Sadyang ayaw niya lang sa mga taong katulad niya. Ayaw niya sa kanya, kaya wala na siyang pakialam sa iisipin nito. Kahit na sobrang halay ng ekspresyon ni Lina, magaan ang pakiramdam ni Sabrina. Hinati hati niya ang mga kailangan niyang gawin at ipinasa ito kay Lina. "Ito ang mga kailangan mong gawin ngayong linggo. Kapag may bagay na hindi mo alam, pwede mong sabihin sa akin."Natulala si Lina. Tumalikod na si Sabrina at naglakad palabas ng opisina. Nung oras na nakalabas na siya ng pinto, sumabog ang kapaligiran sa loob ng opisina.Ang ekspresyon ni Lina ay malungkot at parang naguguluhan. "Si Mrs. Ford, may...meron ba siyang sama ng loob sa akin?""Hindi ganung klase ng tao si Sabrina!" Sabi ni Andrew.Tinanong ni Lina, "Eh bakit hindi niya ininom yung kapeng binigay ko sa kanya?"Ang isa pang lalaking kasamahan nila na si Xavier Johnson ay suminghal. "Bakit naman niya iinumin yung bigay mo?"Humalakhak si York Devon. "Meron bang mga bulaklak sa kape mo?"Si Andrew ang pinak
Dahil nila ito nakita ng isang linggo, si Ruth Mann ay namayat maigi at nagmukha na siyang ibang tao. Wala namang masyadong pakialam si Sabrina kay Ruth, kaya nung nakita niya itong mukhang kaawa-awa, hindi siya nakaramdam ng gulat or simpatya. Pero, si Yvonne ay nagmadaling lumapit at niyakap ang braso ni Ruth. "Ruth, anong nangyari? Hindi kita nakita ng dalawang araw, mukhang ten pounds ang nawala sayo!""Ayos lang ako," sabi ni Ruth.Nagtanong ulit si Yvonne, "Bakit ka nandito?"Kumurap si Ruth at isang patak ng tubig ang tumulo sa isang mata niya, mukhang hindi siya nakakatulog nang maayos. Pinunasan niya na lang basta ang mukha niya. "Yvonne, pwede mo ba akong pahiramin ng isang daang dolyar? Dalawang araw na akong hindi kumakain.""Huh?" Gulat na tumingin si Yvonne kay Ruth. "Ano bang nangyari? Bakit hindi ka kumain sa inyo? Nasaan ang mga magulang mo? Wala ba sila sa bahay?"Malungkot na sumagot si Ruth, "Pinalayas nila ako."Nagulat si Yvonne. "Bakit?"Kinagat ni Ruth an
Sinundan ni Ruth si Yvonne at Sabrina, ang pagpapahalaga niya sa sarili ay mas mababa kaysa dati. Gustong kumain ni Yvonne sa buffet na nagkakahalaga ng isang libong dolyar kada tao, at talaga namang pareho silang dinala doon ni Sabrina.Talagang malaki ang restaurant. Napakaraming pwedeng pagpilian at hindi niya alam kung saan siya magsisimula. Ang mga pagkain ay mamahalin, meron silang truffle, caviar, at bluefin tuna. Para naman sa mga mumurahin, merong itlog ng isa, beef at iba pa. Natigilan si Yvonne at Ruth. Nanatiling kalmado si Sabrina. Wala siya masyadong alam sa pagkain, masaya na siya basta mabubusog ng mga pagkain ang tiyan niya kaya wala siya masyadong interes sa mga ganito kamahal na restaurant. Pero nung makita niyang masaya sila Ruth at Yvonne na kumukuha ng pagkain nila, natuwa siya. Kahit kailan ay hindi siya nagkaroon ng maraming kaibigan at hindi rin siya magaling makipagkaibigan. Pero naging sabik siya sa pagkakaibigan at palagi siyang totoo sa ibang tao. Katulad
Pinunasan ni Ruth ang maliit na metal box gamit ang kamay niya at nagpaliwanag, magalang ulit ang tono niya, "Uhm, sa tingin ko hindi naman luma at maalikabok ang metal box na ito, pero ang mga laman niya ay maganda. Isa...isa itong langis na gawa sa bubwit na daga."Nagulat si Yvonne. "Ano...huh?"Natigilan din si Sabrina.Lumunok ng isang malaking subo ng mushroom soup si Ruth, ngumunguya habang siya ay nagpapaliwanag. "Gawa ito sa bubwit na daga, yung bagong panganak pa lang at wala pang mga balahibo. Binababad sila sa langis ng ilang buwan, tapos sinasala yung langis."Nagtaka si Yvonne. "Para saan naman 'to? Say, Ruth, wag mong sabihin na kumakain ka ng ganyan ka-weird na pagkain! Karamihan ng mga tao naglalagay ng asin at paminta sa pagkain nila, tapos ikaw naglalagay ng langis na gawa sa bubwit na daga!"Kahit na sinabihan siya ni Yvonne ng mga ganung salita, hindi nagalit si Ruth. Wala rin naman siyang ganon karaming kaibigan. Ang mga sikat na sosyalin katulad ng pinsan ni
Masayang tumawa si Sabrina na ipinagmamalaki ang sarili, lumabas ang kanyang dalawang dimples sa pisngi. "Hah, ginagawa ko ang lahat ng uri ng mga bagay!"Lalong naging interesado si Yvonne. "Sabihin mo sa amin, sabihin mo sa amin, ano pa iba mong ginagawa?""Hmm..." Iniling ni Sabrina ang kanyang ulo sa gilid at nag- isip sandali, pagkatapos ay sinabi na may kasiyahan sa kanyang mukha, tulad ng isang batang babae. "Halimbawa, kapag kasama mo ang iyong kasintahan, at ang iyong mga kamay ay naging marumi mula sa pagkain na iyong kinain ngunit wala kang anumang tissue, ano ang dapat mong gawin? Ang dapat mo lang gawin ay ipasok ang iyong kamay sa bulsa ng iyong maong at punasan ang maruming daliri sa panloob na tela ng iyong bulsa. Isa pa, kapag lumabas ka upang magshopping kasama ang iyong mga kaibigan at pawis na pawis ka na, Pagkatapos ay tinawagan ka ng crush mo at sinabing andito na siya sa loob ng limang minuto, uulitin ko, wala kang dalang pampunas ng pawis mo, ano ang gagawin mo?
Hindi siya masyadong pinansin ni Ryan. “Kukuha lang ako ng ilang litrato, huwag kang mag- alala! Hindi ako natatakot kay Master Sebastian.""Hindi ka natatakot, pero ako! Si Sabrina naman! Ayokong magkaroon ng hindi pagkakaunawaan si Master Sebastian sa kanya, sa wakas ay bumubuti na ang kanyang buhay! Itigil mo na, ihinto ang pagkuha ng litrato!" saway ni Marcus.Nagkibit balikat si Ryan. “Ha! Palihim na akong kumuha ng pares bago mo ako pinigilan. Marcus, masyado kang matuwid."Ngumisi si Marcus. ungol ni Ryan habang patuloy sa pagkuha ng litrato. "Lahat ng tatlong babae ay medyo maganda. Bakit hindi ko sila napansin kanina? Sa tuwing pumupunta ako dito, naiinis si Ruth sa akin. Siya’y walang kwenta lamang na babae ngunit sobrang siyang makapilit akala mo wala nang bukas. Pero tingnan mo siya ngayon! Ngayong kasama niya si Sabrina, mas maganda at mas cute siya."Napangisi si Marcus. "Iyon ay dahil hinuhusgahan mo siya bago mo pa siya kilala. Si Ruth ay hindi masyadong nag- aayos at m
Inangat niya ang kanyang mga mata at tumingin sa mataas na skyscraper, ito ay isang landmark ng South City. Anim na taon na ang nakalilipas, bago matagumpay na nakontrol ni Sebastian ang gusali, sinong mag- aakalang ang isang ipinatapon na iligal na bata ay maaaring maging sanhi ng magdamag na paglipat sa kapangyarihan?Anim na taon na ang nakalilipas, ang iligal na bata na dating ipinatapon at nagdusa sa labas, ay nangunguna ngayon sa Ford Group na umakyat sa tuktok sa South City, ito ay tumaas nang maraming beses. Maaari pa nga itong tawaging pinakamataas sa buong bansa. Ngayon, mayaman na si Sebastian para makabili siya ng isang isla sa timog- silangan, na isang libong kilometro kuwadrado ang lapad. Ang isla ay hindi mahusay na binuo, na may mga primitive na katutubo, lungsod, industriya, agrikultura, at ang mga nasa kapangyarihan doon. Ngunit nadagdagan lamang nito ang pagnanais ni Sebastian na sakupin ito.Kamakailan lamang, pinaplano niya ang pagkuha na ito. At ngayon, ang dokume
Masayang nakangiti ang dalaga sa larawan, parang sunflower na namumulaklak sa tag- araw. Lumitaw ang mga dimples sa kanyang pisngi nang ngumisi siya, kitang- kita sa larawan ang kanyang mga ngiping porselana sa pagitan ng kanyang matambok na labi. Ipinanganak si Sabrina na may mga monolid at malalaking mata, kaya sa tuwing ngumingiti siya, ang manipis niyang talukap ay nagbibigay sa kanya ng impresyon ng isang inosenteng diwata. Isang beses lang nakita ni Sebastian ang ngiti niya gaya ng ginawa niya sa litrato. Anim na taon na ang nakalipas nang minsang gantimpalaan siya ni Sabrina ng kanyang matamis na ngiti sa limitadong oras na magkasama sila. Sa loob ng ilang araw, hindi niya ito naintindihan at inisip na sinusubukan nitong saktan ang Pamilya Lynn at walang awa na pinalayas siya. Simula noon, hindi na niya nakitang muli ang parehong ngiti sa mukha ni Sabrina.Tila kakain siya ng tanghalian kasama ang kanyang mga kasamahan nang makunan ang larawan, at siya ay kumikinang na parang wa
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu