom na gamot. At ayon naman sa mga doktor ay ayos naman si Abegail. Stress lang daw ito at dehydrated. Hendrix sighed. Ilang oras na siyang naroon at hindi niya maiwanan si Abegail dahil hindi pa dumadating ang ina nito. Sumulyap si Hendrix sa wallclock, alas siete na ng gabi. Kaya pala gutom na gutom na siya ngunit hindi niya magawang iwanan si Abegail dahil baka magising ito.Kinapa ni Hendrix sa bulsa niya ang cellphone niya, napatayo siya nang wala roon ang cellphone niya. Sa pagkakaalala niya ay nailagay niya iyon sa bulsa niya. Hindi niya pa natatawagan si Haniel ulit, naitext niya lang ito kanina na nagtangkang magpakamatay si Abegail at kailangan na muna niya itong samahan. Pati na rin ang asawa niya ay hindi niya alam kung nakauwi na ba ito sa mansyon at ku
“Wala ba kayong na-retrieve na ebidensya?” “Unfortunate, Sir. Nakatakas ang mga kriminal at wala kaming nahanap na ebidensya maliban sa kotseng inabandona na inarkila palal nila. But don’t worry, we are working hard to find the real mastermind of this case. At habang wala pang lead na nakukuha ay pinapangako ng organisasyon namin na poprotektahan namin ang buong pamilya niyo sa abot ng aming makakaya.” Naalimpungatan si Arabella nang marinig ang mga boses na ‘yon. Dahan-dahan siyang nagmulat ng mata at kumunot ang noo niya nang makita ang puting kisame. Pupungas-pungas pa siya. Sinubukan niyang maupo ngunit nakaramdam siya ng hilo kaya muli siyang humiga.“H’wag ka munang gumalaw, Ate.” Napatingin siya sa gawi kung saan nagmula ang boses. She squinted her eyes, adjusting her eyes sight from the light. Napaawang ang labi niya nang makita si Haniel na nasa tabi niya. Katabi nito ang hindi pamilya nalalaki. “Nasaan ako?” She groggily asked. “Water please.” Anas niya nang maramdaman a
“Hendrix! Hendrix! Hendrix!” Usal ni Abegail habang nakatingin sa litrato ni Hendrix. Kanina pa siya nakaharap roon. Naghihintay siya ng magandang balita mula sa mga tauhan niya. Ngayong araw ang pinakahihintay niya. Nagbago ang takbo ng plano ni Abegail. What she wanted is to kill Arabella. Kailangan ng mawala ni Arabella. Dahil hangga’t naroon ito ay hinding-hindi mababawi ni Abegail ang puwesto niya bilang misis Leviste. Kakatapos lang niyang tawagan si Hendrix at alam niyang nagkukumahog na ito papunta sa kanya. Alam niyang natatakot si Hendrix na saktan niya ang sarili niya. At kinukonsensya rin ni Abegail si Hendrix upang magkukumahog ito na magpunta sa kanya. Nakahanda rin ang gamot na kunwaring iinumin niya pagdating ni Hendrix para mas maging makatotohanan ang pag-arte niya. At mas lalong matakot si Hendrix na iwanan siya.Tumunog ang cellphone ni Abegail sa drawer at agad niyang pinaandar ang wheelchair niya. At nagtungo roon at mabilis na kinuha iyon. Sumilay ang ngiti s
Panatag si Hendrix na walang mangyayaring masama kay Arabella. Lingid sa kaalaman ni Arabella ay may nakausap na niya ang isang pribadong organisasyon na bantayan si Arabella nang hindi nito nalalaman. Lahat ng pamilya nila ay may naka-assign na tauhan upang protektahan ang mga ito. Kahit si Hendrix ay mayroon rin. Hanggang ngayon ay wala pa ring lead sa kaso ng kanyang ama at sa kaso nila ni Arabella. Wala pa ring matukoy na suspect kung sino ang nais magpapatay sa kanila. Nang malaman iyon ni Hendrix ay hindi siya mapakali lalong-lalo na para sa asawa niya. Hindi niya kakayanin kung may mangyari pa kay Arabella. “A got inside the cab.” Iyong ang report ng tauhan ni Hendrix. Muling bumalik ang tingin ni Hendrix sa mga magulang na parehong nakahiga sa kama. Naiintindihan ni Hendrix kung gaano ka na missed ng Mommy ang Daddy niya. Matagal nang kasal ang mga magulang niya, halos mag tatatlumpung taon na kasal ang mga ito at kahit kailan ay hindi nawalay nang matagal sa isa’t-isa. “K
Lulan ng taxi si Arabella. Lumilipad ang isip niya kung saan-saan. She’s weighing things, whether she would stay or not. Bumuntong hininga siya at tumingin sa bintana. Wala siyang balak umuwi muna sa mansyon. Kailangan niyang mag-isip kaya pupunta muna siya sa puntod ng mga magulang. Matagal na rin kasi niyang hindi nadadalaw ang mga ito. Sa isang taon ay isang beses niya lamang na dadalaw ang mga ito at iyon ay tuwing undas pero ngayon pakiramdam niya ay don niya mahahanap ang kapayapaan na gusto niyang malasap. Hindi niya personal na kilala ang mga magulang niya dahil sanggol pa lang siya ng iwan ng mga ito. At naaksidente ang sinasakyang bus ng mga ito pabalik sa syudad. Tanging sa litrato niya lang nakita ang mga ito at sa mga kwento ng Lola Mamay niya. “Ma’am,” tawag ng driver kay Arabella. Napatingin si Arabella rito sa may rear view mirror. Pansin niyang pinagpapawisan ang driver kahit malakas naman ang buga ng aircon ng sasakyan. Kumunot ang ni Arabella. Napaupo siya ng tuw
Arabella pulled her hand away. Napatingin sa kanya sa si Hendrix.“Why? What’s wrong?” Sumulyap si Arabella sa pamilya ni Hendrix. Abala ang mga ito sa pakikipag-usap kay Gabriel Leviste. Sa awa ng Diyos ay walang naging komplikasyon ang padre de familia ng mga Leviste. Isang himala raw ang naging mabilis na recovery ng katawan nito. However, Gabriel needs to undergo various test to be sure. At kailangan muna nitong umiwas sa trabaho ng isa o dalawang buwan. “Naiihi ako,” Pabulong na wika ni Hendrix. “Sasama ako,” Mabilis na ani ni Hendrix.Pinanlakihan ni Arabella ng mata ang asawa, “Are you crazy? May banyo rito sa private room ng Daddy mo. Ano sasama ka sa ‘kin sa loob?” Nilibot ni Hendrix ang tingin sa buong silid at nang makita niya na may banyo nga ay nakahinga ito nang maluwag. Bumitaw si Hendrix sa pagkakahawak sa kamay ni Arabella. Nagmamadali na nagtungo si Arabella sa banyo at naiwan ang mag-anak na Leviste sa silid.“I am glad your relationship with your wife is great,
“Ano ba!” Sigaw ni Anna nang bungguin siya ng isa sa kasambahay nila. Mabilis na yumuko ang kasambahay, “S-Sorry, Ma’am. H-Hindi ko po sinasadya.” “Ang laki-laki ng bahay. Tatanga-tanga kung maglakad! Tumingin ka nga sa dinadaan mo! My God!” Iritadong wika ni Anna at agad na tinalikuran ang tangang kasambahay nila. Naglakad siya palabas sa bahay nila at suminyas sa isa sa tauhan nila na buksan ang pinto ng kotse. Umagang-umaga pa lang ay iritado na agad si Anna, bumungad sa kanya ang balitang gising na si Gabriel Leviste. Wala namang balak patayin ni Anna si Gabriel Leviste. Ang balak lang naman talaga niya ay takutin ito ngunit mas nadagdagan ang inis ni Anna sa pamilyang Leviste dahil umuwi ang anak niya na luhaan noong nakaraan. Telling her that Hendrix had a complete 360 attitude.Iyak nang iyak si Abegail nitong mga nagdaang araw at natatakot si Anna na mag-isip na naman na magpatiwakal si Abegail. It’s the lasting Anna wants her daughter to do. Mahal na mahal ni Abegail si He
Pangiti-ngiti si Lara habang nagluluto ng agahan. Siya na mismo ang nagluto dahil pakiramdam niya ay ito na ang magiging simula nang bagong buhay ng pamilya niya. She flipped the pancake she made. Iyon ang madalas kainin ng mga anak niya noong mga bata pa ito. Lalong lalo na si Haniel, gustong-gusto nito ang pancake sa hugis na puso.“Manang,” Tawag ni Lara kay Nanay Martha. “Pakitimplahan naman iyong sabaw. Alam niyo na Manang. Baka maghanap ng sabaw iyong magkapatid.”Si Lara rin mismo ang naghiwa ng mga prutas at gumawa rin siya ng juice. ITo ang unang beses na muli niyang inasikaso ng mga anak niya. Simula nang tumuntong ang mga ito sa diece ocho ay unti-unti nang bumukod sa kanilang mag-asawa ang mga bata. At nabubuo lang ang pamilya nila tuwing may okasyon.“Ayos na ito, Ma’am.” “Good,” Nakangiting sagot ni Lara at nagpatuloy sa pagluluto ng pancake. Sumulyap si Lara sa wallclock na nakasabit sa pader. “Manang paki gising na nga rin ang mga bata. Alas nueve na ng umaga hindi p