Ang pagkakaiba sa kapangyarihan sa kanilang relasyon ay napakalaki lamang para sa kanya na makatakas sa kanya. Maalagaan niya ito, turuan mo siya kung paano magmaneho, kumuha ng sertipiko ng kasal sa kanya o kahit na dalhin siya pabalik sa lumang tirahan ng Ford upang ipahayag ang kanyang pag-angkin sa kanya, ngunit nang bumalik ito sa pagpili sa pagitan ng kanyang matalik na kaibigan at sa kanya, Alam ni Sabrina na siya ay hindi magamit. Nanatili siyang tahimik kahit na makarating sila sa bahay at iniwan si Aino upang gumugol ng oras kasama si Sebastian pagkatapos ng hapunan, tulad ng dati nilang ginagawa. Kinuha niya ang kanyang telepono at bumalik sa silid-tulugan, bago buksan ang chat ng pribadong grupo sa mga magulang ng kindergarten na si Aino ay nagpunta at sinimulang suriin ang lahat ng mga mensahe. Wala siyang oras upang suriin at ngayon na mayroon siya, napansin niya na may mga tao sa pangkat na nagtanong sa kanyang pagiging karapat-dapat na maidagdag sa chat room. Nang h
"Isang napakahalagang tawag sa telepono? Dapat ba akong umakyat upang humingi ng pera mula sa kanya?"Itinuring ni Sabrina sandali bago sumuko at nagpasya na maghintay para sa kanya sa ibaba. Inisip ni Sabrina na dapat ay isang bagay na hindi niya nais na malaman ng sinuman kung pupunta siya sa tuktok na palapag para sa tawag. Tama siya, ayaw ni Sebastian kay Sabrina kahit saan malapit sa kanya noong siya ay nasa tawag na iyon.Sampung taon na ang nakalilipas nang si Sebastian ay na-exile sa ibang bansa, ang pangalawang ginang ng Poole Family, si Emma na labing-walo lamang, ay hinabol siya ng masigasig. Gayunpaman, si Sebastian ay tumatakbo sa oras at walang interes sa pag-iibigan. Bukod dito, hindi niya gusto ang pagmamataas at pagiging makasarili ng mga mayayamang kabataang babae tulad ni Emma kaya't tinanggihan niya ito nang maraming beses. Kapag hindi iyon gumana, tumaas si Sebastian sa mga pang-iinsulto sa pandiwang upang mapupuksa ang patuloy na pagtugis ni Emma. Hindi na kaila
Tumugon siya sa pamamagitan ng pagdala sa kanya sa silid ng pag-aaral gamit ang kanyang braso sa paligid niya. Nagpunta siya upang kumuha ng isang kard mula sa drawer bago ibigay ito sa kanya. "May limang milyon, ang pin ay iyong kaarawan.""Limampung libong dolyar ang sapat, hindi ko ito kailangan," sabi ni Sabrina."Ito ay sinadya para sa iyo bilang isang form ng kabayaran," paliwanag niya. Ang kard ay ang inilaan niya sa pagbibigay kay Sabrina, ngunit kalaunan ay tinanggihan siya ng anim na taon na ang nakalilipas matapos na lumipas ang kanyang ina na si Grace Summer.Pagbabayad? Ito ba ay para sa pagmamanipula at pang-iinsulto na malapit na siyang harapin sa mga kamay ni Emma? Nagbabayad ba siya ng limang milyon nang mas maaga para sa pagdurusa na kailangan niyang tiisin? 'Hindi naman masama iyon, sa palagay ko,' naisip ni Sabrina. 'Hangga't nabubuhay ko ito, ang limang milyon ay higit pa sa sapat para sa akin na sa wakas ay bumalik at bisitahin ang libingan ng aking ina. Ang nai
"Nako, nako, hindi ka ba mahusay na pamilyar sa mga tao," gumuhit si Emma nang hindi sinasadya. "Nagsalita lang kami kahapon at agad mong nakilala ang aking tinig. Kung ikaw ay mahusay sa pamilyar sa mga tao at may kakayahang makuha ang lahat ng mga kalalakihan ng pamayanan ng South City na maging mga kapatid sa pamamagitan ng pagbabahagi sa iyo ng anim na taon na ang nakalilipas. Bakit sa mundo ay magpanggap kang ordinaryong nasa harap ng Aire, na nagpapakita kung paano ang lahat ay nasa ilalim ng tulad ng isang peacock sa init?"Si Emma ay tila bihasa sa sining ng pag-insulto sa isang tao, ngunit hindi naapektuhan si Sabrina. "Pupunta ako sa trabaho tulad ng dati, ipagpatuloy natin ang pag-uusap na ito!"At kasama iyon, nag-hang siya. Ang kanyang anak na babae ay nakatayo sa tabi niya at ang huling bagay na nais ni Sabrina ay para kay Aino na mapagtanto na ang kanyang ina ay salungat sa isang tao. Siya squatted down upang tumingin Aino nang direkta sa mga mata at tinanong, "Bakit hin
Tumingin naman siya kay Aino at Susan. "Kayong dalawa dalian niyo na at pumasok na kayo."Pagkatapos na umalis nang sabay ng dalawang batang babae, hindi na naitago sa ekspresyon ng nanay ni Susan ang paghamak nito. Lumingon siya kay Sabrina at tinanong, "Mama ni Aino, anong nangyari sa pribadong sasakyan mo?""Nasa business trip ang asawa ko," nanggigigil na sabi ni Sabrina, sinusubukan nitong pigilan ang pagkainis niya."Pero ang mga suot mo! Napaka ordinaryo lang, anong kaibahan niyan sa pag gala mo sa daan nang naka pajama kung ganyang klase ang pananamit mo?"Tumigil nang saglit si Sabrina bago nito sinabi, "Mama ni Susan, ano ba talagang gusto mong sabihin sa akin?""Hindi kaya binenta mo na ang sasakyan at ang mga mamahalin mong damit para makaipon ng halagang limampung libong dolyar? Magsabi ka nga ng totoo, kapareho ka lang pala ng ibang mga nanay dyan, na nagkukunwaring mayaman kahit hindi naman? Kung ganun talaga ang katauhan mo, wala kang lugar sa grupo, este, sa eskwe
Hindi na kinailangan pang tumalikod ni Sabrina para malaman na si Emma yun kaya hindi niya na ito ginawa. Nag-isip siya nang maigi, siguro nga mahina siya, pero kaya niya pa rin itong palagpasin. Binalak niya na wag na lang pansinin si Emma kahit na ano pang gawin nito sa kanya. Wala nang iba pang gusto si Sabrina, kuntento na siya basta buhay siya para makitang lumaki nang masaya si Aino."Hindi nakapagtataka na sinasabi nilang ang mga patay na baboy ay walang takot sa kumukulong tubig," sabi ni Emma habang naglalakad siya papunta kay Sabrina. Sinundan siya ng manager, Director, at Design Director ng Human Resources. Lahat sila ay talagang dismayado kay Sabrina.Bawat tao sa buong Design Department ay nagpigil ng paghinga dahil may inaasahan sila, kahit yung mga babae na paulit ulit ginugulo si Sabrina ay nag-aalala sa pakiramdam nila na may hindi magandang mangyayari. Ang mga lalaki din ay nag-aalala para kay Sabrina."Siguro nagtataka ang lahat ng mga kasamahan mo," pagpapatuloy
"Jusko po, ang hampaslupang ito ay meron din palang anak?""Ang mga hampaslupa at mananatiling hampaslupa! Totoong ngang magaling siyang magtago!"Sinong mag-aakala na ang hampaslupang katulad niya ay sobrang kaakit-akit na ang mga lalaki sa opisina ay talagang lubusan nang nagkagusto sa kanya, sigurado akong yung iba sa kanila ay nagalaw na ang babaeng ito. Hoy, kayong mga lalaki mabuti pa pumunta na kayo sa ospital para malaman kung may STD kayo," nang-aasar na sumigaw si Linda. Siya ang may pinaka ayaw kay Sabrina, sumunod kay Ruth.Ang mga lalaking direkta niyang nakausap ay sila William Kiel, Lucas Clark, Joel Dunn at Andrew Schamber. Nagtinginan sila sa isa't isa sa gitna ng matinding galit. Silang apat ay may gusto kay Sabrina, hindi sa romantikong paraan. Pero lahat sila ay sumang-ayon na kahit na mukha siyang tahimik at walang laban, pinakita ni Sabrina ang determinasyon at pagtitiyaga na meron siya. Inapi na siya ni Ruth simula nung unang araw niyang pumasok sa kumpanya pe
Hindi na nakapagpigil si Sabrina at napahinga siya nang malalim. Hindi niya inakala na makakaisip si Emma ng ganitong paraan para parusahan siya. Si Ruth na hawak pa rin ang isang pares ng sapatos, ay natigilan din. Siguro nga pinagkakalat ni Ruth na galing siya sa mayamang pamilya pero wala talaga siyang kakayahan na magyabang sa harap ng mga normal na empleyado at malayo rin naman talaga siya kung ikukumpara sa mga babaeng sa galing sa totoong mayamang pamilya. Ang tanging rason lang kung bakit siya tinawag ni Emma ay para gawin siyang utusan at gawin ang mga bagay para sa kanya. Hindi nga siya tumingin man lang kay Ruth nung nasa kotse sila, saka lang nag abot ng isang libong dolyar si Emma kay Ruth nung nakalagpas na sila sa isang tulay."Sige na, bumili ka na ng isang pares ng lumang sapatos doon sa sapatero," nag-utos siya.Hindi naintindihan ni Ruth kung bakit niya kailangan ng lumang sapatos at nauutal itong nagtanong, "Miss....Ms. Poole, saan...saan niyo po gagamitin ang sap
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu