Nag-aalimpuyo ang galit ko. Ang tindi ng init ng katawan ko habang tinitingnan ko siya. Alam ko na hindi ko siya dapat tinatanggap sa ganitong paraan, pero parang may lakas na humihila sa akin patungo sa kanya.Hindi ko na kayang kontrolin pa. Ang mga kamay ko, na hindi ko alam kung paano umabot sa kanyang katawan, ay biglang naglakbay sa kanyang leeg. Ang init ng pakiramdam ko ay parang napuno ng pagkamuhi sa sarili ko. Bakit ko ba ginagawa ito?"ito ba ang gusto mo?" tanong ko sa kaniya. Hinila ko siya at pinatuwad sa akin. Hinawakan ko ang kaniyang leeg at sinubsob ito sa aking computer table. Winasak ko ang kaniyang pang ibabang saplot at walang habas ang ginawa kong pagkadyot mula sa kaniyang likudan. Mabilis at mariin ko siyang tinira sa kaniyang puwetan. Wala akong pakiealam kung nasasaktan man siya hinawakan ko ang kaniyang sus* ang mahigpit itong nilamas. "ito ang gusto mo diba" gigil kong bulong sa kaniyang tainga. "hahaha" malakas siyang tumawa " sige pa Edward ganyan nga.
CLAIRE POV Mabilis na nagdaan ang tatlong taon mula noong iniwan ko si Edward. Pero kahit ganuon na katagal, parang sariwa pa rin ang sakit na dulot niya sa buhay ko. Parang kahapon lang nangyari ang paet ng kahapon. Pero hinding hindi ko pa rin siya mapatawad sa ginawa niya sa akin. Ang sakit para sakin na hindi ako nagkaroon ng pagkakataong makita o mahawakan man lang ang anak ko. Isang munting buhay na hindi naranasan mahalin. Ni hindi mo man lang nasilayan ang ganda at paet ng mundo anak. Laging bumabalik sa isip ko ang tanong na, Paano kung hindi nangyari iyon? Paano kung kasama ko siya ngayon? Sana ngayon ay 2 taon ka na mahigit anak. Sana ngayon tumatakbo ka na at masaya akong naghahabol sayo. Galit na galit ako kay Edward. Hinding hindi ko siya mapapatawad ng dahil sa kaniya nawala ang anak ko. Siguro mas makakalimutan ko pa ang lahat ng ginawa sakin ni Edward kung iniwan na lang niya ako at hindi niya na dinamay pa ang na
Lahat ng meetings abroad at local ay palagi niya akong kasama kaya naman naging mas malapit kami sa isa’t isa Noong una ay takot akong makipag-usapsa kaniya, takot sa posibilidad na baka tulad din siya ni Edward na manggagamit, mananakit, at iiwan ako ng ganun ganun na lang. Pero mali ako. Mabait si Paolo, magalang siya at marunong makaramdam. Isang araw, tinawag niya ako sa opisina niya. Napatingin ako sa kanya, hindi makapaniwala. “Salamat po, Sir. Nakakahiya naman.” “Alam ko,” sagot niya. “Diba sinabi ko na sayo pag tayong dalawa na lang wag mo kong tatawaging Sir. “ nakangiti niyang sabi sa akin “Okay Paolo, trabaho kung trabaho ako. Alam mo na. “ sagot ko sa kaniya. Alam ni Paolo ang buong istorya ng buhay ko. “ I know you well Claire. Pero hindi lahat ng empleyado kasing sipag mo. May gusto akong itanong, Claire. Nabanggit mo noon na may kapatid kan
Dahil kay Sir Paolo, natulungan ko rin si Janice na makapunta sa US. Ngayon, magkasama kaming nagtatrabaho dito. Kasama si Ate Christy, bumuo kami ng isang bagong buhay. Hindi ko pa nakakalimutan ang nakaraan, pero natututo na akong mabuhay para sa hinaharap. Sa tulong ng mga taong nagmamahal sa akin, unti-unti, bumabalik ang liwanag sa buhay ko. Pagdating ni Janice sa bahay ay agad niya akong kinulit. Halos hindi na siya nakaupo sa sofa pero tanong na agad ang bungad niya. “Claire! Ano na? Ano kayo na ni Sir Paolo?” sabi niya, nakangiti na parang batang nananabik. Napailing ako. “Janice, ilang beses ko bang sasabihin sayo, wala nga! Magkaibigan lang kami. Ang dumi ng utak mo talaga” natawa ako bigla sa kaniya. “Ehh, bakit parang iba ang mga tingin niya sayo? Ikaw lang yata ang empleyado niyang sinusundo sa bahay! and take note magkasama kayo palagi sa labas. Kasama ka pa sa paglabas ng bansa. Don't tell me hindi ka nahuhulog sa kaniya?” sabay tawa niya ng malakas, ang mga ngiti
Kinabukasan, magkahalong kaba at pagtataka ang nararamdaman ko habang papunta sa opisina kung saan gaganapin ang meeting. Hindi ko alam kung bakit parang napaka-seryoso nito, pero sinabi ni Paolo na mahalaga ang araw na ito para sa kanya. Pagpasok ko sa conference room, napansin ko agad ang bigat ng atmosphere. Nakaupo sa harap ang buong pamilya ni Paolo, ang kanyang lola, mga magulang, at may mga board members din sa gilid, tahimik at nakamasid lang sa amin. “Claire, maupo ka rito,” sabi ni Paolo sa akin. Nakangiti siya habang tinuturo ang upuang malapit sa kanya. Kahit kinakabahan ako, sinunod ko siya. Bumulong ako kagad sa kaniya. "nakakainis ka akala ko simpleng meeting lang, buong angkan mo pala ang nandito" sabi ko sa kaniya at ngumiti ako sa mga tao sa paligid. "it's okay, kaya mo yan. I trust you" sagot niya sa akin Hindi pa man nagsisimula ang meeting, naramdaman ko na agad ang malamig na titig ng matandang babae sa dulo ng mesa. Ang lola ni Paolo. Halata sa mukha niya
CLAIRE POV Matapos ang halos isang linggong pag-iisip . Tinanggap ko ang posisyon na in-offer ni Paolo, alam kong malaking responsibilidad ito, pero hindi ko akalaing may kasamang mas mabigat na isyu ang pag sang ayon kong ito. Sa bawat hakbang ko sa kumpanya, kasabay nito ang mga bulong-bulungan mula sa mga dati kong kasamahan. Habang nasa break room ay narinig ko ang mga patutsada ng mga dati kong mga seniors. “Pinupuntirya lang siguro niya si Paolo.” “Magaling lang magpa-cute.” napapaismid na sabi ng isa kong kasamahan “Hindi naman nya ’yan maaabot kung hindi dahil kay Paolo, siyempre manggagamit” iritable sagot naman ng isa pa sa kanila habang kumukuha ako ng kape. Humarap ako sa kanilang lahat. "ako ba ang sinasabihan niyo?" matapang kong tanong sa kanilang tatlo "eh ano ngayon kung ikaw nga? totoo naman ah kundi dahil sa pagsipsip mo kay Sir Paolo at hindi nga lang siguro iyon ang dahilan. Baka mamaya nga may extra service ka pang ginagawa after ng work kaya ka napili par
Kinahapunan. Tahimik akong nagtatrabaho sa aking opisina nang biglang bumukas ang pinto. Niluwa ng pintuan si Paolo na may dalang bouquet ng pulang rosas, at ang ngiti niya, para bang kaya nitong pawiin ang lahat ng problema sa mundo. “Claire,” bati niya sa akin, “i bring something for you. Alam kong busy ka na naman, pero deserve mo tong bulaklak na to." sagot niya sabay abot ng bulaklak at siomai at sushi na binili niya para sa akin. "alam ko din na hindi ka pa nag snack. Oh pagsaluhan muna natin itong dala ko. " namilog ang mga mata ko sa dala niya para sa akin. Tinanggap ko ang bouquet at ngumiti. “Paolo, hindi mo naman kailangan gawin ’to nakakahiya naman. Baka isipin pa ng iba, nililigawan mo talaga ako. Talagang tataba na ako nito, si Tita panay din ang pagpapadala ng pagkaen sa akin" pag-appreciate kong sabi sa kaniyang mga dala. Napatawa siya nang mahina, pero may kakaibang lalim sa tingin niya. “Claire, wala akong pakialam sa iniisip ng iba. Ang mahalaga, alam mong pina
CLAIRE POV Dumating na ang araw ng pag-uwi namin sa Pilipinas. Paglapag namin sa airport, halos ramdam ko na ang bigat ng hangin. Naghalo-halo ang emosyon, maitnding kaba, takot, at ang hindi ko maipaliwanag na pag-asa na sana magawa kong maitawid ang lahat ng ito nang hindi nasasaktan. “Okay ka lang?” tanong ni Paolo habang pinipirmahan niya ang ilang dokumentong dala ng assistant niya. “Okay lang,” sagot ko habang pilit na ngumingiti kahit ang totoo, gusto ko nang sumigaw sa dami ng nararamdaman ko. Sa sasakyan papunta sa hotel, abala si Paolo sa pag-check ng emails sa phone niya. Paminsan-minsang napapatingin siya sa akin, para bang may gusto siyang itanong pero hindi niya magawang sabihin. Alam kong nahihiya siya sa akin. Samantalang ako naman, abala sa pagtitig sa labas ng bintana, sinusubukan kalmahin ang sarili ko sa mga posibleng mangyari. Pagdating sa hotel, magalang akong hinatid ni Paolo sa kwarto ko. “Claire,” sabi niya nang binubuksan ko ang pinto. “Ano ’yon?” tan
THIRD PERSON POV ilang minutong nagtagal sila Arthur at Atty. Joey sa loob ng study room. At gaya ng inaasahan mabilis siya nagpaalam kay Frances at umalis na. Habang si Frances ay nagtungo sa kanilang kitchen at tumingin sa mga platong hinanda niya sa lamesa, tumingin siya kay Arthur at nagtanong, “kumain ka na ba?” “Hindi pa…” sagot nito sa asawa “Ipagsasandok na kita ng kanin, sabay na tayong kumain” “Okay” Masayang nakamasid si Arthur sa asawa habang nakatalikod ito sa kaniya at nagsasandok ng pagkain. Hindi niya maiwasan ang pasimpleng mapangiti sa kilig sa lalong pagkahumaling na kaniyang nararamdaman. Pagharap nito ay isang simple ngiti ang kaniyang ibinigay habang nilalapag ni Frances ang isang mangkok ng sinigang na kaniyang niluto. Nang magsimula na silang kumain ay naglakas loob na mag suggest si Frances. “um.. Arthur ano kaya kung i save natin ang number ng isa’t isa sa whats*pp para kung may mga importante tayong kailangan sa isa’t-isa ay madali tayong magka-kontak
FRANCES POV Nang makarating ako sa unit na binigay sakin ni Arthur sa Ayala Subd., nakita ko ang kagandahan ng buong paligid. Kaya napag-desisyunan kong libutin ang mga buong lugar at nakita ko ang luntiang paligid ng komunidad. Parang lahat ng mga halaman ay inayos ng mga land scaper sa perpektong pagkakahubog. Nang marating ko na ang 30th floor. Hindi ako makapaniwalang ganito kalaki ang unit na binigay ni Arthur para sa akin, isang unit para sa buong floor!? Para sa isang piloto nabili niya ito sa murang edad niya? Wala akong kahit na isang kapitbahay. Pagbukas ng elevator ay diretso na ito kaagad sa aking unit, maganda ito lalo na sa mga kagaya kong hindi mahilig sa social life. Dahil sa may card key ang elevator hindi naman ito basta-basta mapapasok ng kahit na sino. Pagbukas ko sa malaking pintuan gamit ang electronic card, ay bumungad sa akin ang isang malaking floor-to-ceiling na bintana na tanaw ang ilog, kung saan makikita ang malawak na tubig sa paligid ng penthouse na i
ARTHUR POV Agad kong nilagok ang laman ng basong kapit ko, hindi ko pa rin maiwasang hindi mapangiti at kiligin sa tuwing maalala ko na asawa ko na si Frances. “Hoy, yung ampao niyo! Kailangan ko yan ngayon. Wag kayong kuripot at gagantihan ko kayo, pero kahit konti lang ang ilagay niyo diyan! Para pa lang naman yan sa pagkakakuha namin ng marriage certificate, pero sa kasal namin lalakihan niyo na ang bigay.” Nagkatinginan naman si Lander at Miller “ano na naman ba to Anthony?! Bakit pa kami magbibigay ee hindi ka naman naghihirap sa pera?” Wala na silang magawa ng tignan ko ang sobre at ngumiti sa kanila , bahagyang itinuro ng aking kilay at mata ang sobre sa kanilang mga kamay . “Hayst, kakainis pwersahan? Butasan to ng bulsa. Dalawang beses pa pala kaming magbibigay sayo.” Malakas akong tumawa at nagsabi “ano ba kayo, mga kaibigan ko naman kayo! Kahit na hindi ako kinukulang sa pera, masaya pa rin akong makita sa ibibigay niyo sakin para sa kasal ko.” Hinubad ko ang aking
“Anong sinabi mo?!” hindi makapaniwalang tanong ni Miller “Talaga lang a?” hindi naniniwalang sabi ni Lander Nananatiling mayabang ang pagkakangiti ni Arthur sa mga kaibigan habang patuloy ang mayabang na pagtango. Nanlaki ang mata ni Miller sa sinabi ng kaibigan. Ngayon parang naniniwala na sila sa sinasabi ni Arthur. Naniningkit ang mga mata ni Lander at nagtanong “bakit nakuha niyo na ba ang marriage certificate niyo?” “YES” “Teka nga muna! Paano mangyayari yun? Pumunta ka lang ng Las Vegas nakasal ka na?” Natatawang sabi ni Arthur. “Dun lahat nangyari!. Owww I LOVE LAS VEGAS” Pagkasabi ni Arthur ay bigla niyang nilabas ang kaniyang marriage certificate sa bulsa ng kaniyang suit, binuksan ito sa harapan nilang dalawa at nilatag sa lamesa. Hindi makapaniwala si Miller kaya naman aabutin niya sana ito, pero agad din itong binawi ni Arthur bago pa makuha ni Miller. “Hoy..hoy…hoy…hoy… naghugas ka ba ng kamay mo? Wag mong kapitan tong marriage certificate ko baka
Napabuntong-hininga si Daddy at sa medyo seryosong tono ay sinabi niya sa akin "Tandaan mo ang mga kalaban natin Arthur. Hindi ka man kumapit sa ngayon sa negosyo natin alam kong nasa paligid lang ang mga iyan. Isa pa ang pinsan mong si Marlon, kapag pinakielaman niya ang ari-arian ng ating pamilya, pagsasabihan ko siya. Kailangang maging malinaw sa kaniya kung sino ang namumuno sa pamilya Santiago.” seryoso at galit na sabi ni Daddy. Sa kasalukuyan, ang pamilya namin ay may naka pending na project para sa mga wind mill na itatayo dito sa Rizal. Magandang benepisyo dahil kami ang mamamahala ng magiging eco-friendly na proyektong ito at magiging supply chain upang bumaba ang kuryente sa aming bayan at sa mga kalapit pang probinsya. Kaya lang ang nagiging hadlang ay ang pagsasabwatan ng pinsan kong si Marlon at ni Joyce, kaya naman hinding hindi talaga namin nagustuhan si Joyce. Naghihintay lang kami ng tamang pagkakataon para sa lahat. "Okay Dad, i know… sige po papayag na ak
Habang patuloy na minamaliit ni Katie ang partner ni Frances, lalong nasasaktan ang damdamin ni Frances. Hindi na sumagot si Roy sa pagkakataong ito. Pakiramdam niya ay magulo ang lahat. Sa kanyang pananaw, mas may kakayahan naman talaga si Arthur kaysa kay Andrew, kilala niya ang pamilya Santiago ngunit ang landas na tinahak nito ang nagdulot ng kahihiyan sa kanilang pamilya. Tinalikuran niya ang pagiging tagapag-mana at naging isang piloto at naging professor. At dahil sa hindi matukoy na dahilan ay bigla na naman itong umalis sa pagiging professor at bumalik sa pagiging piloto. Hinagod ni Katie ang balikat ni Leonor"Ngayon, na ang ate mo ay nakapang-asawa na, kailangang galingan mong magpakitang gilas sa pamilya ni Andrew para makuha mo ang loob niya” Tumango si Leonor nang walang kahihiyan. Sa labas ng bahay ng 2nd family ni Frances, pagkapasok pa lamang niya sa kotse ay narinig na niya ang mahina at nahihiyang boses ni Arthur."Pasensya na... Hindi ko pa kayang magbigay ng
Sa totoo lang hindi naman talaga ako nasaktan sa nasaksihan kong kaguluhan ngayon, bagkus ay nakaramdam ako ng matinding tuwa dahil sa tuwing wala si Kuya Frank, matinding pagpapapahirap ang ginagawa sa akin ng mag-inang ito. Hindi ko din maintindihan sa tatay ko kung bakit hindi niya nakikita ang kasamaan ng mga ito. Mali din ako dahil ako ang naghikayat kay kuya na patawarin na si Daddy sa mga nangyari sa nakaraan. Ang nangyari kay Mommy ay matagal ng tapos. Mali pala ako doon. Hindi pala dapat ako nagpakampante. Sana pala ay hindi na lang kami bumalik ng pakikisama sa kanila kaya paano ko ngayon sasabihin kay Kuya ang lahat. Kaya nga kinikimkim ko na lang ang sama ng loob ko. Hindi ko pa rin nakukwento ang nangyari sa pagitan namin ng hayop na Aljur na yun. Hinding hindi ko siya mapapatawad. Siya ang dahilan ng matinding pagbabagong nangyari sa buhay ko. Kaya kahit na natutuwa ako ay hindi ko ito pwedeng ipakita sa kanila ito, kaya bahagya na lang akong tumango sa harapan nilang
THIRD PARTY POVNgayon, alam na ni Frances na gusto lang ni Arthur na ilabas niya ang kaniyang galit na nararamdaman sa kaniyang 2nd family. Kung paano niya nalamang may hinanakita siya? Ayun ang hindi niya alam. Dahil duon ay unti unting nanumbalik ang init ng pagmamahal niya para kay Arthur. Sa mga sandaling ito, nang makita ni Roy ang pagiging malapit ng dalawa, hindi siya makapaniwalang nagkakasundo ang dalawa. May iba silang plano para kay Frances pag-alis ni Frank at hindi nila inaasahang mauunahan sila ni Arthur na mapakasalan siya sa Las Vegas. Dahil sa impluwensya ng aming pamilya , hindi na nagsalita ng masasama sa akin ang Daddy nila Frank. Kaya imbis na magalit ay pilit siyang ngumiti. Isang pilit na ngiti. “ahh Arthur! Kailan kaya… yung pera?… kailan mo ibibigay sa amin?…” “ahmm no worries po, ibibigay ko ngayon din!”Napabuga ng malalim na hininga si Roy at bahagyang tatawa tawa sa kaniyang asawa at anak na si Leonor na buong pagyayabang. Habang nakatingin si Arthur
Sa totoo lang kung titignan ko ang kalagayan ng pamilya ni Frances ay walang wala naman talaga sila kundi lang dahil kay Frank hindi naman sila makakakilala ng malalaking tao. Isa iyan sa sa nakikita kong dahilan kung bakit humingi ng tawad ang Daddynila sa kanila . Malamang ay isa din iyan sa rason kung bakit pinaghihigpitan na ng mga ito si Frances. Dahil mawawalan na sila ng pinaka-malaking mag suporta. Tumingin ako kay Frances at pinalamlam ko ang aking mga mata. “Gusto mo ba nitong mga collection ng labubu ng parents mo?”Alam kong nabighani si Frances sa isa sa mga item, dahil unang tingin pa lang ay tuwang tuwa na siya dito. Napako ang mata niya sa isang painting mula sa likha ng isang sikat na artist sa europe. Sa pagkakaalam ko ay ayundin din ang pinaka mahal na nabili ng pamilya nila noong nag travel sila dahil na din kay Frank. Kaya lang isa sa mga nakakatawa ng mga sandaling tangkain kong hawakan ito na nakalagay sa isang glass cabinet ay agad na nagsalita ang Daddy ni