Inilibot ni Diana ang tingin sa paligid pagkapasok sa malawak na venue. Sa isang magara at sikat na hotel dinaos ang event na pag-aari mismo ng pinsan. Mayaman din sila pero naiinggit pa rin siya sa apo ni Don Fausto. Kung wala ang apo nito ay tanging sila ang natitirang malapit na kamag-anak ng mat
Sobrang nag-e-enjoy ang tatlo habang pinapanood kung paano sapilitang ilabas ang dalawa. Ngunit bago pa makalayo ang mga ito ay may sumita sa mga tauhan."Ano ang ginagawa ninyo?" Parang natuod ang tatlong guard nang makilala ang lalaking sumita sa kanila."Mauro, kanina ka pa ba?" Agad na ikinawit
Napabuga si Charles ng hangin sa bibig bago bumaba ng sasakyan. Napilitan siyang pumunta roon dahil kunh hindi ay ang abuelo ang a-attend. Ayaw niyang bumeyahe ito at dumalo sa ganoong okasyon dahil sa sakit nito. Pagkapasok niya sa venue ay ang kapatid ang unang nakakita sa kaniya."Kuya? Ang akala
"May napili na po ba kayo, senyor?" tanong muli ng isang reporter."Yes, ang anak ko mismo ang pumili sa kanila bago pa naganap ang aksidente. Ngunit hindi ko alam kung sino sa kanilang dalawa ang mas nakakahigit para sa kabutihan ng aking apo."Mula sa paglalakad, nagtataka si Stella sa mga narinig
Nagmamadaling pumunta ng palikuran si Diana nang halos hindi na siya makahinga dahil sa kinikimkim na galit sa kaniyang puso. Hindi niya matanggap na si Stella ang kaniyang pinsan. Pagkapasok sa banyo ay hinahapo siyang humarap sa salamin. Nanlilisik ang mga matang nakipagtitigan sa sariling reflect
Nakangiting lumapit si Diana kay Stella at nakipag beso-beso dito. "Hindi ko akalaing ikaw lang pala ang pinsan kong matagal ko nang gustong makadaupang palad."Nakangiting gumanti siya ng halik sa babae. Marami ang nakatingin na sa kanila ngayon at bawat galaw niya ay binabantayan. "Alam kong nag-
"Gumawa ka ng paraan na kay Mauro maikasal ang pinsan mo," kausap ni Vincent kay Vanz.Hindi makapaniwalang napatitig si Diana sa abuelo. Naroon sila sa library nito ngayon upang pag-usapan ang tungkol kay Stella. "Lolo? Bakit po si Mauro? Hindi po ako makakapayag at akin lang siya!"Galit na sinamp
Tumawa siya ng mapakla at isinuksok ang cellphone sa bulsa ng suot na short. Wala siyang balak na magkaroon dito ng kontak."Never mind, sa lolo mo na lang ako hihingi ng number mo."Mabilis siyang humarang sa daraanan ni Charles nang humakbang ito. "Fine!" Napilitan siyang iabot dito ang cellphone.
"Kailangan natin siyang mapa laboratory at sigurado akong may itinatago sila kaya ayaw na ibang doctor ang humawak sa case ng asawa mo. Tumawag din si ang kaibihan ko kanina at bukas niya gustong makipagkita sa iyo." Napahawak si Ken sa ulo at biglang sumakit iyon. Wala pa nga pala siyang tulog at
"Mula ngayon ay hindi ka na maaring lumapit sa anak ko!" Angil ni John sa dalaga. "Alam ko pong wala akong magawa dahil kaibigan lamang ako ng anak ninyo. Pero ang pinsan ko—" hindi naituloy ni Ashley ang iba pang naisi na sasabihin at pinigilan siya ng kaibigan. "Please, I'm tired. Gusto ko nang
"Daddy?" nanghihinang tawag ni Freya sa ama nang mamulatan ito. Kakaiba na naman ang nararamdaman niya sa sarili. Masayang ginagap ni John ang palad ng anak na walamg dextrose. "Kumusta ang pakiramdam mo, anak?" Naluluhang pinakatitigan ni Freya ang ama. Bihira niya lang itong makitang nag aalala
"Siguro ay naintindihan mo na ngayon kung bakit siya nagkakaganito?" Sarkastikong tanong ni Joe sa kaharap. Ibinalik ni Dave ang folder sa manggagamot. Mung prepared na ito bago sila hinarap kanina. "Hintayin ko na lang ang parents ng pasyente." Tanging naisagot ni Dave sa ginoo. Naihiling niya na
"Natawagan niyo na po ba ang pamilya niya?" tanong ng manggagamot na si Joe sa mga nagdala kay Freya sa hospital. "Wala po kaming kontak sa parents niya pero kami ang responsible sa kaniya. Kung ano man ang kailangang gawin ay gawin na po ninyo at hindi problema ang pera." Sagot ni Ashley sa doctor
Nangunot ang noo ni Ken nang makita ang labis na takot sa mga mata ng dalaga. Halos hindi na ito kumukurap habang nakatitig sa camera. Ang mga titig nito sa kaniya ay nagmamakaawa. Humihingi ng tulong na para bang alam nitong mapapahamak ito. Gusto man niyang kaawaan ito pero tama ang kaibigan. Kail
"Ahhh ang sakit, help me!" Hiyaw ni Freya at naitulak niya ang kaibigan upang mahawakan ang ulo na parang mabibiak dahil sa sobrang sakit. Nanginig na si Ashley dahil sa takot at pag aalala sa kaibigan. Kahit masakit ang balakan dahil tumama iyon sa kantohan ng kama. Muli niya itong hinawakan sa mg
"Dad." Napatayo si Ken nang makita ang ama. "Kanina ka pa ba dumating?" "Hindi naman." Umupo si Rafael sa bakanting upuan. "Tapos ka na sa trabaho mo?" "Sorry, dad, nagkaroon lang kanina ng problema at—" "It's ok, iwan mo na sa akin iyan at ako ang tatapos." "Po?" Parang nabingi bigla si Ken.
"Yes... ahm, no!" nalilito niyang sagot. "Kumusta ang pakiramdam mo?" Pag iiba niya sa paksa at naging masuyo pa rin ang tanong niya sa dalaga. Pakiramdam niya ay bigla siyang napagod dahil sa labis na pag aalala kanina kaya napaupo na siya. "I'm little bit scared." Hindi na siya nagsinungaling pa