‘Hindi na mahalaga para malaman mo kung sino ako. Ang mahalaga ay hindi ako papayag sa isang babaeng kagaya mo na lumapit sa apo ko!’ Tiningnan ni Old Master Shaw si Sabrina pataas at pababa habang nagsasalita siya. Ang matinis na balat ng babae na nauna sa kanya ay nagpalabas ng pagkapagod at malinaw na nakaranas siya sa mga kalalakihan. Ang makeup sa kanyang mukha ay halos hindi maitago ang kanyang pagiging mababa at ang makapal na pundasyon sa kanyang mukha ay tila nalalagas tuwing nagsasalita si Sabrina. Lahat ng iyon sa suot na sangkap ay ang hitsura niya tulad ng kahulugan ng mga streetwalker mismo.'Gaano mangahas ang isang babaeng tulad nito na subukang akitin ang isang lalaki mula sa Shaw Family?' Naisip niya.‘Naku, Lolo Shaw, anong pagkakataon. Ano ang magdadala sa iyo dito?’ Ginawa ni Mindy ang isang punto upang panatilihing nagulat ang kanyang tono habang nagpapanggap na sa wakas ay nakita niya ang matandang Master Shaw. Hindi niya maiwasang masulyap kay Sabrina na matagum
Ang matandang Master Shaw ay tumayo na nanginginig sa galit at nawalan ng mga salita. Hanggang sa si Sabrina ay pumasok sa angkop na silid nang sa wakas ay galit na galit na sinabi niya, ‘Ipapaputol ko kay Marcus ang lahat ng ugnayang meron kayo! Hindi mo ba naisip na kumuha ng anumang pera sa kanya!’ At sa ganoon, lumingon siya at umalis.Naglakad si Mindy kay Sabrina na may isang napakasarap na ngiti at ipinaliwanag, ‘Paumanhin, Sabrina. Hindi ko sinasadya na mangyari iyon. Wala akong ideya kung bakit dumating ang aking lolo dito, marahil ang isa sa mga lingkod ay sinabi sa kanya tungkol dito. Galit na galit si Lolo nitong nagdaang dalawang araw nang mahuli niya ang balita na naiugnay ni Brother Marcus ang kanyang sarili sa ilang hindi kilalang background, kaya't pinagtuunan niya ng pansin ang pupuntahan namin ni Brother Marcus ... ‘Ang paliwanag niya ay puno ng mga kontradiksyon ngunit hindi ito tinugon ni Sabrina. Kalmado siyang tumingin kay Mindy at sinabing, ‘Wala akong pakialam
Ang nakita ng mga mata ni Sebastian ay isang blueprint na iginuhit sa pagiging perpekto ng kamay, na puno ng detalyadong mga anotasyon sa paligid ng mga gilid sa maayos na pagsulat. Ang isa sa kanyang mga kamay ay halos kapareho ng isa na kanyang natagpuan sa labas ng silid ni Sabrina ilang araw na ang nakakalipas, ang pagkakaiba lamang ay ang draft na natagpuan niya ay hindi na detalyado tulad ng kasalukuyang isa; at nagkaroon ng ilang mga susog na ginawa upang maperpekto ito.‘Sino ang nagpadala nito?’ Humarap si Sebastian upang tanungin ang katabi niyang katulong.‘Ay, dinala ito ng katulong ng director ng Conor Group, Miss ... Miss Scott.’‘Dalhin mo ako sa kanya ngayon din’ Utos agad ni Sebastian.‘Sige, Direktor Ford.’Inilabas ng katulong si Sebastian mula sa silid ng pagpupulong at ipinaliwanag sa daan, ‘Direktor Ford, naghihintay si Miss Scott sa pagtanggap kung kaya dapat makita mo siya kaagad.’‘Sige’ sagot ni Sebastian.Si Sabrina, na dating naghihintay sa pagtanggap, ay na
‘Ang bumpkin na iyon ay gumagana nang mas mabilis kaysa sa mga katulong na nasa edad doon, siya ay bata at masunurin. Narinig mo na ba ang isang salita na lumalabas sa kanyang bibig sa buong araw sa ngayon. Siya ang inuutusan para bumili kami ng tanghalian, milk tea, meryenda at kung anu-ano, ang galing diba?’‘Hulaan ko, ngunit ang mukha niyang iyon ay masyadong nakakaakit. Hindi mo ba napagtanto na mas maganda siya kaysa sa ating dalawa?’‘Pretty my ass! Hindi mo ba nakita kung ano ang suot niya? Nagsuot siya ng parehong damit tatlong araw na magkakasunod, pusta ko ang mga damit niya ay hindi hihigit sa limampu!’‘Hehe, hush! Narito na siya.’Agad na tumigil ang mga tao sa opisina sa kanilang pagtsismisan nang makita nila si Sabrina na papalapit. Narinig ni Sabrina ang bawat salita, ngunit wala lang siyang pakialam. Walang siyang pakealam maliban sa pagkakaroon ng trabaho at sahod. Inayos niya ang kanyang mga gamit at nanatiling tahimik sa natitirang araw. Umalis siya sa opisina ng m
Naglakad-lakad si Nigel papunta kay Sabrina at sinabing, ‘Sabrina, ang iyong ilong ay kasing talas ng bloodhound. Paano mo nalaman na lahat ng mayayaman ay nagtitipon dito?’Hindi direktang hinarap ni Sabrina ang kanyang panunuya ngunit sa halip ay ngumiti at tinanong, ‘Master Nigel, ilang araw na mula nang huli kitang nakita. Nakarating ka na ba sa opisina sa mga nagdaang araw?’‘Namimiss mo ako?’ Tanong ni Nigel.‘Hindi yan …’‘Aba, bakit ka nandito?’ Ang tono ni Nigel ay dahan-dahan na naging bahagyang mapamilit ngunit kahit papaano ay nanatiling mapang-uyam. ‘Hindi pa ako nagpakita sa opisina dahil abala ako sa pag-aayos ng cruise party na ito. Ito ay magiging isang malaking pagtitipon sa bawat solong elite ng South City na dumalo, malinaw na kailangan kong maging hands-on sa mga detalye.’Bahagyang natigilan si Sabrina at sinabing, ‘Ako ... Hindi ako pumunta rito para hanapin ka.’‘Hindi?’ Napatingin sa kanya si Nigel ang habang ngiti atnakatingin kay Sabrina na nakasuot ng murang
Mag-isang naupo si Sabrina sa cabin sa ibabang pitak at pinag-aralan ang tumpok ng kaugalian sa harap niya. Ang bawat isa sa mga customs na iyon ay gawa sa murang tela na mas mababa ang halaga kaysa sa kung ano ang maaaring bumili mula sa isang night market. At higit sa lahat, ang customs ay napakaliit para sa kanya na magmumukha siyang isang murang babae kung kanya itong isusuot. Nagmuni-muni siya sandali bago pumili ng isang uniporme na pang paralan na medyo konserbatibo. Sa sandaling siya ay nakadamit na, tinulungan siya ng mga makeup artist na ilagay ang pinakahindi bulgar na pampagandang posible na magmumuka siyang maayos na tao, bago lumabas na may dala dalang waiting tray upang hanapin si Mindy na naghihintay.Sinisiyasat siya ni Mindy pataas at pababa bago sabihin, ‘Naku, nagpapakainosente ba tayo rito? Ito ang tandaan mo at dapat mong pagisipan, na hindi ka mabibigyan ng tip sa pagiging inosente mo.’ At sa nasabing iyon, kinuha ni Mindy ang kamay ni Sabrina at dinala siya sa i
Tinaas ni Sabrina ang kanyang ulo at natagpuan ang sarili na nakatingin kay Sebastian. Ang ekspresyon niya ay dahan-dahang lumipat, hindi sigurado kung bakit siya ay biglang nakita. Kung titingnan ito ng matuwid, gayunpaman, walang dahilan kung bakit siya ay naririto, dahil karamihan ng nasa cruise ay mayayamang kabataan.Ang suit ni Sebastian ay nakabalot nang mahigpit kay Sabrina habang hinihila siya nito sa isang yakap, nakatingin sa iba pa na may isang galit na ekspresyon.Ang mataong cruise ay biglang tumahimik.Walang sinuman sa cruise ship na iyon ang hindi natakot kay Sebastian.Kung nangyari ito isang buwan na ang nakakaraan, kakaunti lamang ang makakarinig tungkol kay Sebastian, higit na hindi gaanong takot sa kanya. Gayunpaman, sa isang buwan pa lamang, nang natapos ni Sebastian ang kabuuan ng pamilyang Ford, na sinakop ang posisyon ng pinakamataas na kapangyarihan sa Ford Group. Tulad ng kung nag-iisa lamang ay hindi sapat, ang pinakahihintay sa sitwasyon ay na sa kabi
‘Nigel, iligtas mo kami!’‘Ikaw lang ang makakausap ngayon sa pinsan mo.’‘Nakikiusap ako sa iyo Nigel, kung handa kang tulungan ako, bibigyan kita ng aking pinakabago, paboritong sports car ... Walang kondisyon!’Nigel ay nakangiti pa rin habang tumutugon, ‘Ikaw ang nagsabi niyan!’‘Oo sinabi ko!’‘Sige, bibigyan ko kayo ng lahat ng garantiya, magiging okay lang ang lahat! Tiyak na magiging okay kayong lahat, ang aking pinsan ay talagang hindi tutulan ang marami sa inyo na mula sa mga maimpluwensyang pamilya sa isang babae na mukhang pulubi. Siya ay naging abala sa simpleng pagharap sa kanyang sariling mga bagay, paano siya magkakaroon ng oras upang mag-abala tungkol sa inyong lahat?’‘Ipagpatuloy lang ang paglalaro ... Lahat kayo, magpatuloy sa pagkakaroon ng kasiyahan.’‘Mabuti iyon, mas mapapanatag ang loob ko sa sinabi ni Nigel.’‘Hayaan natin si Nigel na maging pangunahing tagapag-ayos ng susunod nating aktibidad. Sa ganoong paraan maaari naming mapaglaro ang nilalaman ng
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu