‘Haha!’ Si Lily ay napakayabang sa kanyang sarili. Hindi niya itinago ang kanyang kayabangan sa harap ni Sebastian, kaya natural lang na hindi rin niya ito itatago sa harap ng maliit na bata na si Aino.Subalit, sabi ni Aino ng tahasang paraan, “Ah, eh. Ipinapakita lang nito na isa kang mapanlinlang na tao.”“Siyempre naman!”“Kaya't isang masamang plano ang pagpapakidnap kay Uncle Holden sa akin, at pagloko sa aking ina para sundan ito pagkatapos. Ikaw ba ang nag-isip ng plano na ito?” Tanong ni Aino habang nananatiling kalmado.Napalunok si Lily sa gulat. Paano napakatalino ng batang ito? Medyo napikon si Lily. “Anong kalokohan ang pinagsasasabi mo? Napopoot ako kay Uncle Holden mo! Bakit ko siya tutulungan?”Umirap si Aino. Kasama niya ang kanyang ama, at hawak niya ang kamay ng kanyang ama. Sa puntong iyon, wala sa kanilang dalawa ang nagsalita dahil direktang nagtitigan ang kanyang ama at si Rose. Alam ni Aino na sa libing ng kanyang lolo, tanging siya at ang kanyang ama lang
Walang masabi ang babaeng iyon. Tama ang hinala ni Aino sa kanya. Oo, pumunta siya dito para akitin si Sebastian. Hindi! Hindi ito maaring ituring na pag-akit. Si Ginang Ford, si Rose, ang nag-imbita sa kanya na pumunta rito. Nasa South City na siya ng ilang araw. Hindi lang siya inaasahang makakaranas ng biglaang pagkamatay ng Matandang Ginoo Ford.Umirap si Aino. "Wala kang sasabihin? Kung mananahimik ka, aminado ka na ba?""Ikaw!" May kaunting galit sa mukha ng babaeng iyon, pero hindi siya nagwala. Tiningnan niya si Rose ng may bahagyang galit. "Ginang Ford, ito ba ang iyong...apo?"Pagkasabi niyon, tiningnan niya muli si Sebastian. "Ginoo Sebastian, matagal-tagal na rin. Laki na ng anak mo ah?"Napatahimik si Aino. Tiningala niya ang kanyang ama na puno ng pagtataka.Saka lang nagsalita si Sebastian kay Aino, "Aino, huwag kang bastos kay Miss Kemp.""Papa, kilala mo ba itong si Miss Kemp? Matagal na ba kayong magkakilala?" tanong ni Aino. Kung totoo 'yon, iiyak siya sa lugar
Hindi nagalit si Maysun at nanatili siyang nakangiti habang nagsasalita. "Ang ibig kong sabihin ay mataas pa rin ang aking estado ngayon. Mas mataas pa ito kaysa sa Poole family ng Kidon City at Ford family ng South City."Agad na tumango si Aino. "Nakuha ko na. Ang sinasabi mo ay mas mataas ang iyong estado kaysa sa aming Ford family at sa pamilya ng Tito Poole ko, at galing ka sa pinaka-mataas na noble family, ang Kemp family, tama?"Tumango si Maysun. "Iyon ang eksaktong ibig kong sabihin. Kaya't bata, palaging maging magalang at respetado ka kapag kausap mo ako dahil palaging magalang ang iyong mga lolo at lola, pati na ang iyong ama, kapag harap ko."Biglang tumawa si Aino. "Ha!"Hindi nakapag salita si Maysun."Magalang ang mga lolo at lola ko sayo. Kung mataas at marangal ang iyong estado, bakit mo pa naisipang agawin ang asawa ng aking ina at landiin ang aking ama? Maysun Kemp, alam mo ba na may asawa na ang aking ama at ito ay ang aking ina. Marangal ka daw, gusto mo bang
Nang marinig ni Aino ang sinabi ng kanyang daddy na parang aso si Rose, tumawa si Aino ng buong saya. Tinakpan niya ang kanyang bibig habang tumatawa. "Daddy, diba sinabi mo na si lola ay parang asong nalulunod sa desperasyon, at sabi mo pa nga sa straw nalang siya nakahawak? Matanda na siya, wala siyang lakas para humawak sa anuman."Syempre, ang batang bata ay naiintindihan lamang ang mga salitang iyon sa literal na kahulugan.Mahinahon na ipinaliwanag ni Sebastian sa kanyang anak. "Ang ibig kong sabihin, ang matandang babae ay alam na kinamumuhian siya namin, kaya nag-iisip na siya ng paraan para labanan tayo."Tumango si Aino. "Naiintindihan ko, Daddy! Makikilaban ako kasama mo laban sa matandang bruha na 'yon!"Tiningnan ni Sebastian ang kanyang anak, medyo nasasaktan ang kanyang puso. "Natatakot ka ba?"Si Sebastian Ford ay ang Hari ng South City. Kinatatakutan at nirerespeto siya ng lahat maliban sa pamilya Ford. Kahit saan siya sa South City, walang makakapagsalita kung ma
Si Maysun, na ang pinakabatang anak ni Adrian, ay isang eksepsyon. Tulad ng kanyang mga kapatid, pinadala si Maysun sa ibang bansa para mag-aral noong siya ay bata pa. Subalit dahil matanda na si Adrian noong isinilang si Maysun, mas inalagaan siya kaysa sa kanyang mga kapatid. Hindi niya magustuhan ang pagiging nasa ibang bansa, kaya palaging bumabalik siya sa kanilang bansa. Kaya't karamihan ng oras ay napapabayaan niya ang kanyang pag-aaral. Nang dumating ang panahon para siya ay mag-kolehiyo, wala siyang ibang mapasukan eskwelahan kundi yung tumatanggap ng bayad dahil sa kanyang masamang marka. Pagkatapos, ilang taon siyang walang trabaho pagkatapos niyang magtapos sa kolehiyo. Sa kabutihang palad, ang pamilya Kemp ang pinakamataas na maharlikang pamilya sa bansa, kaya kahit hindi siya nagtrabaho kahit isang araw sa buong buhay niya, kayang-kaya pa rin niyang itaguyod ang kanyang lifestyle bilang isang munting prinsesa. Kaya nagpakasasa siya sa ibang bansa.Gayunpaman, habang lumi
Abot tenga ang ngiti ni Rose. "Hindi ba puwede?"Nawalan ng masabi si Sean. Kung hindi lamang siya nasa libing ng kanyang ama, sana ay sinampal niya hanggang kamatayan ang impaktang matandang ito gamit ang kanyang sariling kamay! Siya ito! Ang lahat ng nangyari ay dahil sa kanya! Matatalim na tiningnan ni Sean si Rose. Pagkatapos siyang titigan ng ilang sandali, naalala niya na nandoon pa rin si Lily sa tabi nila."Ninong," tawag ni Lily kay Sean ng may pag-aalangan.Nainis si Sean. "Lily! Hindi ka dapat bumati ng mga bisita rito. Bumalik ka agad sa iyong kwarto!""Opo, Ninong," sagot ni Lily. Malungkot siyang umalis at sina Sean at Rose lamang ang naiwan sa pasukan. Maaga pa noon, kaya ang karamihan sa mga taong darating upang magbigay galang at pakikiramay ay hindi pa dumadating. Sa panahong iyon, walang ibang tao sa paligid kaya nangusap si Sean kay Rose ng walang pag-aalinlangan, "Impaktang matanda! Lahat ay dahil sa'yo! Ngayon, pati si Aino hindi na ako kinikilala bilang kanya
Hindi lang iyon ang lahat! Sa puntong iyon, dalawang anak nalang ang mayroon si Sean. Magkambal sila at may iisang ina, pero dahil sa pang-uudyok ng walang hiyang matandang ito na si Rose, naging magkaaway ang dalawang magkapatid! Kaya paanong hindi magagalit si Sean sakanya? Habang iniisip ni Sean ang lahat ng galit na nararamdaman niya, walang tigil niyang pinagsasampal si Rose sa harap ng maraming tao. "Walang hiya kang matanda ka!! Bakit hindi ikaw ang namatay? Dapat sayo’y mamatay!"Galit na galit si Rose. "Sinampal mo ako?"Hindi nasindak si Sean, bagkus, galit na galit siyang sumagot "Oo, sinampal kita!""Sa harap ng lahat, sa libing ng aking bayaw, sinampal mo ako?" Luha ang dumaloy sa mga mata ni Rose. "Sean Ford! Inaapi mo ba ako dahil una, wala na akong pamilyang magtatanggol sa akin, at pangalawa, wala na akong anak na lalake na magtatanggol sa akin, kaya ako’y nag-iisa na lang? Buhay ko’y ibinigay ko na sa pamilya Ford! Sa huli, ang buhay ng aking tatlong anak ay isin
Si Rose ay labis na nagalit matapos siyang sampalin ni Sean. Kung hindi lamang sila nasa libing ni Old Master Shaw, talagang gusto niyang makipagsabayan ng sampalan kay Sean pero ang pinaka iniisip niya ay yung iisipin ng ibang tao na nanunuod sakanila. Gayunpaman, dinuro niya ni Sean at galit na sinabi, "Sean Ford! Huwag mong isipin na hindi ko alam ang lahat ng maruming bagay na pinagginagawa mo! Ikaw at si Jennie Gibson! Ano ba ang pinaggagagawa ninyong dalawa? Akala mo ba hindi ko ito alam dahil matanda na ako? Sinasabi ko sa 'yo, alam ko ang lahat! Wala lang akong magawa dahil wala akong mga anak o pamilya na magtatanggol sa akin. Kaya kinakaya ko na lang! Kung dumating na tayo sa ganitong sitwasyon, ako'y isang nag-iisang matandang babae na lang, kaya kung ano man ang mangyari sa akin, hindi ko rin kamag-anak. Kasalanan ko 'yun! Pero ikaw? Haha, sinusumpa kita..."Nang makita na ganito kalupit si Rose, biglang nag-atubiling si Sean. Tama yata ang sinasabi ng kanyang asawa. Nguni
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu