Matapos ang lahat, kailangan niyang pumunta sa kanyang kumpanya. Marami nang mga bagay ang nag-accumulate sa kumpanya sa nakaraang mga araw. Pagkatapos niyang asikasuhin ang mga ito at maayos na ayusin ang lahat ng gawain sa umaga, kinailangan niyang bumalik sa Ford Residence. Kailangan niyang tapusin ang burol ni Old Master Ford, si Henry Ford. Iyon ang orihinal niyang plano. Ngunit sa wakas, habang siya'y lumalabas ng kwarto, natanggap niya ang isang tawag. Kinuha niya ang kanyang telepono at nakita na si Nigel ang tumatawag, kaya't agad niyang sinagot ito nang may kalmadong boses, "Nigel, may hinahanap ka ba sa akin?"Kung hinahanap ni Nigel siya, dapat ay may kinalaman ito sa Ford Residence. Gayunpaman, sa halip na iyon, itinanong ni Nigel, "Sebastian, ang mga abo ba ni Master... ni Master Holden ay inilibing...kasama ng aking tiyahin?"Nalito si Sebastian. "Bakit mo tinatanong iyon?"Bago pa siya matapos magsalita, nagbago na ang kausap niya sa kabilang linya. Ang boses ng taon
Maraming kaibigan ang nagkatipun-tipon sa paligid ni Aino, puno ng inggit. Nag-uusap sila at pare-pareho silang sumisingit sa isa't isa sa inggit."Aino, paano ganyan ka-guwapo ang tatay mo?""Aino, kamukha ng sikat na artista ang tatay mo.""Aino, sobrang inggit ako sa'yo dahil ganyan ang guwapo at matangkad na tatay mo. Wala talaga siyang tiyan."Tumawa si Aino nang puno ng karangalan. Tumingin siya sa kanyang ama. "Dad, papasunduin mo pa rin ba ako pagkatapos ng klase?""Gusto mo bang sunduin kita o gusto mo si Uncle Kingston ang sumundo?" pabirong tanong ni Sebastian."Siyempre gusto kita!" sagot ni Aino na puno ng kasakiman."Sa'kin ka nga!" Sa sandaling iyon, lubos nang nauunawaan ni Sebastian ang kahalagahan ng mga magulang na biological para sa isang bata.Kailangan ng mga bata ang kasamaan sa kanilang kabataan, lalo na mula sa kanilang ama at ina. Ang kanyang kompanya ay mahalaga, ngunit anuman, walang higit na mahalaga kaysa kay Aino."Sige!" pangako ni Sebastian. "S
Nagpumilit siyang itago ang kaniyang sariling pagkakasala. "Mm-hmm. Ano-anong sinabi mo?""Sir, ano po ang iniisip ninyo kanina? Mayroon po ba kayong desisyon?" tanong ng isa sa mga regional manager.Walang maipaitang sagot si Sebastian. May ilang sandali ng katahimikan. "Eh, tungkol sa mga bagay-bagay ng aking lolo, baka aabutin pa ako ng ilang araw. Kailangan n'yo pa ring maglaan ng masusing pansin sa mga gawain ng kumpanya."Pagkatapos sabihin iyon, hindi na siya nagpaliwanag pa at bumangon na lamang siya at umalis sa silid ng pulong. Pagbalik niya sa kaniyang opisina, pumirma si Sebastian ng mga dokumentong kailangang pirmahan. Tumingin siya sa kaniyang relos at halos alas-diyes na, kaya't iniayos na niya ang kaniyang briefcase at lumabas ng kumpanya.May nag-aabang na sasakyan sa ibaba ng Ford Group. Nang makita si Sebastian na lumalabas ng kumpanya, nagbabaan sina Nigel at Minerva.Tinawag ni Nigel, "Sebastian, nais ni Minerva na bisitahin ang kaniyang tiyo."Napansin ni Se
Hindi masyadong nagulat si Sebastian. Pagkatapos umalis ng kaniyang ama mula sa kanilang bahay, dumeretso ito sa sementeryo. Umuulan pa nga noong araw na iyon. Napakalamig at matanda na siya. Nakakabahala kung hindi siya magkakasakit."Nakuha ko," sabi ni Sebastian, at saka siya nagtanong ulit, "Nagpatawag ka na ba ng doktor?""Oo, nawala na ang lagnat niya. Kaso, siya..." sabi ng housekeeper."Anong nangyari?" tanong ni Sebastian."Si Master Ford ay palaging tumatawag kay Aino, kapatid, Aino, kapatid. May mga pagkakataon ding tawagin niya si young master Holden. Baka po nagsisimula nang magulo ang kanyang isipan..." paliwanag ng housekeeper.Namutla si Sebastian. May malinaw na isip ang kanyang stepmother na si Rose, at hindi siya baliw, ngunit dinala ni Sebastian ito sa ospital ng mga may karamdamang isip. Subalit totoo bang nawala na nga ang katinuan ng kanyang ama? Kaagad siyang nagmadali patungo sa kuwarto ng kanyang ama. Pagpasok niya sa pinto, narinig niyang tawagin ito ng
"Hindi...totoo?" Hindi mapaninindigan ni Sean.Nag-iling si Sebastian. "Ang kanilang legal na pangalan ay Aino Ford at Louie Ford.""Aino at Louie! Maganda! Napakaganda! Mayroon nang dalawang apo ang pamilya Ford." Kaagad na bumangon si Sean mula sa sakit. Masayang nagsasayaw-sayaw ito sa kasiyahan.May mga tao na ganoon minsan. Kapag wala nang pag-asa, kahit may kaunting liwanag na, nararamdaman mo nang napakabuti na iyon. Ngunit kapag puno ng pag-asa, mas nais mo pa ng mas marami.Nag-ugma-ugma si Sean. "Sa susunod na anak..."Iniisip pa rin niya na magkaroon ng isa pang apo."Chris," mabilis na sagot ni Sebastian."Chris..." ngumiti si Sean. "Magandang pangalan iyan. Maganda! Aino, Louie, at Chris! Napakaganda!"Hindi na nagpatuloy si Sebastian sa usaping iyon. Kinontrol niya ang kanyang damdamin at sinabi, "Dad, hindi na pwedeng maantala ang libing ng aking lolo. Kailangan mo munang magpahinga at gumaling. Ang pag-aayos ng lamay at pag-aasikaso sa mga dumalaw para magbigay-
Tumawa sana si Sabrina nang makita niya kung paano hawak ni Sebastian ang sanggol. "Sebastian, bakit ganyan mo hawakan ang sanggol?"Tinutukan siya ni Sebastian. "Ito ay tinatawag na belly hold.""Ganun ba ang tamang paraan ng pag-angkin ng sanggol?" Inalat ni Sabrina si Sebastian ng pagkairita."Hindi mo ba nakita na tumigil na ang pag-iyak ng bata?"Nagdulot ito ng katahimikan kay Sabrina."Ang belly hold ay espesyal na disenyo para maalis ang colics sa mga sanggol, lalo na pagkakatapos lang niyang kumain. Gets mo?" sabi ni Sebastian.Tulala si Sabrina. Dalawang beses na siyang naging ina, pero hindi niya talaga alam iyon. Talagang kulang ang kanyang kaalaman. Noong ipinanganak niya si Aino noon, bagamat mahirap ang buhay noong panahon na iyon, talagang malaki ang naitulong ng kanyang kapatid na si Zayn. Magalang rin si Aino noong sanggol pa ito. Bukod dito, mas kilala si Zayn sa pag-aalaga sa sanggol, kaya't hindi masyadong nag-aalala si Sabrina. Ang kanyang pangalawang anak n
Sa halip, si Lincoln. Kapag naiisip ni Sabrina ang ganitong ama tulad ni Lincoln, maiisip niyang isang milyong beses nang mas mahusay si Sean kaysa kay Lincoln. Sino ba naman ang hindi nagnanais ng ama sa buhay na ito? Gusto rin niya iyon. Ngunit imposible na ito sa kanyang buhay. Siya rin, gusto niyang magkaroon ng ama, pero puno rin ng trauma ang kabataan at kabataan ng kanyang ina, si Gloria, dahil sa kanyang lolo. Kahit nais nitong patawarin ang ganitong ama, wala siyang sapat na dahilan para kumbinsihin ang sarili. Ngunit iba ang sitwasyon ni Sebastian. Hindi naman ganun kasama si Sean."Magpatawad ka na lang, Sebastian. Sa totoo lang, wala akong anumang pagmamahal sa kanya bilang ama dahil hindi naman siya ang aking ama. Ngunit, Sebastian, ngayon ay ama ka na ng dalawang anak. Magkakaroon pa tayo ng maraming anak sa hinaharap. 'Yung pakiramdam na tatawagin ka ng ilang anak na ama... o, magpatawad ka na lang, okey?"Tinitingnan ni Sabrina si Sebastian ng buong pagsinceridad. Mat
Hindi hanggang kalahating taon matapos ang kamatayan ni Henry Ford, dinala ni Sebastian sina Sabrina, Aino, at pati na rin si Louie pabalik sa Tahanan ng Ford. Sa panahong iyon, si Sebastian lamang ang bumisita sa Tahanan ng Ford, ngunit hindi kailanman nakapunta doon sina Sabrina at ang mga bata.Ang malaking Tahanan ng Ford, na minsan ay napakaliwanag, masigla, at engrande, ay tila napakalungkot sa mga sandaling iyon. Dalawang tao lamang ang nasa buong bahay, sina Old Madam Ford at Sean. Gayunpaman, mayroon silang mahigit sa 20 na mga katulong sa bahay. Karaniwan nang hindi umaalis ng bahay si Old Madam Ford. Karamihan ng kanyang oras ay ginugugol niya sa pag-upo at pagdarasal sa kanyang silid habang si Sean naman ay pumupunta lamang doon kapag oras na upang dalhan siya ng pagkain. Sa ibang oras, mag-isa lamang si Sean.Marami ring beses na lihim na hiniling ni Sean sa kanyang driver na dalhin siya upang bisitahin si Aino sa kanyang kindergarten. Ngunit, tinitingnan lamang niya ito
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu