Nalalaman ng iyong lolo ang kanyang pagkakamali. Nais niya lamang bisitahin at makita ang iyong bagong silang na kapatid. Ikaw ang magpapasya dito, sige? Kung hindi mo nais papasukin ang iyong lolo para makita ang iyong kapatid, agad kong paaalisin siya.Ito lamang ang nasambit ni Sebastian. Sa isip niya, ito ang pinaka-makatotohanang paraan ng pakikitungo sa bata. Kahit na bata pa, kailangang igalang si Aino at tratuhin nang patas.Tinitigan ni Aino si Sebastian. "Dad, sigurado ka ba na ang masamang matandang iyon ay iyong ama?"Tumango si Sebastian, wala sa loob ang tono. "Siya nga ang aking ama."Nagbuntong-hininga si Aino. "Dad, bakit parang kaawa-awa ka? Naaawa ako sa'yo. Hindi ka tulad ko. Mayroon akong mabuting ama at ina, ngunit wala kang mabuting ama."Tahimik lamang sina Sebastian at Sean. Si Gloria, na nasa likod ni Aino, ay lumitaw mula sa sala. Ang mga taong orihinal na nag-uusap sa sala ay napansin si Aino na lumapit sa pinto, ngunit hindi na bumalik, kaya nilapitan
Ang lapidang nakatayo sa harap ni Sean ay kasing lamig ng yelo at walang anumang damdamin. Ang babae sa lapida, na may mahinahong ngiti, ay nanatiling mahinahon at nakangiti... ngunit walang kahit isang patak ng init sa ngiting iyon. Sa pagmamasid sa ngiti na iyon, naalala ni Sean ang mga araw noong sila ay mga bata pa, kung paano siya umasa sa kanya, at kung paano siya tuluyang nahulog sa pag-ibig sa kanya. Inakala siya ni Sean bilang asawa at pag-ibig ng kanyang buhay. Ngunit, hindi niya alam na si Sean pala ang lalaking nagdulot ng sakit sa buong pamilya niya.Hindi lamang niya nasaktan ang pamilya niya, ngunit hinayaan niyang mag-isa siyang walang asawa sa buong buhay niya, dala ang pangalan ng isang usurera at nagdusa magpakailanman. Kahit sa kanyang kamatayan, hindi niya nakuha ang tamang pagkilala sa kanyang tunay na katayuan. Sa pagbulay-bulay ni Sean sa mga ito, gaano nga ba kalupit ito sa isang babae?"Grace, sana ay buhay ka pa ngayon. Bakit hindi ka na lang nabuhay ng sam
Wala nang tirahan si Isadora sa Lungsod Kidon. Bukod pa rito, ang mga pagbabagong naganap sa lungsod ay labis na ikinagulat ni Isadora. Mahigpit niyang niyakap ang abo ng kanyang kapatid at tulalang tumayo sa gitna ng abalang kalye. Walang kaalam-alam sa kanyang susunod na hakbang o kung saan tutungo, isang naglalakad ang biglang nambato ng itlog kay Isadora. Isang matandang babae ang bumatok sa kanya. Natulala si Isadora."Ikaw 'yun, hindi ba? Ikaw ang kapatid ni Malvolio, 'di ba?" anang matandang babae na may poot.Napatahimik si Isadora. Totoong siya ang kapatid ni Malvolio, ngunit wala siyang lakas ng loob na umimik."Kahit hindi ka magsalita, alam kong ikaw 'yung kapatid ni Malvolio! Nakita ko si Malvolio dati at may pagkakahawig kayo. Nakilala ko rin ang iyong nanay! Mas kamukha mo pa nga siya kaysa sa inyong namayapang ina! Sampung taon na ang nakalipas at nangahas ka pang bumalik? Talaga bang nangahas ka pang bumalik? Ang kapatid mo ay pumatay! Walang pinagkaiba ang dugo mo
Nang mga oras na iyon lamang napagtanto ni Sebastian na ang dalawang kamay ni Sabrina ay natatakpan ng makunat na tae ng sanggol. Agad na nagtawanan si Aino. "Grabe, nanay, tingnan mo ang mga kamay mo."Muling inilapit ni Sabrina ang kanyang mata sa kanyang anak na babae na may kaunting pagka-iritasyon. "Tumatawa ka, pero ganyan ka rin noong sanggol ka. Madami kang inuutot at madalas kang magtae. Ilan beses kang nagpopoop sa isang araw at ganyan ito ka-yellow."Agad na pinigilan ni Aino ang kanyang tawa. "Nay, amoy ba ang tae ng kapatid ko?""Hindi amoy. Amuyin mo at tingnan. Maasim ito. Ang tae ng sanggol na nagpapasuso ay hindi amoy," sabi ni Sabrina.Hindi makapagsalita sina Sebastian at Aino, lalo na si Sebastian. Kinurot niya ang kanyang ilong at nakakunot ang noo. "Tingnan mo ang sarili mo. Sa pinakakakaunti, propesyonal ka rin sa lungsod at isang kilalang arkitekto. Tingnan mo kung ano ang ginagawa mo. Natatakpan ng tae ng bata ang parehong kamay mo at inamoy mo pa malapit s
Nagulantang sina Sabrina at Aino. Ang ekspresyon sa mukha ni Aino ay lubos na hindi makapaniwala. "Tatay, ikaw... anong ginagawa mo?"Kaagad na ngumiti si Sebastian. "Maasim ito at may amoy pa ng gatas. Mabango ang amoy. Hindi kataka-taka na gusto ito ng mommy mo..."Walang nasabi si Aino. Malaki ang suspetsa niya na nagsisinungaling ang kanyang ama. Gayunpaman, nais din ni Aino amuyin at tingnan. Gayunpaman, hindi natupad ang kanyang kahilingan dahil itinapon na ng kanyang ama ang diaper na iyon sa basurahan.Matapos itapon ni Sebastian ang diaper, sinunod niya ang mga tagubilin ni Sabrina sa gilid at maingat na inilagay ang puwetan ng kanyang anak sa isang torre. Pagkatapos ay pumunta siya upang kumuha ng basong may mainit na tubig. Tamang-tama ang temperatura ng tubig para sa sanggol. Ginamit ni Sebastian ang mainit na tubig na iyon para linisin ang puwetan ng kanyang anak at tila malugod na nagustuhan ito ng sanggol. Inilagay ng sanggol ang kanyang maliit na kamay sa kanyang bib
"Natawa!" Nang makita niya ang kanyang ama na ganyan, biglang sumabog ang tawa ni Aino at nagbalikwas sa gilid ng kama. "Tatay, ang nakakatawa mo..."Hinahagalpak ang tawa ni Sabrina hanggang sa masakit na ang kanyang tiyan. May mga luha ito nang siya'y manganak. Nang bigla siyang sumabog na tawanan, naramdaman niya ang kirot kaya't agad siyang napasimangot. "Aray!""Anong nangyari? Anong nangyari, Sabrina?" Hindi pinansin ni Sebastian ang ihi ng sanggol sa kanyang mukha, ngunit siya'y tumingin kay Sabrina na may alalahanin."Aray..." Ngumuya si Sabrina ang kanyang labi. "Masakit..."Hindi niya ito sinabi nang diretso, ngunit alam din ni Sebastian kung aling bahagi ng katawan niya ang sinasabi niyang masakit. "Huwag ka munang gumalaw. Huwag ka munang gumalaw. Aalalayan kita."Binuhat niya si Sabrina nang sobrang ingat at dahan-dahang inilagay sa kama."Masakit pa ba dito sa posisyon na ito?" ang tanong niya.Ngiti nang maayos si Sabrina. "Hindi na masakit, Sebastian.""Maganda
Matapos ang lahat, kailangan niyang pumunta sa kanyang kumpanya. Marami nang mga bagay ang nag-accumulate sa kumpanya sa nakaraang mga araw. Pagkatapos niyang asikasuhin ang mga ito at maayos na ayusin ang lahat ng gawain sa umaga, kinailangan niyang bumalik sa Ford Residence. Kailangan niyang tapusin ang burol ni Old Master Ford, si Henry Ford. Iyon ang orihinal niyang plano. Ngunit sa wakas, habang siya'y lumalabas ng kwarto, natanggap niya ang isang tawag. Kinuha niya ang kanyang telepono at nakita na si Nigel ang tumatawag, kaya't agad niyang sinagot ito nang may kalmadong boses, "Nigel, may hinahanap ka ba sa akin?"Kung hinahanap ni Nigel siya, dapat ay may kinalaman ito sa Ford Residence. Gayunpaman, sa halip na iyon, itinanong ni Nigel, "Sebastian, ang mga abo ba ni Master... ni Master Holden ay inilibing...kasama ng aking tiyahin?"Nalito si Sebastian. "Bakit mo tinatanong iyon?"Bago pa siya matapos magsalita, nagbago na ang kausap niya sa kabilang linya. Ang boses ng taon
Maraming kaibigan ang nagkatipun-tipon sa paligid ni Aino, puno ng inggit. Nag-uusap sila at pare-pareho silang sumisingit sa isa't isa sa inggit."Aino, paano ganyan ka-guwapo ang tatay mo?""Aino, kamukha ng sikat na artista ang tatay mo.""Aino, sobrang inggit ako sa'yo dahil ganyan ang guwapo at matangkad na tatay mo. Wala talaga siyang tiyan."Tumawa si Aino nang puno ng karangalan. Tumingin siya sa kanyang ama. "Dad, papasunduin mo pa rin ba ako pagkatapos ng klase?""Gusto mo bang sunduin kita o gusto mo si Uncle Kingston ang sumundo?" pabirong tanong ni Sebastian."Siyempre gusto kita!" sagot ni Aino na puno ng kasakiman."Sa'kin ka nga!" Sa sandaling iyon, lubos nang nauunawaan ni Sebastian ang kahalagahan ng mga magulang na biological para sa isang bata.Kailangan ng mga bata ang kasamaan sa kanilang kabataan, lalo na mula sa kanilang ama at ina. Ang kanyang kompanya ay mahalaga, ngunit anuman, walang higit na mahalaga kaysa kay Aino."Sige!" pangako ni Sebastian. "S
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu