" Ladies and gentlemen, the newest and hottest gem of Club Caelibem, please welcome...Iluminara!" Bumagsak ang kurtinang nagkukubli sa akin. I sexilly glided my way towards the middle of the stage. A slow music is filling up the air. Wearing only a very revealing two piece underwear covered in dazzling gems, I started to sway my hips and move my body in the most sensual way. Ramdam ko ang pagsunod ng nagbabagang tingin ng bawat kalalakihan habang umiindayog ako sa nakakaakit na paraan. Pero ako, malamig pa sa yelo at walang emosyon ang mukha habang gumigiling sa musika. Isa-isa kong sinisipat ang bawat mukha ng mga lalaking tila asong naglalaway na akala mo isa akong napakasarap na putahe sa kanilang harapan. There were some in their business suits and expensive clothes. All kinds of men that comes from a different walks of life. But mostly are rich looking businessmen. Lahat sila ay nakahandang magwaldas. Lahat sila naghahanap ng panandaliang aliw. Lahat sila ay may iisang
" Sa ngayon ay stable ang pasyente. Pero Miss Delavin, agarang operasyon ang kailangan ng kapatid mo. Hindi na biro ang kalagayan ng puso niya at maari na niyang ikamatay sa susunod na mahirapan siyang huminga," pag-imporma sa akin ng doktor na kausap. " Magkano naman ho ang kailangan?" tanong ko. "Mga doctor, espesyalista, gamot, board at lodging, maaring abutin ng kalahating milyon pero hindi ako sigurado." Umiiyak na tinitigan ko si Agatha. Ang kapatid ko lumalala na pala aang nararamdaman ay hindi ko pa namamalayan. Kasalanan ko. Masyado akong naging okupado kaya nagkulang ako sa kanya. Dapat ay mas naging mapilit ako na patignan siya sa doktor. Ngayon ay nagdedelikado ang buhay niya. Napakalaki ng halagang kailangan para sa operasyon niya. May naitatabi pa ako pero hindi iyon sasapat. Saan ko kukunin ang kulang? "Hija, kunin mo na 'to," pukaw sa akin ni Nana Salve. Nanghihinang napayakap ako sa kanya. " Salamat po, Nana." Mahina siyang tumawa." Walang anuman. Pa
Naninikip ang aking dibdib habang pilit na ikinakalma ang paghinga sa kabila ng magkakahalong pait, sakit at lungkot na pumipiga sa puso ko. All the pain in the past and all the misery of today suddenly seems like torture in the most excruciating way. Parang kanina lamang ay pipi kong inaasam na sana si Marcus na lang ang lalaking unang aangkin sa akin ngayong gabi. Even in the past few days, my thoughts were occupied by him. Inaasam ko na muli siyang makita pero hindi sa ganitong sitwasyon. Alam kong galit siya sa akin pero may puwang pa rin sa puso ko ang umaasang ang dating Marcus ang makikita ko. "Stop reminiscing about our past. Hindi mo na 'yon maibabalik pa. Make yourself useful. Afterall, I am paying you millions. Umpisahan mo na trabaho mo at huwag mong sayangin ang oras ko." His words are so sharp that it immediately pierce me through my heart. Huminga ako ng malalim. Sa kabila ng panginginig ng kamay ko ay kumilos ako at sinimulang maghubad. Taas noo. Not letting hi
Humihikbing bumuhat ako sa kama. Paika-ika akong gumalaw habang isa-isang pinupulot ang aking saplot at isinusuot. Tinungo ko ang nakapinid na pinto. Pero bago ako lumabas ay nilingon ko ang kama. Bukod sa matinding kirot na nagmumula sa kaselanan ko, ang pulang mantsang naiwan sa ibabaw ng sapin ay pruweba na wala na ang pinakaiingatan kong puri. Humigop ako ng hangin bago tuluyang lumabas ng silid. Makakalimutan ko rin ang gabing 'to. I should not make this as a big deal. I wiped my tears off and put my expressionless face on. Iniabot sa akin ni Madam Zorayda ay isang puting sobre pagbalik ko ng dressing room. Wala siyang salita pero ang mga mata niya ay puno ng pangkukutya habang nakatingin sa akin. Pumasok ako ng banyo. Ramdam ko ang panlalagkit kaya minabuti kong hugasan ang sarili. Napapangiwi pa ako sa sakit. Matapos ay nagpalit ako ng damit at nagpasyang bumalik na ng ospital. Wala pa ring malay at may oxygen mask na nakaratay sa kanyang hospital si Agatha. Sa tabi niy
Natulos ako sa kinatatayuan at manghang napatitig sa kanya. Am I really seeing him now or my mind is playing tricks on me? Napakurap ako ng ilang ulit ngunit buo pa rin ang imahe niya sa aking paningin. So, nandito nga talaga siya. Pero pagkatapos ng nangyari sa amin kagabi ay pinagtabuyan na niya ako paalis at sinabihang ayaw ng makita. Then why is he here now? My sight roam all over him. Hindi katulad kagabi, may kung ano sa kanya na hindi ko matukoy. Sa buhok? Sa damit? O sa napakaseryoso at mabigat nitong titig? Ewan ko! But something within him feels a bit lighter. Siguro dahil umaga at maliwanag ang paligid. Pero naroon pa rin ang mabalasik nitong anyo. At..ang napakagwapo nitong mukha. Dati pa man ay may taglay nang kagwapuhan si Marcus. Maging ang kakisigan niya ay nagsusumigaw at kapansin-pansin. Matagal ko siyang hindi nakita pero hindi maipagkakailang mas gumwapo at kumisig siyang tignan. My heart beat suddenly turn frantic and loud. Iniisip ko pa lang kagabi kung
He wants me to be his personal whore? In short, his exclusive fuck buddy. Biglang namuo ang galit at sakit sa loob ko. Gusto niya akong maging babaeng parausan niya? Gusto niya akong maging tagatanggal ng init ng katawan niya? Pamatid uhaw sa bawat tawag ng laman niya, gano'n? Nag-iinit ang sulok ng aking mata. Pero hindi dahil sa kagustuhang umiyak kung di sa kagustuhang sumabog na inis. Mas masahol pa sa mga natatanggap kong pambabastos mula sa kung sino-sino ang iniaalok niya sa akin. Ginagamit niya pa ang sitwasyon ng kapatid ko para pumayag? Kung gano'n ay sadyang napakababa nga ng tingin niya sa akin. Isang babaeng masisilo ng kahit anong bagay na magpapagaan ng lagay sa buhay. Napakalinaw. Iyon ang iniisip niya sa akin ngayon. Hindi nga ba totoo naman, Elora? Kahit noon pa, sa tuwing may madidikit sa'king lalaki ay iisa ang nagiging konotasyon. Gagamitin para sa pansariling interes. Hindi ba ay iyon ang pinamulat sa akin ni Mama? Gamitin ang ganda at pagkababae upang makasi
"Mamayang gabi na ang flight patungong Amerika ang kapatid mo. She will be accompanied by three doctors and five nurses in a private plane. Naayos nang lahat ng secretary ko ang mga kakailanganin. Pati na rin ang tutuluyan nila roon. I have a house in the States and that would be their settling place while we wait for your sister to get properly healed. Sa isang kilalang ospital na may tanyag na espesyalista sila didiretso. Her operation will immediately take place. Nakaalerto na ang ospital na pagdadalhan sa kanyang pagdating. She will be well attended, I will make sure of it and I will personally monitor everything. At babalik lamang sila rito sa Pilipinas sa oras na lubos ng magaling ang iyong kapatid." I tried to focus my whole attention on the documents on the table. Kahit na labis pa rin akong naaasiwa sa kaharap. Nasa loob kami ng isang coffeeshop malapit sa ospital. Mga medical records, flight details, visa at iba pang mahahalagang papeles na kailangan para sa nakatakda
"Ah!" impit na ungol ko ng mas lalong bumilis ang paglabas-pasok ni Marcus sa akin. I am literally pressed against the bedroom wall. Hawak niya ang magkabila kong hita habang sinasalo ang lahat ng bigat ng aking katawan. I clung both my arms to his broad shoulders as I moan and gasped for air alternately. He keeps on moving in and out of me...hard, that I convulsed to my own release. Pero hindi siya tumigil sa paggalaw. He kissed me savagely before lifting me and walk towards the bed. Ibinaba niya ako sa kama. Ginawa niya lahat 'yon nang hindi tinatanggal ang pagkakabaon ng kanya. Ipinatong niya ang aking mga binti sa ibabaw ng kanyang mga balikat bago siya nagsimulang bumayong muli. Deeper, longer thrusts that filling me up to the brim. " Marcus!" tawag ko sa pangalan niya. His making me feel a familiar sensation forming inside of me again. "Not yet...hold it! We'll do it together..." with his raspy bedroom voice, he whispered in my ears. Nakakaintinding tumango ako. Nagpabil
We often gets blinded by love that we tend to commit mistakes and impulsive decisions. And as we go on the journey of fighting for everything we believe, we loose ourselves only to find out that love is always unconditional. It knows no boundaries and self-sacrificing. Behind all the unpleasantness of fate, love will always be the first to redeem us. Maraming salamat po sa pagsubaybay sa aking akda. Natagalan man bago natapos, still, hindi kayo bumitaw. Sana ay may maiwang marka sa inyong puso ang kwento ni Elora at Marcus. Hanggang sa mga susunod ka pong mga akda. Mahal ko kayo. God bless us all! ☺️☺️☺️☺️☺️
-Marcus-"Marcus...come on, ihahatid na kita pauwi."Napaahon ang ulo ko sa pagkakasubsob sa bar counter. I blinked my eyes. For a second I thought that's its her. I blinked again. The image before me became clearer. I chuckled with no humor. My eyes are fooling me again. Epekto na rin siguro ng sobrang dami ng alak na naubos ko. "Halika na, Marcus. Iuuwi na kita." Ngumisi ako. "Kaya kong umuwi mag-isa..." binawi ko ang braso kong hawak niya. Mabuway akong tumayo. Susuray-suray akong naglakad palabas ng bar. My feet struggles as I walked towards the exit. Despite my drunkenness, I still managed to reached my car in the parking area. "Marcus! Stop! Please...let me take you home. Lasing na lasing ka. Baka maaksidente ka pa."Natigil ako sa pagbukas ng pinto ng kotse. At this moment, I don't really fucking cares what will happened to me. But maybe...if something really bad happens to me...I wished it would be as bad as what happened to Elora. O sana mas higit pa. After learning the t
"Mamshie, nand'yan pa na siya?" nag-aalalang tanong ko. "Oo, hija. Hindi pa rin gumagalaw sa pwesto niya."Hindi mapakaling napatayo ako. " Pupuntahan ko ho." Kanina pa siya naroon. Nakapagpalit na ako ng damit. Minungkahi rin ni mamshie na magpahinga muna ako. Pero nakahiga na ako lahat sa kama ko ay hindi pa rin mapalagay ang loob ko. Sinubukan ko siyang dungawin sa bintana. Naroon pa nga siya. Kaya bumaba na ako para pakiusapan si Juancho na paalisin na ito. Pero hindi pa rin ito natitinag."Pupuntahan ko po." Tumila na ang ulan pero malamig pa rin sa balat ang hangin. Hinigpitan ko ang hawak sa balabal na nakapaikot sa balikat ko na nagtatagpo sa ibabaw ng dibdib ko. Sumasakit na ang ulo ko dahil sa labis na pag-iyak. Tila may tinik na nakatusok sa ugat ng puso ko na natanggal matapos kong maisiwalat ang lahat sa kanya kanina. Pero sa nakikita kong reaksyon nito parang mas doble ang pumalit na nakatarak sa dibdib ko. "Marcus..." hindi ito kumibo. "Marcus, tumayo ka riyan
Wala akong pagpipilian. 'Yon ang tumatak sa isip ko. Piliin ko si Marcus, itatakwil ako ni Agatha. Piliin ko si Agatha, mawawala sa akin si Marcus. Either way I will still loose any of them. Kaya mas maigi ng lumayo ako. Napahawak ako sa tapat ng aking dibdib at malalim na napabuntong-hininga. May kung anong nakatusok sa puso ko na nagdudulot ng labis na kirot. Kahit anong gawin kong haplos at buga ng hangin ay hindi naaalis. Humigit bumuga muli ako ng hangin. It's still there. "Hija, mukhang uulan! Pumasok ka na sa loob. Malamig ang simoy ng hangin. Baka sipunin ka pa!" Mula sa pagtanaw sa maalon na dagat ay nalipat ang tingin ko kay mamshie. Naglalakad siya papalapit sa kinauupuan kong duyan. "Masama sa buntis ang magkasakit," dagdag paalala pa nito. Napahaplos ako sa maumbok kong tiyan. Tipid ko siyang nginitian. "Susunod na po ako." Tinanguan ako nito bago ako tinalikuran. Nandito na ulit ako sa Romblon. Akala ko ay hindi na ako makakabalik pa rito. Pero
Nang makidnap ako ni Garreth...nang piliin kong lumayo...nang gustuhin kong magtago...iniisip ko ginagawa ko ang lahat ng 'yon dahil sa pagmamahal ko para kay Marcus. All those years of being away...suffering, pained and emotionally tortured. Kinaya ko. I surpassed the darkness that once tried to consumed me. Dahil umaasa akong darating din ang panahon na makakasama ko ulit si Marcus. Na muli kong maipapadama sa kanya ang pagmamahal ko. The hope in me almost died. At ng akala ko tuluyan ng mawawala ang katiting na pag-asang meron ako ay saka muling dumating ang pagkakataon na hinihintay ko. It's like coming from the ashes that had long burned me. Pero simula ng bumalik ako...galit at poot na sinasamahan ng pasakit ang hinarap ko. Agatha loves her. I pleaded for him to choose. Her over me. Never did I thought of him still loving me. When we met each other again, he ambushed me with a kiss. Followed by hatred and unruly insults. We had sex. First, out of my bruised pride. Second
Titig na titig ako sa natutulog na katabi. Nakadapa siya at nakatagilid. Ang mukha niya nakaharap sa akin. His bare back is exposed to my eyes. I shamelessly ran my fingers to it. His eyelids fluttered. Pero hindi dumilat. Pero gumalaw ang braso niyang nakapatong sa tiyan ko at hinigit ako palapit sa kanya. Isinubsob niya rin ang mukha sa pagitan ng leeg at balikat ko. "Hmmm..." the corner of my lips rose when he made a purring sound. I pulled up the sheets to cover our both naked bodies before hugging him back.Putok na ang araw sa labas. Pumapasok na ang sikat nito sa mumunting singaw ng kurtina. Everything ended up sweetly and unexpectedly last night. But it's morning already and we're still cuddling in my bed. This is too much. Ang sabi ko ay pagbibigyan ko lang ang sarili ko. Isang gabi lang. This is wrong. Dapat ay bumabangon na ako at pinapaalis na siya pero hindi magawang tapusin ang pagyakap sa kanya. Hindi ko magawang bumitaw sa mainit na balat niya. Ibang-iba ang p
His words are tempting. My thoughts got carried by it. Pinaghandaan ko ang gabi ng masquerade ball. I chose what to wear. Sa isang mumurahing boutique lang ako naghanap ng maisusuot. Hindi ko hinayaan si Marcus na pakialaman ako sa parteng iyon. Pinagbibigyan ko lang siya o mas tamang pinagbibigyan ko lang ang sarilli ko? Inayusan ko ng simple ang sarili ko. Isang body hugging floor length gown ang suot ko. Kulay itim pero nangingintab dahil sa velvety texture ng tela. Sphagetti strap, may magkabilaang slit mula sa kalagitnaan ng hita ko pababa at magkasinglalim ang uka sa harap at sa likod. Lumalabas lang ang slit kapag humahakbang ako samantalang ang uka ay sapat para ilabas ang cleavage ko at ang kalahati ng aking makinis na likuran. I made my hair into a lousy french bun. Nahuhulog ang ilang hibla ng buhok ko pero imbes na magulo ay pinalambot lamang nito ang aura ng aking mukha. Light lang ang make up ko at matte liptick in sheer color lang ang ipinahid ko sa labi ko. Magsusu
Maingat na isinabit ko ang natahi. Ikinawing ko ang mga kamay sa magkabilang tagiliran bago nag-unat ng likod. I breathed in and breathed out a few times before I gently massaged my back. Then, I swing my arms left and right. Napasilip ako sa labas ng bintana. Hindi ko namalayang gabi na. Kaya pala nangangalay na ang likod at mga braso ko. Isang linggo na ang nagdaan simula ng umalis si Agatha patungong Australia. Isang linggo na rin simula ng huli kong makita si Marcus. Ni-assume ko na mapapadalas ang punta niya rito sa apartment ko dahil wala si Agatha at...dahil na rin sa sinabi niyang palagi akong titignan at ang gawa ko. But I guess, I assumed wrongly. Muli akong napasilip sa labas ng bintana ng marinig ang pagparada ng isang sasakyan sa labas. Mabilis akong humarap sa salamin at inaayos ang ilang hibla ng buhok ko. Pinagpag ko rin ang saya ng bestida ko na kinapitan ng mga hibla ng tela at sinulid. Bumalik ako sa tabi ng bintana. Pero ng bumaba ang sakay ng kotse ay
Bakit kailangan niya pang magpabalik-balik dito sa apartment ko? To check on me? Bakit ano bang iniisip niyang gagawin ko? To check my work? Ano 'yon? Wala siyang tiwala sa tahi ko? Eh,di sana hindi na siya nagpapatahi sa akin. Kaya nga ayoko sanang tanggapin ang pinagagawa niya. It would mean reconnecting with him. Kaya nga ako lumipat eh. Para makaiwas. Sa presensiya niya at sa selos na nararamdaman ko sa tuwing nakikita ko silang magkasama ni Agatha. Nahihirapan na nga akong magkunwari na hindi ko siya kilala sa harap ng kapatid ko. Para akong nagkakasala sa kapatid ko. But his so pursuassive. Hindi siya titigil sa pangungulit kung hindi ko siya i-e-entertain. I just want to completely move on. Pero mas lalo lang hindi makakausad ang buhay ko kung palaging nariyan si Marcus. Kung bumalik na lang kaya ako sa Romblon? Pero paano si Agatha? Anong paliwanag ang sasabihin ko sa kanya kapag lumayo ako muli? I sighed. This is so frustrating. " Wow, ang lalim 'te!" gulat na n