Malapit na po ito matapos, mga limang chapter na lang siguro. Salamat po sa pagbabasa.
Napababa ako ng kotse ko nang makita ko si Ellen na nag-aabang sa akin sa harapan ng gate namin. Kung ganoon hindi pa pala tapos ang babaeng ito? Gusto ba niyang mapahiya ulit? Ano pa ba ang gusto niya?“What are you doing —” hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang bigla niyang hinaklit ang buhok ko.Napangiwi ako sa sakit pero agad akong nakabawi at sinuntok siya sa tiyan dahilan para mabitawan niya ako. Sinamantala ko iyon para sampalin siya ng malakas, hindi pa ako nakuntento at inulit ko iyon sa kabilang pisngi niya bago ko siya itinulak nang malakas. Mabuti na lang talaga hindi ito totoong buntis dahil kung buntis ito baka naagasan na ito dahil sa ginawa ko. Pero syempre alam ko naman na imposibleng buntis siya at si Nero ang ama. Maliban na lang kung binuntis ulit siya ng ama ni Noel. Pero halata namang nagsisinungaling lang siya. Ang dami niyang ginawang kwento mappaniwala lang ako.Napaupo siya sa sahig habang naiiyak dahil sa ginawa ko. Ang lakas ng loob niyang sumugod, per
"Ibig sabihin alam mo na ang lahat-lahat?" tanong ni Nero sa akin."May ibinigay si Ate Ren na report sa akin. Sigruo dahil nalaman niya na naniniwala ako dati sa sinasabi ni Ellen na kasal na kayo at magkaka-second baby na kaya siya na ang gumawa ng paraan para malaman ko ang totoo," paliwanag ko sa kaniya at naupo sa sofa. Tinanggal ko ang suot kong sapatos.Naging maraming kaganapan ang araw ko ngayon. Mula sa pagkausap sa akin ni Kuya Sandro hanggang sa pagsugod ni Ellen sa opisina at pagdeklara namin ni Nero ng relasyon namin, kaya kinukulit ako ng mga katrabaho ko. Hindi pa doon natatapos, sumugod ulit si Ellen dito sa bahay. Hindi pa siya nakuntento sa una niyang kahihiyan.Napabuntong-hininga ito bago lumapit sa akin. "I am sorry for all the trouble. Hindi ko alam na sasabihin niya iyon. Hindi ko rin naisip na kilala ka niya dahil hindi naman kita nabanggit sa kaniya kahit kailan. Magkaibigan ang pamilya namin pero hindi naman kami ganoon ka-close. Naging matalik na kaibigan k
Tumayo si Nero habang bakas sa mukha niya ang pag-aalala. Pero kita ko ang mga braso niya na naglalabasan ang ang mga ugat habang hawak-hawak ang cellphone niya ng mahigpit. Alam kong galit siya ngayon. Sino ba naman ang hindi magagalit sa ginawa ni Ellen?"Go," utos ko sa kaniya. Binigyan niya ako ng mabilis na halik sa labi bago siya nagmamadaling umalis. Napatingin na lang ako sa pintong nilabasan ni Nero. Sana okay lang si Noel. Alam kong nag-aalala siya ng husto para sa bata. Napaupo akong muli sa sofa at napasuklay sa buhok ko. Naawa ako kay Noel. Ilang beses ko pa lang siyang nakita at hindi kami matagal na nag-kausap, pero alam kong sweet siyang bata. Naalala ko pa kapag tinatawag niya akong pletty dahil bulol pa siya sa letter R kahit mag-aapat na taon na siya. Hindi ko lang inaasahan na kayang saktan ni Ellen ang mismong anak niya. Bata iyon. Kalinga at pagmamahal ng isa ang kailangan niya. Pero bakit pasakit ang ibinigay sa kaniya. May sakit na ito, dapat inaalagaan na
Napahawak ako sa ulo ko nang magising ako. Hindi ko alam kung ilang oras akong tulog o walang malay. Dahan-dahan akong bumangon sa kamang kinahihigaan ko at inilibot ang tingin ko sa paligid. Nasa isang kwarto ako.Napaupo ako nang maayos sa kama nang makita ko si Kuya Sandro na nasa sofa habang tila pinapanood ako. Agad na chineck ko ang sarili ko at nakahinga ako nang maluwag nang makita kong suot ko pa rin ang suot ko kanina. Hindi pa nga ako nakakapagpalit ng damit na suot ko mula sa trabaho."Anong ginagawa mo? Bakit mo ginagawa ito? Why did you kidnap me?" naguguluhang tanong ko sa kaniya.Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isipan niya para kidnapin ako. Hindi ba niya naisip na pwede siyang makulong dahil sa ginawa niya? Nababaliw na rin ba siya?Napahilamos ito ng kamay sa mukha bago inilagay ang dalawang kamay sa batok at problemadong tumingin sa akin. Hindi ko alam kung maawa o magagalit ako sa kaniya ngayon. Pero hindi ako natutuwa sa ginawa niya."I am desperate. Hindi k
Nanlaki ang mata ko nang makita ko si Nero na kinuwelyuhan si Kuya Sandro at akmang susuntukin ulit. Kaya mabilis akong kumilos at hinawakan sa braso si Nero."Nero! Stop!" sigaw ko at hinila si Nero palayo kay Kuya Sandro na dumudugo na ngayon ang labi."I will fucking kill you!" galit na galit na saad nito habang matalim ang tingin kay Kuya Sandro.Hindi ko alam kung bakit nandito siya ngayon gayong dapat ay nasa ospital siya.Nakita ko rin si Stella sa may pintuan na namumula at nanlilisik ang mga matang nakatingin kay Kuya Sandro.Bila itong lumapit kay Kuya Sandro. Akala ko tutulungan niya itong tumayo, pero bigla nitong binatukan ng malakas ang kapatid."Ano bang ginagawa mo? Nababaliw kana ba? Akala ko kung sino na ang dumukot kay Ramona. Bakit kinidnap mo si Ramona? At mas lalong bakit hindi mo sinabi na may anak kana pala? Kung hindi pa sinabi sa amin ni Ate Ren ang totoo, hindi pa naman malalaman. Kuya naman! Ano bang ginawa mo sa buhay mo!" umiiyak na tanong ni Stella dito.
"He is stable right now, but we still need to monitor his condition if his leukemia relapses. The patient is severely beaten and can cause a high risk of complications. If his body does not respond to the chemotherapy anymore, we need to consider bone marrow. For now, let us just pray that he will be okay," saad ng doctor bago ito nagpaalam. Nakahinga ako nang maluwag dahil sa narinig ko. Akala ko may mangyayari nang masama kay Noel. Salamat sa Diyos, hindi niya pinabayaan ang bata. Nakita kong umiiyak na si Stella at Tita Eunice sa tuwa ngayon, maging si Kuya Sandro ay napangiti sa sinabi ng doctor. Tumingin ako kay Nero na nakayakap pa rin sa akin ngayon at marahan siyang tumango sa akin. Ramdam kong nabawasan na ang kabang nararamdaman niya. Hinawakan niya ang kamay ko habang nakatayo kami pareho at nakatanaw kay Noel na stable na ang lagay ngayon. "Leave, he is okay now. He does not need a mother like you," biglang saad ni Stella habang nakatingin ng masama kay Stella na tahimik
Naging maayos na ang lahat. Malapit nang makalabas si Noel sa hospital. Wala na ang mga pasa niya sa katawan, dahil nga may leukemia siya mas mabilis siyang magkapasa at mag-bleed, kaya kulang na lang ay magkulay ube siya dahil sa pananakit ni Ellen. Isang linggo na rin ang nakakaraan mula nang mangyari ang lahat. Nag-sisimula na ang pag-ikot ng kaso laban kay Ellen, ang kaso nga lang nagawang mag-bail ng babae kaya malaya itong nasa labas ngayon. Dahilan para bantayan ng todo ni Kuya Sandro ang anak niya. May restriction order namang nilabas kay Ellen na bawal niyang lapitan ang bata. Kaya kahit papaano,Maaga akong umuwi ngayon sa trabaho. May meeting si Nero, kaya hindi kami sabay na uuwi. Bumili muna ako ng mga prutas bago nag-maneho papunta sa ospital kung nasaan si Noel. Nalaman ko na noong bigla akong dinukot ni Kuya Sandro ay tinawagan ulit ako ni Stella pero hindi na niya ako makontak kaya si Nero at Ate Ren ang tinawagan niya. Nakita sa cctv ang ginawa ni Kuya Sandro kaya
RAMONA'S POV Pagsakay ko ng kotse ay napatingin ako sa likuran nang may biglang sumakay kasabay ko. Liligon sana ako pero napatigil ako nang may biglang matigas na bagay na itinutok sa ulo ko. Tumingin ako sa side mirror at biglang nangalit ang bagang ko nang makita ko ang mukha ni Ellen matapos nitong hubarin ang hood ng jacket na suot nito. Alam kong nakalabas na siya dahil nga nakapagpiyansa siya pero hindi ko inisip na aabot sa ganito. Talaga bang gusto na niyang sirain ng husto ang buhay niya? May ongoing pa siyang kaso, dagdag pa niya ang kasalanan niya. Naramdaman ko ang pagdiin nang dulo nang baril niya sa likuran nang ulo ko kaya napalunok ako. Ngumisi ito sa akin. "Do you really think we are done? Hindi pwedeng maging masaya habang nagdurusa ako. Hindi ako papayag,” galit na saad nito mula sa likuran ko. “Wala akong kasalanan sa’yo. Chioces mo lahat ng ginawa mo. Hindi ko kasalanang baliw ka,” matapang na sagot ko sa kaniya kahit na kinakabahan ako. “Baliw? Ako? Hindi
Dumating ang sabado. Ito ang araw ng fashion show. Napatingin ako sa paligid nang mapansin ko na ako lang ang inaayusan. “Nasaan po ang mga kasama ko? ”Tanong ko sa make-up artist na nag-aayos sa akin. “Nasa ibang room po sila ma'am, magkakabukod po talagang inaayusan ang mga model para po hindi magkagulo sa isang room at hindi masagi ang susuutin ninyong gown,” paliwanag nito. Napatingin ako sa gown na susuutin ko. This is not my wedding yet, and I am very excited. Hindi rin lang isa ang nag-aayos sa akin, lima silang nandito sa loob na kasama ako. May nag-aayos ng buhok ko, ng make-up ko, at ng mga susuutin ko. Daig ko pa ang ikakasal talaga. Hindi ko rin makita si Ate Ren, pagkahatid kasi niya sa akin ay umalis na rin siya, sabi nga niya may appointment siyang pupuntahan. Kaya nga ako ang pumalit dito sa kaniya. Napatingin ako sa paligid, ilang minuto na lang at magsisimula na ang show, pero wala pa akong nakikitang ibang modelo na kasama ko. Hindi gaya sa mga napapanood ko na
THREE YEARS AFTER... Ramona's POV "Three years na kayong engage, wala pa ba kayong balak magpakasal?" napatingin ako kay Ate Ren. "Naunahan ka pa ni Rob." Nakaupo ito sa sofa habang nakataas ang dalawang paa at kumakain ng cereals. Saturday afternoon ngayon at nakatambay lang kaming dalawa sa bahay. Dito na ulit siya nakatira, hindi ko alam kung ano ang nangyari, but she said that she is planning to divorce Kuya Lukas. "Magpapakasal naman kami, sure naman na iyon, pero sa ngayon, hindi ba pwedeng mag-enjoy lang muna kami bilang boyfriend-girlfriend?" sagot sa kaniya. Isa pa busy si Nero sa negosyo niya at ako naman ay sa trabaho ko bilang bagong Marketing Director ng Hidalgo's Hotel. One year after ni Nero mag-propose sa akin ay nag-resign siya sa trabaho, saka ko lang nalaman na may sarili pala siyang negosyo. He owns three luxurious resto bars and a resort kaya masyado siyang busy. Tapos balak pa niyang magpatayo ng bagong branch, kaya mas abala siya. "Pero kapag inaya ka niya
Bumalik ako ng Maynila kasama si Noel at gaya ng inaasahan ko hindi papayag si Ellen na hindi siya kasama. Pero wala na itong nagawa nang bumukod na ako, hindi gaya sa America na magkasama kaming dalawa sa iisang bahay. I also contacted my best friend, Rob, to inform her that I was back. Kahit na alam ko na galit pa rin siya sa akin dahil sa ginawa ko sa kapatid niya. Gaya ng inasahan ko maraming maaanghang na salitang binitwan sa akin si Rob, pero sa huli ay nakausap ko rin siya ng maayos. Kasunod kong kinausap ay ang nakakatanda sa magkakapatid na Escalante. "So, you finally back?" bored na saad nito habang magkausap kami. Nakasandal ito sa isang mamahaling kotse. NDH race track kami ngayon. Nalaman kong palagi siyang tumambay dito dahil asawa niya ang may-ari ng lugar na ito. Ngayon naiintindihan ko na why she can boss people around her; she's a real boss. Tumango ako sa kaniya. "Yes." "Why just now?" "What do you mean?" "Why did you come back?" "He is not mine." "I know," s
NERO'S POV The trip to Japan became a memorable one. Ang pangako ko kung babantayan ko lang siya ay hindi ko natupad, nagawa kong umamin sa kaniya. Nalaman niya na hindi coincidence lang na nasa Japan ako dahil nga nadoon ako kung nasaan siya. Sinadya ko namang iparamdam ang presesnsya ko sa kaniya, hindi ko lang inaasahan na magagalit siya sa akin. I really have no plan to confess yet, but seeing her angry with me made me feel devastated, so without a plan, I told her what I felt for her. That day, I said the magic words and promised her that I would wait until she was ready. Magkasama naming nilibot ang buong Kyoto, we may not be officially lovers, but we are both already aware of what we feel. Minsan kasi kahit gaano pa natin kagusto ang isang tao, hindi muna natin gugustuhin na pumasok sa relasyon kasama siya. Hahayaan muna nating siyang abutin ang pangarap niya, habang tayo ay nakasuporta lang sa kaniya. At ganoon ang gusto kong gawin kay Ramona. Hayaan siyang malayang abutin mu
Kung kailan amindo na akong gusto ko rin siya saka naman siya nagsimulang iwasan ako. Tapos nagsimula pangsumingit ang Sandro na iyon, kaya mas lalo akong nahirapang lapitan si Ramona. Gumawa na lang ako ng paraan para hindi ako malamang ni Sandro. Binigyan ko siya ng regalo. Una ay binigyan ko langs iay ng electric shocker dahil nalaman ko na nag-iisa lang siya sa bahay. Kailangan niya ng pang-self-defense. Nang dumating ang pasko at bagong taon ay nasa probinsya siya. Palagi talaga silang umuuwi kapag bakasyon, kaya binili ko ng regalo ang lahat ng naipon ko. Mahilig siyang kumuha ng larawan, kaya dlsr ang binili ko sa kaniya. Medyo may kamahalan kaya nabutas ang bulsa ko, pero nang makita ko ang mga ngiti niya sa iniregalo ko, sulit ang gastos ko. Binili ko talaga ang isa sa pinakamahal na camera para sa kaniya. Hanggang sa dumating ang eighteen birthday niya. Wala na akong pera ako ng isang silver infinity ring. Mura lang iyon, pero gusto ko ang simbolo noon. Kapag nagpropose ak
NERO'S POINT OF VIEWSumama ako ngayon kay Rob papunta sa bahay nila. Katatapos lang naming mag-enroll at sa bahay nila kami dumiretso ng uwi. Sanay na akong tumambay sa kanila dahil madalas ay siya at si Raf lang naman ang tao doon, pero hindi ko inaasahang pagdating namin ay naroon na rin ang bunsong Escalante. Sa larawan ko lang siya nakikita dati, pero hindi ko mapigilang mapahigit ng hininga nang makita ko siya at ngumiti sa amin ni Rob.Mas maganda siya sa personal."Who is he?" tanong nito kay Rob, pero nasa akin ang tingin niya. Sinubukan kong pakalmahin ang sarili ko. Hindi ko alam kung bakit bigla akong kinabahan sa harap ng teenager na nasa harapan ko.Kailan pa ako kinabahan dahil sa bata?"My friend, Nero," simpleng pagpapakilala sa akin ni Rob sa kaniya. "She's my youngest sister, Ramona. Dito na rin siya mag-aaral."Inilahad nito ang kamay niya, tantanggapin ko na sana iyon nang bigla itong magsalita. "Ramona Escalante, your future wife," malaking ngiti na saad nito dah
Napatingin kami kay Papa at Nero nang sabay na pumasok ang mga ito sa dining room. Halatang may hangover sila pareho, pero pinipilit nilang hindi ipahalata. Ayan kasi ang lalakas uminom, pero bagsak naman. Sabay silang naupo. Si papa ay sa kabisera ng lamesa, habang si Nero naman ay sa kalapit ko. Nginitian ako siya at inabot ang kape para mawala ang sakit ng ulo niya kahit papaano, pero bigla nitong hinawakan ang kamay ko habang nakakunot ang noo. “How? You already saw it?” gulat na tanong niya sa akin habang nakatingin sa daliri kong may suot na singsisng. “Yeah, you gave it to me last night,” nakangiting saad ko sa kaniya. Huwag niyang sabihin na hindi niya naalala? “Kung ganoon nilasing mo ako para makapag-propose ka sa anak ko?” sabay-sabay kamig napatingin kay papa habang matalim ang mga mata nito na nakatingin kay Nero. Bigla itong napayuko nang bigla itong batukan ni Mama. “Ikaw ang nagsabi sa kaniya na lumuhod kaya huwag ka nang tumutol pa. Hayaan mo na ang anak natin,
RAMONA'S POV Napabangon ako sa kama ko nang marinig kong may nagtatawanan sa ibaba. Nahihirapan man ay pinilit kong sumakay sa wheelchair ko bago ako lumabas ng kwarto ko. Nakasalubong ko si Ate Roberta na nagtatakang tumingin sa akin. "Saan ka pupunta?" "Sa labas narinig ko kasi ang boses ni Nero parang may kaaway yata," sagot ko sa kaniya. Boses kasi ni Nero ang narinig ko. Hindi naman iyong palaging malakas ang boses maliban na lang kapag mainit ang ulo sa opisina, pero ngayon ay rinig ko ang boses niya hanggang kwarto ko na tila ba may kausap. Napatingin ako kay Ate Rob nang itulak niya ang wheelchair ko. Napakunot ako nang makita ko si Mama na nasa may Garden at hawak-hawak ang camera na para bang may vini-video ito. Napatingin ako kung saan nakatutok ang hawak niya at nakita ko si Papa at Nero na nakaupo sa may papag na nasa may hardin. Ang daming bote ng alak na nakapalibot sa kanila. "Ma, nilalasing ba ni Papa si Nero?" nag-aalalang tanong ko kay mama nang makita ko si N
RAMONA'S POVIt's been two weeks mula nang makalabas ako sa ospital, pero naka-wheel chair pa rin ako dahil sa binti ko. Hindi pa kasi magaling at hindi ko naman pwedeng pwersahin. Pero sabi naman ng doctor ay makakalad din ako kapag magaling na ang binti ko.Nasa balcony ako sa second floor at napakunot ang noo ko nang makita ko si Nero na nagsisibak ng mga kahoy sa ibaba kasama ang ilan sa mga tauhan ni Papa.Hindi ko mapigilang mapailing, sigurado akong ang ama ko ang may pakana noon.Marami nang nangyari sa nakalipas na tatlong linggo.Matapos kong makalabas sa ospital ay isinama ako pauwi ng mga magulang ko sa probinsya. At kahapon ay dumating si Nero para sundan ako. Sabi niya ay inayos lang niya ang mga problemang naiwan sa Maynila.Mabuti na lang at may cctv sa parking lot ng hospital, kaya nakunan nila ang ginawa ni Ellen. Hindi rin tumigil si Ate Ren upang malinis ang pangalan ko at hindi madawit sa pagkamatay ni Ellen at sa karambolang nangyari.Hindi ko lang inaasahan na a