Chapter 4

"Umalis ka nga dito! Hindi kita anak! Alagaan mo ang sarili mo, hindi ko na siya asawa! GO!" itinulak palayo ang ina sabay indayog ng isang paa na patuloy na hinawakan ni Xander.

Bumagsak ang katawan ng munting Xander sa aspalto ng kalsada na may ilang mga gasgas sa balat.

Tumakbo muli si Xander nang magsasara na ang gate ng bahay ng kanyang ina.

"MAMA... NANAY... UMUWI NA NANAY... MAY SAKIT SI TATAY... KAILANGAN ka NI TATAY..."

sigaw ni Xander habang hawak ang bakal na gate, pinapanood ang kanyang ina na bumalik sa kanyang luxury car at iniwan siya mag-isa.

"Ina..." ungol ni Xander sa huling pagkakataon, bago siya sumuko sa patuloy na pagmamakaawa sa kanyang ina, na ngayon ay masaya na sa kanyang bagong pamilya.

"Bakit ang sama ng loob mo sa akin? Bakit hindi mo ako mahal? Ano bang nagawa kong mali, Mom?"

Simula noon, hindi na muling bumisita si Xander sa tirahan ng kanyang ina. Wala na siyang gustong malaman pa tungkol sa kanilang pamilya, maliban sa kumpanyang Butterfly na ngayon ay pakay niya.

Napailing si Xander sa pag-iisip, nang biglang may narinig siyang malakas na kalabog mula sa dulo ng kalsada.

Nakita niya ang ilang mga tao na tumatakbo patungo sa tunog, tila isang aksidente ang nangyari doon.

Kilala man siya bilang isang super cold at malupit na lalaki, mataas pa rin ang social spirit ni Xander sa kapwa. Tumakbo si Xander palapit sa karamihan, nakita niya ang isang maliit na batang lalaki na nakahandusay sa aspalto at may bukas na sugat sa kaliwang binti. Bumulwak ang dugo mula sa sugat.

Agad na sumilip si Xander sa crowd at tutulong na sana nang walang umaksyon sa mga residente.

"Nasaan ang mga magulang ng batang ito?" Nagtatakang tanong ni Xander habang isa-isang tinitignan ang mga tao sa paligid. Walang sumagot, at ibig sabihin ay wala ang mga magulang ng bata sa paligid.

"Sino ang tumama?" tanong ulit ni Xander. Yumuko siya at hinimas ang ulo ng bata.

"Agad na tumakbo ang hitman, sir," sagot ng isa sa mga nakasaksi.

F*ck!

"Hayaan mo akong dalhin ang batang ito sa ospital," hindi na naghintay pa, agad na binuhat ni Xander ang bata at dinala sa ospital.

Sa isang elite office building, isang babae ang nakitang nag-overtime nang umuwi ang kanyang mga kaibigan sa opisina.

Bukas ay kaarawan ng kanyang anak, at plano niyang magdiwang kasama ang kanyang anak sa paboritong pizza restaurant ng kanyang anak. Dahil dito, pinili niyang mag-overtime ngayon para bukas makahingi siya ng pahintulot na umuwi ng maaga sa amo sa opisina.

"Mia, hindi ka ba uuwi?" tanong ni Arman, isa sa mga empleyadong nagtatrabaho sa HRD section.

“Oh yeah, uwi na ako saglit, gusto ko munang tapusin yung report para sa presentation,” sabi ni Mia mula sa likod ng desk cubicle niya.

"Sige, uuwi muna ako ha?" sabi ulit ni Arman.

"Okay," ngumiti si Mia habang itinuro niya ang hinlalaki niya kay Arman.

Matapos umalis si Arman, bumalik si Mia sa pagtuon sa kanyang computer screen. Ang ulat na ito ay dapat makumpleto ngayong gabi upang ang gawain ay maaaring maging mas magaan bukas.

Nahihirapan pa rin si Mia sa kanyang trabaho nang biglang tumunog ang kanyang cell phone. Bahagyang nagulat ang babae dahil sapat na ang tahimik na kondisyon sa silid at ang ilaw na bahagyang nakapatay para magmukhang nakakakilabot at nakakatakot ang kapaligiran.

Nakita ni Mia ang isang bagong numero na tumatawag

WHO?

Napaisip siya.

Sa halip na tanungin ang sarili, sinagot ng babaeng may kulot na pilikmata ang tawag.

“Hello, good night,” magalang na sabi ni Mia.

"Hello, good evening, ito ba ang guardian ni ALEXIS Cartes? Nahanap namin ang contact information mo sa kanya. Si Alexis ay nasugatan at kasalukuyang ginagamot sa St peter hospital, pwede mo siyang makilala sa emergency room, salamat,"

"Ano? Hello? Hello?"

Tut-tut-tut!

Agad na naputol ang koneksyon sa telepono.

Agad namang pinatay ni Mia ang kanyang computer at tumayo mula sa kanyang work desk.

Walang mas mahalaga kaysa sa kaligtasan ni Alexis.

Ang bunga ng kanyang puso ay mahal.

Pagdating sa ER, agad na pumasok si Mia at hinanap si Alexis.

Nakita niyang ginagamot si Alexis ng mga medical personel.

Alexis sigaw ni Mia habang mas lalong bumuhos ang kanyang mga luha. Mabilis siyang pumunta sa gilid ng kama ng walang malay niyang anak. Marumi ang damit ni Alexis na may mga pasa sa buong katawan.

"Alexis... Gumising ka na anak... Alexis.. Si Mamah... Gumising ka na..." umiiyak na sabi ni Mia habang niyuyugyog ang balikat ni Alexis.

"Kayo ba ang pamilya ng batang ito?" tanong ng isa sa mga nurse na gumagamot kay Alexis

"Oo, oo, Sis. Ako ang ina ng batang ito," sagot ni Mia na may luha sa mga mata. "Kamusta ang anak ko?"

"Nasugatan ang arterya sa binti niya kaya nawalan siya ng maraming dugo," paliwanag ng Doktor

"Kung ganoon ang dapat gawin, iligtas mo ang anak ko, Doc. Please"

"Nagulat siya at lumalala ang pagdurugo. Kailangan niya ng pagsasalin ng dugo ngayon kung hindi man ay malalagay sa panganib ang kanyang buhay.

Lalong umiyak si Mia. "Then give him a blood transfusion, whatever the cost, babayaran ko, Doc... Please..."

"Anong blood type mo?" tanong ng doktor kay Mia.

"B, B ang blood type ko, Doc..."

"Mayroon ba sa iyong pamilya o malapit na kamag-anak na ang uri ng dugo ay kapareho ng batang ito?"

Nagulat si Mia. Pamilya?

Wala man lang pamilya si Mia na makakatulong sa kanya ngayon. Ano ang dapat niyang isagot?

"H-hindi ko alam, Doc," sagot ng babae sa desperadong boses. Tumingin ng malalim si Mia. Naguguluhan talaga siya.

Sa gitna ng kaguluhan, biglang dumating ang isang nurse na may dalang balita.

“Doktor ALEX, lahat ng blood banks nakontak na namin, nakuha na ang blood type na kailangan ng batang ito, pero may posibilidad na aabot ng anim hanggang pitong oras bago makarating dito,” paliwanag ng kakadating lang na nurse.

"Ano? Pitong oras? Masyadong mahaba, ang buhay ng bata na ito ay maaaring nasa panganib, hindi na tayo makapaghintay," sagot ng doktor.

Mahina na umiling si Doctor ALEX, "I'm sorry Madam, hindi ko masasabi kung kakayanin ng anak mo ang paghihintay sa susunod na oras, ihanda mo ang iyong sarili sa pag-iisip para sa pinakamasamang balita mamaya,"

Bumagsak ang katawan ni Mia. Bumagsak ang mga balikat ng babae habang lumiliit ang pag-asa sa buhay ng kanyang pinakamamahal na anak.

"ALEXIS..." ungol ni Mia. Niyakap niya ang katawan ng anak at umiyak ng mapait.

Oh Diyos... Tulungan mo ang aking anak....

Masakit na bulong sa loob ni Mia.

Walang saysay ang buhay niya kung wala si ALEXIS

Kung tutuusin, sa lahat ng oras na ito, si Alexis lang ang pinagtutuunan ng pag-asa ni Mia na ipagpatuloy ang kanyang mahirap na buhay.

Umiiyak pa rin si Mia habang yakap-yakap ang anak nang marinig ang boses mula sa likuran na nagtatanong sa nurse na ginagamot pa ang sugat sa binti ni Alexis.

"Excuse me Ate, kamusta na ang batang ito?"

Yung boses.

At kahit narinig pa lang ni Mia ang boses niya ay alam na ni Mia kung sino ang lalaking kausap ngayon sa likuran niya.

Boses iyon ni Xander

Katatapos lang asikasuhin ni Xander ang lahat ng gastusin sa pagpapagamot sa batang tinulungan niya.

Uuwi na sana siya, ngunit sa di malamang dahilan ay naantig ang kanyang puso na makitang muli ang kalagayan ng anak. Hanggang sa wakas, ang kanyang mga paa ay nagpatuloy sa paglalakad patungo sa emergency room kung saan ang maliit na bata ay kasalukuyang tumatanggap ng malubhang paggamot sa pamamagitan ng medical team.

Alam ni Xander na parang medyo malala ang mga sugat ng bata.

Pagdating niya sa emergency room, nakita niya ang isang babaeng umiiyak habang yakap-yakap ang batang tinulungan niya. Baka nanay niya yun, naisip ni Xander.

"Excuse me Ate, kamusta na ang batang ito?" tanong ni Xander nun.

"Ikaw ba ang pamilya niya, ginoo?"

"Ay, hindi,"

"Sorry sir, mas mabuting maghintay ka sa labas. Busy kami," walang pakialam na sagot ng nurse

Tumango si Xander bilang pag-unawa. Sabagay, tinitingnan ang kasalukuyang kinaroroonan ng bata. Medyo kumalma ang damdamin ni Xander para iwan ang anak sa ospital

Pinili ng lalaking naka-white shirt na umalis.

Nakatuon ang tingin ni Xander sa ina ng bata na nakatingin sa kanya noon, bagama't pagkatapos noon ay lumabas pa rin ito ng kwarto.

"Maghintay!" tawag ng boses ng babae

Lumingon si Xander, nakita niya ang nanay ng bata na nakatayo sa likod niya na nakalagay pa rin sa banig ng tanglad.

"Ako ba kinakausap mo?" Tanong ni Xander sa oras na iyon.

"Kaya mo bang iligtas ang anak ko?" Tanong ni Mia na nanginginig ang buong katawan. Nahirapan si Mischa na gumawa ng hakbang.

"Iligtas mo siya?" Tanong ni Xander na halatang kumunot ang noo. "Paano? Anong magagawa ko?"

“If you are willing to give your blood, he will survive,” ani Mia na lalong sumikip ang dibdib. Pakiramdam niya, halos hindi siya makahinga ngayon.

"Ano? Bakit pwede?" Lalong naguluhan si Xander. Ano ba talaga ang ibig sabihin ng babaeng ito?

"Pareho kasi ang blood type mo, nakikiusap ako... Iligtas mo siya... Iligtas mo ang anak ko... Nakikiusap ako..." muling humagulgol si Mia. Alam niyang hindi ito madali. Hindi man lang niya dapat ginawa ito, pero ano ang magagawa niya ngayon, kailangan ng tulong ni Alexis at si Xander lang ang makakatulong sa kanya.

Cold at flat expression pa rin si Xander Naglakad siya palapit kay Mia. Sari-saring malalaking tandang pananong ang nasa isip ng lalaki.

"Paano mo nalaman ang blood type ko?" Tanong ni Xander sa nakakatakot niyang boses

Mia tez corner. Lalong naghahabol ang kanyang paghinga. Tuluyan na siyang nawalan ng masabi

“R-kasi Kasi

"Dahil ano?" Naiinip na putol ni Xander, tumataas ng ilang oktaba ang boses

Lalong lumalala ang deadlock ni Mia. Hindi niya maipaliwanag hanggang sa tuluyan na niyang piniling lumuhod sa paanan ni Xander

Maluha-luha si Mia na nagmamakaawa at nagmakaawa kay Xander na tulungan si Alexis.

Ngunit sa kasamaang-palad, si Xander ay hindi isang hangal na lalaki. Hindi ba kakaiba?

"Kung hindi mo masagot ng malinaw ang tanong ko, huwag kang umasa na tutulungan kita," sabi ni Xander habang nakatingala ang mukha.

"Please ... wag kang ganyan. Kailangang tulungan ng anak ko ang tulong mo .... iligtas mo siya ... please ... pakiusap ko ... iligtas mo ang anak ko ..." hinawakan ni Mia ang mga paa ni Xander upang sumama sa isa sa mga paa ng lalaki- ang lalaking iyon

"Sagutin mo muna ang tanong ko, paano mo nalaman na ang blood type ko ay kapareho ng blood type ng anak mo? Ha?" Nagsimulang maging emosyonal si Xander.

Habang hinihingal pa at ang dalawang kamay na nakayakap ng mahigpit sa paa ni Xander, sa wakas ay sinagot ni Mia ang tanong.

"Dahil ...."

Naghihintay pa rin si Xander.

“Kasi

"Dahil siya ang anak mo"

Sa sandaling iyon, parang tumigil ang pag-ikot ng mundo ni Xander.

Baliw ba tong babaeng to?

Galit na galit siyang nagmura sa kanyang puso.

"Dahil anak mo siya..."

Paulit-ulit ang pangungusap na iyon sa tenga ni Xander.