เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 30
ปรับปรุงล่าสุด:
2021-10-25 16:37:26"What?" Wala sa sarili kong tugon.
"Kumusta ang pakiramdam mo? Nasabi ni Kaloy na hindi ka nakadalo dahil may sakit ka," dinig ko ang pag-iingat sakaniyang tono.
I pursed my lips. Hindi ko alam ang sasabihin. Nagagalit pa rin ako... hindi ko maintindihan ngunit iyon ang nararamdaman ko ngayon.
"N-Nagustuhan ni Linella iyong binigay mo. Gusto ka niyang makilala kaso... hindi ka naman dumalo." Humina ang boses niya sa dulo.
"Glad she liked it," I whispered.
"Nakauwi na ang lahat. Katatapos ko lang magligpit, kasama si Senyel."
"How's Blair?" I said slowly.
"Maayos na siya. Pinauwi rin siya kanina ng doktor. Kulang sa pahinga kaya siya nawalan ng malay."
I smiled a bit.
"The baby... how's the baby?" napapaos kong sinabi. Tumindi ang kalabog ng pus
บทที่เกี่ยวข้อง
Plenitude of the Soul Chapter 31
"Kayo ba ni Nabrel, Talianna? Nakita ko kayong nag-uusap kanina. Mukhang seryoso 'yong pinag-uusapan niyo, ah?"Nag-angat ako ng tingin kay Leigh. Suot niya na ang kaniyang bag at handa nang lumabas habang ako ay iniipon pa ang mga gamit. Seryoso lamang siya habang nakatitig sa akin.Dahan-dahan akong umayos ng tayo."No," tanging sagot ko."Weh? Bakit pakiramdam ko nagsisinungaling ka ?" malamig niyang sinabi at humalukipkip.Sandali nga. Akala ko ba maayos na siya sa akin? Bakit ganito na naman siya ulit? Si Nabrel na naman ang problema niya!"Bakit naman ako magsisinungaling? Driver ko lang si Nabrel. Huwag kang praning, Leigh." I chuckled.Nagtagal ang titig niya sa akin bago unti-unting tumango."Buti naman kung ganoon. Magkakasundo tayo." She smiled widely.Tanging pagkunot lamang ng noo ang
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-26Plenitude of the Soul Chapter 32
I cried myself to sleep that night. Walang mapaglagyan ang pagkadismayang nararamdaman ko para sa sarili. Gusto kong kalimutan na lang ang nangyari at magsimula ulit dahil pakiramdam ko, nawalan ako ng gana sa lahat. Hiyang-hiya ako... at durog na durog.Ang tanga ko para maisipan ang umamin sakaniya. At anong nangyari? Ganito ang kinahantungan ng bwisit na pag-amin na iyon.Nang hinatid niya ako pauwi kahapon, walang nagsasalita sa aming dalawa. Hindi ko magawang magpanggap na maayos lang ang lahat. Para akong lutang hanggang sa makauwi. I didn't even look at him nang magpaalam upang pumasok na sa mansiyon.Nanliliit ako sa sarili ko. Pakiramdam ko ay iyon na ang pinakanakakapangliit na bagay na ginawa ko. Nagsisisi ako kung bakit ko pa sinabi iyon. Kung sana ay napigilan ko ang sarili ko. Kung sana ay hindi ako nagpadala sa sitwasyon. Nasabi ko naman na gusto ko siya bilang isang tao, hindi ba? Hindi bilang isang
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-26Plenitude of the Soul Chapter 33
"Talianna! Huwag ka nang tumanggi. Oh. Umiinom ka naman, 'di ba?" Leigh offered me a bottle of beer.Tinapon ko sa loob ng aking bag ang phone ko. Sandali kong tinitigan ang inaalok niyang alak bago iyon hablutin. This will be the first time na makakatikim ako ng ganitong alak. Madalas ay puro red wine lamang ang iniinom ko. I've never tried hard liquors.Wala naman sigurong masama kung tikman ko ito ngayon, hindi ba? I also think that this would help me a lot para kahit papaano ay makalimutan ko ang bwisit na atraksiyon na ito para kay Nabrel na alam kong kahit kailan ay hindi masusuklian.Ngunit nang akmang ihahatid ko na sa aking bibig ang bote nang may biglang marahas na humablot nito mula sa akin. Napasinghap ako at laglag ang pangang nilingon ang walang hiyang may gawa niyon ngunit natigilan na lamang nang makita kung sino.Sumalubong sa akin ang madilim na mukha ni Nabrel. Umigting ang k
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-27Plenitude of the Soul Chapter 34
I don't know what the hell has gotten into me but I just found myself holding a bottle of hard liquor that I got from Dad's collection. It says Captain Morgan. Pinuslit ko lamang ito at siniguradong walang nakakita dahil tiyak na hindi magugustuhan ni Dad sa oras na malaman niyang umiinom ako.Hindi niya naman siguro mapapansin na kumuha ako ng isang bote? Napakarami niyang koleksiyon and I doubt if he remembers each bottle that he has.It was already 9 pm and I'm wide awake while thinking if I should open this bottle and surrender myself to the world.Hindi na ako nagpaliguy-ligoy pa at mabilis nang binuksan ang bote. I'm just gonna taste it. Hindi ko hahayaang malasing ako. Patay ako kay Dad kung sakali. Sa kwarto ako uminom at kinandado ang pintuan. Hindi ko makakalimutan ang araw na ito. Unang pagdaloy ng alak sa lalamunan ko.Pikit-mata kong dinala sa aking bibig ang shot glass.
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-27Plenitude of the Soul Chapter 35
Sandali pa akong natulala nang bumungad sa akin ang nakatayong si Nabrel sa tabi ko.I was only aware about how my heart reacted just by looking at him... right here beside me."What are you doing here?" bulong ko habang tulala sakaniyang madilim na mukha.Nakatitig lamang siya sa akin. Kitang-kita ko ang pag-ihip ng hangin sakaniyang buhok."Pumasok ka na, Talianna. Kailangan mo nang magpahinga." 'Yon lamang ang kaniyang naging tugon.I pursed my lips. Nanatili lamang akong nakaupo habang tinitingala siya."No. If you want to leave, then leave. Bakit ka pa nagpunta rito kung aalis ka rin naman pala kaagad?" matalim ang aking tono.Hinaplos niya ang kaniyang buhok at tumingin sa dagat. I noticed that he was wearing a dark green plain t-shirt and gray shorts. Kitang-kita ko ang pag-alon ng kaniyang dibdi
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-27Plenitude of the Soul Chapter 36
"Talianna..."I clearly heard a deep voice whispering that woke me up.Dahan-dahang kong minulat ang aking mga mata. Unang bumungad sa akin ang mukha ni Nabrel. Nakahilig ako sakaniyang dibdib habang nakapalupot ang kaniyang braso sa akin. It felt nothing but... peace and home."Nabrel?" I whispered softly. Napapikit ako nang halikan niya ang aking noo."Matulog ka pa. Kailangan ko nang umalis, Talianna. Baka makita ako ng Daddy mo," napapaos niyang bulong.Nilingon ko ang paligid. I was in my room and it was still dark. Walang bakas ng kahit na anong sinag ng araw. Hinuha ko ay madaling-araw pa lang.Nilingon ko muli si Nabrel. Dito ba siya natulog? Magkatabi kaming natulog?"You... slept here? Beside me?" Uminit ang pisngi ko.It's obvious! Hindi lang talaga ako makapaniwala
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-28Plenitude of the Soul Chapter 37
Pagpasok ko ay pinaulanan na kaagad ako ng tanong ni Camille. Umupo na lamang ako habang hinahayaan siyang mag-ingay sa aking tabi. Dumungaw ako sa bintana at nakitang naroon pa rin si Nabrel. He smiled a bit and mouthed "una na ako" and I nodded. Pinanood ko siyang maglakad palayo. Hinabol ko pa siya ng tingin hangga't sa hindi ko na siya matanaw sa bintana."Ang harot mo, Talianna! Ano iyon, huh? Kayo na? Akala ko ba driver mo iyon? Bakit parang hindi lang ang sasakyan mo ang minamaneho? Bakit parang ikaw din? Hoy! Sagot!"Napangiwi ako sa boses ni Camille na umaabot yata hanggang sa kabilang gusali. Matalim ko siyang tinignan dahil nasa kaniya na ang atensiyon ng iba naming kaklase.Hinila ko ang kaniyang braso upang kumalma."Hinaan mo nga iyang boses mo. Nakakahiya! They can hear you," mariin kong bulong.Pinanlakihan niya lamang ako ng mga mata.
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-28Plenitude of the Soul Chapter 38
Pagkatapos ng isang linggong suspension nina Camille at Leigh, balik na sila sa klase. Pero hindi pa rin nagbabago ang trato nila sa isa't isa. Kapag nagpaparinig ang isa, gaganti rin ang kabilang panig! Kahit gaano ko man sabihan si Camille na hayaan na lang si Leigh ay hindi niya ako pinapakinggan. Matindi pa rin ang galit nila sa isa't isa."Tss! Hindi ako makikipag-ayos sa babaeng iyon! Kahit lumuha ka pa ng dugo riyan, hindi kita pakikinggan," aniya nang minsang nasa library kami.I closed the book that I'm reading and looked at her wearily. Nakasimangot siya at mukhang na-badtrip sa aking sinabi."Hindi mo ba talaga sasabihin sa akin kung bakit ganiyan katindi ang galit niyo sa isa't isa? You don't trust me, huh?" I smirked at her.Umirap siya at nagbuga ng hangin."Wala bang nababanggit sa'yo ang kupal na Kennedy na iyon? Close kayo, 'di ba?"
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-30
บทล่าสุด
Plenitude of the Soul Special Chapter 10
Hindi ko na siya magawang hawakan at tuluyang lumuhod sa aking harapan. "Patawarin mo ako, Nabrel. Anak... patawad. Sobrang natakot ako para sa amin ng pamilya ko. Alam ng lahat na kilala ang pamilya ng mga De Loughrey bilang makapangyarihan. Gusto ko lang protektahan sina Sandro. Pero walang araw na hindi ako ginugulo ng konsensya ko, Nabrel. Sobrang hirap... hindi ko na kayang manahimik." Nang mga oras na iyon, hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman. May halong galit, pangamba, lungkot at iba pang mga bagay na hindi ko mapangalanan. Nabanggit ng matanda ang video na kaniyang nakunan. Buong gabi kong pinanood ang dalawampu't walong segundong video. Paulit-ulit hanggang sa hindi ko na mabilang. Sampung taon na ang video ngunit klaro pa rin ang laman nun. "Iningatan ko 'yan. 'Yan ang bukod tanging iningatan ko sa buong buhay ko, Nabrel. Dahil alam ko na
Plenitude of the Soul Special Chapter 9
"Naku, toy. Mahirap iyong ganiyan. Kahit sabihin mo pang mahal ka ng babaeng 'yan, maghahanap at maghahanap 'yan ng iba sa labas. Dahil tayong mga narito sa loob, kinakalimutan.""Tama! 'Yong asawa ko, ayun! Buntis na sa ibang lalaki. At alam mo kung anong mas masaklap, toy? Kumpare ko ang nakabuntis. Putangina niyo Corazon at Manoy! Putangina niyong lahat!"Hindi madali ang buhay sa loob. Hindi ko lubos maisip na mararanasan ko ang ganitong klase ng hirap. Inalis ako sa seldang 'yon matapos ang ilang buwan. Noong una ay hindi ko alam kung bakit kailangan ang ganoon. Ngunit unti-unti ko ring nakuha ang dahilan.Malalaking tao ang kasama ko sa nilipatan na selda, punung-puno ng tattoo ang mga katawan. Pagdating ko roon, mainit kaagad ang ulo nila sa akin.Tangina. Alam ko na ang ganito.Hindi ako nagkamali. Halos araw-araw kong tiniis ang hagupit ng kanilang mga kamao. Umabo
Plenitude of the Soul Special Chapter 8
"Sabihin mo... hindi talaga kayo naghiwalay, 'di ba? Kayo pa rin hanggang ngayon. At kung anuman ang mayroon sa atin... laro lang para sa'yo. Nainip ka at ginusto mong maghanap ng mapaglilibangan habang malayo ka sakaniya.""Ang sama mo! How dare you think of me that way?! How dare you, huh?! Ganiyan ka mag-isip dahil ginagawa mo rin! Ang kapal ng mukha mong sabihin iyan pero ikaw itong lantarang may iba! Two weeks! Two fucking weeks, Nabrel... paano mo ako natiis nang ganoon katagal?""Hindi mo alam ang sinasabi mong tiniis kita..." nanginig ang boses ko."Bakit ka ba nakipag-usap sa akin kung ganito lang din naman? Sana ay hindi ka na nagreply! Sana tuluyan ka nalang hindi nagpakita! I hate you, Nabrel! I hate for accusing me! I hate you for being with Lily! I hate you for hurting me!""I hate you too..." bulong ko ngunit ang tanging gusto ko nalang gawin ay ang hilahin siya at halikan.
Plenitude of the Soul Special Chapter 7
Ramdam ko ang kaniyang panginginig. Nang masilayan ko ang mga mata niya, doon ako tuluyang nawala.In that moment, I felt that our souls were connected with each other. Her name was already marked on my soul. My whole life was full of shortcomings as I've been chastised by the cruelty of the world but when she came, my soul suddenly boasted a plenitude of tranquility.Buong akala ko ay sa kalmadong karagatan ko lamang makukuha ang ganitong klaseng kapayapaan. Ngunit mayroon palang mas higit pa roon..."Sana madali lang 'to, Talianna. Sana maintindihan mo..."Umiling siya at hinang-hina nang itulak ako."Because you love someone else. Masama ba ako, Nabrel? Naiinggit ako kay Blair. Inggit na inggit ako sakaniya."Pumikit ako ng mariin at tumingala.Bakit hindi niya magawang maintindihan? Akala ba niya ay madali para
Plenitude of the Soul Special Chapter 6
Hindi ko alam ang dapat kong maramdaman matapos marinig mula sakaniya ang mga salitang 'yon.Hindi, Nabrel. Masyadong mababaw ang nararamdaman niya sa'yo. Like nga lang, 'di ba? Masyadong pambata kaya bakit ka nagkakaganyan na para bang pagmamahal ang inamin niya?"Talianna, hindi pwede. May... may girlfriend ako."Dahil sa gulo ng isip ko, dahil sa mga bagay na gumugulo sa akin tungkol sa aming dalawa, iyon lang ang tanging naging sagot ko.Inakala ko na iyon ang mas mainam sa aming dalawa. Ano bang mangyayari kung sakaling malaman niya ang nararamdaman ko? Ayaw ko nang malaman. Ayaw ko nang saktan ang sarili ko.Hindi kami pwede at ayaw ko nang kalabanin ang tadhana.Ngumiti siya ngunit alam kong hindi iyon ang ngiti na gusto niyang ipakita sa akin.Hinampas ang puso ko nang makitang namuo ang kaniyang mga luha.
Plenitude of the Soul Special Chapter 5
"Blair, marami akong responsibilidad sa buhay. Marami akong gustong gawin. At ang pakikipag-relasyon ay hindi kasama roon. Pasensya na pero..." umiling lamang ako. Humiwalay ako sakaniyang pagkakahawak."Hindi! Alam kong hindi 'yan ang dahilan mo, Nabrel. May iba kang nagugustuhan! Alam ko! Nakikita ko! Kitang-kita ko!" sigaw niya na ikinagulat ko. Ngunit hindi ko magawang pabulaanan ang kaniyang sinabi dahil alam ko na bistado na ako.Hindi na dapat ako nagpunta pa rito sa mansyon ng mga Monselorette. Hindi ko inakala na ito pala ang gusto niyang pag-usapan.Tumitingin ako sa paligid dahil baka bigla siyang sumulpot at makita kaming dalawa rito sa hardin. Ayaw kong may iba siyang iniisip sa aming dalawa ni Blair.Tamang hinala pa naman ang isang iyon.Pero ako... malakas lang ang tama pagdating sakaniya."Blair, tsaka na tayo mag-usap kapag kumal
Plenitude of the Soul Special Chapter 4
Anong ginagawa ng dalawang lalaki? Bakit hindi nila tulungan ang Papa ko? Bakit nanonood lang sila habang sinasaktan ang Papa ko?"Papa..." nanginginig kong bulong habang nakatago."Kung nasa akin pa rin hanggang ngayon si Louisiana, masaya kaming dalawa ngayon! Bakit mo siya pinabayaan?! Huh?! Tinanggap ko! Natuto ko nang tanggapin na hindi ako ang mahal niya! Nagpakasal ako sa iba at bumuo ng pamilya pero siya pa rin! Dapat ay ibinalik mo nalang siya sa'kin kung hindi mo siya kayang alagaan!" kahit punung-puno iyon ng galit, hindi nakatakas sa aking pandinig ang pagkabasag ng boses nito.Hindi ko maintindihan. Sino ang lalaking 'yon? Bakit niya kilala si Mama? Anong sinasabi niya?Nagimbal na lamang buong pagkatao ko nang makitang tinulak ng lalaki ang Papa ko. Mabilis niyang hinablot ang isang bagay na hindi ko maaninag na inabot ng lalaking nasa tabi nito.
Plenitude of the Soul Special Chapter 3
May parte sa akin na nagdiwang nang masilayan ang mukha niya. Kahit may bahid ng iritasyon doon..."What?" maarte niyang untag at bahagyang nakasimangot. Pansin ko ang pamumula niya. Madali iyon mapansin lalo pa't ang kaniyang puti ay nasa ibang lebel.Ngumuso ako, pinipigilan ang malawak na ngisi. Bakit ang dali niyang mairita? Ganito ba talaga ang mga anak-mayaman?"May gusto pa po ba kayo?" kaswal kong tugon matapos maiabot ang baso.Hindi nagtagal ang tingin niya sa akin at kaagad binalik ang atensyon sa kausap."You can leave now. Thanks," sumulyap siya ulit sa akin ngunit mabilis lamang iyon. Hindi man lang marunong magbigay ng kahit maliit na ngiti.Hindi nagtagal sa isip ko ang maiksing interaksyon na iyon. Marami akong ginagawa at hindi ko na kailangan pa ng karagdagang iisipin. Binuhos ko ang lahat ng oras sa mahahalaga
Plenitude of the Soul Special Chapter 2
Ang tanging gusto ko lang noon ay maging kumportable ang mga kapatid ko. Hindi ko na inalala ang sarili. Madalas akong hindi pumasok sa eskwelahan dahil hindi ang pakikinig sa guro ang kailangan ko, kundi ang magtrabaho at kumita para sa amin. I grew up with a lot of responsibilities. Halos patayin ko ang sarili sa pagtratrabaho. Pagpasok palang ng panibagong araw, nasa laot na ako kasama ang mga mangingisda. Hindi ko kilala ang pahinga."Limang daan. Pasensya na, Nabrel. Alam mo naman, tumaas ang presyo ng pinagkukunan ko ng mga gulay,"Tumango ako at binigyan ng isang maliit na ngiti si Aling Nora."Naiintindihan ko po," pinunasan ko ang aking noo gamit ang dalang panyo.Mataas ang tirik ng araw. Naisip ko ang kapatid kong si Senyel. Patapos na ang klase nun. Nakapagdala kaya iyon ng payong? Matigas pa naman ang ulo ng isang 'yon at ayaw na nagdadala ng kung ano kaya madalas kong
