Walang masabi si Sabrina.Alam niya na may allergic rhinitis siya, kaya hindi niya kaya ang mga kakaibang amoy, lalo na ang mga malalakas na perfumes. Kapag naamoy niya kasi ang mga ito, masusuffocate siya, pero kailan pa siya nagkaroon ng skin allergies?Paano niya hindi ito malalaman?Tumingin si Sabrina kay Sebastian. Naiinis at natutuwa ito.Meron pa rin itong cold na expression. “Sa sobrang lapit mo sa kanya, pwedeng tumalsik ang laway mo sa mukha niya. Hindi lang ito unhygienic, pero kaya mo bang akuin ang responsibilidad kapag nagka-allergic reaction siya?”Walang masabi si Andrew.Siya ay matagal ng katrabaho ni Sabrina; wala siyang napansin na kahit anong skin allergies at hindi rin naman ito sobrang delicate na tao.Halos tumulo na ang mga luha ni Andrew, pero wala siyang lakas ng loob na umiyak.Pinanuod niya lang si Sebastian na hilahin ang kamay ni Sabrina at pwersahang inilayo ito. Pinagalitan niya pa ito habang hinihila papalaas. “Alam mo ba na hindi maganda ang
Mula sa umpisa hanggang sa huli, hindi ito nagsalita.Sa loob ng anim na buwang lumipas, ang kadalasang nalabas sa bibig nito ay paparusahan siya.Naramdaman naman ni Sabrina na pinaparusahan siya nito.Pero, sa araw na ito at sandaling ito, dito lang niya naintindihan ang totoong parusa.Hindi ito nagsalita buong gabi.Siya, sa kabilang banda, ay naexperienced kung gaano ito kawild.Ang mga tao sa South City ay matatakot kapag nakita nila ang pag ka wolfish nito. Pero, hindi ito ganito kasimple. Nung nakita niya ito, tunay na kaya siya nitong pagpira-pirasuhin.Kinabukasan, hindi siya makaalis ng kama.Si Sebastian din ay napahaba ang tulog.Talagang napagod ito pagkatapos magwala kagabi.Sa kabilang banda, mas maaga siyang nagising kaysa dito.Pagkakita niya sa lalaking mahimbing na natutulog sa braso niya, naramdaman ni Sabrina, na sa mga sandaling yun, para itong bata. Ang possessiveness, domineering at unreasonable nitong pwersa ay talagang naipamalas nito kagabi.Nagp
Pagod na pagod ang lalaki.Natutulog siya sa nakabaluktot niyang braso at pinapagalitan siya nito, pero hindi niya ito alintana.Hindi lang yun, gumulong pa siya nang kaunti. Habang ginagawa niya ito, ang isa sa dalawang kamay nito ay kinuha ang kamay niya, at ang isa naman niyang braso ay lumampas sa dibdib nito at napunta sa kabilang braso nito."Oo... Sayo na lahat yan. Ibibigay ko na ang lahat sayo," sabi ng lalaki."Ano?" Nalito si Sabrina.Nagpatuloy ang lalaki sa pagsasalita, "Ang mundo na itinayo ko, sayo na ang lahat ng yun... Hindi hindi hindi, andyan pala si Aino. Pati kay Aino."Walang nasabi si Sabrina.Hindi maipaliwanag, bumungad sa kanyang puso ang isang matamis na pakiramdam.Sinundot niya ito ng isang daliri at mahinang sinabi, "Sino bang masaya na magkaroon ng mga mundo mo! Hindi nga yun pagkain o inumin man lang na pwedeng maubos! Ikaw lang gusto ko! Ikaw lang ang gusto namin ni Aino, okay! Hanggat kaya natin manatiling magkakasama bilang pamilya ng tatlo, h
Nakikipag-usap ba siya sa isang bastos?Ang lalaki ay walang kiboAng lalaki ay walang kibo, ang ekspresyon niya ay hindi nagkaiba sa madalas na malamig, kalmado at mahinahong sarili."Ikaw..." Hindi man lang matapos ni Sabrina ang mga salita niya.Tumingin ang lalaki kay Sabrina. "Anong problema mo sakin?""Ikaw... Akala ko ayaw mo akong pumasok sa trabaho. Wala na akong balak pumasok ngayon. Handa na sana akong mapagalitan ng direktor ko, pero ngayon sinasabi mo sa akin na pumasok ako sa trabaho?" Ngumisi si Sabrina dahil sa sobrang galit.Ang ekspresyon ng lalaki ay malamig at inosente. "Aling tenga mo ba ang nakarinig na sinabi kong hindi kita pinapayagan pumasok sa trabaho?"Walang nasabi si Sabrina.Hindi niya nga talaga narinig na sinabi nito ang pangungusap na ito.Simula kagabi, sinabi niya lang ang ilang mga salitang ito sa kanya. Kahit na nasa loob sila ng isang pribadong kwarto sa karaoke bar, hindi talaga siya masyado nagsalita. Kagabi, hindi siya talaga nagsabi n
Pero, kagabi, siya ay ibang klase naman ng ganda.Dahan dahan niyang nilagay ang mga braso niya sa leeg nito nang may luha sa mga mata niya.Sa isang sandali, hiniling niya na pakawalan siya nito.Sa isa pang sandali, hiniling niya na wag itong umalis.Ang pagtingin ay para bang siya ay isang babae na nang-aakit at siya ay itinali nito, kaya paano naman siya makakatakas? Sa oras na ito, siya ay sobrang simple na hindi na siya makahanap ng kahit anong pang-uri para ilarawan siya.Siya ay mukhang sobrang linis ngayon na ang kahit anong aksesorya ay magmumukhang mabigat sa kanya.Hininaan ng lalaki ang tono niya at tinanong, "Masakit pa ba?"Hindi ito naintindihan ni Sabrina nung una, at naintindihan niya lang ito matapos ang ilang segundo. Agad siyang namula. "Anong masakit? Loko ka! Ihatid mo na kami ni Aino dali!"Isang ngiti ang lumabas sa mukha ng lalaki.Nung bumaba siya ng hagdanan, hindi maikakaila na ang suot ni Sabrina ay nakuha ang atensyon ni Kingston.Si Kingston
Ilang katiwala naman ang agad na nagsabi, "Boss, may malinaw na kaming tanaw."Ngumisi ang lalaki, "Hindi ko talaga inasahan na ang isang babae na sobrang bulok na ay pwede pa rin palang magamit. Halika na, umalis na tayo. Kailangan niyong alalahanin lahat na hindi dapat kayo mapansin ni Sebastian. Kapag nalaman niya ang tungkol satin, mamamatay tayong lahat!""Nakuha namin, Boss. Bumalik muna tayo para makipaglaro sa babaeng yun.""Sige na, alis na."Ang ilang mga tao na nakatago sa sulok ay humalo na sa karamihan na gumagalaw.Sa oras na ito, si Sabrina ay nakapasok na sa elevator. Hindi niya napansin na may taong nakatingin sa kanya galing sa likod.Nung siya ay lumabas na ng elevator, si Sabrina ay nakakita ng tatlong tao doon."Bakit kayo nandito?" Tanong ni Sabrina nang walang emosyon.Ngumisi si Old Master Shaw, "Ito ay kumpanya ng apo ko. Bakit hindi kami pwede dito?"Walang nasabi si Sabrina.Wala naman talaga siyang sasabihin.Nung siya ay maglalakad na sana at lal
Tumango si Sabrina. Siguradong kayang kaya mo yan. Naniniwala ako sayo. Hindi mo kailangan maghintay hanggang sa magtatlumpung taong gulang ka. Basta mag-aral ka nang maayos sa loob ng dalawang taon, magiging magaling ka din dyan!"Na-master din ni Sabrina ang craft na ito sa loob ng dalawang taon.Tumango din si Mindy. "Sabrina, mauna ka nang pumasok. May mga sasabihin lang ako kay Old Master Shaw at Mr. at Mrs. Shaw.""Sige." Pumasok na si Sabrina.Si Ruth, na nanatili sa pwesto niya, ay tumingin sa tatlong tao at sinabi sa napakatamlay na tono, "Narinig niyo rin siguro kung ano yung sinabi ko kay Sabrina kanina lang. Pareho lang din ang gusto kong sabihin sa inyo.""Ruth, ikaw ang totoo kong pamangkin. Hindi ko ito alam dati, pero alam ko na ngayon. Gusto kitang magkaroon ng magandang buhay..."Tinaas ni Ruth ang kamay niya at pinatigil ang nanay ni Marcus. "Pumanaw ang mga magulang ko nung pitong taong gulang palang ako. Sunod sunod talaga ang kamalasan ko, at hindi ko masisi
Nang marinig si Old Master Shaw na nagbibigay ng utos sa telepono, hindi napigilan ng nanay ni Marcus na tanungin ang biyenan niya, "Daddy... May isang bagay na hindi ko sigurado kung sasabihin ko ba."Tumingin si Old Master Shaw sa manugang niya. "Kung meron kang gustong sabihin, sabihin mo na. Ang Shaw family ay hindi pa masyadong naliliwanagan. Sa hinaharap, papalakihin din natin ang pamangkin mong si Ruth." "Daddy..." Ang nanay ni Marcus ay para bang nakagawa ng isang malaking desisyon. "Sa totoo lang, pakiramdam ko si Sabrina... Tayo, ang Shaw family, ay hindi niya talaga nasaktan. Narinig ko kay Marcus na matagal na siyang nagtatrabaho nang masipag at seryoso sa kumpanya. Bakit naman natin siya pupuntiryahin sa bawat liko?" Napabuntong hininga si Old Master Shaw. "Paige, masyado na akong matanda. Sa tingin mo ba gusto ko na puntiryahin siya sa bawat liko?""Edi ikaw pa rin..." Ang nanay ni Marcus ay nagtatanong lang para sa kapakanan ni Marcus.Pagkatapos ng lahat, ang lal