Walang masabi si Sabrina.Alam niya na may allergic rhinitis siya, kaya hindi niya kaya ang mga kakaibang amoy, lalo na ang mga malalakas na perfumes. Kapag naamoy niya kasi ang mga ito, masusuffocate siya, pero kailan pa siya nagkaroon ng skin allergies?Paano niya hindi ito malalaman?Tumingin si Sabrina kay Sebastian. Naiinis at natutuwa ito.Meron pa rin itong cold na expression. “Sa sobrang lapit mo sa kanya, pwedeng tumalsik ang laway mo sa mukha niya. Hindi lang ito unhygienic, pero kaya mo bang akuin ang responsibilidad kapag nagka-allergic reaction siya?”Walang masabi si Andrew.Siya ay matagal ng katrabaho ni Sabrina; wala siyang napansin na kahit anong skin allergies at hindi rin naman ito sobrang delicate na tao.Halos tumulo na ang mga luha ni Andrew, pero wala siyang lakas ng loob na umiyak.Pinanuod niya lang si Sebastian na hilahin ang kamay ni Sabrina at pwersahang inilayo ito. Pinagalitan niya pa ito habang hinihila papalaas. “Alam mo ba na hindi maganda ang
Mula sa umpisa hanggang sa huli, hindi ito nagsalita.Sa loob ng anim na buwang lumipas, ang kadalasang nalabas sa bibig nito ay paparusahan siya.Naramdaman naman ni Sabrina na pinaparusahan siya nito.Pero, sa araw na ito at sandaling ito, dito lang niya naintindihan ang totoong parusa.Hindi ito nagsalita buong gabi.Siya, sa kabilang banda, ay naexperienced kung gaano ito kawild.Ang mga tao sa South City ay matatakot kapag nakita nila ang pag ka wolfish nito. Pero, hindi ito ganito kasimple. Nung nakita niya ito, tunay na kaya siya nitong pagpira-pirasuhin.Kinabukasan, hindi siya makaalis ng kama.Si Sebastian din ay napahaba ang tulog.Talagang napagod ito pagkatapos magwala kagabi.Sa kabilang banda, mas maaga siyang nagising kaysa dito.Pagkakita niya sa lalaking mahimbing na natutulog sa braso niya, naramdaman ni Sabrina, na sa mga sandaling yun, para itong bata. Ang possessiveness, domineering at unreasonable nitong pwersa ay talagang naipamalas nito kagabi.Nagp
Pagod na pagod ang lalaki.Natutulog siya sa nakabaluktot niyang braso at pinapagalitan siya nito, pero hindi niya ito alintana.Hindi lang yun, gumulong pa siya nang kaunti. Habang ginagawa niya ito, ang isa sa dalawang kamay nito ay kinuha ang kamay niya, at ang isa naman niyang braso ay lumampas sa dibdib nito at napunta sa kabilang braso nito."Oo... Sayo na lahat yan. Ibibigay ko na ang lahat sayo," sabi ng lalaki."Ano?" Nalito si Sabrina.Nagpatuloy ang lalaki sa pagsasalita, "Ang mundo na itinayo ko, sayo na ang lahat ng yun... Hindi hindi hindi, andyan pala si Aino. Pati kay Aino."Walang nasabi si Sabrina.Hindi maipaliwanag, bumungad sa kanyang puso ang isang matamis na pakiramdam.Sinundot niya ito ng isang daliri at mahinang sinabi, "Sino bang masaya na magkaroon ng mga mundo mo! Hindi nga yun pagkain o inumin man lang na pwedeng maubos! Ikaw lang gusto ko! Ikaw lang ang gusto namin ni Aino, okay! Hanggat kaya natin manatiling magkakasama bilang pamilya ng tatlo, h
Nakikipag-usap ba siya sa isang bastos?Ang lalaki ay walang kiboAng lalaki ay walang kibo, ang ekspresyon niya ay hindi nagkaiba sa madalas na malamig, kalmado at mahinahong sarili."Ikaw..." Hindi man lang matapos ni Sabrina ang mga salita niya.Tumingin ang lalaki kay Sabrina. "Anong problema mo sakin?""Ikaw... Akala ko ayaw mo akong pumasok sa trabaho. Wala na akong balak pumasok ngayon. Handa na sana akong mapagalitan ng direktor ko, pero ngayon sinasabi mo sa akin na pumasok ako sa trabaho?" Ngumisi si Sabrina dahil sa sobrang galit.Ang ekspresyon ng lalaki ay malamig at inosente. "Aling tenga mo ba ang nakarinig na sinabi kong hindi kita pinapayagan pumasok sa trabaho?"Walang nasabi si Sabrina.Hindi niya nga talaga narinig na sinabi nito ang pangungusap na ito.Simula kagabi, sinabi niya lang ang ilang mga salitang ito sa kanya. Kahit na nasa loob sila ng isang pribadong kwarto sa karaoke bar, hindi talaga siya masyado nagsalita. Kagabi, hindi siya talaga nagsabi n
Pero, kagabi, siya ay ibang klase naman ng ganda.Dahan dahan niyang nilagay ang mga braso niya sa leeg nito nang may luha sa mga mata niya.Sa isang sandali, hiniling niya na pakawalan siya nito.Sa isa pang sandali, hiniling niya na wag itong umalis.Ang pagtingin ay para bang siya ay isang babae na nang-aakit at siya ay itinali nito, kaya paano naman siya makakatakas? Sa oras na ito, siya ay sobrang simple na hindi na siya makahanap ng kahit anong pang-uri para ilarawan siya.Siya ay mukhang sobrang linis ngayon na ang kahit anong aksesorya ay magmumukhang mabigat sa kanya.Hininaan ng lalaki ang tono niya at tinanong, "Masakit pa ba?"Hindi ito naintindihan ni Sabrina nung una, at naintindihan niya lang ito matapos ang ilang segundo. Agad siyang namula. "Anong masakit? Loko ka! Ihatid mo na kami ni Aino dali!"Isang ngiti ang lumabas sa mukha ng lalaki.Nung bumaba siya ng hagdanan, hindi maikakaila na ang suot ni Sabrina ay nakuha ang atensyon ni Kingston.Si Kingston
Ilang katiwala naman ang agad na nagsabi, "Boss, may malinaw na kaming tanaw."Ngumisi ang lalaki, "Hindi ko talaga inasahan na ang isang babae na sobrang bulok na ay pwede pa rin palang magamit. Halika na, umalis na tayo. Kailangan niyong alalahanin lahat na hindi dapat kayo mapansin ni Sebastian. Kapag nalaman niya ang tungkol satin, mamamatay tayong lahat!""Nakuha namin, Boss. Bumalik muna tayo para makipaglaro sa babaeng yun.""Sige na, alis na."Ang ilang mga tao na nakatago sa sulok ay humalo na sa karamihan na gumagalaw.Sa oras na ito, si Sabrina ay nakapasok na sa elevator. Hindi niya napansin na may taong nakatingin sa kanya galing sa likod.Nung siya ay lumabas na ng elevator, si Sabrina ay nakakita ng tatlong tao doon."Bakit kayo nandito?" Tanong ni Sabrina nang walang emosyon.Ngumisi si Old Master Shaw, "Ito ay kumpanya ng apo ko. Bakit hindi kami pwede dito?"Walang nasabi si Sabrina.Wala naman talaga siyang sasabihin.Nung siya ay maglalakad na sana at lal
Tumango si Sabrina. Siguradong kayang kaya mo yan. Naniniwala ako sayo. Hindi mo kailangan maghintay hanggang sa magtatlumpung taong gulang ka. Basta mag-aral ka nang maayos sa loob ng dalawang taon, magiging magaling ka din dyan!"Na-master din ni Sabrina ang craft na ito sa loob ng dalawang taon.Tumango din si Mindy. "Sabrina, mauna ka nang pumasok. May mga sasabihin lang ako kay Old Master Shaw at Mr. at Mrs. Shaw.""Sige." Pumasok na si Sabrina.Si Ruth, na nanatili sa pwesto niya, ay tumingin sa tatlong tao at sinabi sa napakatamlay na tono, "Narinig niyo rin siguro kung ano yung sinabi ko kay Sabrina kanina lang. Pareho lang din ang gusto kong sabihin sa inyo.""Ruth, ikaw ang totoo kong pamangkin. Hindi ko ito alam dati, pero alam ko na ngayon. Gusto kitang magkaroon ng magandang buhay..."Tinaas ni Ruth ang kamay niya at pinatigil ang nanay ni Marcus. "Pumanaw ang mga magulang ko nung pitong taong gulang palang ako. Sunod sunod talaga ang kamalasan ko, at hindi ko masisi
Nang marinig si Old Master Shaw na nagbibigay ng utos sa telepono, hindi napigilan ng nanay ni Marcus na tanungin ang biyenan niya, "Daddy... May isang bagay na hindi ko sigurado kung sasabihin ko ba."Tumingin si Old Master Shaw sa manugang niya. "Kung meron kang gustong sabihin, sabihin mo na. Ang Shaw family ay hindi pa masyadong naliliwanagan. Sa hinaharap, papalakihin din natin ang pamangkin mong si Ruth." "Daddy..." Ang nanay ni Marcus ay para bang nakagawa ng isang malaking desisyon. "Sa totoo lang, pakiramdam ko si Sabrina... Tayo, ang Shaw family, ay hindi niya talaga nasaktan. Narinig ko kay Marcus na matagal na siyang nagtatrabaho nang masipag at seryoso sa kumpanya. Bakit naman natin siya pupuntiryahin sa bawat liko?" Napabuntong hininga si Old Master Shaw. "Paige, masyado na akong matanda. Sa tingin mo ba gusto ko na puntiryahin siya sa bawat liko?""Edi ikaw pa rin..." Ang nanay ni Marcus ay nagtatanong lang para sa kapakanan ni Marcus.Pagkatapos ng lahat, ang lal
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu