Four (1)

Hindi ako mapakali sa kinauupuan ko habang naghihintay kay miss Cindy. Halos hindi na ako humihinga kakatitig sa glass door ng cubicle namin ni Chelle dahil sa lakas ng tibok ng puso ko. Namamawis na ang noo at palad ko at pakiramdam ko ay katapusan ko na talaga ngayong araw.  

Katapusan mo na talaga! Sa tingin mo ba palalampasin ni sir Kax ang ginawa mo? 

Gusto kong bulyawan ang isang bahagi ang utak ko na palaging kontrabida. Kung anu-ano na lang ang sinasabi nito na nagpapawala ng tiwala ko sa sarili.  

Paano kung magdedemanda si sir Jax? Diyos ko po, saan ako kukuha ng pera para doon? Paano kung patatalsikin ako sa trabaho? Malaki siguro ang sisingilin nito sa akin dahil muntik na masunog ang bahay nito.  

Nasapo ko ang sariling noo. Kung anu-ano na lang ang naiisip ko, at sigurado naman ako na mangyayari ang isa sa mga iyon. 

Narinig kung nagbuga ng isang malalim na hininga si Chelle. Pati siya ay hindi rin mapakali. Pareho namin hinihintay si miss Cindy na makabalik, kinakausap pa nito si sir Jax sa opisina tungkol sa nangyari kahapo. Nahihiya nga ako kay miss Cindy dahil palagi na lang niya akong pinagtatanggol kung may nagagawa akong kabulastugan.  

Pinuno ko ng maraming hangin ang aking baga bago mabigat na ibinuga iyon. Gusto ko na lang maglaho at maging tae sa totoo lang.  

“Bakit naman kasi pinakialaman mo pa iyong kusina ni sir? Alam mo naman na kontrabida ka sa paningin no’n.” Tunog paninisi si Chelle. Kung si miss Cindy ay palaging handa akong isalba, ito namang kasama ko ay palaging naninermon kapag may nangyaring hindi maganda.  

Ewan ko ba, hindi ko rin maintindihan ang sarili kung bakit kahit anong gawin ko ay palagi akong may kasalanan kay sir Jax. Itong nangyari kahapon ang pinakamalala talaga.  

Mas lalo lamang akong kinabahan nang maalala ko ang nangyari kahapon. Mabuti na lamang talaga at hindi lumaki iyong apoy at naapula ni sir bago pa man nito malamon ang buong kusina. Hindi ko maisip kung ano ang mangyayari sa akin kung sakaling lumaki ang apoy na iyon. Isangdaang porsyento na sa kulongan ang bagsak ko.  

Naiiyak ko siyang tiningnan. Hindi na sana ako papasok ngayong araw dahil sigurado ako na wala na akong trabahong dadatnan sa opisina. Wala ng pag-asa na maayos ko pa ang kasalanan ko pero tinawagan ako ni miss Cindy at pinapa-report. Nagdalawang-isip talaga ako kung pupunta ako o hindi. Ayokong makita ang galit ni sir Jax.  

“Gusto ko lang makatulong, okay? Ang kalat kasi ng bahay niya at halatang may hang over kaya nagmagandang-loob akong lutuan siya ng pagkain. At saka, nakakaawa kasi siyang tingnan habang natutulog sa sofa na kan’yang bahay at napapalibutan siya ng mga bote ng alak. E, kung hindi niya ako kinaladkad palabas ng kusina ay hindi ko maiiwan ang niluluto ko!”  

Kahit nakonsensya ako sa nangyari ay hindi ko rin maiwasan na sisihin si sir. Wala naman akong masamang intensyon doon sa kusina ng asawa niya. Siya itong bigla na lamang akong hinila palabas kahit na may ginagawa pa ako! May kasalanan din siya! 

“Hayaan mo na, sana lang talaga maisalba ka pa ni miss Cindy. Ang sama ng timpla ng mukha ni sir kanina. Nakakatakot talaga siya, Bree. Kung hindi ko lang talaga kailangan ng pera aalis talaga ako dito. Iyong ibang kasamahan natin kanina sa ibaba ay nabulyawan ni sir, parang maiihi na si Lexi kanina sa takot!”  

Gaoon din naman ako. Gipit lang kaya nagtitiyaga ako ugali ni sir. Kaya siguro malaki ang pasahod nila dito dahil kapalit niyon ang pagtitiis sa masamang ugali ng boss namin. Kailangan ko ng pera para sa susunod na pasukan, kaunti na lang at makakagraduate na rin ako sa kolehiyo at matutupad na ang mga pangarap namin nina nanay at tatay.  

Muli akong huminga ng malalim, sana naman ay magandang balita si miss Cindy.  

Napatuwid ako ng upo nang makita si miss Cindy na pumasok sa loob. Patayo ako at nanlaki ang mga mata ng makita siyang seryosing nakatingin sa akin. Napalunok ako bigla. Napatingin ako kay Chelle na mukhang kinakabahan din at tulad ko ay naghihintay din kung ano ang sasabihin nito.  

Walang emosyon ang mukha ni miss Cindy kaya hindi ko alam kung ano ang resulta ng pag-uusap nila ni sir Jax. Wala rin naman sinabi si miss Cindy sa akin, kung ipagtatanggol niya ba ako o ano noong tumawag siya. Ang utos niya ay pumasok lang ako ngayon araw at maghintay sa cubicle namin, at iyon ang ginawa ko.  

“You owe me your life, Ms. Ocampo. Mr. Samaniego wanted to press charges against you since you caused the fire on some parts of his mansion. Also, he wants you out of the company and makes you pay a huge amount of money for the damages done.” 

Sigurado akong nawalan ng kulay ang buong mukha ko sa sinabi ni miss Cindy. Napasinghap si Chelle na nasa likod ko nang marinig iyon. Hindi ko mapigilan na kagatin ang pang-ibabang labi ko. Ito na nga ba ang sinasabi ko! I'm doomed! Gusto kong umiyak at maglupasay sa sahig. Ang unfair naman no’n! Pero walang salita ang lumabas sa bibig ko, nakatulala lang ako kay miss Cindy habang unti-unti nanubig ang mga mata.  

Mawawalan na nga ako ng trabaho, nadedemanda pa ako! Saan ang hustisya doon? 

Napataas ang kilay ni miss Cindy nang makita ang reaksyon ko sa sinabi niya. Hindi man lang nakitaan ng awa ang mukha niya.  

Tumikhim siya bago muling nagsalita. “Luckily, I was able to convince him to just let it slide and give you a chance to redeem yourself. Mr. Samaniego is not always lenient, miss Ocampo. I hope this incident will serve as a lesson to you. Never mess with someone else’s property.” Matigas niyang sabi. Nakatitig pa rin siya sa akin. 

Hindi ako makapagsalita sa huli niyang sinabi. Totoo ba iyong naririnig ko? Binibigyan ako ng isa pang pagkakataon ni sir Jax? Hindi na ako madedemanda at hindi na rin masisisanti sa trabaho? Ilang beses akong napakurap sa harap ni miss Cindy.  

“Talaga po, miss Cindy?” Nag-uumapaw na ang tuwa ko. Ang buong akala ko talaga ay katapusan ko na ngayon araw! Gusto ko ulit maglupasay sa sahig pero sa sa tuwa na at hindi na sa sobrang sama ng loob.  

Pero malaki talaga ang pasasalamat ko kay miss Cindy dahil kahit papaano ay hindi natuloy ang pagdedemanda ni sir Jax sa akin. Hindi ko alam kung saan ako pupulutin kapag nangyari iyon.  

“Maraming salamat, miss Cindy. Kasalanan ko naman kasi iyon. Kung hindi ako pakialamera, hindi mangyayari iyon. Ang laki po ng utang na loob ko sa inyo.” Nakakalungkot kung mapapaalis ako dahil sa loob ng mahigit tatlong buwan kong pagta-trabaho dito ay napamahal na sa akin ang mga kasamahan ko.  

“Hindi pa ako tapos,” walang gana niyang. “I told him not to fire you since we are short of employees, especially now that the annual ball is fast approaching. You will be put on probation for a month. Siguraduhin mo lang na wala kang gagawing kabulastugan. Huwag mo akong ipapahiya. And also, you will be transferred to the team in-charge in the annual ball. Doon ka muna para hindi ka masyadong napag-iinitan ni Mr. Samaniego.” 

Iyon lang ang sinabi niya bago nilisan ang cubicle namin ni Chelle.  

Isang matinis na tili ang kumawala sa bibig ni Chelle nang tuluyan ng maisara ang pinto. Napatalon pa ito at bigla na lamang akong sinunggaban para sa isang mahigpit na yakap. Niyugyog niya ng malakas ang balikat ko.   

Hindi pa rin nag sink-in sa akin ang tungkol sa sinabi ni miss Cindy. Hindi akong makapaniwalang pumayag si sir Jax na hindi ako sisantihin. Sa ugali kasi niya na walang sinasanto ay mukhang malabo na bigyan ako ng isa pang pagkakataon.  

Napatingin ako ni Chelle ng bigla siyang nagtititili na parang baliw. Namumula rin ang mukha niya.  

“Sinasabi ko na nga ba! May kung ano iyang si sir sa’yo, girl! Ang dami ng sinisanti niyan noon. Kaunting mali pero sisanti kaagad, walang patawad kahit pa nasa mataas na posisyon ang may sala. Pero ikaw ilang beses ng nagkasala sa kan’ya pero nandito ka pa rin! Hindi mo ba talaga nakikita iyon? Ha?” Nanlaki ang mga mata niya na parang may nadiskubre siyang isang mahalagang bagay.  

Napilitan akong bumitaw sa pagkakayakap kay Chelle at hinampas ang braso niya. Napaiktad siya dahil hindi niya inasahan na ginawa ko.  

“Ano ka ba!” Pinanlakihan ko siya ng mga mata sabay lingon sa likod ko para siguraduhing nakalabas na talaga si miss Cindy. Muli kong binalingan si Chelle na ngayon ay nakabungisngis na. “Tumigil ka nga d’yan sa mga iniisip mo. Mas maniniwala pa akong may something kina sir  

Jax at miss Cindy. At hindi ko papangarapin na may gusto iyang si sir sa akin. Hello? Ang sama kaya ng ugali no’n!”