Chapter 17

Matapos makatakas, gulo-gulo ang damit, tumakbo palabas ng kwarto si Mia. Kinuha niya ang bag niya at lumabas ng kumpanya, sinabayan pa ng malamig na tingin na tila nilalapastangan siya.

Alam ni Mia na tuluyan nang nasira ang kanyang reputasyon sa pagkakataong ito. Sa katunayan, inakala ng lahat na siya ay talagang dating kalapating mababa ang lipad dahil sa lahat ng mga negatibong balita tungkol sa kanya na malawakang kumakalat.

Sa isang medyo tahimik na hintuan ng bus, si Mia, na pagod sa paglalakad, ay nagplanong magpahinga sandali. Muli niyang inayos ang kanyang damit. Nakaramdam siya ng bahagyang pananakit sa kanyang noo. Bunga na rin siguro ng pagkakauntog niya sa pader nang iwasan niya ang bastos na iyon.

Hindi ko namamalayan, tumulo na ang luha ni Mia. Ang mga patak ng luha ay patuloy na namumuo sa kanyang mga talukap at umaagos nang husto.

Iyak ng iyak si Mia doon.

Dahil, tanging sa pag-iyak niya lang naibsan ang paninikip ng dibdib niya sa mga oras na ito.

Mataml