Stay tuned for more updates!
Luna’s POVNakita ko sa mga mata ni Alexus ang kalituhan at ang kakaibang galit na nagbabalot sa kanya habang tinitingnan ang pangalan ni Cara sa aking phone. Tumaas ang kanyang kilay, at kahit hindi siya nagsalita, alam ko na may mga tanong na agad bumangon sa isip niya.“H-Huwag mong gawing komplikado ang mga bagay, Alexus.” Kinakabahan na ako. Sinubukan kong alisin ang phone mula sa kanya, pero pinigilan niya ako.“Bakit ka takot na malaman ko kung sino siya?” tanong niya, hindi na tinatago ang pagka-curious at ang bahid ng inis sa boses niya. Ang mga mata niya, tila nanlilisik, ang mga labi niya bahagyang nakanganga, na parang gusto niyang marinig ang sagot ko, ngunit may malalim na inis sa kanyang mga galit na mata.“Wala kang dapat alamin, Alexus,” tugon ko, pinilit ang pinaka-normal na tono sa aking boses, kahit na may kaba akong sumasalubong sa aking dibdib. Ipinilit kong gawing kalmado ang sarili ko. Hindi ko kayang humarap sa kanya ng may kabigatan sa puso ko.Binitiwan ko
Luna’s POV Habang tahimik kaming nakaupo, ang bigat ng atmosphere ay patuloy na nagpapahirap sa akin. Lahat ng mga iniisip ko ay parang nagkakaroon ng buhol, at kahit anong subok kong i-unwind ito, lalong dumadami ang mga tanong sa aking isipan. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari, pero alam kong hindi ko na kayang mag-isa. Naramdaman ko ang isang pamilyar na presensya na nagpasimula ng isang panginginig sa katawan ko. Paglingon ko sa pinto, nakita ko si Mr. Wilfredo Chavez. Kasama niya ang isang babae, ang recruiter na nag-ayos sa akin ng lahat ng ito. Hindi ko maikubli ang takot at pagkabahala na naramdaman ko. Nang makita ko si Mr. Chavez at ang recruiter, nagdulot ito ng pangingilid ng luha sa aking mga mata. Tumatagilid ako, hindi alam kung paano makikiharap, at parang tumigil ang oras sa harapan ko. Naglakad si Mr. Chavez patungo sa amin, at ang recruiter ay sumunod sa likuran niya. Hindi ko maipaliwanag kung bakit ang mga mata ni Mr. Chavez ay naglalaman ng kaseryosohan at
Luna's POV Habang tumayo si Alexus mula sa aking harapan, ramdam ko ang tensyon sa pagitan namin. Ang bawat segundo ay parang pinipiga ang dibdib ko, at ang mga saloobin ko ay nagsasabay-sabay na gumulo. Ang mga mata ni Alexus ay puno ng galit at pagkabahala, at hindi ko alam kung anong susunod na mangyayari. Wala akong magawa kung 'di itago ang mga nararamdaman ko, hindi ko kayang ipaliwanag sa kanya ang lahat ng ito. Naglalakad siya patungo sa pinto, at bago pa man ako makapag-isip ng sasabihin, narinig ko ang boses niyang bumangon sa likod ko. "Luna..." ang tawag niya sa pangalan ko na parang isang mahina at matalim na sigaw, hindi ko alam kung galit na ba siya o malapit nang magbago ang lahat. Ang nararamdaman ko ay isang pagkatalo, ang bigat ng mga salita na hindi ko kayang sagutin. Tumingin siya sa akin nang diretso, at sa mga mata niya, may isang uri ng sigalot na mahirap ipaliwanag. “I’ll pay you the money, Luna,” sabi niya, ang tono ng boses niya na puno ng kabangisan. “I’
Luna's POV Habang naglalakad kami ni Alexus palabas ng building, nararamdaman ko ang bigat sa aking dibdib. Bawat hakbang ko, para bang may isang bahagi ng aking puso na nahulog. Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko—kailangan ko ng pera, ngunit ang lahat ng ito ay nagiging kumplikado. Ang simpleng desisyon ko na makalabas sa kahirapan ay nauurong dahil kay Alexus. Siya na lang lagi ang tumutok sa akin, siya na lang lagi ang nag-aalala para sa akin, at ako... ako ay napag-iwanan ng mga bagay na hindi ko kayang iwasan. "Tara na, Luna," sabi ni Alexus, ang boses niya ay seryoso at puno ng determinasyon. Hindi ko kayang itanggi na may isang bahagi sa akin na gusto ko nang sumunod sa kanya, kaya't hindi na ako nag-atubili pa at sumunod sa kanya. Nais kong makaalis na sa lahat ng ito, pero ang kasunod ng desisyon ko ay masalimuot at magulo. Habang naglalakad kami sa parking lot, nararamdaman ko ang mga mata ni Alexus na patuloy na nakatutok sa akin. Alam ko na may iba siyang nararam
Luna's POV Pagtapos ng mga ilang minuto ng katahimikan sa kwarto ni Alexus, humarap siya sa akin. Ang mga mata niya ay tila puno ng determinasyon, at ang kanyang mukha ay seryoso. Alam ko na may sasabihin siyang mahirap tanggapin, pero hindi ko inaasahan ang mga salitang binitiwan niya. "Luna, gusto ko sanang mag-offer sa 'yo," simula niya, ang boses niya malalim at matatag. "Gusto ko sana na tumigil ka na sa pagiging escort." Napalunok ako. Kung may nararamdaman akong kaba, hindi ko na ito kayang itago. May bigat sa loob ko, at ang mga salita niya ay parang tinaga ang puso ko. Ano nga ba ang ibig niyang sabihin? Matapos ang lahat ng pinagdaanan namin, ito pa? Hindi ko alam kung paano tutugon, ngunit alam kong may mga konsekwensya ang desisyon ko. Huwag mong gawing magulo ang lahat, Luna. "Magbibigay ako ng malaking pera, Luna. Gusto ko lang na itigil mo 'yan," he continued, ang kanyang mga mata ay nakatutok sa akin, parang sinisiguro na naiintindihan ko ang ibig niyang sabihin. "H
Luna's POV Napalunok ako nang bigla niya akong hilahin palapit sa kaniya. Napasubsob ako sa malapad niyang dibdib. "Magkano ba ang sahod mo per night? I'll double it kapag -" "Alexus." Itinulak ko siya palayo sa akin, pero mas lalo niya lang hinigpitan ang paghawak sa beywang ko. Namilog ang aking mga mata nang bigla niyang siilin ng halik ang labi ko. "Gusto mo ng pera, 'di ba? Bibigyan kita ng isang milyon kung papayag kang maging akin ngayong gabi." Muli akong napalunok sa sinabi niya. Nanuyo ang aking lalamunan. "I can't accept your offer," mahinang sabi ko. "Why? Dahil mas gusto mong makasama ang ibang lalaki?" Ngumisi si Alexus. Para akong sinampal sa sinabi niya. "Ganiyan ba ang tingin mo sa sarili ko? Basta-basta na lang magpapakantot para lang sa pera?" Hindi ko na mapigilan ang sarili ko kaya medyo tumaas ang boses ko. "Hindi ba?" May halong pang-aasar sa tono niya. "It's all about money, Luna. Pumatol ka nga sa ibang lalaki noon, 'di ba? You let other man to
Luna’s POV Napabalikwas ako ng bangon mula sa malambot na kama nang mapagtantong wala si Alexus sa kwarto. Ang huling naaalala ko ay ang pagod na naramdaman ko matapos ang mahaba naming pag-uusap kagabi. Pero ngayon, wala na siya—at may kung anong kaba ang bumalot sa dibdib ko. Mabilis kong hinanap ang cellphone ko para i-check ang oras. Alas otso na ng umaga. Wala ni isang tawag o mensahe mula kay Alexus. Luminga ako sa paligid at napansin ang isang papel na nakapatong sa study table sa tabi ng malaking bintana. May kung anong kaba akong naramdaman habang dahan-dahan akong lumapit doon. At nang makita ko kung ano ang nasa ibabaw ng mesa, napasinghap ako. Isang cheque. Ang pangalan ko ang nakasulat sa itaas. At ang halaga? Isang milyon. Parang sumabog ang puso ko sa gulat. Napahawak ako sa bibig ko, pilit nilalamon ang kung anong emosyon na bumalot sa akin. Hindi ko alam kung magagalit ba ako, matutuwa, o maiiyak. Hindi ko alam kung dapat ko bang kunin ito o hindi. Muli akong na
Luna’s POV Mabilis kong isinuksok ang cheque sa bulsa ng suot kong pajama habang pinagmamasdan ang papalayong likuran ni Alexus. Ang bigat ng pakiramdam ko. Hindi ko maintindihan kung bakit ako naapektuhan sa mga sinabi niya. Kailangan ko lang ng pera. ‘Yun lang ang dahilan kung bakit ako nandito, hindi ba? Pero bakit parang ang bigat-bigat ng dibdib ko? Bumuntong-hininga ako at sumunod sa kanya. Nasa sala na siya, nakatayo malapit sa malaking glass window, hawak ang isang basong may lamang whiskey. Matigas ang panga niya, halatang nagpipigil ng emosyon. "Alexus," mahinahon kong tawag. Hindi siya lumingon. "Ano?" Nilakasan ko ang loob ko at lumapit. "Wala akong ibang choice." Biglang lumingon siya, kita ko ang disappointment sa mga mata niya. "Luna, may choice ka. Pero lagi mong pinipili ang mas mahirap na daan." "Dahil ayokong may utang na loob sa'yo!" Napalakas ang boses ko. Matalim siyang tumingin sa akin. "Ano bang masama kung meron?" Napasinghap ako. "You don’t get it—"
Bella's POV"How's your vacation?" agad na tanong ni Mommy pagkababa ko pa lang ng kotse. Hindi pa nga ako nakakapasok ng bahay, bungad na agad ang tanong.Bago pa ako makasagot, lumapit na siya kay Brent, ngumiti nang todo, at tila ba matagal na niyang hindi nakita ang paborito niyang anak. Hinila niya ito papasok ng bahay habang masigla pa ring kinakausap.“Mommy! Sino ba talaga ang anak ninyo? Ako o si Brent?” Hindi ko na napigilan ang inis sa boses ko. Parang ako pa tuloy ang bisita sa sarili naming bahay.Nakita kong napangisi si Brent at pasimpleng tumawa. Sinamaan ko siya ng tingin.“Tumigil ka nga riyan. Wala kang karapatang magustuhan ‘yan,” bulong ko sa sarili ko habang padabog na sumunod sa kanila.Pagkapasok sa loob ng bahay, bumungad sa akin ang mga kapatid ni Daddy kasama ang kani-kanilang asawa. Parang mini-reunion agad.“Nakauwi na pala ang ikakasal,” pang-aasar ni Tito TJ nang makita akong umupo sa harapan nila.“Anong ikakasal? Hindi ko pa nga ‘yan boyfriend!” asik k
Bella's POVNapabalikwas ako ng bangon, parang sinampal ng hangin ang ulirat ko nang makita ko kung sino ang katabi ko sa kama.Oh my God. Brent?!At hindi lang basta katabi—topless siya! Kita ang matitigas niyang dibdib at ang defined abs na parang kinukuryente ang sistema ko. Shit.Agad kong tiningnan ang sarili ko. May suot pa naman akong oversized shirt—kakaiba, hindi akin. Sa pagkakakilala ko sa sarili ko, hindi ko ito madalas isuot kahit kailan. Pero mas nakahinga ako nang maluwag dahil may suot pa akong panty at walang senyales na may nangyari. Still…Anong nangyari kagabi?!Napahawak ako sa ulo ko. Parang binugbog ang kalamnan ko at parang may sumabog sa loob ng ulo ko. Then memories started crashing back, piece by piece.The bar.The drinks.The guy named Jacob.At ‘yung mala-horror na moment nang magsimulang manghina ang katawan ko.Si Brent.His face.His arms were catching me.Tapos…Oh God.I kissed him.I practically climbed on him like a wild animal!Napamura ako sa isi
Brent’s POV Napamura ako habang pilit kong inaayos ang pagmamaneho. Mahigpit ang hawak ko sa manibela, pero ang atensyon ko ay nasa babaeng lasing na lasing na nasa tabi ko. She was completely out of it. Hindi ko alam kung gaano karaming alak ang nainom niya o kung may halong kung ano ang ininom niya, pero hindi ito normal. Her body was heating up—ramdam ko iyon dahil panay ang dikit niya sa akin, at kahit malamig ang aircon ng sasakyan, nag-iinit ang katawan niya. Damn it. "Brent..." Mahina niyang tawag, parang may kung anong lambing sa boses niya. "You’re so handsome... Why are you so handsome?" Napakagat ako sa loob ng pisngi ko. “Just stay still, Bella,” malamig kong sagot, hindi ko siya tinapunan ng tingin dahil alam kong kung makikita ko siya ngayon—mukhang lasing, mapungay ang mata, at may bahagyang namumulang labi—baka lalo akong mahirapan. Nang makarating kami sa villa, mabilis akong bumaba ng sasakyan at pinagbuksan siya ng pinto. Pero bago pa ako makagalaw, bigla ni
Brent’s POVNapamura ako sa loob-loob ko habang mabilis kong nilalabas si Bella mula sa bar. Hindi na niya maitutuwid ang sariling mga paa, kaya wala akong choice kundi buhatin siya. Ang kanyang katawan ay bahagyang nakasandal sa akin, at kahit sa ganitong estado, ramdam ko pa rin ang init ng balat niya sa ilalim ng maninipis niyang kasuotan.Alam kong malakas uminom si Bella, pero hindi siya ganito. Hindi siya basta-basta natutumba sa alak. Kung ano man ang nasa baso niya kanina, sigurado akong hindi lang basta alak ‘yon.Lumabas kami sa bar, at sa bawat hakbang ko, mas lalo kong nararamdaman ang bigat ng sitwasyon. Gusto ko siyang pagalitan, sigawan, at ipamukha sa kanya kung gaano siya ka-reckless. Pero hindi ko magawa. Hindi ngayon. Hindi sa ganitong estado niya.“Ang init,” bulong niya, kasabay ng pag-ungol at pag-galaw ng katawan niya sa braso ko.Bago pa ako makapag-react, naramdaman kong lumapat ang malalambot niyang labi sa leeg ko.I froze.“Damn it, Bella.” Mariin akong nap
Bella's POV Buong maghapon kaming nagpakasaya ni Brent sa pagligo, ngunit habang papalapit ang gabi, hindi ko maiwasang maramdaman ang lungkot sa nalalapit naming pagbalik sa Manila. Bukas na ang flight namin, at sa susunod na araw, birthday na ni Daddy.Pero bago matapos ang trip na ito, may isang bagay akong gustong gawin—uminom.“Brent, gusto kong tikman ‘yong local drinks nila rito,” sabi ko habang naglalakad kami pabalik ng villa.Agad siyang napatingin sa akin na para bang may sinabi akong hindi katanggap-tanggap. “At bakit naman?”“Because I want to experience Coron the right way. Hindi puwedeng uuwi akong hindi natitikman ang specialty drinks nila.”Nagtaas siya ng kilay. “Hindi ka puwedeng malasing.”“Hindi naman ako malalasing, no.”Napabuntong-hininga na lang siya, pero halatang ayaw niya sa idea ko.Pagkalipas ng isang oras, nakabihis na ako—isang itim na tube top at denim shorts ang napili kong isuot. Medyo daring, pero hello? Nasa isla kami, at gabi na. Sino ang mag-aal
Bella's POV Ang tubig sa Twin Lagoon ay kasing linaw ng kristal, at ang sikat ng araw na dumadampi sa ibabaw nito ay nagpapakintab sa tila salamin na dagat. Hindi ako mapakali sa excitement habang hinahaplos ng hangin ang balat ko.Nasa loob na ako ng bangka, handang-handa nang lumusong, nang mapansin kong nakapamulsa si Brent sa gilid, malalim ang titig sa akin na para bang may hindi siya gustong mangyari. At nang magtama ang mga mata namin—ayun na, alam ko na.Napailing ako nang bahagya. “Brent, what’s your problem now?”Hindi siya sumagot. Bagkus, marahang lumapit siya sa akin at may iniaabot—isang tuwalya.Tinaasan ko siya ng kilay. “Seriously?”Nakatikom lang ang panga niya. “Takpan mo ‘yan.”“Excuse me?”Tinapunan niya ng tingin ang suot kong navy blue two-piece swimwear. Hindi ito sobrang revealing, pero halata sa mukha niya na hindi siya komportable."Maliligo ako," madiin kong sabi, habang hinahatak ang tuwalya palayo sa kamay niya.“Sa villa ka na lang maligo.”Halos matawa
Bella's POVNagising ako nang maaga dahil sa sunod-sunod na pag-ring ng cellphone ko. Pagkaabot ko rito, hindi ko na kinailangang tingnan ang caller ID—alam kong si Brent iyon. Wala nang ibang manggigising sa akin nang ganito kaaga maliban sa kanya."Hello?" Ang garalgal na boses ko ang bumungad sa kanya habang pinipilit kong idilat ang mga mata."Good. Gising ka na," tugon niya, malamig pero may bahid ng pangungutya. "May pupuntahan tayo. Gumayak ka na."Kahit inaantok pa, napilitan akong bumangon. Naging mabilis ang kilos ko matapos marinig ang excitement sa boses ni Brent. Iilan lang ang pagkakataong ganito siya kasabik sa isang bagay, kaya hindi ko iyon palalampasin."At saan naman tayo pupunta, boss?" tanong ko habang tumatayo mula sa kama at nag-unat ng katawan."Sa Twin Lagoon," sagot niya. "Sikat 'yon rito sa Coron. Sayang naman ang bakasyon mo kung hindi mo makikita."Napangiti ako. Matagal ko nang gustong makita ang Twin Lagoon. Isa ito sa mga pinaka-magandang destinasyon di
Bella’s POVTumingin ako sa orasan at napansing may dalawang oras pa bago matapos ang araw na ito. Today is March 30—ika-32 na kaarawan ni Brent. Kahit alam kong hindi niya ipinagdiriwang ang birthday niya dahil sa 5th death anniversary ng kapatid niya, gusto ko pa rin kahit paano iparamdam sa kaniya na may dahilan pa rin para maging masaya sa araw na ito.Naglakad ako papunta sa kusina at naghanap ng kahit anong matamis. Napangiti ako nang makita ang isang chocolate cupcake na natira mula sa hapunan namin kanina. Mabilis kong kinuha iyon at naghanap ng kandila. Maswerte akong may nakita akong maliit na birthday candle sa isang drawer.Sinindihan ko ang kandila at agad na bumalik sa veranda ng kwarto ni Brent. Hindi ko alam kung tama ang ginagawa ko, pero gusto kong bigyan siya ng kahit kaunting kasiyahan ngayong araw.Pagpasok ko sa kwarto, nakita kong nakatayo pa rin siya sa veranda, nakatingin sa malayo, hawak ang bote ng alak. Kita sa mukha niya ang lungkot at tila malalim na inii
Bella’s POV Pagkababa ko mula sa kwarto, agad akong natigilan sa nakita ko—isang eleganteng hapag-kainan na may nakahandang masasarap na pagkain. Ang buong dining area ay may romantikong ambiance, may kandilang nakasindi sa gitna ng mesa, at may maliliit na petals ng rosas na kumakalat sa paligid. Napakunot ang noo ko. Ano na namang drama ito ni Brent? Lalo pa akong nagtaka nang makita siyang nakatayo sa tabi ng mesa, hawak ang isang bouquet ng pulang rosas. Mukha siyang seryoso, pero may bahagyang pilyong ngiti sa labi niya. Lumapit ako nang dahan-dahan, pilit inaalam kung may mali ba akong nagawa para bigyan ako ng bulaklak ng lalaking ito. "For you," aniya, iniaabot sa akin ang bouquet. Tiningnan ko lang iyon saglit bago muling ibinaling sa kanya ang tingin. "Anong okasyon?" nagtatakang tanong ko habang iniirapan siya. "Hindi naman tayo mag-jowa, bakit mo ako binigyan ng bulaklak?" Nakita kong bahagyang napangisi si Brent bago umiling. "Pwede bang huwag mo akong susungitan ng