“Are you ready, son?” Sinipat ni Khalid ang suot niyang damit mula sa repleksyon niya sa salamin. Ngumisi ang paslit at kitang-kita ang biloy nito sa magkabilang pisngi. Kamukhang-kamukha nito ang amang si Yohan De Ayala. Ngunit ang mga mata nito at ang ngiti ay kopyang-kopya nito sa ina nitong si Isabella. “Yes, Daddy!” Tumalob-talon pa ito. Napangiti na lamang si Yohan at marahang ginulo ang buhok ng anak. Sumimangot naman si Khalid. “No, Daddy!” Maarteng sambit nito. Humalakhak si Yohan. Hinawakan niya ang kamay ng anak niya at naglakad sila palabas ng silid nito. Nang pababa na sila ng hagdan ay natanaw ni Yohan ang mga magulang niya. May ngiti ang mga ito sa labi ngunit malungkot ang mga ito. Alam ni Yohan kung bakit ganun ang reaksyon ng mga ito. Kahit naman siya ay malungkot rin ngunit wala na siyang magagawa pa. “Good morning Lola and Lolo!” Bati ni Khalid sa Lolo and Lola nito.Dahil may katandaan na ang mga magulang ni Yohan ay hindi na makarga ng mga ito si Khalid. Pa
“De Jesus, Arabella Fae. Ito ang araw na pinakahihintay mo. Laya ka na!” anunsyo ng BJMP officer.“Congrats Fae!” bati sa kanya ng mga kasamahan niya sa selda.“Salamat,” sensirong wika niya.Ang masikip at maruming seldang ito ay ang naging tahanan niya sa loob ng halos isang taon. At ang mga narito ay itinuturing na niyang kaibigan. Sa mata ng ibang tao ay marumi at nakakatakot sila dahil suot nila ang kulay kahel na kamiseta.“Baka makalimutan mo na kami, ah!” pagbibiro ni Leila sa kanya at niyakap siya.“Paano kita makakalimutan kung sa bawat pikit ko mukha mo ang nakikita ko?” biro niya pabalik.“Fae, ha! H’wag mo rin kaming kalimutan!” sigaw ni Anna na nakaupo sa ibabaw ng kamang gawa sa kahoy.Ngumiti siya at tinignan isa-isa, “Hindi ko kayo makakalimutan, pangako ‘yan.”Paano niya makakalimutan ang mga taong mas naging pamilya niya pa kaysa sa sarili niyang pamilya. Bago pa tumulo ang luha niya ay tumingala siya. Ayaw niyang makita siya ng mga ito na umiiyak. Sino ba naman ang
Napaungol siya nang maramdaman ang mainit na palad ang dumampi sa kanyang balat. Pababa nang pababa ang haplos nito at huminto sa hita niya. He skillfully slid his hand inside the small fabric that’s covering her femininity. Nagmulat siya ng mata nang maramdamang hinahaplos nito ang kaselanan niya. “Hendrix no,” pakiusap niya, wala siyang sapat na lakas para pagbigyan ito sa makamundong pagnanasa na mayroon ito. His face darkened, “What do you mean no?”Napalunok siya, “Pagod ako. At kakalabas ko lang mula sa kulungan.”“I don’t care, it’s been a year Arabella. I fucking want you,” mariin nitong sambit at mas diniinan ang daliri nito sa kaselanan niya. “Hendrix please,” namamaos niyang sambit. He smirked at her. Alam na alam nito kung paano siya kunin, na isang salita lang nito ay tunaw na naman siya. He have the power to control her. Siniil siya nito ng halik. Napapikit na lamang siya at ninamnam ang bawat halik nito sa kanya. Sa pagkakataong ‘to lang niya nararamdaman na gusto
Nakatulala siya, hinihintay na ma-cremate ang katawan ng Lola niya. Hindi niya alam kung paano siya uusad, kung paano siya mabubuhay. Napahawak siya sa mukha niya, hinang-hina na siya. Tumayo siya at lumapit sa babaeng nasa front desk.“Ma’am?”Nag-angat ng tingin ang babae, “Yes? Ano po ang maipanglilingkod ko?”“Pwede po bang makitawag ako sa telepono niyo?” sabay turo sa teleponong nasa mesa.Tumango ito at nginitian siya kaya mabilis niyang sinubukang tawagan ang telepono sa opisina nito. Kailangan niya si Hendrix, kailangan niya ng may masasandalan sa mga oras na ‘to.“Hello?” ani niya nang may sumagot na roon. “Hendrix?”“Hello, sino sila?” ang sekretarya ni Hendrix ang sumagot sa tawag niya.Napakagat labi siya sa inis, “Nasaan si Hendrix?”“Miss Arabella?”“Ako ‘to, Mark. Nasaan si Hendrix?” napapikit pa siya nang marinig niyang bumuntong hininga si Mark sa kabilang linya. “Please, answer me honestly, Mark.”“Magkasama po sila ni Ma’am Abegail. Bigla po kasing inatake ng hika
“Good morning!” bati niya sa mga kasamahan sa station na iyon. “Good morning, ako nga pala si Sheena!” pakilala ng babaeng may katangkaran , inilahad nito ang palad niya.Tinanggap naman niya, “Fae.”Ngumiti si Sheena, “Ito naman si Naz,” turo niya sa lalaking kumaway sa kanya. “Ito naman si Iya,” sabay turo sa babaeng may hawak na chart. “Welcome sa station natin!”Mababait naman ang mga kasamahan niya sa trabaho. Hati-hati sila sa lahat ng gawain. Dahil siya ay bago ni-review niya muna lahat ng charts at profiles. Tumunog ang buzzer, kung saan may pasyenteng tumatawag sa kanila. Nagkatinginan silang apat. “Ako na,” anas niya.“Sure ka? May sa demonya pa naman ang pasyenteng ‘yun,” nakangiwing sambit ni Iya.“Bonus na lang talaga na gwapo ang boyfriend nito!” sabat naman ni Sheena.Kinawayan niya na lamang ang dalawa at mabilis na nagtungo kung saan private room iyon. Mabilis niyang pinihit ang sedura at bumungad sa kanya ang mukha ni Abegail.Pareho silang gulat na gulat nang ma
“Fuck! Shut the fuck up!” sigaw nito sa kanya. “You will fucking go with me. H’wag mo akong subukan, Arabella Fae. Alam mo kung ano ang kaya kong gawin!” bigla siya nitong binuhat sinampa sa balikat nito. Pinagsusuntok niya ang likod ni Hendrix ngunit wala man lang itong reaksyon, binitbit siya nito na parang sako ng bigas. “I hate you! Tang ina ka!” sigaw niya ngunit kahit anong pagpupumiglas niya ay hindi siya makawala sa asawa niya. Binuksan ni Hendrix ang pinto ng kotse nito at mabilis siyang inilagay sa upuan at sinuotan ng seatbelt. Mabilis rin na nagtungo si Hendrix sa driver’s seat pinaandar ang kotse. Napagod na siya na manlaban sa asawa niya kaya hinayaan niya na lamang ito. Nais niyang tumalon paalis sa kotse pero ayaw niyang masayang ang uniporme niya. Kailangan niya pa itong labhan pag-uwi niya para may maisuot pa siya bukas pagpasok niya. Kapos pa siya sa budget kaya hindi pa siya nakakabili ng extra na uniporme. “Ano pa bang kailangan mo, Hendrix? Hindi mo na naman
Nagising si Arabella sa malakas na tunog ng cellphone. Kinapa niya ang cellphone sa tabi niya. Dali-dali niya iyong sinagot dahil nahihiya siya na maistorbo ang mga kasamahan niya sa silid. Pikit ang mga mata niya, inaantok pa siya dahil sa pagod sa trabaho ngayong araw.“Hello,” humikab pa siya matapos sagutin ang tawag. “Sino ‘to?”“Hello, si Mrs. Leviste po ba ‘to? Asawa ni Mr. Leviste?” isang hindi pamilyar na boses ang nagsalita sa kabilang linya. Napamulat siya ng mata at tinignan kung sino ang caller ID, hindi naman nakarehistro ang numerong iyon. Nagising ang diwa niya, napaupo siya, sa pagkakaalam niya ay bago ang numero niya paano nalaman iyon ni Hendrix?Ibinalik niya sa tenga ang mumurahing cellphone niya, “Hello. Sino nga ulit ito?”“Hello Mrs. Leviste, si Aaron po ‘to. Trabahante sa Ledge Restaubar, tinawagan ko po kayo para ipaalam na lasing na lasing po ang asawa niya. At nagwawala po siya kanina sa VIP room. Pakikuha po sana ng asawa niyo rito, Ma’am. Kanina pa po si
“What did you do to him?!” galit na wika ni Abegail nang makarating sa silid ni Hendrix. Hanggang ngayon ay hindi pa rin gumigising ang binata. Hindi siya umalis sa tabi ng asawa. Gaano man siya kagalit rito ay hindi niya maitatangging mahal niya ito. She still wants the best for him. Ayaw niyang malagay ito sa kapahamakan.“Wala akong ginawa sa kanya, Abegail…” Umiiyak na si Abegail. “What did you do to him? Bakit ba siya minamalas nang gan’to? He married you to get rid of that damn curse pero mas isinumpa yata siya simula nang ikasal kayo! Hindi ko siya pinakawalan para lang mag kaganito.”Napailing siya sa sinabi nito. Siya pa ang malas? Siya itong minalas nang maikasal silang dalawa. Akala niya ay buhay niya ay magbabago kapag ikinasal sila ngunit mas naglugmok pa siya sa putik.“Ikaw ang malas, Abegail. You kept on clinging onto him. Kaya nga kami ikinasal para makaiwas sa ‘yo,” she spat. Hindi siya papayag nadurugin nito–tapos na siya sa pagiging santa. Panahon naman para lumab
“Are you ready, son?” Sinipat ni Khalid ang suot niyang damit mula sa repleksyon niya sa salamin. Ngumisi ang paslit at kitang-kita ang biloy nito sa magkabilang pisngi. Kamukhang-kamukha nito ang amang si Yohan De Ayala. Ngunit ang mga mata nito at ang ngiti ay kopyang-kopya nito sa ina nitong si Isabella. “Yes, Daddy!” Tumalob-talon pa ito. Napangiti na lamang si Yohan at marahang ginulo ang buhok ng anak. Sumimangot naman si Khalid. “No, Daddy!” Maarteng sambit nito. Humalakhak si Yohan. Hinawakan niya ang kamay ng anak niya at naglakad sila palabas ng silid nito. Nang pababa na sila ng hagdan ay natanaw ni Yohan ang mga magulang niya. May ngiti ang mga ito sa labi ngunit malungkot ang mga ito. Alam ni Yohan kung bakit ganun ang reaksyon ng mga ito. Kahit naman siya ay malungkot rin ngunit wala na siyang magagawa pa. “Good morning Lola and Lolo!” Bati ni Khalid sa Lolo and Lola nito.Dahil may katandaan na ang mga magulang ni Yohan ay hindi na makarga ng mga ito si Khalid. Pa
Nagising si Arabella na wala sa tabi niya si Hendrix. Matapos kasi nilang mag-dinner kagabi ay plakda siya. Hindi niya rin kaya ang trip ng pamilya ng asawa niya. Nagbihis muna siya bago bumaba at naabutan niya sa salas si Hendrix na masinsinang kausap ang kapatid niya. Napatingin kay Arabella ang magkapatid. Tinaasan niya lang ng kilay ang mga ito. Pansin niya na wala roon ang biyenan niya kaya laking ginhawa ang nararamdaman niya. Tumayo si Hendrix at agad siyang dinaluhan. Inalalayan siyang makababa sa huling baitang ng hagdan.“You should eat. Hindi kita ginising dahil mukhang pagod ka and you needed rest,” Hendrix said. “Ah. Okay,” Arabella answered. Naglakad papunta sa kusina si Arabella. Nasa gilid niya pa rin si Hendrix kaya napalingon siya rito, “We will be leaving today.”Doon lang nakuha ni Hendrix ang atensyon ni Arabella. Dahan-dahan siyang bumaling sa gawi nito, “Anong ibig mong sabihin?”“Like I said last night. We will visit, Dad.” Kumunot ang noo ni Arabella, “
Unang gabi palang ni Lara Leviste sa mansyon pero nangungunsimi ni si Arabella. Hindi siya makakilos dahil panay ito bantay sa kanya. Kakauwi lang nito galing sa hospital at eksaktong hapunan ito dumating kaya kasabay ito nila Hendrix na kumain. Masakit pa ang leeg at balakang niya nanunuot pa ang mga irap ni Lara sa kanya. Ano na naman kayang kinainis nito sa kanya at bakit panay irap na naman ito sa kanya. Wala naman siyang ginawa rito.“Stop glaring at Arabella, Mom.” Saway ni Hendrix, napansin pala nito ang matalim na titig ni Lara kay Arabella. Tahimik lang na ngumuya-nguya si Arabella, pinaghihimay rin siya ni Hendrix ng karne. Hinayaan naniya at hindi na siya nagreklamo. Kulang pang kabayaran ang paghimay nito ng karne para sa kanya. Baka nga habang-buhay na pang-aalipin ay kulang pa rin. “I am not doing anything, Hendrix.” Katwiran ni Lara. “Tayo ang may problema, Mom. Hindi kayo ng asawa ko. Arabella never did anything,” Giit ni Hendrix. “Ikaw ang nagsinungaling sa ‘kin a
Araw-araw sinusubok ang pasensya ni Arabella. Hindi niya aakalain na mas magiging mahirap ang lahat dahil sa paglipat ni Lara ay mas lalo pang gumulo ang lahat. At nalaman na rin ni Hendrix ang buong katotohanan. Idagdag pa ang pagkakabangga ni Arabella sa pinto nang makita niyang nasa silid pala ni si Hendrix. Hilong-hilo si Arabella habang nakabulagta sa sahig. Gusto niyang maiyak sa sakit ng ulo niya. Hindi niya aakalain na mamapupunta siya sa nakakahiyang tagpo. “Arabella!” Dali-daling dinaluhan ni Hendrix ang nakahigang si Arabella. Sapu-sapo ni Arabella ang noo niya, pakiramdam niya ay nagkabukol siya dahil sa pagkakabangga. Mabilis siyang nagmulat ng mata nang maalala na nakahubo’t hubad pala siya. “Umalis ka nga!” Sigaw ni Arabella. “Shit! H’wag na h’wag mong titignan ang katawan kong hayop ka!” “I am not!” Giit ni Hendrix, ngunit ang totoo ay titig na titig ito sa kahubaran ng asawa niya.It’s been a while since the last time they slept together. Kahit anong pigil ni Hen
Sa isang coffee shop ay prenteng nakaupo si Abegail sa sulok. Solong-solo niya ang buong coffee shop sa isang araw. Binayaran niya ang may-ari upang arkilahin ito, isa itong coffee shop tatlong oras mula sa bahay nila. At sinigurado rin ni abegail na tago ang shop na iyon at wala halos dumadaan na tao. Prenteng sumimsim ito sa iced coffee na in-order nito. Nasa labas ng shop naghihintay ang dalawang guards niya. Suot-suot niya rin ang mahahalang sunglasses at cap upang itago ang katauhan niya. Hindi lang sa lugar kundi pati mismo sa ayos ay siniguro ni Abegail na walang makakakilala sa kanya.Ilang araw na ang lumipas simula nang makita niya Hendrix at makausap. Ay halos mabaliw na si Abegail. Hindi niya kayang mawalay nang matagal rito. Hindi niya rin alam kung kailan niya pa muling masisilayan si Hendrix lalo pa’t hindi pa ito bumabalik sa pagtatrabaho.Masyadong maraming humahadlang kay Abegail uoang makita ang kaisa-isang lalaking minahal niya. Hindi lang si Gabriel, kundi pati
“Tanghali na’t ngayon pa lamang kayo bumaba,” komento ni Lara nang makitang bumaba na sina Arabella at Hendrix.“Napasarap lang ang tulog namin, Mommy.” Katwiran pa ni Hendrix. “Pinakatok ko kayo kay Ellen. Nakaistorbo ba kami sa inyo?” Lara asked. Hindi sumagot si Arabella, nanatili siyang tahimik sa tabi ni Hendrix. Habang si Hendrix naman ay nakabusangot. Nang halikan kasi ni Hendrix si Arabella ay siyang pagkatok naman ni Hellen. Lumapat lang ang labi ni Hendrix sa labi ni Arabella. Narinig yata ng Diyos ang dasal ni Arabella.Mabilis niya agad naitulak si Hendrix at sumigaw siyang palabas na kaya wala nang nagawa si Hendrix kundi ang umalis sa ibabaw niya. Lalo pa’t hinahanap na raw sila ni Lara. Bumaba tuloy silang mag-asawa na parehong naka roba dahil hindi pa sila nakakapag-ayos. Sumilay ang malapad na ngisi ni Lara, “May hihintayin na ba akong dumating?”Sabay na kumunot ang noo ng mag-asawa. Hindi maintindihan ang sinasabi ni Lara, lumingon si Arabella kay Hendrix. Pinapan
Pupungas-pungas pa si Arabella. Nakangiti siyang umupo sa kama. Dahil alam niyang hindi niya katabi ang demonyo niyang asawa. Tumayo siya at nagtungo sa banyo upang maghilamos.Nag matapos siya sa paghilamos ay nagsuot siya roba bago lumabas sa silid niya.Matapos ang komprontasyon nilang mag-asawa ay medyo gumaan na ang pakiramdam ni Arabella. Kahit papaano ay nalabas niya ang dinadamdam niya sa asawa. Although, alam niyang iinvalidate lang ni Hendrix ang nararamdaman niya. At least ay nabawasan ang tinik sa dibdib niya.Habang naglalakad papunta sa hagdan ay nakadinig ng ingay mula sa salas si Arabella kaya dumungaw siya sa railings. Kung saan nakiya niya si Lara Leviste na kakapasok lang sa pintuan ng bahay nila.At mas lalong namilog ang mga mata ni Arabella nang pumasok ang mga tauhan ni Lara na may hila-hilang mga maleta.“Shit!” Mahinang mura ni Arabella at agad na ay umatras at lumayo sa railings.Saan nga ba natulog si Hendrix? Nanlamig ang buong katawan ni Arabella, iisipin
“Arabella,” Seryosong sambit ni Hendrix. Hindi alam ni Hendrix kung paano ito pakakalmahin. Sa nakikita niya ay galit na galit sa kanya ang asawa niya. Ni hindi nga siya nito halos matignan sa mata. Natatakot si Hendrix na humakbang baka hindi lang spatula ang maibato ni Arabella. Napahilamos sa mukha si Arabella, “Hendrix… Ayoko na.” “W-What do you mean?” Mahinang usal ni Hendrix, halos wala ng boses na lumalabas sa bibig niya. “Please… Just let me go,” Pagmamakaawa ni Arabella sa asawa. “Are we talking about this again? You know I can’t let you go. Hindi pwedeng maghiwalay tayo, Arabella. Hindi naniniwala ang pamilya namin sa hiwalayan–”“Bullshit!” She spat angrily. “Lahat na lang ba ay ibabasi niyo sa malas at suwerte? Sana inisip mo rin na para sa ‘kin ang malas ko dahil naikasal ako sa ‘yo. Our marriage isn’t ideal Hendrix. Alam kong ramdam mo na hindi pagmamahal ang dahilan kung bakit tayo ikinasal. Hindi ko maalala ang lahat but everyone is telling me I married you becaus
Inaalalayan ni Arabella na bumaba sa kotse si Hendrix. Kakadating lang nila sa bahay nila. Nasa kabilang sasakyan nakasakay ang biyenan niya kaya tahimik ang biyahe ni Arabella. “Thank you,” Hendrix muttered.Tumango lang si Arabella bilang tugod. Ingat na ingat siya kilos niya dahil maraming nakabantay. Halos lahat sa paligid niya ay alagad ni Lara Leviste.Lumayo ng kaunti si Arabella kay Hendrix at hinayaan na niya itong kumilos ng mag isa. Nakakalakad na naman ito nang maayos. Sumasabay na lang si Arabella sa bawat hakbang ni Hendrix.Nang makapasok sila sa bahay ay naroon ang mga kasambahay nila. Naghihintay sa pagdating ni Hendrix. May kaunti ring salo-salo na hinanda ang mga ito.Hindi na sumabay pa si Arabella. Nauna na siyang umakyat. Kung mag-aalburuto si Lara mamaya ay hindi naman siya nito basta-basta na masasaktan lalo pa’t kasama niya si Hendrix.Naligo muna si Arabella bago humilata sa kama niya. Set na ang date kung kailan siya tatakas. At sa susunod na linggo iyon. W