“Tatay!” Malinaw na sigaw ng lalaki, “Huwag kang mag- alala, ipagkatiwala mo sa akin si Sabrina. Aalagaan ko siya habang buhay." Natigilan si Sabrina nang marinig ang kanyang saad. Nagdusa siya sa hindi mabilang na mga pagdurusa hindi pa matagal na ang nakalipas, lahat para makapagtayo ng tahanan para sa kanyang sarili. Upang matiyak na ang kanyang anak na babae ay hindi kailangang gumala mula sa lungsod patungo sa lungsod, walang tirahan, tulad niya. Natupad na rin sa wakas ang kanyang pangarap. Isa pa, kasama niya ang taong mahal niya. Bukod dito, nagkaroon sila ng isang anak na magkasama. Sa wakas ay masasabi niya sa kanyang ama, “Tay, tayong tatlo ay namumuhay nang magkakasama bilang isang pamilya. Tatay, hindi mo na kailangang mag-alala na ma- bully ako. Napakasaya ko ngayon.” Sa pag -iisip ng lahat ng mayroon siya ngayon, naramdaman ni Sabrina na lahat ng pagsubok na dinanas niya, lahat ng sakit na dinanas niya, lahat ng iyon, kaya, sulit. Hindi ba't lagi nilang sina
“Mommy, anong meron?” Nag- aalalang tumingin si Aino kay Sabrina, parang cute na matanda. Lumingon si Sabrina at nag-aalalang sinabi, “Aino, maging mabait kang bata. Kailangan lang lumabas ni mommy saglit.” Binuksan ni Sabrina ang pinto at lumabas ng sasakyan. Nasa sasakyan pa rin si Aino kaya hindi siya naglakas- loob na lumayo. Nakatingin lang siya habang mabilis na tumakbo palayo ang malaswang bihis na babae. Siya ay ganap na nawala sa loob ng isang minuto. Bumalik si Sabrina sa sasakyan na puno ng kawalan ng pag- asa. Sa kanyang likuran, si Aino, na nakaupo sa child seat, ay tumingin sa kanyang ina na may pag-aalala. Pilit na ngumiti si Sabrina sa kanyang mukha bilang tugon. Gayunpaman, patuloy pa rin ang tawag ni Yvonne. “Hello, hello, Sabrina, anong problema? Sabrina, Sabrina…” Sa kabilang dulo, sumigaw si Yvonne na parang pusa sa mainit na laryo. Nag- aalala siya kay Sabrina. Itinaas ni Sabrina ang kanyang telepono at walang gana na sumagot, “Yvonne, wala ka bang tr
Nag- alinlangan si Sabrina, “Ito ba ay…angkop para sa akin na pumunta?” Ayaw niyang mapahiya muli ang sarili. Sabagay, puro VVIP ang mga kaibigan niya. Hinikayat niya ito sa pamamagitan ng magiliw na pananalita at malambing na tono, “Kung hindi nararapat para sa iyo na pumunta, sino pa ang maaaring dumating noon? Lahat sila ay mula sa labas ng bayan, at ikaw ay mag-iisa mula sa South City. Hindi ba dapat maging mabuting host ka?" Agad namang tumawa si Sabrina, "Sige, so I'll head over now." "Pakibilisan. Hinihintay ka naming lahat." "Sige." Matapos tapusin ang tawag, ngumiti si Sabrina kay Aino, "Gusto mo bang makilala ang mga kaibigan ni Daddy?" Tumango si Aino, "Oo naman!" Mahilig siyang magkaroon ng mga bagong kaibigan. "Tandaan mo ang iyong ugali at tugunan mo sila nang magalang, okay?" Parang may edad na si Aino, “Oh please! Limang taong gulang na ako, okay? Ako ay isang maganda at magandang asal na binibini." “Hehe! Nag- aalala ako na ikaw ay isang maliit na bum
Hindi siya sineryoso ng babae, "Sino kaya iyon?" Wala siyang pakialam. Isa siyang high- class escort na nagtatrabaho sa clubhouse na ito, at kilalang -kilala siya sa mahal. Noon pa man ay gusto niyang pumasok sa pribadong silid na ito na inuupahan sa loob ng isang taon dahil ang silid na ito na daan-daang metro kuwadrado ang laki ay palaging nagsisilbi sa apat na VIP na customer, at ang apat na lalaking ito ay hindi kailanman umupa ng mga escort. Ito ang unang pagkakataon na naimbitahan siya sa pribadong silid na ito. Inutusan siyang samahan si Master Sebastian. Sino si Master Sebastian? Siya ang Hari ng South City! Ang isang babaeng tulad niya ay walang pakialam kung siya ay may asawa o mga anak. Ano ang kinalaman niyon sa kanya? Gusto lang niyang magnegosyo at kumita ng pera. Alam niya ang kanyang halaga; karapat-dapat lang siyang maging laruan ng mga lalaki sa pribadong silid na ito. Ito ang kanyang domain at hindi ang kanyang asawa! Kapag dumating na ang asawa ni Mast
Pagkatapos nito, naglabas siya ng isang libong dolyar galing sa pitaka niya at ibinigay ang pera sa babae. "Ito ang bayad mo. Kinailangan mo rin ng oras at pagsisikap para makapunta dito, hindi ka pwedeng bumalik ng walang dala."Kinuha ng babae ang pera, at hindi nito alam ang sasabihin niya. Ito ang unang beses na nakakita siya ng isang mahinahon at kalmadong asawa. Kung siguro ito ay asawa ng ibang lalaki, lahat ng babae na nakilala niya dati ay magagalit siguro pagkarinig pa lang ng mga sinabi niya, at isang pangit na away ang magsisimula. Yung ang gusto niya talagang makita.Pero ang asawa na nasa harap niya ay hindi talaga galit. At lalo pang nadismaya ang babae dahil dito. Bakas sa mukha niya ang ekspresyon ng kahihiyan."Masyado bang maliit yan?" Tanong ni Sabrina."Huh?" Akala ng babae ay mali ang pagkarinig niya."Tinatanong kita, masyado bang maliit yung bayad ko sayo?" Tinanong siya ulit ni Sabrina."Hindi...hindi naman."Anong kalokohan 'to, si Sabrina ay asawa ni S
Ang lahat ay napatingin sa tao na nasa may entrance. Ang tingin ni Sabrina ay agad naging malamig. Ang taong biglang pumasok ay walang iba kundi si Emma Poole, ang babae na gusto siya patayin nung dalawang buwang nakalipas."Sabrina!" Nagmadali si Emma papunta kay Sabrina. "Ito ang araw na mamamatay ka!"Bago pa sumagot si Sabrina, ang munting mandirigma na si Aino na kakatapos lang talunin ang isa pang babae, ay tumakbo sa harap at pumunta sa harap ni Emma. "Saang impyerno ka ba nanggaling!"Si Aino ay galit na galit! Napakarami talagang masamang babae ngayon! Masyado ba silang nanonood ng monter movies? Dahil ang mga magulang niya ay nagdaos ng pagtitipon sa bahay ng lolo at lola niya sa tuhod, si Aino ay kanina pa nakakakita ng pangit at selosang mga babae. Si Selene ay isa sa kanila, at pati na rin si Mindy. Pero ngayon, ang babae na nasa harap niya ay mas masahol pa. Siya ay nagalit! Kahit na maliit ang mga binti niya, mabilis ang mga reflex niya.Bago pa atakihin ni Emma ang
Pero, hindi inasahan ni Emma kailanman na siya ay mapapatid at mahuhulog sa kamay ng isang limang taong gulang na babae. Ang bote ng asido na nasa kamay niya ay nabuksan nang bahagya nung nahulog siya at natapon ito sa likod niya mismo. Siya ay natusok na ng bubog at ngayon ay nasunog naman ng asido. Sobrang sakit nito!Ang mga sigaw ni Emma ay sobrang lakas na halos kaya nitong pabagsakin ang bubong. "Ryan...Ryan, pakiusap, iligtas mo ako, dahil mo na ako sa ospital ngayon! Kailangan ko na ng anesthesia ngayon! Basta iligtas mo ako, sa...sabihin ko sayo ang isang mahalagang impormasyon..."Nilabas na rin sa wakas ni Ryan ang phone niya at tumawag ng ambulansya. Pero ito ay hindi dahil gusto niyang malaman ang impormasyon na inaalok nito sa kanya, at hindi rin dahil sa awa sa pinsan niya. Ito ay dahil ang isang babaeng tulad niya ay hindi nakakatuwang makita.Ang ambulansya ay agad namang dumating. Hiniga nila si Emma sa isang stretcher, sinakay siya sa ambulansya, at umalis na. Ang
"Master Sebastian, kakakita ko lang din po sa kanya. Susundan ko na po siya ngayon, sa pagkakataong ito kampante ako na mahuhuli ko na siya," sabi ni Kingston sa telepono.Sumulyap si Sebastian kay Sabrina."Anong problema, Sebastian?" tanong ni Sabrina.Umiling siya at binaba na ang telepono. "Wala naman."Nung oras na yun, habang nakaupo sa kotse, tinitigan ni Kingston ang babaeng walang tirahan. Mukha siyang isang pulubi, ang damit niya ay punit punit at marumi, ang buhok niya ay natabunan na ng isang kumpol ng dumi. Natatakpan ng mahaba niyang buhok ang mukha niya, kaya si Kingston ay walang makita kundi ang mga mata niya lang. Ang mga mata niya ay nakatutok lang sa clubhouse. Nakaramdam si Kingston na baka pumasok siya sa loob anumang oras dahil sa lebel ng konsentrasyon niya.Habang ang atensyon niya ay nakatutok lang sa clubhouse, binuksan ni Kingston ang pintuan ng kotse at nagmadaling pumunta sa kanya. Sa hindi inaasahan, ang mga reflex niya ay talagang mabilis. Napansin