STEFANO POINT IF VIEW. Bigla akong natauhan matapos kong narinig ang pangalang Cassandra. My Girlfriend. Kaagad kong sinagot ang tawag niya at hindi nagpahalata kay Derie na Nobya ko yung tumatawag. * * "H-hello?" bungad ko kay Cassandra. Tumayo ako mula sa higaan at bahagyang lumayo kay Derie. "Hello, Stefano? where are you? I miss you so much. Hindi ko na kaya na hindi kita makita. Magkita tayo ngayon, please? hinahanap ko ang nga yakap at halik mo. Mamatay na ata ako sa kakaisip na baka may iba ka na. Na baka may ibang babae nang nagpapasaya sa 'yo. Stefano, I need you tonight. Kung hindi mo ako pupuntahan, ako ang pupunta diyan. Stefano, hindi natin kailangang matakot sa mga taong may galit sa pamilya mo. Ako, nobya mo ako, sasamahan kita sa kahit na anong laban. Hindi ako natatakot sa kanila, Mas natatakot ako na tuluyan kang malayo sa akin." Wika ni cassandra na halatang naiiyak na. "I know, babe. Me too. Ako rin, Gustong-gusto ko rin naman na makasama ka ngayong gab
STEFANO POINT OF VIEW I blame myself over and over for what happened to the woman I love the most. Yes, it was just an accident, but it wouldn't have happened if not for me. I was wrong. Awang-awa ko nang makita ko siya na walang malay at puro galos ang katawan. Ito na nga ba ang sinasabi ko. Hindi pa man din ay may masama nang nangyari sa kaniya. Malamang ay hindi naniniwala ang mga kalaban na hiwalay na kami kaya isa siya sa pinag-iinitan. Hindi ko na matitiis na nasundan pa ito. Kailangan ko nang kumilos. Inabutan na ako ng ulan sa daan habang pauwi. I feel so heavy-hearted, and the rain witnessed the amount of tears I shed while driving. I can't shake off the anger. My enemies really push me to be bad. Sa mga oras din na iyon ay biglang sumagi sa aking isipan ang mukha ni Derie. Hindi ko alam kung dapat bang ipagpatuloy ko ang plano kong pagpapakasal sa kaniya. Matapos ko kasing mapalapit sa kaniya, naisip ko na mabuti siyang tao at hindi niya deserve na mapahamak dahil l
DERIE MAY VEGAZ POINT OF VIEW Mahal niya ako, mahal ko rin siya, at ngayon ay hindi na biro ang inaalok niya. Inalok ako ng kasal ni Stefano at hindi ko alam ang isasagot ko. Sobrang bilis ng mga pangyayari. We just Met a week ago at heto at papunta na kami sa seryohan. Sinabi sa akin ni Stefano na hindi na niya kayang patagalin pa at iisang sagot lang ang tatanggapin niya. Oo lamang daw. Nasa tamang edad naman daw kaming pareho at siya na daw ang mag-aalaga sa akin ngayong pinalayas na ako ni tita Elsa. Oo. Pareho kaming nasa tamang edad na. he is 30 and I am 20. maaring siya ay handa na ngunit ako sa totoo lang ay hindi pa. Ano bang alam ko sa pag-aasawa. Hindi ko alam kung ano o paano maging isang may bahay ng katulad ni Stefano. Bukod sa bata pa ako ay inosente din ako sa marami pang bagay dahil dati akong bulag. Kaya lang itong si Stefano, talagang sure na sure na siya na ako na talaga ang gusto niyang pakasalan. Malamig at sobrang lakas ng ulan. Kapwa naming pinapaini
Kalmadong hinarap ni Stefano si Elsa. Hindi siya nagpakita ng enerhiya habang kausap ito. Bagamat masasakit ba salita ang lumalabas sa bibig ni Elsa ay minabuti na lang niya na huwag na itong pansinin. Para kay Stefano ay walang katotohanan ang mga pinagsasabi nito. Hindi totoong wala hiya ang mga Avendaño, at mas lalong hindi rin totoo na kinidnaped niya si Derie. Mana pa ang totoo sa mga sinabi ni Elsa ay yung gagamitin lang habang may pakinabang. Iyon naman ang totoo kaya nga pinakasalan ni Stefano ang inosenteng dalaga. But for Stefano, Hindi naman niya iiwanan na kawawa si Derie. Malaki ang ibabayad niya rito at hindi niya ito pababayaan. lalo pa nang malaman ni Stefano na ulila na pala ang dalaga ay lumambot ang puso niya. "Pasensya na po kayo sa istorbo Ginoong Stefano. Hindi naman namin alam na ganito pala ang gagawin niya rito. Lumapit siya sa himpilan ng mga Pulis at nakiusap na kung pwede daw ba namin siyang samahan dito. Sinamahan naman namin kaya lang ay hindi namin
Wala nang nagawa si Derie nang magising siya at nasa ibabaw na ang asawa. Kagabi pa niya ito hinihiling na mangyari at sa wakas ay tuloy na tuloy na rin. Nagtatangka na si Stefano na pasukin ang makipot na kweba. Kitang-kita ni Derie kung gaano kataba at kahaba ang sandata na nais ipasok ni Stefano sa kaniyang bukana. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ni Derie May ngayon. Nandoon yung kaba, excitement, at kilig. Sobrang guwapo ni Stefano kahit saan man anggulo na tignan. Naramdaman ni Derie na ikinakaskas nito ang ulo sa kaniyang kabibe. kakaibang kiliti ang hatid noon sa kaniya. Excited na siyang ipatikim kay Stefano ang pinagmamalaki niyang putahe. ibinuka niya pang lalo ang kaniyang mga hita. Kagat-kagat niya ang kaniyang daliri at iniintay na matagumpay na makapasok si Stefano. Para hindi maramdaman ang sakit ay nagpasiya si Derie na pumikit. Tiyak niyang masasaktan siya sa kanilang gagawin. Ilang sandali pa ay nagtaka si Derie dahil parang huminto si Stefano. Hindi na
STEFANO AVEDAÑO POINT OF VIEW Ito na nga ba ang sinasabi ko. Mangyayari at mangyayari ito. Ako rin ay nagtataka sa sarili ko kung bakit ganoon na lang ang naging galit ko nang may bumastos kay Derie. Simula pa lang ay alam ko naman na ganito ang mangyayari. Kaya nga mas pinili ko siyang pakasalan kaysa kay Cassandra. Kaya nga kinailangan kong gumamit ng ibang tao para protektahan si Cassandra. Pero bullshit! hindi umaayon ang mga plano ko sa nangyayari. Una, mas naunang napahamak si Cassandra. Naroon siya ngayon sa hospital at malubha ang kalagayan dahil sa aksidente. Hindi ko siya nagawang protektahan. Ngayon ay kinamumuhian ko ang sarili ko dahil hindi ko na naiintindihan ang mga ikinikilos ko. Si Derie ang babaeng pinili kong gamitin lamang. Ngayong nakabalik na ako sa dati at kung tutuusin ay hindi ko na siya kailangan. I fucking don't understand why I act like I truely care. Galit na galit ako sa mga taong nanakit sa kaniya kanina. Awang-awa ako dahil inosente siyang babae
STEFANO AVEDAÑO POINT OF VIEW Habang abala ako sa pakikipag-usap sa mga business partners namin dito sa kompanya ay naabala ako sa sunod-sunod na pagtunog ng cellphone ko. Hindi basta-bastang tao ang kinakaharap ko ngayon dahil mga malalaking negosyante sila na nagtiwalang makipag-partnership sa aking kompanya. Nakita ko ang pagkadismaya sa kanilang mukha. Maging ako rin kasi ay hindi makapag-focus. "Excuse me. I forgot to silent my phone," paalam ko sa kanila sabay hugot sa aking cellphone. I was about to turn off my phone when I saw my notifications. I was SP shocked! nagulat ako sa aking nakita na sunod-sunod na notifications mula sa isang porn site. Konektado ang cp ko sa cp ni Derie kaya siya lang ang naiisip ko na gumagawa ng activities na ganito. Nanonood siya ng porn!Hindi ko alam kung paano ko pipigilan ang reaksyon ko rito. Tinext ko siya at tinanong kung bakit siya nanonood ng ganoon hanggang sa kung saan-saan na napunta ang aming conversation. We ended up with both of
DERIE MAY POINT OF VIEW Parehas na kaming walang kahit ba anong saplot sa katawan. Nakahiga siya habang pinapaligaya ko ang pagkalalaki niya gamit ang aking bibig. Im not expert on doing these things pero dahil mahal ko si Stefano ay ginawa ko lahat talaga ng makakaya ko. Naririnig ko ang malakas niyang pag-ungol dahil sa ginagawa ko. Hawak-hawak niya ako sa likod ng aking ulo at mas lalo pa akong idinidiin sa kaniyang pagkalalaki. Dahil sa hindi birong haba at taba noon ay halos mabilaukan ako sa tuwing ipinagkakadiin-diin niya ako rito. "Oh, shit! Ang sarap! you are a fast learner, Derie! Just go on! isubo mo ng mabuti!" puri sa akin ng asawa ko nang ibahin ko ang pamamaraan ko. Ginagawa ko sa kaniya kung ano ang napanood ko kanina. Hinagod ko ng dila ang kaniyang kahabaan at sinipsip ko ang Egg niya. Halos sumigaw na siya sa lakas ng pag-ungol. Ngayon lang ako nakarinig ng ganito. Hindi naman ganito kalakas ang pag-ungol ng napanood ko sa video kanina pero itong si Stefano
- "The hardest thing about loving someone from afar is knowing that they are close enough to touch, but far enough to never feel." Nakahiga na sa ngayon niyang tutulugan si Dianne habang Yakap-yakap ang picture frame kung saan ay naroon ang larawan nila ng asawang si Andrei. Masaya siya na malungkot. Masaya dahil mabuti na ang kalagayan ni Andrei at the same time ay nalulungkot din siya dahil narito lang nga ang kaniyang asawa ngunit hindi naman niya ito o mayakap o maiparamdam man lang ang labis niyang pagmamahal dito. Ang hindi alam ni Dianne ay naroon lang si Andrei sa may pinto, nakatayo, at tahimik siyang pinanonood na umiiyak. Naguguluhan si Andrei sa mga nalaman mula sa mayordoma. Ang babae kasing nagpakilala na kaibigan 'daw' niya ay siya pala niyang asawa at nagdadalang tao sa kaniyang anak. Hindi malaman ni Andrei ang dahilan nito kung bakit inililihim pa sa kaniya nito ang tunay na katauhan. (biglang lumangitngit ang pinto) Biglang napapahid ng luha si Dia
ANDREI AVENDAÑO POINT OF VIEW. ITS GOOD TO BE BACK. Sa wakas ay nakauwi na rin ako sa mansyon. Iba pa rin talaga kapag bahay mo na ang inuwian mo. Maraming gumugulo at katanungan sa isipan ko pero iba pa rin sa pakiramdam na makita at makauwi sa bahay mo. Maswerte akong nakaligtas mula sa isang malagim na aksidente. Ayaw ng mga Doktor ko na pag-usapan pa ang nangyari noong araw na iyon dahil makakasama daw sa mental health ko. Pero paano kaya yon? Paano ko malalaman ang rason kung paano kami naaksidente. Hindi ko kasi maalala kung paano kami nabangga. Ang tanging naaalala ko lang ay yung si Alfa. Si Alfa na mahal na mahal ko. Hindi ko na lubos na maalala kung ano ba ang mga nangyari noong araw bago ako naaksidente basta ang naaalala ko lang ay kumain kami ng Lunch ni Alfa at the rest is blangko na. Naaalala ko naman ang lahat. Itong bahay na ito, ang pangalan ko, at kung sino ako. Ako si Andrei Avendaño known as a youngest billionaire in the country. Naaalala ko pa kung anong k
Araw, linggo, buwan ang lumipas at naghihintay pa rin si Dianne sa hudyat ng Doktor kung kailan siya ulit p-pwedeng makadalaw sa kaniyang asawa. Matatandaan na nagising nga si Andrei pero hindi naman siya nito matandaan. Ang pangalang binabanggit nito ay iba. Anong sakit iyon para kay Dianne. Nagising na nga at lahat-lahat ang asawa niya pero hindi siya nakikilala nito. Ngunit dahil sa dami na ng pagsubok na kanilang pinagdaanan, hindi na para sumuko pa si Dianne. Kahit Miss na Miss na niya ang asawa at para bang nakukulangan na siya ng pag-asa, naniniwala pa rin siya na hindi sa pangalan o mukha , ang pusong nagmamahal ay hindi nakakalimot sa taong tunay na tinitibok nito. Kaya naman laking tuwa n> Dianne ng tawagan siya ng Doktor ni Andrei at sinasabing okay na ito at pwede nang ilabas ng ospital. Sobrang saya ni Dianne sa magandang balita na iyon. Excited siyang nagtungo sa ospital kahit na walang ligo. Bago niya pwedeng ilabas si Andrei ay pinatawag muna siya ng Doktor para ka
Grabe ang takot ko matapos akong maalarma sa pagtunog ng mga aparato na nakakabit sa asawa ko. Hindi pwede! hindi siya pwedeng mamatay. Hindi ko kaya. Nagmadali akong tumawag ng mga Doktor. Halos mahulog ang puso ko. Hindi ako alam kung paano ang gagawin kong takbo mapuntahan lamang ang Doktor ng asawa ko. Sakto naman din at nakasalubong ko siya. Papunta rin pala siya sa asawa ko para tignan. Hindi ko na kayang kumalma sa mga oras na ito kaya hinila ko na siya patungo sa ICU kung saan nandoon ang asawa ko. "Dok ano pong nagyayari?" nag-aalala kong tanong. Patuloy pa rin sa pagtunog ang Machine at diretso pa rin ang linya. Gusto ko nang umiyak ng malakas. "misis relax." Ito lang ang sagot sa akin ng Doktor. kalmado niyang tinignan ang pasyente. "Paano po akong magrerelax? nasa peligro na po ang buhay ng asawa ko." sabi ko naman habang nakasunod sa kaniya. Hindi ko maintindihan kung paano niya nasasabi na irelax ko ang sarili ko. "Hindi po misis. Ang aparato po na tumutunog
Mas lalong nagkaroon ng rason si Dianne para tatagan ang loob. Hindi lang siya ang nag-aantay ngayon kay Andrei kung hindi dalawa na sila. Hindi madali sa kalagayan niya pero lumalaban siya. Kailangan niyang ilaban ang pananampalataya niya na magkakaroon ng himala. Ngunit talagang sinusubukan siya ng Diyos. Ayon sa mga Doktor ay hindi nila masasabi kung kailan magigising si Andrei o kung may tsansa pa ba ito na gumaling. Tinapat na siya ng Doktor na 50/50 na si Andrei at himala na lamang kung babalik pa ito sa dati. Bilang asawa ay napakahirap nitong tanggapin. Ngayon pa na magkakaanak na sila. Kahit anong utos ni Dianne sa kaniyang utak na tatagan ang loob ay hindi niya rin masunod dahil hindi biro ang sitwasyon na mayroon sila ngayon. Ang malamig at puting pader ng silid ng ospital ay tila sumasakal sa kanya, pinipigilan siya ng kanilang malamig at matigas na presensya. Ang kanyang mga daliri, payat na dahil sa pag-aalala, ay mahigpit na nakahawak sa mga rosaryo, ang makini
Lalo lang nadagdagan ang pag-aalala ni Dianne. Buong araw hanggang gabi siya iyak nang iyak. Halos walong oras ginamot si Andrei sa loob ng Emergency room bago ito inilipat sa ICU. Hindi pa niya pwedeng lapitan ang asawa dahil ayon sa mga doktor ay maselan ang kalagayan pa nito at under observation pa ito. Inilabas ito sa Emergency room ng walang malay. Samantala ang babaeng tinutukoy ng mga pulis na kasama nito ay inilabas ng E.R. na nakatalukbong na ng kumot. Dalawa lang naman ang nasa ER kaya naisip ni Dianne na tignan kung ito nga ang sinasabing babaeng kasamang naaksidente ng kaniyang asawa. "Saglit po, kilala ko po siya, maaari ko po bang sulyapan ang aking pinsan kahit na sa huling sandali?" pagsisinungaling ni Dianne sa mga nurse. "Okay pero saglit na saglit lang, ha?" sagot naman sa kaniya ng mga ito bilang pagpayag. "Hindi ba kinaya ng pasyente. Kung ikaw pala ang pinsan niya, ikaw na lang din ang pumirma para sa release paper niya para mamaya." Dahil inakala ng mga
MRS. DIANNE AVENDAÑO POINT OF VIEW. Hindi pa man din ay parang matutumba na ako. Yung tipong sana, sana panaginip na lang ito. Itong nangyari. Hindi ko kasi lubos na maisip na ngayon pa ito mangyayari. Bakit? bakit? bakit kung kailan maayos na ang lahat sa amin? bakit kung kailan nakamit na namin ang inaasam namin na kaligayahan? bakit? Masaya pa kaming nagtanghalian kanina. Sobrang saya niya at panay pa nga ang sabi niya ng "Mahal kita!" hinatid niya pa ako sa bahay namin at nangakong maaga uuwi para sabay kaming maghapunan. Ang sabi niya ss akin ay babalik siya sa office, bakit? ano ang nangyari? Sobrang nablablanko ang isipan ko ngayon at hindi malaman kung paano ko kakayanin na makita ang asawa ko na nasa kritikal na kalagayan. Panay ang hagod sa aking likod ng kasam bahay na isinama ko para alalayan ako. "Señorita, lakasan niyo po ang loob niyo. May awa po ang Diyos. Huwag po sana kayong panghinaan ng loob. Ang importante po ay buhay si Sir at magkakasama pa kayo." paulit-u
Baliw sa pag-ibig na nararamdaman at nilamon na ng matinding pagnanasa si Xander to the point na malaki na ang kaniyang pinagbago. Hindi ganito si Xander pero dahil nga sa labis na pagmamahal niya sa dalagang si Alfa ay tuluyan na siyang nag-iba. Talagang inabangan ni Xander ang opisina ni Andrei dahil malakas ang hinala niya na dito ito pupunta pagkatapos na tumakas mula sa kamay niya. Nang makita niya na nagtungo si Alfa sa opisina nito ay labis siyang nanggalaiti sa galit. Gumawa siya ng paraan para sirain ang pagsasama ng dalawa. Iniisip ni Xander na poprotektahan ito ni Andrei mula sa kaniya kaya inunahan na niya ito. Pinasok niya ang kotse nito nang walang nakakakita. Nagtago sa likod at nag-antay ng tamang pagkakataon bago umatake. Isang oras mahigit din siya nag-antay sa loob ng nasabing kotse. nagtiis sa init at kulang na bentilasyon ss loob. Hindi iyon ininda ni Xander bagkus ang tanging nasa isip niya ay mabawi si Alfa at patayin si Andrei. Oo. umabot na talaga siya
ANDREI AVENDAÑO POINT OF VIEW. Hindi ko alam na darating pala ang araw na ito, ang kamumuhian ko ang mukhang ito. Ang mukha ni Alfa na buong buhay kong minahal. Wala na itong dating sa akin ngayon dahil hindi naman talaga ang mukha niya ang minahal ko kung hindi ang pagkatao ni Alfa na siyang si Dianne na ngayon. At itong kayakap ko ngayon, isa siyang impostor. Ang akala niya siguro ay mapapaniwala niya ako. Huwag niya ako itulad sa iba. Hindi ako tanga. Alam kong peke siya dahil asawa ko na ngayon ang taong may ari ng mukha na iyan. Gusto ko siyang itulak at sitahin. Gusto ko siyang takutin hanggang sa mapaamin. Alam kong hindi naman mangyayari yon dahil hindi siya aamin. Nagawa niya ngang gumaya ng mukha na siyang nakababahala sa tahimik namin na pagsasama ni Dianne. Alam kong paghihiganti ang motibo ng taong ito at kung totoo ang hinala ko, hindi ko siya mapapayagan. "Andrei... Andrei, I Miss you so much! "I'm sorry, Andrei. I'm sorry kung bakit ngayon lang ako dumating. Ma