Yvo Artemis POV
"Arghhh!!" Sigaw ko sabay suntok ng kung sino mang humawak sa braso ko. Hindi ako doon nakuntento. Sinuntok ko siya sa tiyan sabay sapak sa pisngi niya. Hindi pa siya naka-recover ay malakas ko siyang tinuhod sa sikmura. Pinakubabawan ko siya sabay suntok sa mukha niya. Doon ko binuhos ang galit na nararamdaman ko kay Hariette dahil hanggang ngayon ay naririnig ko pa rin ang tunog ng baril na pinaputok niya na alam kong pinatama niya kay Atyrrah. Hawak niya si Atyrrah kaya alam kong hindi siya makakatakas.
'Mahina si Atyrrah kaya alam kong nag-aagaw buhay siya'
Nangilid ang luha ko dahil sa inisip. Naiisip ko pa lang ang mukha niyang maputla habang may luha sa pisngi. Naghahabol ng hininga at nakahandusay sa semento ay nanghihina na ako. Nakakakaba ang dugong nakapalibot sa kaniya.
Alam kong hindi na gumagalaw ang sinusuntok kong lalaki pero hindi ko siya tinigilan. Galit na galit ako kay Hariette. Makita ko palang ang su
Viola POVMy tears are falling from my eyes down to my cheeks like water from a stream. I am shaking. My whole body is nervous while my heart is pumping hard. This is my very first time to seen a lot of blood especially to my step-father. To the man who traited me like his own daughter. Now, he is lying on the stretcher while doctors and nurses are hurriedly pushing this stretcher onto the OR.He is bleeding hard with a pale face and close eyes. His lips are dry making me more cry. I don't want to be like this. I don't want Daddy Nathaniel to be gone. He is one of the best.'What you were thinking Viola Artemis?! That won't happen'Napatingin ako sa gilid. Naroon ang lalaking nurse na mabilis ang pagpapatakbo ng stretcher papunta sa OR. Katabi niya si Kuya Yvo na hawak sa kamay si Daddy habang umiiyak. Nakakaawa ang hitsura niya. Malayo sa maporma at masungit na Yvo Artemis. He looks like a poor little boy begging for a food."Hold on Dad, pl
Prinsesa Atyrrah POVWala akong magawa kung hindi manatili sa aking silid. Nakaupo sa malambot na katre habang nakatingin sa madilim nang langit mula sa aking kinauupuan.Tatlong araw ang lumipas matapos ang pagkawala ng Ginoong Natanyel ngunit sariwa pa rin sa aking isip. Parang kanina lang nang makita ko ang malagkit at pulang likido na tumagas sa kaniyang katawan. Parang kanina lang nang makita ko siyang nakahiga sa maputi at malambot na katre na may namumutlang mukha. At parang kanina lang nang makita ko siyang nakangiti sa akin.'Paano ko maibabalik iyon?'Tumulo muli ang aking luha ngunit sa pagkakataong ito, hindi ko iyon pinunasan. Hindi ko na pinigilan ang aking emosyon. Bakit ko pa itatago kung ako lang naman ang narito?"Malas ka! Simula dumating ka sa buhay ko, na-letse na ang lahat! Lahat ng kamalasan, dinala mo sa bahay! G*go ka! Ang tanga ko para patirahin ka sa bahay ko! Ang tanga mo sa lahat ng bagay, ang bobo mo! Sana
Aireen POVNakangiti akong lumilipad patungong modernong palasyo. Isang magandang balita ang ihahatid ko sa Prinsesa. Maaari na siyang makauwi dahil may natuklasan ako.Ang luha lamang ng isang Prinsesa ang isa pa sa pwedeng maging susi ng portal."Saan ka tutungo acrinim?" Napatigil ako sa paglipad nang may pumulupot sa aking katawan."Ano ba!?" Sigaw kong sabi saka nagtangkang umalpas mula sa pagkakapalupot ng isang latigo na kumikinang dahil gawa ito sa ginto. At isang acrinim lang ang maaaring gumamit ng ganitong latigo."Nagkita ulit tayo Aireen" salubong ang kilay na bumaling ako sa aking likod. At doon ko nakita ang acrinim na may nakangising mukha habang suot ang kulay matinding lila'ng bestida niya. Nakaangat ang isang kamay niyang may hawak na latigo."Levata" sambit ko sa kaniyang pangalan. Hindi naman na bago sa akin ang kanilang pananatili sa mundong ito. Ang hindi ko lang alam ay kung bakit tila ma
Yvo Artemis POVMadaling araw na. Stars are blinking and shining at the dark sky. Cold breeze met my skin causing me to shake at the coldness. I hold the cup of my coffee to feel it's hotness. But the hotness of this coffee can't filled my broken heart.I looked around just to see popular people in my mansion. Politician, artists, businessman, singer, dancer and other popular people are talking to each other silently. While me? Alone. No one dared to talk to me coz I shout at them at the top of my lungs. Even the Pentagon. I warned them and I thanked quietly since they follow me.Tumayo ako nang umihip muli ang hangin. Naglakad ako paloob ng mansyon pero tumigil ako sa harap ng kabaong ni Daddy. May malaki siyang portrait na nakangiti at naka-thumbs up. Suot niya ang kulay abo na tuxedo at may background na langit. Sa baba ay nakalagay ang pangalan niya."Dad.." I whispered at the silent night. Lumakad ako at saka sinilip ang taong nakap
Yvo Artemis POVI sighed and looked at the mirror. I am now wearing white tuxedo paired by a white pants and black shoes. My shades is hanging in my tuxedo's pocket inside it.Today is the final grievance.Ngayon ang libing ni Daddy. Ngayon ko nalang ulit siya makakasama dahil magkakasama na ulit sila ni Mommy.Naalala ko ulit ang pinag-usapan namin ni Beatrice kanina. Hindi ko rin alam kung paano siyang haharapin pero sa tuwing naalala ko 'yong ngiti niya kada magtatagpo ang landas namin ay nawawala ang kaba ko sa kaniya.'Hindi ko lang alam kapag si Atyrrah na ang makakatagpo ko'I can't avoid her right now because this is my father's inhumation."Yvo" tumingin ako sa pinto nang may kumatok at magsalita. I know it's him. Muli kong sinulyapan ang sarili sa salamin saka ngumiti ng pilit. Nalampasan ko na 'to kay Mommy, kaya ko rin 'to kay Daddy.Naglakad na ko patungong pinto para pagbuksan si Kuya Yves. Namam
Yvo Artemis POVEverything is at peace in the grave of my Dad. Tears are flowing from my eyes down to my cheeks. I can't still accept the fact that my father is now gone.Pero ang payapang pagluluksa ay napalitan ng inis at galit nang sumulpot si Hariette sa eksena. Nakuhaan siya ng baril at kahit umiyak siya ng dugo sa harap ko, hinding-hindi ko siya mapapatawad. Ibibigay ko ang hustisya na nararapat sa pagpatay niya sa tatay ko. Nakangiti ko pa siyang titingnan habang pinagmamasdan siyang mabulok sa kulungan."I'll follow" gigil kong sabi. Hinahabol ko na rin ang hininga ko. Gusto ko siyang bawian dahil namatay ang magulang ko sa hindi tamang panahon."Yvo, calm down" sabi ni Tita Beatrice but I shook my head. I can't calm myself now. Ngayon pa na nagpakita sa akin ang babaeng dahilan kung bakit ganito ang sitwasyon ko ngayon."Yvo, mag-isip ka. Mom and Dad will not be happy if you do an unnecessary thing" I smirked because of a
Yvo Artemis POV"Ba't di mo sinabi sa akin noong una pa lang?" Tanong ko."Are you idiot?" She asked sarcastically with an arched brows. "Ilang beses mo ba ko pinagtabuyan Yvo? Ilang beses mo kong pinagtulakan palayo. Iniisip mo kasing ikaw lang ang nasaktan nang mga araw na iyon kahit ang totoo, habang nasa US ako, guilt at lungkot ang nararamdaman ko. Kasi 'yong nag-iisang kakampi ko, nilayuan ko"My mouth shutted. She tried many times to get near me but I always ended up on pushing her away. My mind is closed to listen on her side because I always think that I receive the most hurtful thing happened in my life. Ngayon para akong bata na pinagsasabihan ng mga mali kong ginawa. Ngayon ko napagtanto kung gaano ako kag*go bilang lalaki."Kung wala ba siya sa landas na'tin, babalik ka sa'kin?" My mouth still shutted. "I mean Atyrrah. I know that you feel something special to her kaya nahihirapan kang bumalik sa'kin""Honestly, yes" pag-amin ko.
Yvo Artemis POVLakad takbo ang ginawa ko.Tulala at lutang.Pawis na pawis ako.Sabayan pa ng panaka-nakang pagbagsak ng maliliit na butil ng tubig mula sa langit.Nanghihina ako pero gusto ko siyang makita. Gusto kong sabihin sa sarili na hindi niya gagawin 'yon. Sinabi niyang aalis siya pero alam kong hindi ngayon 'yon. Hindi siya aalis nang hindi kami nagkakaayos. Ayokong ulitin ang oras na may nawala bago ko makita ang halaga nila. Lalo na ngayon si Atyrrah.Agad kong pinunasan ang luha kong tumulo. Hindi ako mahina! Gagawin ko ang lahat para mahingi ang kapatawaran niya. I will do the hardest thing just to came her back. I don't want to lose her.She's mine. My one and only love."Yvo!" Nakarinig ako ng pagtawag pero di ko pinansin. Patuloy ako sa pagtakbo sa papadilim na paligid at may panaka-nakang ulan. "Yvo!" Sigaw niya ulit at dahil napamilyaran ko kung sino 'yon ay nilingon ko ito.Voxryx Senturio is in
Hello!Maraming Salamat sa suporta'ng ibinigay niyo kayla Atyrrah at Yvo. Maraming Salamat sa mga nanatiling magbasa hanggang dulo. Maraming Salamat sa bumoto, nagbasa, nagbigay ng gems at nag-aksaya ng coins. Doon pa lang sa part na nagbigay kayo ng coins para mabuksan 'yong chapter, thankful na po ako. At lalo akong nagpapasalamat sa pagbibigay ng gems at vote.Salamat sa pag-intindi ng kabuuan ng istorya kahit maraming typographical and grammatical errors. I'm still learning bud so I highly appreciate that you'd understand Atyrrah and Yvo's lovestory.I did my best to create this story. This is part of Pentagon Series at sana na-satisfy ko kayo. Marami pa'ng lalakbayin ang Pentagon, at ito pa lang ang simula.Napasaya ko ba kayo?Nalungkot ba kayo?Nagalit ba kayo?Kasi kung naramdaman niyo iyan sa pamamagitan nila Atyrrah, Yvo, Lucidiro, Hariette at Reyna Karis, then, maybe I'd satisfied you.Bud, it isn't yet the epilogue.
Mataman kong tiningnan ang mga batang naglalaro at nagtatawanan mula sa pinto ng palasyo. Ang kamay ko ay nasa loob ng aking pantalon habang nakasandal ako sa hamba ng pinto.Isang taon na rin ang lumipas.Masagana na ang lahat. Masigla na. Puro masasaya ang mga bata. Maayos na pinamumunuan ang Kaharian ng Cladmus ni Tiyo Atikus habang hinihintay si Viola na maging ganap na tagapag-mana ng kaharian. Sa kabila ng kasalanan ng Reyna Karis sa Kahariang ito at nalaman man ng mga Acrañum ang tunay na identidad ni Viola, hindi nadamay ang bata sa galit nila kay Reyna Karis.Si Tiya Agnes naman ang pansamantalang namumuno sa Kaharian ng Bilbun. Si Atirrah at Galleion sa Kaharian ng Lintuen at mag-isang pinamumunuan ni Reyna Althea ang Kaharian ng Minimulis.Binigyan ng parusa sina Atirrah, Aireen, Lucidiro at Heneral Baron. Ang parusang tinanggap nila ay depende sa kasalanang nagawa nila sa kanilang kaharian.Maraming nangyari sa
Yvo Artemis POVIto ang ika-anim na araw pagtapos ng nangyari sa Kaharian ng Cladmus. Marami na kong natutunan tungkol sa mga narito dahil araw-araw ay wala kaming ginawa ni Atyrrah kung hindi ang umalis at mamasyal sa lugar. Proud niyang ipinakikilala sa akin ang mga bagay-bagay. Halata ang tuwa lagi sa kaniyang mukha. Masaya rin naman ako pero hindi kapag gabi.Sa oras na natutulog dapat ang lahat at nagpapahinga ay hindi ako. Gusto kong titigan siya magdamag at walang pakialam kahit umaga na. Ayokong ipikit ang mga mata ko dahil sa takot na baka pagdilat ko ng mata ay wala na siya.Natatakot ako."Anong iniisip mo?" Ibinaba ko ang tingin kay Atyrrah. Nakaupo kami sa isang puno na mayabong ang mga dahon habang pinagmamasdan ang dapit-hapon."Wala" pagsisinungaling ko. Hinaplos ko ang kaniyang balikat dahil nakaakbay ako sa kaniya habang siya ay nakahilig ang ulo sa dibdib ko. Magkasiklop ang aming kamay at panay ang haplos ng hinlalak
Yvo Artemis POVHumagulgol ang lahat. Lahat sila nakapalibot sa amin. May mga paru-parong nagsiliparan sa paligid na kulay asul at dumarapo sa mga patay na Acrañum. May lumapit na dalawang puting paru-paro na lumapag sa likod ng palad ni Atyrrah.Ayokong paniwalaan. Para akong nakalutang. Ang sakit ng ulo ko dulot ng pag-iyak. Wala pa kong nasasabi sa kaniya. Hindi ko pa napapatunayan ang pagmamahal ko sa kaniya."Atyrrah..." umiiyak kong tawag sa pangalan niya. Pilit kong isinisiksik sa utak ko na biglang magmumulat ang mata niya kahit alam kong imposible. Wala na ang mainit niyang hininga."Halika na," tumingala ako. Dumapo sa entrada ang mata ko. Isang babaeng naka-trahe de boda at isang lalaking walang mukha ang nakita ko. Unti-unting humarap sa gawi ko ang babaeng naka-trahe de boda. Ngumiti ang labi niya sa akin saka tumango."Atyrrah.." bulong ko sa aking sarili saka binitiwan ang katawan niya. Lumapit ako sa e
Yvo Artemis POVNabitawan ako ng Reyna nang hawakan siya ni Atyrrah sa pulsuhan. I can't believe of what I am seeing right now. The consistency of smirk and glare at her face gave shivers in my body. She is way too far from what she was used to be.Nanghihina kong tiningnan ang laban nila. Simpleng hawak lang sa braso ang ginawa ni Atyrrah pero ang gulat sa mukha ng Reyna ay bakas na bakas. Bigla ay hinawakan niya ang buhok ng Reyna at iniuntog ang ulo nito sa tuhod niya. Hindi nagpakita ng sakit ang Reyna. Hinawakan niya si Atyrrah sa braso at ipinaikot pero mabilis pa sa pagkurap na tumalon si Atyrrah na sa likod ng Reyna napunta. Iyon ang naging dahilan kung bakit tila nakakulong ang Reyna sa sarili nitong braso."Bumitaw ka!" Makapangyarihang sigaw ng Reyna pero isang kakila-kilabot na tawa ang pinakawalan ni Atyrrah."Baka nakakalimutan mo. Ako ang bida sa kwentong ito" hindi ko maipaliwanag ang boses niya. Magkahalo ang boses niya at ng
Prinsesa Atyrrah POVHindi ko magawang magsaya. Ang puso ko ay nilulukob ng takot at lungkot dahil sa mga naririnig na sigaw at iyak ng mga Acrañum. Sa pagkakataong ito nasabi ko na mahina ako. Bilang Prinsesa, dapat ko silang ipagtanggol ngunit heto ako. Nakasakay kay Havok kasama ang Ginoo.Hindi.Hindi ang aking sarili ang pwede kong isipin ngayon. Hindi ang Ginoo kung hindi ang responsibilidad ko. Hindi ako ipinanganak upang marinig ang tangis at makita ang paghihirap ng mga Acrañum."Bumaba ka Havok--""Ano?! Hindi!" Salubong ang kilay na tiningnan ko ang Ginoo. Kunot ang noo niya."Kailangan ako ng mga Acrañum" ani ko. Umiling siya at saka hinawakan ang aking tiyan."Hindi ka pwedeng masaktan. Nasa iyo ang anak ko Atyrrah" kunot man ang noo ay kita ko ang pag-aalala sa kaniyang mga mata. Inilapit ko ang labi sa kaniya saka iyon inilapat sa labi niya."Huwag kang mag-aalala. Sa'
Yvo Artemis POVHabang dumadampi ang hangin sa aking mukha na ginugulo ang aking buhok ay hindi ko maiwasang matakot. Fear is creeping me out not by me but for those creature. I saw the messy place. I saw how powerful the Queen is. And I can't help myself but to get worried about them especially to Atyrrah.Bumaliktad ang sitwasyon namin. Ako naman ang ignorante sa nakikita pero hindi ko ma-appreciate ang paligid dahil sa pag-aalala.Habang nililipad ako ni Havok ay lumilipad rin ang aking isip. Ano ang pwede kong gawin para makatulong? Hindi ako sumama dito para lang magtago.Inilapag ako ni Havok sa isang bundok. Kakaiba rito dahil nagliliwanag ang mga puno. May mga alitaptap rin na nagpapaganda sa lugar. I roam my eyes at the place. My hands are in my pocket as I withdraw myself from Havok's back.This place was breath-taking. It is charming. A fantasy. What I am seeing right now makes me amaze.How God created this kind
3rd Person POVNaging marahas ang bawat isa, alisto sila. Ang mga kawal at ibang Acrañum ay nakatutok ang mga palaso sa mga nag-alyansa laban sa Reyna na pinamumunuan ni Heneral Baron. Nanatili itong nakaupo sa kaniyang kabayo.Ang mga opisyal ay handa na ang kapangyarihan habang nakatingin kina Prinsesa Atyrrah at Reyna Karis. Bakas naman ang takot sa mukha ni Yvo Artemis. Hawak niya ang brasong nakapalibot sa kaniyang leeg.Ang Reyna na may apoy sa kaniyang palad ay desidido sa gagawin. Kapag naipasa sa kaniya ng pormal ang Kaharian ng Cladmus, mapapasakaniya na ang buong kaharian. Nang dumating ang Tiyo at Tiya ng magkapatid na Prinsesa ay kinabahan siya. Ayaw niyang mawala ang Kaharian na simbolo ng kaniyang kapangyarihan."Kapag sinunod niyo ang nais ko, papakawalan ko ng walang galos ang taong ito" banta niya sa lahat lalo na kay Prinsesa Atyrrah na ngayon ay walang makikitang emosyon sa mukha. Palipat-lipat na rin ang kulay
Prinsesa Atirrah POVBumuntong-hininga ako. Nalulungkot ako na magagaya ang tadhana ng aking kapatid sa akin. Natatakot ako na magaya ang kapalaran niya sa akin. Ano pa kapag nalaman ni Lucidiro na may bata sa kaniyang sinapupunan?Tiningnan ko ang aking anak. Seryoso niyang iginagala ang tingin sa Kaharian ng Cladmus. Sobra akong naaawa sa kaniya. Halata ang pagiging ignorante niya sa mundong ito. Paano nga ba mabubuksan ang isip niya kung ikinukulong siya ni Galleion sa kaharian? Na hanggang pagtingin nalang mula sa bintana ang tanging nagagawa niya.Iniangat ko ang tingin. Hinihiling kong matapos na ang paghihirap, hindi ng sarili ko kung hindi ng aking anak.Tumunog ang gong. Senyales ng pagpasok ng mga opisyal. Pangungunahan ni Narnion ang pagpasok. Ang unang pumasok ay ang mga kawal na nasa kinse ang bilang.Nag-martsa sila sa pasilyo at nang tumapat ang pinuno sa hilera ng gintong upuan ay huminto siya, gano'n rin ang mga k