Sinabi niya sa sarili niya na meron pa siyang Sebastian at Aino. SIla ay masayang pamilya ng tatlo. Mas lalo niyang hinahanap si Sebastian, para pakalmahin ang pag-aalala niya at mga sugat. Pagkasabi niya ng mga ito, ang mga tao sa kabilang linya ay gusto magsitawanan, pero wala silang lakas ng loob na gawin ito, wala ngang silang lakas ng loob na takpan ang mga bibig nila!Mabuti nalang, alam ni Sabrina kung kailan titigil. “Hindi na ako mang-iistorbo sa trabaho mo. Umuwi ka kaagad dahil hindi ako makatulog ng wala ka. Papatayin ko na ang tawag, bye dear.”Ang walang tigil niyang sweet na tono at salita ay nakapagparefresh sa kanya. Dati, ayaw niya ng mga matatamis na mga bagay. Kahit nga ang kape niya ay halos mapait at ang pinakaconcentrated na coffee sa market ng buong mundo. Pero ngayon, hindi niya napansin na naglalagay na siya ng asukal sa kape niya. Ang bango ng kape at masarap ito kapag may kaunting tamis. Nung gabing yun, late siyang nakauwi ng bahay. Nagtip-toe siya papa
Kaagad namang, napatayo si Sebastian. “Anong aksyon?”Sa kabilang linya, kaagad namang nagreport ang tagasunod niya. “Ang leader ng Star Island, si Pancera, ay nagbibigay ng speech sa publiko. May sinasabi siya tungkol sa pag-atake ng South CIty!”Cold na tumawa si Sebastian. “Ha! Bakit ko siya aatakihin? Masyado namang mataas ang tingin niya sa sarili niya.”“Master Sebastian, ano ang dapat nating gawin ngayon?” Tanong ng tagasunod niya.Cold na tumawa si Sebastian. “Gusto niyang lumaban sa pag-atake ng South City, tama? Kumuha ka pa ng maraming soldiers para sa kanya, para maramdaman niya na sobrang lakas niya.”“Noted, sir.” Magalang na sagot ng tagasunod, “Patawad kung naistorbo ko ang pagpapahinga niyo, Sir. goodnight.”“Sige.” Pagkatapos patayin ang tawag, nakita niya na nakaupo na ng tuwid si Sabrina. Siya ay nag-aalalang nakatingin sa kanya. “Nagtagal ka sa office ngayong raw hindi dahil para habulin yung mga nadelay na trabaho, pero naghahanda ka pala para sa pag-atake s
Bigla siyang nagblush. Pagkatapos niya magalit ng damit, lumabas siya ng kwarto at pumunta sa dining room, pero, hindi pa rin niya makita si Sebastian sa kahit saan.Pagkakita sa kanya, sinabi ni Aunt Lewis, “Madam, umalis na si Sir mga isang oras na ang nakakalipas para pumunta sa office. Mukhang busy siya nitong mga nakaraang mga araw.”“Oo, okay lang ito.” Tumalikod is Sabrina at pumunta ng balcony. Ang balcony ay puno ng maraming species ng mga nakapasong mga halaman, lahat sila ay green at buhay na buhay. Dahil may sobrang oras siya bago ang breakfast, inasikaso muna ni Sabrina ang mga halaman. At dahil dito, naalala na naman niya ang nanay niya.Kahit na mahirap lang sila, ang nanay niya ay mahilig sa halaman, Dati, hindi maintindihan ni Sabrina kung bakit iba ang nanay niya sa mga babae sa village, kahit na isa siyang naghihirap na villager din?Kayang magpiano ng nanay niya at mahilig ito sa nature. Gusto din nito na paliguan ang buhok ni Sabrina gamit ang nakakababad sa tu
Si Ruth ay miserableng umiiyak sa kabilang linya ng tawag. "Sabrina, dalian mo pumunta ka na at iligtas mo na ako pakiusap.""Wag kang umiyak, Ruth. Sabihin mo sa akin ang address at pupunta na ako dyan para kunin ka," Agad na sinabi ni Sabrina."Isa itong tagong hostel sa lugar ng mga iskwater, tumira ka dito nung anim na taong nakalipas. Sinabi nila sa akin isa lang itong tagong hostel pero ang totoo, puno talaga ito ng tao na magaling sa trafficking. Sabi nila ibebenta daw nila ako sa isang matandang lalaki, at isang oras na lang andito na siya.Kumirot ang puso ni Sabrina habang nakikinig sa naghihirap na boses ng kaibigan niya. "Pupunta na ako agad dyan. Kung mas naunang dumating ang matandang yun kaysa sakin, kailangan mo siyang labanan gamit ang lahat ng meron ka. Magpalipas ka muna ng oras, naintindihan mo ba?""Sige."Binaba ni Sabrina ang tawag, kinuha ang bag niya at nagmadaling bumaba nang hindi tumitigil para magsabi sa Design Director. Pumasok siya sa kotse niya at n
At kumpara naman sa kanya, si Selene ang totoong kabaliktaran. Si Selene ba ay nagpakita ng kahit kaunting bahid ng integridad? Si Mindy, ang pinsan na matagal siyang pinalaki sa layaw sa mahigit na dalawampung taon, ay wala ring pagkakaiba. Sa tuwing mas tinitingnan niya si Mindy, mas lalo pa siya nandidiri dito. Pero, ang pag-iisip kay Mindy ay nagpaalala sa kanya kay Ruth, at ito ang dahilan kung bakit nagdesisyon siya na tawagan si Sabrina para magtanong tungkol sa kanya."Pasensya na, Sabrina," sinabi niya na parang humihingi ng tawad. "Sa tingin ko masyado ko yatang pinapangunahan ang sarili ko, gusto kong humingin ng tawad sayo tungkol doon. Hindi na kita pipilitin doon. Magkaibigan pa rin naman tayo, di ba?" "Oo. Palagi kitang ituturing na mabuting kaibigan ko. Ito ba ang dahilan kung bakita ka tumatawag?" Lumuwag ang tono ni Sabrina."Hindi naman. Nakatanggap ka ng tawag galing sa kaibigan mong si Ruth ngayon lang bago ka umalis. Ilang araw na din ang nakalipas simula nung
Sa maliit na kwarto na medyo madilim ang ilaw, si Ruth ay talagang hubad at nanginginig na parang dahon. May isang matanda na nakahubad at nakahiga sa sarili niyang dugo."Ruth?" Sumigaw si Sabrina.Si Ruth ay hirap na hirap na nagmadali at tumakbo papunta kay Sabrina, habang humahagulgol. Agad na nilabas ni Sabrina ang panyo niya galing sa bag para ipangtakip kay Ruth hanggang sa kaya niya."Ruth, ayos ka lang ba? Nasaktan ka ba?" nag-aalala siyang nagtanong."Sabrina...Hindi ako nasaktan. Ginawa ko ang sinabi mo na lumaban ako gamit ang lahat ng meron ako. Pero nung pumalag ako, hinubaran nila ako at tinapon pa nga ang mga panloob ko. Ang matandang ito ay pumasok at hinampas ako sa ulo pero nabuhayan ako doon. Hinintay ko na mahubaran niya ang sarili niya at kinuha ko ang belt niya at hinampas ang ulo niya gamit ang buckle nang paulit-ulit. Sobra akong takot...makukulong ba ako?"Hinila at niyakap ni Sabrina si Ruth at pinatahan siya. "Tama lang ang ginawa mo, Ruth. Magaling ang
Nanliit ang mata ni Sabrina sa galit. Namutla ang babae sa takot at patuloy na nagpaliwanag nang mabilis. "Ano lang po...yung mga magulang ng kaibigan niyo ay nangutang talaga ng isang milyong dolyar sa amin. Sabi nila kailangan nila ang pera para isa pa nilang anak, na may sakit at kailangan magpagamot para mabuhay. Sabi nila ipapadala nila ang isa pa nilang anak dito sa akin at wala silang pakialam kung ibenta ko siya basta lang buhay siya. Ginagawa ko lang po ito dahil hindi nila ako mabayaran, hindi naman pwedeng mamigaw na ako ng isang milyong dolyar ng ganun lang, di ba? Kaya po-""Naintindihan ko na." Hindi na tumingin pa si Sabrina sa babae at hinigpitan ang pagkakayakap kay Ruth."Pa-pakiusap maawa kayo sa amin," nagmakaawa ang babae."Damit!" Sumigaw ulit si Sabrina."Mamadaliin ko na po sila!"Hindi nagtagal, bumalik ang babae na may dalang dalawang malalaking bag ng mga damit."Banyo!"Agad na dinala ng babae si Sabrina at Ruth papunta sa banyo."Ruth, maligo ka na
"Sabrina, ako...alam mo ba kung ano ang pakiramdam na lokohin, traydorin at ipagtabuyan ng sarili mong kamag-anak?" Nagtanong si Ruth habang umiiyak. Tapos umiling siya t nagpatuloy, "Hindi mo alam. Ang tatay mo ay wala na, pero minahal ka niya nang buong puso nung nabubuhay pa siya. Ang nanay mo ay nawawala, pero minahal ka rin niya. Hindi mo malalaman ang pakiramdam na maloko at ipagbili ng sarili mong magulang. Sa tingin ko hindi ko na kayang mabuhay pa nang ganito, Sabrina."Tinapik ni Sabrina si Ruth sa kamay nito. "Ikaw ang may hawak sa buhay mo, Ruth. Magpakatatag ka lang. Na...naiintindihan ko ang sinasabi mo, alam ko ang pakiramdam.""Alam mo?""Oo. Ang pagtataboy, pang-iinsulto at pananakit ng sarili mong ama, kaya kitang damayan sa nararamdaman mo," malungkot siyang sumagot. Tinaas niya ang tingin niya para tingnan si ang mga mata ni Ruth. "Sabihin mo sa akin, anong ginawa nila sayo?"Napaurong si Ruth nang alalahanin niya ang mga ginawa sa kanya ng mga magulang niya."
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu