Simula noon, nakagawian na ni Sebastian na pumirma gamit ang gintong panulat para sa mga pribadong sulat sa pagitan nila. Ang gold pen ay may makinis at manipis na finish na kakaiba, kaya't mapapansin ni Alex kung ang mga top-secret na dokumento ay peke ng isang taong sumubok na gayahin ang pirma ni Sebastian.Tumalikod si Ryan pagkatapos tumakbo upang kunin ang kanyang telepono, para lamang malaman na may kinuha si Sebastian sa kanyang bulsa para sa isang gintong panulat."Uncle Sebastian... pakiusap wag mo na akong takutin ng ganyan, malapit na akong atakihin sa puso!" Ngumiti siya ng alanganin.Hindi siya nilingon ni Sebastian at nanatiling nakatutok sa pagpirma sa dokumento. "Ikaw ang madaling matakot. Kailan pa ako nakipaglaro sayo?"Nakangiting tumango si Ryan at nagtanong, "Tiyo Sebastian, pwede ko na bang kunin ang aking telepono?""Tahan na!""Um...Tito Sebastian, ako...nagloloko lang ako. Gusto ko nga si Tita Sabrina, pero bago ko pa nalaman na tita ko siya. Ngayon, hindi na
Nabulunan si Sean at halos malagutan ng hininga sa sinabi ni Sebastian. Siya ay kumuha ng ilang minute upang makarekober bago tinanong, " Kaya sinasabi mo na gusto mong gumawa ng isang pampublikong anunsyo sa buong lungsod tungkol sa iyong kasal kay Sabrina?""Nagawa ko na," sinabi n Sebastian."Tungkol sa petsa ng kasalan, bagaman ako ang pipili ng petsa para doon," dagdag ni Sebastian."Ang pagpapakasal ay napaka- importanteng bagay, balak mo bang hindi isama ang lahat ng tao dito sa lumang tirahan kasama na ang iyong mga lolo't lola, ang iyong madrasta at ako?""Hindi ba't ibinalik ko na si Sabrina sa dating tirahan kalahating buwan na ang nakakaraan at ipinaalam sa inyong lahat? Ibinigay pa ni Lola kay Sabrina ang mga Chrismatite bracelet na iyon, na dapat ay pamana ng pamilya natin. Wala ka pang setenta, Padre. nakakaranas ka na ba ng dementia?""Bakit ikaw...!" Saglit na naputol ang boses ni Sean habang nagpupumilit na manatiling kalmado. "Sige, ipinaalam mo nga sa mga malalapit
Kahit malabo ang ngiti, sapat na iyon upang magpainit sa puso ng lahat ng empleyado sa buong Ford Group, lalo na ang mga kababaihan."Hey, nakita mo ba ang post sa opisyal na Ford Group social media accounts?""Imposibleng hindi ito mapansin sa lahat ng kaguluhang binagsakan nito! Wala pang bagong post sa nakalipas na tatlong taon at ang unang post sa napakatagal na panahon ay lumabas na larawan ng ating Direktor na nagpipigil sa sarili, na hindi nakitang may kasamang babae, kasama ang kanyang asawa. Aw, sobrang sweet. Ipinakita sa akin ng Direktor na kapag ang isang di romantiko na malinis na lalaki ay nagsimulang magpakita ng kanyang pagmamahal, lahat ng mga lalaking naglalaway sa mga babae araw-araw ay talagang hindi makapagkukumpara.""Bigla kong napagtanto kung gaano ko kamahal si Director!""Anong ibig mong sabihin na 'bigla'? Hindi matagal ka nang may gusto sa Director?""Noon medyo mahina lang ang pakiramdam, pero ngayon parang nahuhulog na ako sa kanya! Hindi ko lubos akalain
Luminga- linga si Sabrina sa kanyang paligid nang matanaw niya ang lalaki, at gaya ng inaasahan niya, tahimik na nagtago o natahimik lang ang mga nagdaraan, nanlaki ang mga mata sa paghanga sa presensya nito. Para bang ang lalaking nakasandal sa kotse ng tamad ay ang devil reincarnation mismo. Maging sina Yvonne at Ruth ay natulala sa kanyang hindi ipinaalam na hitsura.Nang matapos ang unang pagkabigla, binigyan ni Yvonne si Sabrina ng mahinang pagtulak. "Um, Mrs. Ford, ikaw... mauna ka na."Galit na tumango si Ruth kay Sabrina bilang pagsang- ayon.Kinagat ni Sabrina ang kanyang labi at nagsimulang maglakad patungo kay Sebastian, ang kanyang mga daliri ay nagsalubong sa kaba."Anong meron? Galit ka?" tanong niya, bago siya pinagbuksan ng pinto ng sasakyan. Sa likod ng dalawa ay hindi mabilang na mga tao ang sumusubok na silipin ang pambihirang eksena, habang ang ilan ay nakatayo lamang sa pagkabigla.Awtomatikong umakyat ang braso ni Sebastian sa balikat ni Sabrina para hilahin siya
"Wala lang talaga yun," Ngumiti si Sabrina."Marami akong dapat na ipagpasalamat sa'yo, posible kaya na ilibre kita ng hapunan?" masigasig na tinanong ng nanay.Kahit kailan ay hindi masanay sanay si Sabrina sa tuwing pinupuri siya, kaya niyuko niya na lang ang ulo at ngumiti. Nung lumabas na si Aino sa classroom, agad siya lumapit para kunin ang kamay ni Aino at umalis na agad habang nagpapaalam sa nanay na kausap niya kanina."D'yos ko po, para sa isang babae na kasal sa isang mayaman at makapangyarihang lalaki, talagang napaka mapagkumbaba siya," sabi ng babae."Sumasang-ayon ako. Ngayon ko lang napagtanto na mas nagiging mapagkumbaba pala ang isang tao habang tumataas ang estado niya. Tingnan mo na lang si Mrs. Ford, pwede mo siyang lapitan na parang kapitbahay mo lang, samantalang yung ibang babae na bilib sa sarili nila sa mababang estado kung kumilos ay parang ang taas at tapang nila," sumagot ang isa pang nanay.Sa hindi kalayuan sa kanila, may nakatayong tatlong mayayaman
"Oh." Namula si Sabrina at bumalik sa pagiging tahimik. Sigurado siya na si Sebastian ang magkaroon ng kapangyarihan sa pagsasaayos ng ganun ka importanteng okasyon, kailangan niya na lang talagang pumunta. Ipinagmamalaki ni Sabrina ang sarili niya bilang isang tao na alam kung saan lulugar at kung anong ang kailangan niyang gawin, mananatili lang siyang tahimik katulad ng isang trophy wife na inaasahan ng lahat sa kanya.Binaba niya na ang mga kubyertos niya pagkatapos na ubusin ang pagkain niya at sinabi kay Sebastian, "Kung wala ka nang iba pang kailangan gawin, maglaan ka ng oras kay Aino. Hindi siya nagkaroon ng pagkakataon para makalaro ang daddy niya nang ilang araw. Nagtagumpay ka sa pakikisama sa kanya na ayaw niya nang makipaglaro sa akin. Para bang mas gusto niya nang maglaan ng oras para makipaglaro ng palaisipan sayo. May mga gagawin lang akong trabaho habang nakikipaglaro ka sa kanya. May mga ilan akong blueprint na kailangan i-drawing."Binaba na rin ni Sebastian ang m
Hanggang sa maayos niya ang lahat? Sinasabi niya ba na sasama siya sa kanya...papunta sa malayong nayon na minsan niyang tinawag na tahanan?"Hindi ba sinabi mo na may gagawin ka pang mga blueprint?" tanong niya."Oh...oo nga pala," sumagot siya nang parang wala sa sarili, bago umalis at pumunta sa kwarto niya.Nung gabing yun, sinunog niya ang midnight oil habang ginagawa ang mga blueprint hanggang sa makatulog siya. Nung buksan niya ang mga mata niya, nandun na siya sa mga bisig ni Sebastian. Nahirapan pa siyang bumangon para lang mapatigil ng malamig na boses ni Sebastian."Kung ayaw mong mapagod ang sarili mo sa gabi at gusto mo talagang magpahinga, sinasabi ko sayo wag ka nang aalis. Pag gumalaw ka ulit hindi ko masisiguradong hindi kita parurusahan katulad ng ginawa ko kahapon."Agad na humiga ulit si Sabrina, dahil alam niyang seryoso ang lalaki sa sinabi niya.Natulog siya sa mga malalakas niyang bisig nang ligtas hanggang sa mag umaga, at napansin na lang na umalis na an
"Laliman mo pa yung paghahanap!" Bumaba ang boses ni Sebastian sa isang nakakatakot na dagundong."Opo, Master Sebastian!""Gusto ko ng resulta sa lalong madaling panahon! Makakapaghintay yung ibang bagay!"Opo, Master Sebastian!"Si Sebastian ay tumayo nang malalim ang iniisip sa pinakataas na palapag matapos na ibaba ang tawag, bago siya bumaba sa kwarto at nakita na gising na si Sabrina.Sinamantala niya ang pag gising niya nang maaga at naglaan ng oras para isang mas komprehensibong skin care routine. Ang marka sa pisngi niya galing sa pananakit ni Linda ay medyo nawala na at halos hindi na ito halata. Naglagay siya ng kaunting ointment na binigay sa kanya ni Ruth, at nagulat sa kung gaano kabisa ang walang amoy na pamahid. Tapos dumiretso na siya sa paglalagay ng kaunting foundation at biglang lumiwanag ang mukha niya. Lumabas siya ng banyo at nakita si Sebastian na naka bathrobe. Kahit na manipis lang naman ang makeup niya na halos parang wala, agad napansin ni Sebastian ang
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu