Sa huli, nawala ang ngiti niya.Pinipigilan niya ang galit niya at isa-isa tinanong, “Gusto ko lang itanong Old Master Shaw, nakita mo na ba ako mag-akit ng ibang lalaki ng ikaw mismo?”Sabi ni Old Master Shaw, “Hindi ba’t isa si Sebastian sa mga ito? Paano si Nigel? Hindi ba’t ginawa mo rin ito kay Zayn? Meron ka ring Holden sa Payne family sa Star Island. Siya ang dapat boyfriend ni Selene, per naakit mo siya sa loob ng dalawang araw. Hindi ba’t intentionally mo siyang inaagaw kay Selene?”“Tama! Haha! Tama ka!” Sa sobrang galit ni Sabrina tumawa siya at nakisakay sa mga sinabi ni Old Master Shaw, “Tama yan, kaya ko maakit ang kahit anong lalaki kahit saan ako magpunta! Hindi ako maayos na napaaral nung bata ako. Paano ko makukumpara ang sarili ko sa apo niyo? Ang apo niyo ang jewel ng Shaw family! Ano naman ako? Haha!”“Isa lang akong babae na nakulong!”“HIndi ba ang pang-aagaw ay isang gawain ng ex-convict?”“Old Master Shaw hindi mo ba sinasayang ang oras mo sa pakikipag-us
Sa kabilang linya, ngumiti si Old Master Shaw.Gulat na tumingin si Sebastian kay Sabrina.Kailanman ay hindi niya inasahan na papayag ito sa request ni Old Master Shaw.Nag-uusap pa rin ang dalawa sa phone, “Pero, Mr. Shaw, kapag hindi worth it ang sikretong yan, o kapag nagsisinungaling ka sakin, kailanman ay hindi mo makikita ulit ang apo mo!”Mas relax ang tono ni Old Master Shaw, “Huwag kang mag-alala, sa buong buhay ko, isa akong lalaking may integridad. Kapag sinabi ko na may nakakayanig akong sikreto, meron ako. Ang mother-in-law mo, ang nanay ni Sebastian, ay gustong isikreto ko ito. Kung hindi lang ako naforce na sabihin ito, sinama ko na ito sa hukay.”“HIndi lang ito para sakin. Para ito sa kapakanan ng nanay ni Sebastian.”“Pero, ngayong madaling napatumba ni Sebastian ang Star Island, mas okay na malaman niya ang sikretong ito.”Sabi ni Sabrina, “Ano ang secret?”Cold na ngumiti si Old Master Shaw, “Sasabihin ko sayo pagkatapos makabalik ng apo ko sa South City! T
"Hahaha, hehehe..." Habang nakaupo sa gitna ng mga magulang niya, tumawa si Aino hanggang sa hindi niya na napigilan ang sarili niya at muntik na siyang mahulog sa sahig.Ang tunog ng mga tawa nila ay walang pakundangang nagpagising kay Nigel, na nagpapahinga sa kadikit na ward ng ospital.Ang purong puting kisame ay pumasok sa mga mata niya nung oras na minulat niya ang mga ito. Tumingin siya sa paligid niya, at ito ay puno ng parehong puro, at klinikal na puti. Tumingin naman siya sa baba at nakita ng kobre kama. Ang mga ito ay klinikal na puti rin ang kulay. Isang masamang pakiramdam ang bumalot sa dibdib niya. Nung oras na yun, pakiramdam pa nga ni Nigel ay para bang tumigil siya sa paghinga.Tumigil ba siya sa paghinga?Umupo siya sa katahimikan at tahimik na nakinig sa mga boses na nanggagaling sa kwarto na nasa tabi niya.Ito ay isang boses na malinis, at parang bata ang tinis."Daddy, Mommy, kailan po tayo uuwi, Na...namimiss ko na ang mga kaibigan ko sa eskwelahan. Tatlo
Napatalon si Aino sa gulat.Si Sabrina at Sebastian ay sabay namang napatingin sa katabing ward ng ospital.Hindi nabanggit ng doktor kahapon na si Nigel ay gigising na pala ngayong umaga.Pareho silang napababa sa kama at pumunta sa katabing kwarto. Bawat isa sa kanila ay hawak ang kamay ni Aino. Nung oras na dumating sila, nakita nila si Nigel na nakahiga sa kama at umiiyak na parang isang bata.Si Nigel ay hindi talaga nagulat na makita si Sebastian at Sabrina na papunta sa kanya.Tumingin siya kay Sebastian nang may luhang tumutulo sa mga mata niya, "Sebastian, Ako... Namatay ba ako nang ganito lang? Hindi... hindi ako tulad mo, hindi pa ako kasal. Gusto ko pang magpakasal sa isang tapat at totoong asawa tulad ni Sabrina, Wala...wala pa nga akong anak. Kayong tatlo ay pwedeng magsama magpakailanman, pero paano naman ako? Hindi ko kaya! Hikbi, hikbi, hikbi... Hindi ko pa nasusulit ang buhay ko. Ayaw ko pang mamatay!"Si Sebastian ay biglang tumawa nang malamig, "Kung may gusto
Tumingin si Aino kay Nigel. Isang makulit na ngiti ang nasa bibig niya.Agad na tumawa si Nigel. Ilang taon na ang nakalipas simula nung huli siyang nakaramdam ng ginhawa tulad ngayon. Sobrang alwan at sobrang...init. Tumigil na din siya sa pag-aalala sa wakas.Sinipsip niya ang lollipop sa bibig niya at sinabi, "Ang makita kang malusog at masaya, na walang mga sugat o kung anuman, ay ang pinakamalaki kong hiling. Aino, sobrang cute mo. Kung meron pa sana akong mga pamangkin na tulad mo, ang saya siguro nun?"Si Aino ay tumayo nang nakatingkayad at makulit na tinaas-baba ang ilong niya, Masaya siyang tumawa nang sinabi niya, "Gusto ko rin po ng mga tito, totoong tito. Sa gantong paraan, mas maraming tao ang poprotekta sa akin."Ang mga bata ay talagang walang muwang at inosente. Siya ay talagang natuwa na sa Uncle Nigel niya. Ang isang anim na taong gulang na batang tulad niya ay napagtanto pa nga na baka hindi niya na siguro makikita ang magulang niya kung hindi dahil sa Uncle Nig
Tumango si Sebastian sa direksyon ni Holden at sinabi nang walang emosyon, "Mabuti naman at nandito ka para manguna. Hindi rin kasi ako ganun kapamilyar sa Payne Manor tulad mo."Sabi ni Holden, "Dito po ang daan!"Natigilan si Sabrina. Siya ay natuwa. Paano nakakaya ni Holden na manatiling kalmado sa ganitong pagkakataon?Hindi gumalaw si Sabrina. Hindi rin gumalaw si Aino.Tumalikod si Holden at malungkot na tumingin sa mag-ina, tapos ngumiti siya, "Bakit? Kayong dalawa ay hindi naman takot na pumunta dito kahapon. Ngayon na ang asawa mo ay nandito na sa manor ko, ito na ba ang simula ng pagkatakot mo sa akin?"Kinagat ni Sabrina ang labi niya at meron sana siyang sasabihin, pero ang munting bata na nakahawak sa kamay niya, ay pinigilan siya."Uncle Holden," Tinawag siya ni Aino.Si Sabrina ay tahimik.Si Sebastian ay tahimik din.Pero, ang pinaka nagulat sa kanila ay si Holden. Ang ekspresyon sa mukha niya at nagpalit mula sa pagkagulat at naging pasasalamat. Tumingin siya
Pero, ang tawa ni Sebastian ay talagang kalmado at walang emosyon kung ikukumpara. "Hindi ko pipigilan ang paraan ng pag-iisip mo. Kapag sinaktan mo ang kahit isang hibla ng buhok nila sa ulo, mahihiwalay ang ulo mo katawan mo ngayon din. Holden Payne, alam mo ba kung bakit kita pinauuna? Bakit kita inutusan na pangunahan kami sa lugar mo? Yun ay dahil lang sa pagmamahal at malasakit na meron ka sa para sa asawa at anak ko."Natahimik si Holden.Sa sandaling ito, siya ay nasa matinding desperasyon. Ang buong isla ay nagsagawa na ng lahat ng pag-iingat. Sila ay handa. Humiram pa nga sila ng maraming armas at sundalo sa Poole family sa Kidon City. Pero, hindi rin nila nagamit ang anuman dito sa bandang huli.Sa halip sila ay napalibutan ng mga tauhan ni Sebastian nang walang kahit kaunting paghihirap. Ang mga sundalo niya ay nakapalibot sa bakuran sa labas ng manor.Sa oras na ito, si Holden ay handa pang magpakamatay.Si Sebastian ay para bang may mata sa likod niya, "Mauna ka na!
"Hahaha! Ikaw pangit na nilalang ka! Pumunta ka na naman para gumawa ng gulo." Nung sandaling yun, si Aino, na nakahiga sa mga braso ng nanay niya, ay humagalpak ang tawa.Ang taong biglang pumasok ay walang iba kundi si Selene Lynn.Ang mga puting benda ay nakabalot pa rin sa ulo niya, at nagmukha siya talagang isang payaso. Bukod dito, siya ay sobrang payat, at walang bahid ng kulay o buhay sa mga pisngi niya.Totoo nga ang mga salita ni Aino. Mukha siyang pinaghalong multo at payaso.Pero, walang pakialam si Selene kahit tawagin pa siya ni Aino bilang payaso o multo nung oras na yun. Ang gusto niya lang talaga ay makasigurado na hindi siya papatayin ni Sebastian at ipapadala pa siya nang ligtas pauwi ng South City.Ang lolo niya ay tumawag kanina at kinumpirma ito. Si Selene ay natuwa. Hindi niya pinansin ang mga pang-aasar ni Aino at tumingin lang kay Sebastian nang may mukhang puno ng masayang pagkatuwa.Tinaas ni Sebastian ang ulo niya at siya ay tiningnan nito, tapos ay
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu