Yvo Artemis POV
Everything is at peace in the grave of my Dad. Tears are flowing from my eyes down to my cheeks. I can't still accept the fact that my father is now gone.
Pero ang payapang pagluluksa ay napalitan ng inis at galit nang sumulpot si Hariette sa eksena. Nakuhaan siya ng baril at kahit umiyak siya ng dugo sa harap ko, hinding-hindi ko siya mapapatawad. Ibibigay ko ang hustisya na nararapat sa pagpatay niya sa tatay ko. Nakangiti ko pa siyang titingnan habang pinagmamasdan siyang mabulok sa kulungan.
"I'll follow" gigil kong sabi. Hinahabol ko na rin ang hininga ko. Gusto ko siyang bawian dahil namatay ang magulang ko sa hindi tamang panahon.
"Yvo, calm down" sabi ni Tita Beatrice but I shook my head. I can't calm myself now. Ngayon pa na nagpakita sa akin ang babaeng dahilan kung bakit ganito ang sitwasyon ko ngayon.
"Yvo, mag-isip ka. Mom and Dad will not be happy if you do an unnecessary thing" I smirked because of a
Yvo Artemis POV"Ba't di mo sinabi sa akin noong una pa lang?" Tanong ko."Are you idiot?" She asked sarcastically with an arched brows. "Ilang beses mo ba ko pinagtabuyan Yvo? Ilang beses mo kong pinagtulakan palayo. Iniisip mo kasing ikaw lang ang nasaktan nang mga araw na iyon kahit ang totoo, habang nasa US ako, guilt at lungkot ang nararamdaman ko. Kasi 'yong nag-iisang kakampi ko, nilayuan ko"My mouth shutted. She tried many times to get near me but I always ended up on pushing her away. My mind is closed to listen on her side because I always think that I receive the most hurtful thing happened in my life. Ngayon para akong bata na pinagsasabihan ng mga mali kong ginawa. Ngayon ko napagtanto kung gaano ako kag*go bilang lalaki."Kung wala ba siya sa landas na'tin, babalik ka sa'kin?" My mouth still shutted. "I mean Atyrrah. I know that you feel something special to her kaya nahihirapan kang bumalik sa'kin""Honestly, yes" pag-amin ko.
Yvo Artemis POVLakad takbo ang ginawa ko.Tulala at lutang.Pawis na pawis ako.Sabayan pa ng panaka-nakang pagbagsak ng maliliit na butil ng tubig mula sa langit.Nanghihina ako pero gusto ko siyang makita. Gusto kong sabihin sa sarili na hindi niya gagawin 'yon. Sinabi niyang aalis siya pero alam kong hindi ngayon 'yon. Hindi siya aalis nang hindi kami nagkakaayos. Ayokong ulitin ang oras na may nawala bago ko makita ang halaga nila. Lalo na ngayon si Atyrrah.Agad kong pinunasan ang luha kong tumulo. Hindi ako mahina! Gagawin ko ang lahat para mahingi ang kapatawaran niya. I will do the hardest thing just to came her back. I don't want to lose her.She's mine. My one and only love."Yvo!" Nakarinig ako ng pagtawag pero di ko pinansin. Patuloy ako sa pagtakbo sa papadilim na paligid at may panaka-nakang ulan. "Yvo!" Sigaw niya ulit at dahil napamilyaran ko kung sino 'yon ay nilingon ko ito.Voxryx Senturio is in
Prinsesa Atyrrah POVLumakas ang ulan dahilan para lumamig. Sumasabay pa ang galit ng hangin. Ayaw akong kausapin ng hangin basta galit na galit siya."Aireen, bakit ayaw akong kausapin ng hangin?" Tanong ko habang yakap ang aking sarili gamit ang dalawang braso. Kanina pa kami naglalakad ni Aireen sa gitna ng ulan. Mabigat na rin ang aking trahe de boda. Ang pulang ilaw mula sa pakpak ni Aireen ay nagbibigay-liwanag sa madilim na gabi."Hindi ko alam, Prinsesa. Nasaan na ang iyong luha?" Tanong niyang muli. Kanina niya pa ko gusto paiyakin ngunit wala nang tubig ang gustong lumabas sa aking mga mata. Tapos na kong umiyak. Wala nang pighati sa aking puso."Wala nga, Aireen! Gusto mo kong lumuluha, acrinim?" Tanong ko sa naiinis na tono. Ayaw niya ring sabihin kung para saan ang luha't gusto niyang ako pa ang magbigay no'n sa kaniya. "Kung gusto mo ng luha ay ikaw ang umiyak!"Nakarating kami sa gusali kung saan unang nagtagpo ang mga la
Prinsesa Atyrrah POVNainsulto ako nang tawagin akong huwad ng sarili kong acrinim at bilang patunay na hindi ako huwad ay pinigilan ko ang kaniyang hininga. Iyon ang aking kapangyarihan, ang hangin.Ngunit natigil ang aking pagpapatunay nang tinawag ang aking pangalan ng isang pamilyar na boses na iyon. Ang boses niyang ilang araw kong pinangulilaan. Ang boses niya ang nagpatigil sa akin sa pagpapatunay. Naluluha ko siyang tinawag sa pangalan habang siya papatakbong lumapit sa'kin. Sumasabay ang kaniyang basang buhok sa malakas na hangin."Ginoo..." Bulong ko kasabay sa pagtulo ng aking luha nang yakapin niya ko. Iyong yakap na sobrang higpit, takot akong mawala, nanginginig. Ang aking Ginoo ay hinahagkan ako. Isang yakap na sobrang init sa gitna ng mahangin at malamig na paligid."A-Atyrrah..." Kahit hindi ko tingnan, alam kong tulad ko ay umiiyak siya, nadadala ng emosyon, natakot. Nagpatuloy ang aming yakap sa madilim at malamig na gabi. Sa gitn
Prinsipe Lucidiro POVHumigpit ang aking hawak sa espadang nakasabit sa aking bewang. Nag-igting rin ang aking panga habang madilim ang titig sa kanila.Ang aking nakikita ay dumudurog sa aking puso. Paano niyang nagawang umibig sa lalaking kailan niya lang nakilala? Bakit ako na hinintay siya buong buhay ko ay itinuring niya lang bilang kaibigan? Anong kapangyarihan mayroon ang lalaking ito para bihagin ang puso ng aking pinakamamahal na babae?"Kay romantiko!" Lalong umapaw ang galit ko nang marinig ang sinabing iyon ni Levata. Halatang nang-aasar. "Oh! Bakit ka lumuluha, Prinsipe?" Kunwaring taka niyang tanong. Inis kong pinunasan ang luha na di ko namalayang tumulo.Hindi ko siya pinansin. Tinaas ko ang aking mukha at pinagmasdan ang madilim na kalangitan.'Paano ba mahalin pabalik? At bakit di mo ko kayang mahalin pabalik, Prinsesa? Buong buhay ko, ikaw lang ang babaeng pinangarap ko. Bakit sa iba nahulog ang puso mo?'
Ang Mundo ng Acranum ay nahahati sa apat na parte. Ang unang parte ay para sa mga diwata, ang ikalawa ay para sa mga bampira, ang ikatlo ay para sa mga taong-lobo at ang ikaapat ay para sa mga bruha.Bawat parte ay may namamahala.Bawat parte ay may pakinabang.At ang bawat parte ay nagkakasundo.Ngunit hindi ngayon.Ang Acranum na Mundo ng Mahika kung saan naninirahan ang mga di kapani-paniwala ay isa nang miserableng lugar.Ang dating tahimik na lugar ngunit masaya ay sing-ingay na ng malakas na bagyo, nagwawala ang bawat isa, may galit sa dibdib, dala ay hinanakit...Sa Reyna.Ang Reyna na nagpapahirap sa kanilang sitwasyon. Ang Reyna na mahal ang pagpapahirap. Ang Reyna na dahilan sa pagkawasak ng mundong dati ay masaya."Ipakuha ang kanilang mga salapi! Walang iiwan maski isang kusing!" Utos niya sa mga kawal na agad sumunod. Ayaw ng mga kawal, naawa sila. Ngunit anong magagawa nila kung Reyna na ang nag-utos? Kayan
Prinsesa Atyrrah POVNakangiti kong pinagmamasdan ang aking sariling repleksyon sa salamin habang sinusuklay ang aking buhok. Nakasuot ako ng puting pares ng pangtulog.Masaya ako sa nangyari. Mula sa muli naming pagkikita ng Ginoo hanggang sa makabalik kami rito sa palasyo. Hindi ko mailarawan ang saya dahil sa pag-iyak nila Shayla at Biyola na kalauna'y naging yakap."Prinsesa" napatingin ako sa katre nang magsalita ang mumunting tinig. Nakangiti akong naglakad papunta sa kinaroroonan ni Aireen."Ano iyon?" Malumanay kong tanong. Nakangiti siya pero alam kong may kinikimkim siya sa kaniyang loob-loob. May gustong sabihin na nauwi sa pagbuntong-hininga."Masaya akong makita kang masaya" ani niya nang nakatingala sa'kin."Hindi halata sa'yo" ani ko. Alam kong gusto niya na kong akayin pabalik sa aming mundo ngunit gusto kong dito na manatili. Dito ako masaya. Dito ko naramdaman ang sayang matagal ko nang hinahanap."N-Nag-
Prinsesa Atyrrah POVKusa akong nagising. Tinanghali ako ng gising. Parang ang bigat ng aking pakiramdam ngunit hindi ko alam ang dahilan. Masakit rin ang aking ulo."Hay" buntong-hininga ko bago itinutok ang aking paningin sa kisame ng aking kwarto.Nakauwi kami kagabi at pagtapos ay sinamahan ako rito ng Ginoo. Masyadong masarap sa pakiramdam ang sinabi at aksyon niya kagabi. Hanggang sa dumating ang punto na gusto ko nang ipakilala ang aking sarili upang malaman kung matatanggap niya pa ko.Tinawag ko ang hangin upang sabayan ako sa aking pagpapakilala. Hanggang sa...."Anong nangyari?" Naguguluhan kong tanong habang kunot ang noo at nakatitig sa kisame. Hindi ko maalala! Wala akong maalala pagtapos no'n. Inalog ko ang aking ulo ngunit walang nangyari. Wala talaga akong maalala. Ang aking utak ay nahinto sa pagproseso.Isang katok ang nagbalik sa akin sa wisyo. Umupo ako sa kama at isinandal ang aking likod sa ulunan nito sakt
Hello!Maraming Salamat sa suporta'ng ibinigay niyo kayla Atyrrah at Yvo. Maraming Salamat sa mga nanatiling magbasa hanggang dulo. Maraming Salamat sa bumoto, nagbasa, nagbigay ng gems at nag-aksaya ng coins. Doon pa lang sa part na nagbigay kayo ng coins para mabuksan 'yong chapter, thankful na po ako. At lalo akong nagpapasalamat sa pagbibigay ng gems at vote.Salamat sa pag-intindi ng kabuuan ng istorya kahit maraming typographical and grammatical errors. I'm still learning bud so I highly appreciate that you'd understand Atyrrah and Yvo's lovestory.I did my best to create this story. This is part of Pentagon Series at sana na-satisfy ko kayo. Marami pa'ng lalakbayin ang Pentagon, at ito pa lang ang simula.Napasaya ko ba kayo?Nalungkot ba kayo?Nagalit ba kayo?Kasi kung naramdaman niyo iyan sa pamamagitan nila Atyrrah, Yvo, Lucidiro, Hariette at Reyna Karis, then, maybe I'd satisfied you.Bud, it isn't yet the epilogue.
Mataman kong tiningnan ang mga batang naglalaro at nagtatawanan mula sa pinto ng palasyo. Ang kamay ko ay nasa loob ng aking pantalon habang nakasandal ako sa hamba ng pinto.Isang taon na rin ang lumipas.Masagana na ang lahat. Masigla na. Puro masasaya ang mga bata. Maayos na pinamumunuan ang Kaharian ng Cladmus ni Tiyo Atikus habang hinihintay si Viola na maging ganap na tagapag-mana ng kaharian. Sa kabila ng kasalanan ng Reyna Karis sa Kahariang ito at nalaman man ng mga Acrañum ang tunay na identidad ni Viola, hindi nadamay ang bata sa galit nila kay Reyna Karis.Si Tiya Agnes naman ang pansamantalang namumuno sa Kaharian ng Bilbun. Si Atirrah at Galleion sa Kaharian ng Lintuen at mag-isang pinamumunuan ni Reyna Althea ang Kaharian ng Minimulis.Binigyan ng parusa sina Atirrah, Aireen, Lucidiro at Heneral Baron. Ang parusang tinanggap nila ay depende sa kasalanang nagawa nila sa kanilang kaharian.Maraming nangyari sa
Yvo Artemis POVIto ang ika-anim na araw pagtapos ng nangyari sa Kaharian ng Cladmus. Marami na kong natutunan tungkol sa mga narito dahil araw-araw ay wala kaming ginawa ni Atyrrah kung hindi ang umalis at mamasyal sa lugar. Proud niyang ipinakikilala sa akin ang mga bagay-bagay. Halata ang tuwa lagi sa kaniyang mukha. Masaya rin naman ako pero hindi kapag gabi.Sa oras na natutulog dapat ang lahat at nagpapahinga ay hindi ako. Gusto kong titigan siya magdamag at walang pakialam kahit umaga na. Ayokong ipikit ang mga mata ko dahil sa takot na baka pagdilat ko ng mata ay wala na siya.Natatakot ako."Anong iniisip mo?" Ibinaba ko ang tingin kay Atyrrah. Nakaupo kami sa isang puno na mayabong ang mga dahon habang pinagmamasdan ang dapit-hapon."Wala" pagsisinungaling ko. Hinaplos ko ang kaniyang balikat dahil nakaakbay ako sa kaniya habang siya ay nakahilig ang ulo sa dibdib ko. Magkasiklop ang aming kamay at panay ang haplos ng hinlalak
Yvo Artemis POVHumagulgol ang lahat. Lahat sila nakapalibot sa amin. May mga paru-parong nagsiliparan sa paligid na kulay asul at dumarapo sa mga patay na Acrañum. May lumapit na dalawang puting paru-paro na lumapag sa likod ng palad ni Atyrrah.Ayokong paniwalaan. Para akong nakalutang. Ang sakit ng ulo ko dulot ng pag-iyak. Wala pa kong nasasabi sa kaniya. Hindi ko pa napapatunayan ang pagmamahal ko sa kaniya."Atyrrah..." umiiyak kong tawag sa pangalan niya. Pilit kong isinisiksik sa utak ko na biglang magmumulat ang mata niya kahit alam kong imposible. Wala na ang mainit niyang hininga."Halika na," tumingala ako. Dumapo sa entrada ang mata ko. Isang babaeng naka-trahe de boda at isang lalaking walang mukha ang nakita ko. Unti-unting humarap sa gawi ko ang babaeng naka-trahe de boda. Ngumiti ang labi niya sa akin saka tumango."Atyrrah.." bulong ko sa aking sarili saka binitiwan ang katawan niya. Lumapit ako sa e
Yvo Artemis POVNabitawan ako ng Reyna nang hawakan siya ni Atyrrah sa pulsuhan. I can't believe of what I am seeing right now. The consistency of smirk and glare at her face gave shivers in my body. She is way too far from what she was used to be.Nanghihina kong tiningnan ang laban nila. Simpleng hawak lang sa braso ang ginawa ni Atyrrah pero ang gulat sa mukha ng Reyna ay bakas na bakas. Bigla ay hinawakan niya ang buhok ng Reyna at iniuntog ang ulo nito sa tuhod niya. Hindi nagpakita ng sakit ang Reyna. Hinawakan niya si Atyrrah sa braso at ipinaikot pero mabilis pa sa pagkurap na tumalon si Atyrrah na sa likod ng Reyna napunta. Iyon ang naging dahilan kung bakit tila nakakulong ang Reyna sa sarili nitong braso."Bumitaw ka!" Makapangyarihang sigaw ng Reyna pero isang kakila-kilabot na tawa ang pinakawalan ni Atyrrah."Baka nakakalimutan mo. Ako ang bida sa kwentong ito" hindi ko maipaliwanag ang boses niya. Magkahalo ang boses niya at ng
Prinsesa Atyrrah POVHindi ko magawang magsaya. Ang puso ko ay nilulukob ng takot at lungkot dahil sa mga naririnig na sigaw at iyak ng mga Acrañum. Sa pagkakataong ito nasabi ko na mahina ako. Bilang Prinsesa, dapat ko silang ipagtanggol ngunit heto ako. Nakasakay kay Havok kasama ang Ginoo.Hindi.Hindi ang aking sarili ang pwede kong isipin ngayon. Hindi ang Ginoo kung hindi ang responsibilidad ko. Hindi ako ipinanganak upang marinig ang tangis at makita ang paghihirap ng mga Acrañum."Bumaba ka Havok--""Ano?! Hindi!" Salubong ang kilay na tiningnan ko ang Ginoo. Kunot ang noo niya."Kailangan ako ng mga Acrañum" ani ko. Umiling siya at saka hinawakan ang aking tiyan."Hindi ka pwedeng masaktan. Nasa iyo ang anak ko Atyrrah" kunot man ang noo ay kita ko ang pag-aalala sa kaniyang mga mata. Inilapit ko ang labi sa kaniya saka iyon inilapat sa labi niya."Huwag kang mag-aalala. Sa'
Yvo Artemis POVHabang dumadampi ang hangin sa aking mukha na ginugulo ang aking buhok ay hindi ko maiwasang matakot. Fear is creeping me out not by me but for those creature. I saw the messy place. I saw how powerful the Queen is. And I can't help myself but to get worried about them especially to Atyrrah.Bumaliktad ang sitwasyon namin. Ako naman ang ignorante sa nakikita pero hindi ko ma-appreciate ang paligid dahil sa pag-aalala.Habang nililipad ako ni Havok ay lumilipad rin ang aking isip. Ano ang pwede kong gawin para makatulong? Hindi ako sumama dito para lang magtago.Inilapag ako ni Havok sa isang bundok. Kakaiba rito dahil nagliliwanag ang mga puno. May mga alitaptap rin na nagpapaganda sa lugar. I roam my eyes at the place. My hands are in my pocket as I withdraw myself from Havok's back.This place was breath-taking. It is charming. A fantasy. What I am seeing right now makes me amaze.How God created this kind
3rd Person POVNaging marahas ang bawat isa, alisto sila. Ang mga kawal at ibang Acrañum ay nakatutok ang mga palaso sa mga nag-alyansa laban sa Reyna na pinamumunuan ni Heneral Baron. Nanatili itong nakaupo sa kaniyang kabayo.Ang mga opisyal ay handa na ang kapangyarihan habang nakatingin kina Prinsesa Atyrrah at Reyna Karis. Bakas naman ang takot sa mukha ni Yvo Artemis. Hawak niya ang brasong nakapalibot sa kaniyang leeg.Ang Reyna na may apoy sa kaniyang palad ay desidido sa gagawin. Kapag naipasa sa kaniya ng pormal ang Kaharian ng Cladmus, mapapasakaniya na ang buong kaharian. Nang dumating ang Tiyo at Tiya ng magkapatid na Prinsesa ay kinabahan siya. Ayaw niyang mawala ang Kaharian na simbolo ng kaniyang kapangyarihan."Kapag sinunod niyo ang nais ko, papakawalan ko ng walang galos ang taong ito" banta niya sa lahat lalo na kay Prinsesa Atyrrah na ngayon ay walang makikitang emosyon sa mukha. Palipat-lipat na rin ang kulay
Prinsesa Atirrah POVBumuntong-hininga ako. Nalulungkot ako na magagaya ang tadhana ng aking kapatid sa akin. Natatakot ako na magaya ang kapalaran niya sa akin. Ano pa kapag nalaman ni Lucidiro na may bata sa kaniyang sinapupunan?Tiningnan ko ang aking anak. Seryoso niyang iginagala ang tingin sa Kaharian ng Cladmus. Sobra akong naaawa sa kaniya. Halata ang pagiging ignorante niya sa mundong ito. Paano nga ba mabubuksan ang isip niya kung ikinukulong siya ni Galleion sa kaharian? Na hanggang pagtingin nalang mula sa bintana ang tanging nagagawa niya.Iniangat ko ang tingin. Hinihiling kong matapos na ang paghihirap, hindi ng sarili ko kung hindi ng aking anak.Tumunog ang gong. Senyales ng pagpasok ng mga opisyal. Pangungunahan ni Narnion ang pagpasok. Ang unang pumasok ay ang mga kawal na nasa kinse ang bilang.Nag-martsa sila sa pasilyo at nang tumapat ang pinuno sa hilera ng gintong upuan ay huminto siya, gano'n rin ang mga k