Abot tenga ang ngiti ni Rose. "Hindi ba puwede?"Nawalan ng masabi si Sean. Kung hindi lamang siya nasa libing ng kanyang ama, sana ay sinampal niya hanggang kamatayan ang impaktang matandang ito gamit ang kanyang sariling kamay! Siya ito! Ang lahat ng nangyari ay dahil sa kanya! Matatalim na tiningnan ni Sean si Rose. Pagkatapos siyang titigan ng ilang sandali, naalala niya na nandoon pa rin si Lily sa tabi nila."Ninong," tawag ni Lily kay Sean ng may pag-aalangan.Nainis si Sean. "Lily! Hindi ka dapat bumati ng mga bisita rito. Bumalik ka agad sa iyong kwarto!""Opo, Ninong," sagot ni Lily. Malungkot siyang umalis at sina Sean at Rose lamang ang naiwan sa pasukan. Maaga pa noon, kaya ang karamihan sa mga taong darating upang magbigay galang at pakikiramay ay hindi pa dumadating. Sa panahong iyon, walang ibang tao sa paligid kaya nangusap si Sean kay Rose ng walang pag-aalinlangan, "Impaktang matanda! Lahat ay dahil sa'yo! Ngayon, pati si Aino hindi na ako kinikilala bilang kanya
Hindi lang iyon ang lahat! Sa puntong iyon, dalawang anak nalang ang mayroon si Sean. Magkambal sila at may iisang ina, pero dahil sa pang-uudyok ng walang hiyang matandang ito na si Rose, naging magkaaway ang dalawang magkapatid! Kaya paanong hindi magagalit si Sean sakanya? Habang iniisip ni Sean ang lahat ng galit na nararamdaman niya, walang tigil niyang pinagsasampal si Rose sa harap ng maraming tao. "Walang hiya kang matanda ka!! Bakit hindi ikaw ang namatay? Dapat sayo’y mamatay!"Galit na galit si Rose. "Sinampal mo ako?"Hindi nasindak si Sean, bagkus, galit na galit siyang sumagot "Oo, sinampal kita!""Sa harap ng lahat, sa libing ng aking bayaw, sinampal mo ako?" Luha ang dumaloy sa mga mata ni Rose. "Sean Ford! Inaapi mo ba ako dahil una, wala na akong pamilyang magtatanggol sa akin, at pangalawa, wala na akong anak na lalake na magtatanggol sa akin, kaya ako’y nag-iisa na lang? Buhay ko’y ibinigay ko na sa pamilya Ford! Sa huli, ang buhay ng aking tatlong anak ay isin
Si Rose ay labis na nagalit matapos siyang sampalin ni Sean. Kung hindi lamang sila nasa libing ni Old Master Shaw, talagang gusto niyang makipagsabayan ng sampalan kay Sean pero ang pinaka iniisip niya ay yung iisipin ng ibang tao na nanunuod sakanila. Gayunpaman, dinuro niya ni Sean at galit na sinabi, "Sean Ford! Huwag mong isipin na hindi ko alam ang lahat ng maruming bagay na pinagginagawa mo! Ikaw at si Jennie Gibson! Ano ba ang pinaggagagawa ninyong dalawa? Akala mo ba hindi ko ito alam dahil matanda na ako? Sinasabi ko sa 'yo, alam ko ang lahat! Wala lang akong magawa dahil wala akong mga anak o pamilya na magtatanggol sa akin. Kaya kinakaya ko na lang! Kung dumating na tayo sa ganitong sitwasyon, ako'y isang nag-iisang matandang babae na lang, kaya kung ano man ang mangyari sa akin, hindi ko rin kamag-anak. Kasalanan ko 'yun! Pero ikaw? Haha, sinusumpa kita..."Nang makita na ganito kalupit si Rose, biglang nag-atubiling si Sean. Tama yata ang sinasabi ng kanyang asawa. Nguni
"Hindi niya ako naabala! Bata lang siya. Paano ako magpapababa sa antas niya?" sabi ni Maysun habang nguminingiti."Tama. Naniniwala ako sa'yo. Alam mo na ba kung ano ang gagawin?" tanong ni Rose.Ngumiti si Maysun ng tahimik. "Sa totoo lang, ako rin ay pinakabatang anak mula sa pinakamataas na pamilyang noble sa bansa. Alam na alam ko kung ano ang tamang hakbang na gagawin. Hindi ko lang nakuha ang pagkakataon na lapitan si Sebastian noon. Ngayon na may pagkakataon na, siguradong kukunin ko ito.""Sige, ituloy mo," sabi ni Rose."Sige po, Madam Ford." Parang may permiso na, umikot si Maysun at umalis.Lubos ang kanyang kasiyahan. Bilang miyembro ng pinakamataas na noble family sa bansa, laging mas kaunti ang kanyang pagkakataon kumpara sa ibang babae. Sa unang ilang taon, dahil mataas ang estado ng kanyang pamilya, hinihintay niya ang mga lalaking may mas mababang estado na lumapit at manligaw sa kanya. Resulta, kahit may ilang promising na binata na gustong kunin ng pamilyang Ke
Tuluyan ng nawala sa sarili si Maysun.Tumitig si Aino kay Maysun ng mapagmahal. "Miss Maysun, pumapayag ako na makipag-date ka sa daddy ko."Wala sa sarili si Maysun. Hindi niya ito inaasahan. Posible bang biglang magbago ang ugali ng batang kanina lang ay inaaway siya dahil isa siyang kabit? At diretso itong pumayag para kay Maysun... na makipag-date kay Sebastian? Kahit si Maysun, hindi niya kayang sabihing gustong makipag-date kay Sebastian. Sinabi lang niya na gusto niyang makiramay kay Sebastian para kay Old Master Ford.'Ano kaya ang nasa isip ng malditang batang ito? Siguradong puno ng masasamang plano! Kasing bastos at kahamak ng ina niya! Hindi na nga nakapagtataka kung bakit gustong mawala ng mga magulang niya itong batang ito. Talagang malupit!' Natawa sa isip si Maysun.Gaano man siya kalupit, anim na taon lang naman ang batang ito. Mas marunong pa ba siyang mang-uto kaysa sa isang adultong babae? Oo, narinig ni Maysun kay Rose kanina na itong batang anim na taong gula
Agad na hinatak ni Aino sa braso si Maysun. "Miss Maysun, Miss Maysun, pakikinggan mo ako. Yung daddy ko…ah… ah… sobrang sama talaga ng pakiramdam niya.”"Anong nangyari?" tanong ni Maysun. Sa totoo lang, hindi na niya kailangang magtanong para malaman na ito'y dahil sa asawa ni Sebastian na nakuha ng iba.Aino'y malumanay na tumawag kay Maysun. "Miss, halika dito, sasabihin ko sa 'yo."Sinundan ni Maysun si Aino palabas.Mukhang kawawa si Aino. "Miss Maysun, alam mo ba? Ang lalaking umagaw sa mama ko ay hindi basta-basta. Siya'y kapatid na kambal ng tatay ko. Ang tito ko. Mahal na mahal niya ang mama ko noong kami'y nasa Star Island pa. Sa totoo lang, ang mama ko..." Biglang tumigil si Aino at yumuko."Anong problema sa iyong ina?" tanong ni Maysun."Wala... wala!" Umiiling ng ulo si Aino.May saglit na katahimikan bago siya tumingin muli kay Maysun. "Miss Maysun, ang tatay ko ngayon ay sobrang sama ng loob. Alam ko na matagal na kayong magkakilala ng tatay ko. Maari mo bang t
Nakangiting sumagot si Aino. "Ayaw kong magluksa kasama ng tatay ko dito kasi hindi ko talaga gusto ang aking lolo sa Ford Residence. Hindi ko gusto ang lahat ng tao roon."Totoo ang sinabi ni Aino. Talagang hindi niya gusto ang Ford Residence at hindi rin niya gusto ang kanyang lolo. May kaunting pagmamahal siya sa kanyang lolo, pero mula nang lokohin siya ng lolo niya, sobrang kinamumuhian na niya ito. Kaya lalong ayaw na niyang manatili sa Ford Residence."Miss Maysun, papayag ka bang isama ako at magtago para maglaro? Hindi makakaalis ang tatay ko dito, kaya siguradong gusto niyang may magbabantay sa akin," sabi ni Aino habang nakatingala."Aino, napakatalino mong bata at napaka-defensive mo. Hindi mo ako matanggap kanina, bakit biglang nagbago ang ugali mo at gusto mo pa akong isama sa paglalaro? Sinong niloloko mo?" Bagaman walang gaanong masasamang iniisip si Maysun kumpara kay Lily, napansin din niya na may mali."Kanina? Ibig mong sabihin ay sa harap ng aking mga lolo?" ta
Kung ganoon nga, bakit pa kailangang magpakumbaba ni Maysun? Sa puntong iyon, gusto talaga niyang sabihin kay Aino, 'Ipinapangako ko sa'yo ngayon na maging pansamantalang kasama ng iyong ama! Ngunit, hindi ko rin siya ibabalik sa iyong ina! Hindi ko lang hindi isasauli ang iyong ama sa iyong ina, patatalsikin pa kita! Dahil ang intensyon ng iyong mga lolo at lola ay palayasin ka! Dahil napakarami mong masasamang balak at masasamang iniisip!' Pero hindi iyon nasambit ni Maysun.Sa harap-harapan, sumang-ayon na lang siya sa mga hangarin ni Aino at pinuri ito, "Matalino kang bata. Hanga ako sa'yo. Sige na! Samahan na kita ngayon para makita ang iyong ama at ipaalam sa kanya. Kung papayag siya, palalabasin kita ng lihim para makapaglaro, okey?"Agad na tumango si Aino nang may kasiyahan. Hinawakan niya ang kamay ni Maysun na para bang malapit sila sa isa't isa. Sa loob lamang ng ilang minuto, nakarating na sila sa harapan ni Sebastian. Nang makita ulit nila si Sebastian, napansin ni Mays
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu