Hindi natinag si Sabrina sa mabangis na sigaw ni old Master Shaw. Tiningnan niya lang ito nang kalmado na may pagkalungkot na hindi maipaliwanag sa boses niya habang sumasagot siya, "Sa tingin ko may gustong gawin sakin si old Master Shaw, no? Kasi hindi ka naman magpupumilit nang ganyan kung wala, di ba?""At sa tingin ko alam mo na din kung ano ang gagawin ko sayo?" seryoso niya namang sinabi."Sa totoo lang hindi ko alam."Ano kaya ang posible niyang gawin para saktan siya? Ano siya hilo! Kahit naman sabihin niya na may pruweba siya, pwede naman yun madaya. Hindi naman ito ang unang pagkakataon na sinubukan siyang akusahan sa bagay na hindi niya naman ginawa, nangyari na ito nang ilang beses kay Sabrina kaya nasanay na siya sa ganito. Sabi nga ng isang movie star, 'lahat ng sakit ay kaya nang tiisin pag nakasanayan mo na ito'. Totoo nga na lagi niyang kasama ang sakit."Sabrina Scott, ikaw babae ka! Inaamin ko na ikaw ay maparaan talaga! Hindi mo lang inalipin ang mga puso ni Ni
Sa bandang huli, nahulog na din ito sa kanya, dinurog siya nito nang pira-piraso. Naging isa siyang batang ina at paulit-ulit na tumatakas sa panganib sa buong anim na taon, hanggang sa nahanap siya nito. Nawalan siya ng lakas ng loob na magmahal. Sinara niya ang puso niya at inisip na hindi na siya magmamahal pang muli ng iba. Hindi niya kayang tanggapin ang posibilidad na masaktan siya ulit. Pero, nahulog pa rin siya ulit sa parehong lalaki hanggang sa punto na hindi niya na ito matanggi."Oo mahal ko siya!" desididong sinabi ni Sabrina. Tinitigan siya ni Sebastian."Kung mahal mo siya, bakit mo ibebenta ang pinakamahalagang bracelet na binigay sayo ng nanay niya?" paghamon ni Old Master Henry.Ang bracelet na pagmamay-ari ni Grace ay nanggaling din sa Ford Family. Pakiramdam nila ay nabigo nila ito kaya ibinigay sa kanya ang emerald bracelet. Siguro nga ay talagang itinuring ni Grace si Sabrina bilang manugang niya para ibigay sa kanya ang isang bagay na napakahalaga. Eh pinahala
Ang mga luha ay tumutulo sa mukha ni Sabrina habang nagiging mahigpit ang ekspresyon niya. Suot ang sky-blue niyang damit pati na ang kristal na sapatos sa paa niya, nagmukha siyang diwata na talagang kakaiba sa mundong ito. Lumunok siya bago nagpaliwanag sa mababa niyang boses, "Nung panahon na may isang buwan na lang si Aunt Grace para mabuhay, may isang okasyon dito sa lumang Ford residence para kayo ay mamili ng isang babae na mataas ang estado para maging asawa mo galing sa mga imbitadong bisita. Si Aunt Grace ay desperadong pumunta sa okasyon na yun para makita ang lumang bahay sa sarili niyang mga mata. Ang pinakamalaki niyang pangarap ay ang makatira sa lumang Ford residence, kahit isang araw lang. Sinabi niya pa nga minsan na mamamatay na siyang masaya kung kikilalanin siya ng Ford Family bilang isa sa kanila sa publiko. Alam ni Aunt Grace na mananatili lang siyang nakaratay sa kama niya at hindi siya makakadalo sa pagtitipon na yun, kaya nagmakaawa siya sakin na kumuha ng ila
Noong panahon na nakatira pa sila sa Ciarrai County, nakipag-away siya sa hindi na mabilang na mga batang kasing gulang niya sa kabila ng pagiging maliit niya sa karamihan sa kanila. Nakapagtanim siya ng takot sa puso ng marami, lalaki at babae, at marami siyang karanasan sa pakikipag-away. Tinaas ni Aino ang kamay niya habang nagsasalita at ang isang tirador na maganda ang pagkakagawa ay hawak niya. Tinaas niya ang tirador nang mataas at naglagay ng isang bagay na parang bala dito, bago siya nanggigil sa ngipin niya at matapang ito tinira."Aino!" sumigaw si Sabrina. Hindi niya masabi kung sino ang puntirya ni Aino. Ano na lang ang mangyayari kung aksidente siyang makasakit ng tao? Nung sumunod na segundo, nakakita siya ng pagtalsik ng tubig sa mukha ni Selene.Lalo pang dumumi ang mukha ni Selene sa pinaghalong tubig at dumi na nasa mukha niya na nung una pa lang. Walang siyang kaalam-alam at akala niya ay natamaan siya ng isang nakamamatay na bagay at sumigaw, "Wag mo akong saktan
Tinawag siya agad ni Sabrina, pero natira na kasi ni Aino ang kanyang tirador. Kahit mukhang pinupuntirya niya si old Master Shaw, binago niya ang gusto niya patamaan sa pinakahuling sandali para tirahin ito sa sarili niyang lolo na si Henry. Ang capsule ay perpektong tumama sa kanya at nagdulot din ng pagtalsik kay old Master Henry. Swerte niya, ang ginamit na capsule ni Aino ngayon ay yung may lamang sugar water. Tinikman ni old Master ang tubig na tumutulo sa mukha niya at napagtanto na ito ay matamis. Tumingin naman siya kay Aino at nakita ang munting bata na nakatingin sa kanya habang nakatukod ang kamay nito sa bibig niya."Ikaw masungit na matanda, inapi mo ang mommy ko! Kahit kailan hindi na kita tatawaging lolo at hindi na rin ako makikipaglaro sayo! Sasaktan na kita gamit ang tirador na 'to hanggang sa umiyak ka sa tuwing makikita kita simula ngayon! Hmph!""Hala siya..." Ang Old Master Henry ay hindi naman nasaktan sa ginawa at sinabi ng kanyang apo. Kaya siya ay tumawa na
Matapos ang ilang sandali ng katahimikan, nahanap niya na rin ang boses niya at sinabi, "Ikaw... hindi na kailangan niyan. Hindi ka na bumabata, kailangan mong alagaan ang sarili mo."Bumalik siya sa natural na malambot niyang puso. Hindi naman talaga kasi siya mapilit at aroganteng tao, lalo na pagdating sa pagharap sa pamilya ni Sebastian.Tumingin si Sabrina kay Sebastian at agad niyang nakuha ang mensahe. "Grandpa, maupo muna kayo. Masama para sa inyo ang nakatayo nang matagal."Masunurin namang bumalik si Henry sa upuan niya. Ang asawa niya ay halos sinuntok siya sa pagyukyok sa kanya, pero hindi na siya nagtangkang lumaban, dahil alam niyang nararapat sa kanya yun. Nung natapos na siyang parusahan ang asawa niya, ang old Madam Ford ay tinawag ang galit na galit na batang si Aino at sinabi, "Aino, halika dito sa lola mo. Ako ang nagsasabi sayo, hindi ko aawayin ang mommy mo kahit kailan. Baliktad pa nga kasi ang lola mo ang pinaka nagmamahal sa mommy mo. Nakita mo ba? Tumulong
Nakanganga si Lincoln kay Sabrina at napagtanto na ang ngiti ay nawala sa kanyang mukha, naiwan lamang ang dalisay, tahimik na poot na bumubulusok sa kanyang kaluluwa. "Sa-" Nahirapan siyang magsalita pero parang hindi niya mahanap ang boses niya. "Tama, tama ang pagkakaalala mo. Ako si Sabrina, Sabrina Scott, hindi si Sabrina Lynn," putol ni Sabrina. Nadurog ang puso ni Lincoln sa hindi nasabi na mga salita ng tunay na gustong sabihin ni Sabrina. "Hindi iyon… Ngunit.. A- ako-" nauutal na sabi niya, pero hinarang na naman ni Sabrina bago pa siya matapos. "Ngunit pinalaki mo parin ako ng walong taons? Magsabi ka ng totoo, Mr. Lynn, ikaw ba talaga? Sa walong taon kong paninirahan sa ilalim ng iyong bubong, ni minsan ay hindi mo ako binigyan ng pagmamahal o pagmamalasakit maliban sa maliit na bagay na ibinigay mo sa akin bilang pantustos sa pang araw- araw. Wala akong natatanggap na kahit isang dolyar mula sa iyo mula nang mag-kolehiyo ako. At saka, naniniwala ako na nagawa ko ito k
"Ano?? May gusto ka bang sabihin tungkol sa pagkamatay ng nanay ko?" mariing tanong ni Sabrina. "Hindi na kailangan 'yan, ako na mismo ang titingin! Pwede bang huwag ka nang mangialam ng mga bagay na hindi sa iyo, Mr. Lynn!" Hindi binanggit ni Sabrina na gusto niyang maghiganti, ngunit sapat na iyon upang takutin ang mga liwanag ng araw sa Lincoln. "You should be fine. Hangga't hindi ka nagtaksil sa konsensya mo, ganyan!" dagdag niya. budhi? Hindi niya kayang isipin iyon. Nang makitang nakatayo si Sabrina sa gitna ng bulwagan suot ang kanyang magandang damit at ang kristal na takong na isinuot ni Sebastian para sa kanya, kasama ang kanyang mapagmahal na asawa at anak na babae, ang kanyang puso ay tumibok sa sobrang sakit. Lalong tumindi ang sakit lalo na nang makita niya ang kaibig-ibig na batang si Aino. Ito ay ang uri ng sakit na yumanig sa isa hanggang sa kaibuturan. Sa wakas ay napagtanto niya na si Sabrina ay eksaktong parang damo. Hindi siya susuko sa apoy, ni hindi s
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu