Kahit na ang paghahangad niya ay talagang malakas, sa nakikita niyang maliwanag at matingkad na mga mata ng babae at sa magandang katawan nito, hindi niya napigilang mapalunok."Halika na," Nahihiya niya itong tinawag.Halos hindi talaga siya nag-aaya sa kanya. Siya maituturing pa rin na baguhan sa mga usapang pang-aakit. Siya ay talagang sanay sa pagkilos ng malamig at malayo na wala siyang alam masyado tungkol sa pamamaraan ng pang-aakit.Pero, gusto niya pa rin siyang gantimpalaan ng isang beses, para pasalamatan siya sa lahat ng ginawa nito para sa kanya doon sa bayan niya.Nung siya ay nasa banyo, siya naman ay matagal nang naghahanda. Ang isip niya ay bumalibaliktad na sa iba't ibang eksena sa maraming pelikula at drama na pinanood niya. Sa wakas, pagkatapos ng matinding pagmumuni-muni, may naalala siyang isang eksena. Nakita niya itong damit na ito sa gabundok na lingerie na niregalo nito sa kanya.Sa totoo lang, namula siya nung sinuot niya ito.Kahit kailan hindi pa
Sebastian, “…” "Sinabi ko bang baboy ka?" "Kailan ko sinabing baboy ka?" "Kung baboy ka, gagawin din akong baboy niyan!" Natawa siya saglit, saka muling bumuka ang kanyang bibig, “Sa tingin ko mas maganda kung magkaroon pa tayo ng tatlo pang mga anak. Ang isa pang batang babae na magbibigay kay Aino ng isang maliit na kapatid na babae at isa pang dalawang lalaki, sa ganitong paraan, magkakaroon sila ng bawat isa na may kasamang dalawang lalaki at dalawang babae. Ano sa tingin mo, mahal?"Nagkaroon ng kaunting pananabik sa tono ng boses ni Sebastian, “okay lang naman kung kahit maging lalaki man o babae. Kung mayroon pa tayong tatlong lalaki pa, maraming kapatid na lalaki si Aino na magpoprotekta sa kanya. Siya ay magiging napakasaya kapag siya ay lumaki. Kung lahat sila ay babae, mayroon kaming apat na maliliit na prinsesa sa aming pamilya, sigurado akong lahat sila ay magiging maganda kapag sila ay lumaki." “Oo!” Masayang tumango si Sabrina, "Walang kaso sakin kung babae
“Sabrina!” Ang pagmamalaki at eleganteng boses ni Selene ay tumunog sa kabilang dulo ng telepono. Natahimik si Sabrina. Hindi niya tiningnang mabuti ang papasok na numero, ngunit sigurado siyang hindi iyon ang numero ng telepono ni Selene. Nang marinig ni Sabrina ang kanyang boses, inilapit ni Sabrina ang telepono sa kanyang mga mata at tumingin. Pagkatapos ay napagtanto niya na ang numero ay mukhang kakaiba. Ito ay dalawa hanggang tatlong digit na mas maikli kaysa sa mga domestic na numero. Ano ang nangyayari? "Nasaan ka na ngayon?" Si Sabrina ay isang matalinong babae, at tila alam niya kung ano ang nangyayari. “Nahulaan mo siguro. Nasa ibang bansa ako ngayon!" pagmamalaki ni Selene. Hindi nakaimik si Sabrina. Hindi niya inaasahan iyon. Matagal na nawala ang isip niya. Sa wakas, nauutal siya at hindi makagawa ng magkakaugnay na pangungusap, “…” Sa kabilang dulo, maaaring hulaan ni Selene na si Sabrina ay nabigla. Lalo pang nagyayabang ang tono niya, “Sabrina, kahapo
"Nakaraos na naman ako." "So, say, sa tingin mo ba bumalik na naman sa akin ang lady luck?" Ngumisi si Sabrina, "Ano ang gusto mong sabihin?" "Ang ibig sabihin ko lang naman ay, baka maging asawa ko ang asawa mo sa hinaharap.." “Sige, parang alam ko na kung nasaan ka,” sagot ni Sabrina. “Oo? Sinabi ba ng asawa mo kung nasaan ako?" tanong ni Selene. “Hindi,” naging mahinahon ang boses ni Sabrina, “Napaka -busy ng asawa ko nitong nakaraang dalawang araw, wala pa siyang pagkakataong sabihin sa akin, pero alam ko na kung nasaan ka. Nasa star island ka diba? Ikaw at ang iyong mga magulang ay nakatakas sa Star Island." Selene, “B*tch ka! Matalino ka gaya ng dati! Nahulaan mo!" "Salamat sa papuri!" Natahimik si Selene. “Ang paghihiganti ay isang ulam na pinakamasarap na inihain sa malamig! Madali para sa iyo na tumakas sa Star Island, ngunit hindi ganoon kadaling umalis, tama ba ako? Napakadali. Isang araw, dumiretso ako sa Star Island. Halos inihain ka sa isang pinggan."
Bahagyang ngumiti si Sabrina, itinaas ang kanyang mga mata at tumingin kay Sebastian, "May dahilan sa likod nito, tama ba?" Tumigil si Sebastian. Alam niyang matalino siya. Halos nababasa at naiintindihan niya ang lahat sa isang sulyap lang. “Huh?” Tumingin siya sa kanya, nalilito. "Si Selene at ang kanyang pamilya...nakatakas sila, at tumakas pa sila sa Star Island?" tanong ni Sabrina. Tumango si Sebastian, "Oo." Sabi ni Sabrina, “Two days ago, sasakay ka sana sa akin ng eroplano pauwi sa hometown ko, pero nagbago ang isip mo sa airport. Dahil ba iyon sa kailangan mong asikasuhin ang apurahang bagay na ito ng pagtakas ni Lynn?” “Oo.” "Si Old Master Shaw ba ang tumulong sa kanila na makatakas?" Kung wala ang tulong ng matanda, alam ni Sabrina na hinding-hindi makakatakas ang mag- asawang Lynn sa isla. Natuwa si Sebastian na napakatalino ng kanyang asawa, “Nahulaan mo ang lahat…” Bumuhos ang mga luha ni Sabrina sa kanyang mga mata, at ibinaon niya ang kanyang ulo sa kanya
“Tatay!” Malinaw na sigaw ng lalaki, “Huwag kang mag- alala, ipagkatiwala mo sa akin si Sabrina. Aalagaan ko siya habang buhay." Natigilan si Sabrina nang marinig ang kanyang saad. Nagdusa siya sa hindi mabilang na mga pagdurusa hindi pa matagal na ang nakalipas, lahat para makapagtayo ng tahanan para sa kanyang sarili. Upang matiyak na ang kanyang anak na babae ay hindi kailangang gumala mula sa lungsod patungo sa lungsod, walang tirahan, tulad niya. Natupad na rin sa wakas ang kanyang pangarap. Isa pa, kasama niya ang taong mahal niya. Bukod dito, nagkaroon sila ng isang anak na magkasama. Sa wakas ay masasabi niya sa kanyang ama, “Tay, tayong tatlo ay namumuhay nang magkakasama bilang isang pamilya. Tatay, hindi mo na kailangang mag-alala na ma- bully ako. Napakasaya ko ngayon.” Sa pag -iisip ng lahat ng mayroon siya ngayon, naramdaman ni Sabrina na lahat ng pagsubok na dinanas niya, lahat ng sakit na dinanas niya, lahat ng iyon, kaya, sulit. Hindi ba't lagi nilang sina
“Mommy, anong meron?” Nag- aalalang tumingin si Aino kay Sabrina, parang cute na matanda. Lumingon si Sabrina at nag-aalalang sinabi, “Aino, maging mabait kang bata. Kailangan lang lumabas ni mommy saglit.” Binuksan ni Sabrina ang pinto at lumabas ng sasakyan. Nasa sasakyan pa rin si Aino kaya hindi siya naglakas- loob na lumayo. Nakatingin lang siya habang mabilis na tumakbo palayo ang malaswang bihis na babae. Siya ay ganap na nawala sa loob ng isang minuto. Bumalik si Sabrina sa sasakyan na puno ng kawalan ng pag- asa. Sa kanyang likuran, si Aino, na nakaupo sa child seat, ay tumingin sa kanyang ina na may pag-aalala. Pilit na ngumiti si Sabrina sa kanyang mukha bilang tugon. Gayunpaman, patuloy pa rin ang tawag ni Yvonne. “Hello, hello, Sabrina, anong problema? Sabrina, Sabrina…” Sa kabilang dulo, sumigaw si Yvonne na parang pusa sa mainit na laryo. Nag- aalala siya kay Sabrina. Itinaas ni Sabrina ang kanyang telepono at walang gana na sumagot, “Yvonne, wala ka bang tr
Nag- alinlangan si Sabrina, “Ito ba ay…angkop para sa akin na pumunta?” Ayaw niyang mapahiya muli ang sarili. Sabagay, puro VVIP ang mga kaibigan niya. Hinikayat niya ito sa pamamagitan ng magiliw na pananalita at malambing na tono, “Kung hindi nararapat para sa iyo na pumunta, sino pa ang maaaring dumating noon? Lahat sila ay mula sa labas ng bayan, at ikaw ay mag-iisa mula sa South City. Hindi ba dapat maging mabuting host ka?" Agad namang tumawa si Sabrina, "Sige, so I'll head over now." "Pakibilisan. Hinihintay ka naming lahat." "Sige." Matapos tapusin ang tawag, ngumiti si Sabrina kay Aino, "Gusto mo bang makilala ang mga kaibigan ni Daddy?" Tumango si Aino, "Oo naman!" Mahilig siyang magkaroon ng mga bagong kaibigan. "Tandaan mo ang iyong ugali at tugunan mo sila nang magalang, okay?" Parang may edad na si Aino, “Oh please! Limang taong gulang na ako, okay? Ako ay isang maganda at magandang asal na binibini." “Hehe! Nag- aalala ako na ikaw ay isang maliit na bum